The Strongest Hokage 183-189

 ตอนที่ 183

 

ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 ขั้นมา และการปรากฏตัวของ เซนจู ฮาชิรามะ โฮคาเงะ รุ่นที่ 1 โลกแห่งนี้ก็อยู่อย่างสงบสุขมาโดยตลอด เพราะไม่มีใครกล้าที่จะเริ่มสงคราม จนกระทั่ง ฮาชิรามะ ตาย

ใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 1 มี 4 คาเงะ ได้เสียชีวิตลงในสงครามครั้งนั้น

ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 2 ได้ต่อสู้กับ มิซึคาเงะ รุ่นที่ 2 อย่างดุเดือดจนเสียชีวิตไปทั้งคู่

โฮคาเงะ รุ่นที่ 2 และ ไรคาเงะ รุ่นที่ 2 ก็เสียชีวิตในสงครามนี้เช่นกัน

ส่วนใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 เหล่า คาเงะ ไม่ได้ร่วมต่อสู้ในสงครามครั้งนี้ ยกเว้นแต่ ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 3 ดังนั้นในสงครามครั้งนี้จึงไม่มี คาเงะ เสียชีวิต

เมื่อมาถึงตอนนี้ ระบบของแต่ละหมู่บ้านก็เข้าสู่ความมั่นคง มีการกระจายอำนาจไปยังหน่วยงานต่าง ๆ เช่น การแต่งตั้ง ผู้บัญชาการหน่วยลับ , ผู้ช่วยของ คาเงะ คนพวกนี้ทำให้พวกเขาสามารถควบคุมกองทัพในการต่อสู้ได้ดียิ่งขึ้น

หลังจากนั้นไม่มาน คาเงะ คนต่อไปที่ตายก็คือ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 !

และสิ่งที่เหลือเชื่อที่สุดก็คือเขาไม่ได้ถูกฆ่าตายในสนามรบ แต่เขาตายอยู่ในหมู่บ้านตัวเอง เขาตายใน หมู่บ้านซึนะ !

มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ!

แม้ว่าจะมี คาเงะ อยู่หลายคนในประวัติศาสตร์ แต่ก็ไม่มีใครตายในหมู่บ้านของตัวเอง

ไนโตะ สามารถจัดการฆ่า คาเสะคาเงะ ได้เพียงลำพัง ภายใต้สายตาที่จับจ้องของ นินจาซึนะ จำนวนนับไม่ถ้วน!

ไม่ใช่แค่นินจาเท่านั้น แม้แต่ ผู้อาวุโส ก็รู้สึกตกตะลึงเช่นกัน

พวกเขาทั้งหมดตกใจ

ก่อนหน้านี้ พวกเขาทุกคนกำลังรอดูการโต้กลับของ คาเสะคาเงะ อย่างใจจดใจจ่อ เพราะพวกเขาคิดว่า คาเสะคาเงะ จะสามารถฆ่า ไนโตะ ได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

แต่ก็ไม่มีใครได้เห็นสิ่งนั้น!

ในขณะนี้ ความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่พวกเขารู้สึก พวกเขามองไปที่หลุมบนพื้นดินและ ไนโตะ ที่ยืนอยู่ที่นั่น

“ท่านคาเสะคาเงะ…ตายแล้วเหรอ?!”

“ไม่! มันเป็นไปไม่ได้”

พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่า คาเงะ ของพวกเขา จะมาเสียชีวิตต่อหน้าพวกเขาอยู่กลางหมู่บ้าน ด้วยฝีมือของ ไนโตะ!

ณ ตอนนี้

ไนโตะ ยืนอยู่ที่นั่นและมองดูหลุมขนาดใหญ่บนพื้น

“คาเสะคาเงะ ท่านแข็งแกร่งจริง ๆ ฉันไม่สามารถทำลายการป้องกันที่สมบูรณ์แบบของท่านได้ด้วยดาบของฉัน”

ตอนแรก ไนโตะ คิดว่าเมื่อพลังสั่นสะเทือนของเขามาถึงขั้นที่ 4 เขาจะสามารถทำลายทุกสิ่งได้ด้วยหมัดของเขา

เพราะ ไนโตะ มั่นใจว่าถ้าเข้าต้องต่อสู้กับ โอโนกิ อีกครั้งในตอนนี้ เขาจะสามารถทำลาย คาถาธุลี ได้โดยใช้แค่หมัดของเขาเท่านั้น

แต่ตอนนี้ก็ดูเหมือนว่ามันจะยังเป็นไปไม่ได้ แม้ว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นแล้วก็ตาม

ที่สุดแล้ว คาถาธุลี ก็เป็นขีดจำกัดสายเลือดที่แข็งแกร่งที่สุด

แต่พลังของ ไนโตะ ยังคงสามารถพัฒนาขึ้นไปได้อีก และสักวันหนึ่งเขาอาจจะสามารถทำลายมันได้ด้วยหมัดของเขาก็เป็นได้

ตราบใดที่การเติบโตของเขายังคงดำเนินต่อไป เขาจะสามารถทำลายทุกสิ่งได้ด้วยหมัดเดียว!

นินจาซึนะ ไม่รู้ว่า ไนโตะ กำลังคิดอะไร สิ่งเดียวที่พวกเขารู้ก็คือ ไนโตะ ได้ทำลายการป้องกันของ คาเสะคาเงะ ได้และฆ่าเขาไปเรียบร้อยแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็จะไม่ยอมแพ้

“ผู้บัญชาการหน่วยลับถูกฆ่าไปแล้ว แถมตอนนี้ คาเสะคาเงะ ก็ตายไปอีก…ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อีกแล้ว”

ไนโตะ มองไปรอบ ๆ อย่างไม่แยแสพวกเขา ตลอดเวลาที่เขาต่อสู้ เขาได้แต่คิดว่าเขาควรจะฆ่า คาเสะคาเงะ แล้วทำลายหมู่บ้านนี้ทิ้งดีหรือเปล่า

ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามดังมาจากระยะไกล มันทำให้ ไนโตะ ประหลาดใจเล็กน้อย

นั่นมัน…

………….

ห่างออกไปจากบริเวณที่ต่อสู้

ในห้องมืดที่ซ่อนอยู่ใน หมู่บ้านซึนะ มีชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่

เขาคือ พลังสถิตร่าง !

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถควบคุมจักระของ 1 หางได้ เขาเป็นเพียงภาชนะบรรจุเท่านั้น และถ้า ซึนะ ต้องการใช้พลังของ 1 หาง พวกเขาก็ต้องทำลายผนึก!

ในขณะนี้ นินจาคนหนึ่งก็เดินมาถึง พลังสถิตร่าง จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมาประสานอินและคลายผนึกของ พลังสถิตร่าง ออก ทันใดนั้นจักระจำนวนมหาศาลก็ไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ตู้ม!!!

ทันทีที่เขาคลายผนึก จักระที่รุนแรงก็ระเบิดออกมาและทำลายสถานที่นั้นทันที

“ฮ่าๆๆๆ! ในที่สุดฉันก็ออกมาได้สักที!”

เกือบจะในทันทีร่างกายของ 1 หางก็หลุดออกมาจากกรง และนินจาที่คลายผนึกก็ใช้วิชาหลบหนีออกจากที่นั่น

วินาทีต่อมา 1 หาง ก็จ้องมองลงไปที่ พลังสถิตร่าง ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขา

ชายผู้นั้นดูอ่อนแอมากและเขาก็พูดได้ด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า “จงไปฆ่าศัตรูซ่ะ”

1 หาง ยังคงมองไปที่เขาโดยที่ไม่สนใจคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย

ในเวลาต่อมา 1 หางก็หัวเราะออกมาเสียงดังและพูดแดกดันออกมาว่า “ว้าว ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นั้นเป็นเหตุผลที่ปลอยฉันออกมางั้นเหรอ ฉันไม่สนใจเรื่องของมนุษย์หรอกน่ะ แต่เห็นแก่ที่พวกแกอุส่าปล่อยฉันออกมา ฉันจะเสียสละเวลาสักแปปหนึ่งฆ่าศัตรูให้ก็แล้วกัน แล้วหลังจากนั้นก็ถึงตาพวกแก!”

หลังจากที่เขาหัวเราะ เขาก็กลายเป็นร่างสัตว์หางขนาดใหญ่ที่น่ากลัว

ตู้ม!!

พื้นดินพังและสถานที่ก็เริ่มสั่นไหว และทรายจำนวนมากก็ไหลออกมาจนทั้วบริเวณนั้น

นินจาที่คลายผนึก มีสีหน้าที่กลัวมากเมื่อเขาเห็นภาพนี้ เขาต้องการจะหนีออกไป แต่ทรายก็จับตัวเขาได้และบดขยี้เขาไปพร้อมกับอาคารนับไม่ถ้วนที่อยู่รอบ ๆ

ทันใดนั้น 1 หางก็กระโดดไปตรงกลางหมู่บ้านมาอยู่ตรงหน้า ไนโตะ

ไนโตะ ดูประหลาดใจเล็กน้อย ขณะที่เขามองไปที่ 1 ห่างที่มาอยู่ต่อหน้าเขา

“ฉันเกือบจะลืมคุณไปแล้วนะเนี่ย”

“ว๊ากฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แกเป็นคนที่ทำให้เจ้าพวกนั้นเดือนร้อนจนต้องปล่อยฉันออกมาสินะ”

1 ห่าง มองไปที่ ไนโตะ และหัวเราะเสียงดัง

ในเวลาต่อมาอิ 1 ห่าง ก็กวาดสายตาที่น่ากลัวไปรอบ ๆ สถานที่นั้น ผ่านไปยัง นินจาซึนะ ที่ดูเหตุการณ์อยู่

“นั่นมัน…นั่นมัน 1 หาง นี่น่า!”

“พวกเขาปล่อย 1 หางออกมาแล้ว นี้มันเลวร้ายสุด ๆ”

นินจาซึนะ ทุกคนกระโดดถอยออกไปทันทีที่พวกเขาเห็นร่างอันใหญ่โตของ 1 หาง ร่างของเขาใหญ่มากจนเงาของมันปกคลุมไปทั่วทั้งหมู่บ้าน และ นินจาซึนะ ก็ไม่มีทางที่จะต่อสู้กับเขาได้ 

 

 

ตอนที่ 184

 

1 หางเหลือบมองไปที่ นินจาซึนะ จากนั้นเขาก็มองกลับไปที่ ไนโตะ

“ถึงแม้ว่าแกจะเป็นคนทำให้เจ้าพวกนั้นปล่อยฉันออกมา…แต่แกก็ต้องตายไปกับพวกมัน!”

ทันใดนั้น 1 หางก็โจมตี ไนโตะ ด้วยการตะปบกรงเล็บในทันที

ฟึ้ม!!

ขณะที่กรงเล็บอันใหญ่โตของ 1 หาง พุ่งมาอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดเป็นลมแรงที่พัดมาอย่างน่ากลัว ดูเหมือนว่ามันจะพังทุกอย่างและไม่มีอะไรสามารถหยุดมันได้!

“แย่แล้ว…ไม่มีใครสามารถหยุด 1 หางได้”

“ผู้อาวุโสกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? หลังจากที่มันฆ่าศัตรูได้…รายต่อไปก็คือพวกเรา!”

เมื่อเห็นภาพนี้ นินจาซึนะ ต่างเกิดความสยองขึ้นในดวงตา แม้ว่า 1 หางจะไม่ได้เล็งเป้ามาที่พวกเขา แต่พวกเขาก็กลัวมากอยู่ดี ท้ายที่สุดแล้ผถึงแม้ว่า ไนโตะ เป็นศัตรู แต่อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นมนุษย์

แต่ 1 หาง…มันเป็นสัตว์ประหลาด!

กรงเล็บขนาดใหญ่กำลังพุ่งลงมาและถ้าพวกเขาอยู่ใกล้ ไนโตะ พวกเขาก็จะกลายเป็นชิ้นเนื้ออย่างแน่นอน

ไนโตะ เงยหน้าขึ้นไปมองกรงเล็บขนาดใหญ่ที่กำลังพุ่งลงมาหาเขา

ใบหน้าของเขาก็ไม่มีความกลัวอยู่เลย แต่ดวงตาของเขากลับเผยให้เห็นถึงความเยือกเย็น

ที่จริงแล้ว 1 หาง ไม่จำเป็นต้องโจมตี ไนโตะ เพราะศัตรูที่แท้จริงของ 1 หางก็คือ นินจาซึนะ เพราะพวกเขาเป็นคนที่ผนึก 1 หางเอาไว้ และไม่ต้องสงสัยเลย 1 หางเกลียดพวกเขาเป็นอย่างมาก

แต่เหตุผลเดียวที่ 1 หางโจมตี ไนโตะ ก็เพราะ ไนโตะ ไม่สนใจเขา หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ ไนโตะ ไม่กลัวเขา!

ในความคิดของ 1 หาง นินจาทั้งหมดก็เป็นแค่มดปลวก และพวกเขาก็ควรจะกลัวเขา แม้แต่ ไนโตะ ก็ไม่ควรได้รับการยกเว้น!

แต่ไอ้เด็กคนนี้กลับไม่สนใจเขา!

ไนโตะ รู้ดีว่า 1 หางเป็นตัวอะไร เขาจึงต้องการสังสอน 1 หางว่าเขาไม่เหมือนกับมดปลวกเหล่านั้น ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะไม่หลบการโจมตีของ 1 หาง!

วิ้ง!!!

ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็กำหมัดของเขา จากนั้นแสงสีขาวก็ปรากฏขึ้นมารอบ ๆ หมัดของเขา จากนั้นเขาก็หันไปทางกรงเล็บขนาดใหญ่นั้นแล้วต่อยออกไป

ขนาดหมัดของ ไนโตะ เมื่อเทียบกับกรงเล็บของ 1 หางแล้วมันก็มีขนาดเล็กกว่ามาก

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่การต่อสู้ที่วัดกันด้วยขนาด แต่พลังคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!

แคร๊ก!!

ไนโตะ ต่อยไปที่กรงเล็บของ 1 หางและทันใดนั้นอากาศก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ

อากาศด้านบน ไนโตะ แตกออกเหมือนกระจก

พลังสั่นสะเทือน ปะทะเข้ากับ กรงเล็บของ 1 หาง ในทันที

“อะไรกัน?!”

1 หาง สับสนเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเหมือนมีบางอย่างหยุดกรงเล็บของเขาเอาไว้

แต่มันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ในวินาทีต่อมา กรงเล็บและแขนข้างนั้นทั้งหมดของเขาก็ถูกทำลาย!

แม้แต่ร่างขนาดใหญ่ของ 1 หาง ก็กระเด็นออกไปด้วย พลังสั่นสะเทือน และตกลงบนพื้นอย่างแรง

1 หาง เบิกตากว้างเมื่อมองไปที่ ไนโตะ ด้วยความตกตะลึง

สิ่งที่ทำให้ 1 หาง ตกใจ ไม่ใช่พลังหมัดของ ไนโตะ หรือการที่ ไนโตะ สามารถทำลายแขนของเขาได้…แต่เป็นการที่ ไนโตะ ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดได้ต่างหาก!

น่าเหลือเชื่อ!!

ความเจ็บปวดเป็นแบบนี้งั้นเหรอ?

1 หาง ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้มาก่อน ตั่งแต่เขาเกิดมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับความรู้สึกแบบนี้

แม้ว่าอวัยวะของ 1 หางจะถูกทำลายด้วยคาถานินจา แต่เขาก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย และเขาก็จะกลับสู่สภาพเดิมเมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่ง

และมันก็เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะฆ่า สัตว์หาง ได้ เพราะแม้ว่ามันจะถูกฆ่า แต่จักระของพวกเขาก็จะไม่หายไป แล้วพวกเขาก็จะเกิดใหม่อีกครั้งหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง

แต่หมัดของ ไนโตะ ทำให้ 1 หาง รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด ซึ่งแตกต่างจากนินจาคนอื่นอย่างสิ้นเชิง!

ทันใดนั้น 1 หาง ก็เค้นจักระออกมาเป็นจำนวนมาก ซึ่งทำให้สถานที่รอบตัวเขาสั่นสะเทือน แล้วทรายก็เริ่มยกตัวขึ้นและรวมตัวกันอีกครั้ง และในไม่ช้าแขนของเขาก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิม

ห่างออกไป นินจาซึนะ ที่เห็นภาพนี้ ทันใดนั้นเหงื่อก็ผุดขึ้นมาบนหน้าของพวกเขา

พวกเขารู้ว่า ไนโตะ นั้นแข็งแกร่งมากและพวกเขาก็ไม่ประหลาดใจที่เขาสามารถทำลายแขนของ 1 หาง ได้ แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขากลัวก็คือ ความจริงที่ว่า สัตว์ประหลาดตัวนี้…ยังไม่ตาย!

“คนในหมู่บ้านอพยพออกไปหมดแล้วใช่ไหม”

“ใช่ พวกเขาอพยพออกไปไกลแล้ว”

“สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายมาก ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ ไม่สามารถเอาชนะ 1 หาง ได้ แล้วถ้าเขายอมแพ้แล้วหนีไป เราก็จะได้เจอกับความเลวร้ายที่แท้จริง”

นินจาซึนะ ยังคงก้าวถอยไปเรื่อย ๆ ในขณะที่พวกเขาดูหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

……

ในสนามต่อสู้

1 หาง ฟื้นฟูแขนของเขากลับมาแล้ว จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่ ไนโตะ ในขณะที่เขาดูสับสนมาก เขาไม่รู้ว่า ไนโตะ สามารถทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดได้อย่างไร

สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือเขาเกลียดความรู้สึกแบบนั้น และเขาก็ต้องการฆ่า ไนโตะ ที่ทำให้เขารู้สึกแบบนั้น!

“คาถาลม : กระสุนอากาศต่อเนื่อง!”

ครั้งนี้ 1 หาง ไม่ได้ใช้กรงเล็บในการโจมตี ไนโตะ แต่คราวนี้เขาเอาจริงมาก!

ตู้ม!!!

จักระที่น่าสยดสยองถูกเค้นออกมาเป็นจำนวนมาก และกระสุนอากาศก้อนใหญ่ก็พุ่งไปหา ไนโตะ

แม้ว่ามันจะไม่ใช่ กระสุนสัตว์หาง แต่พลังของคาถานี้ก็ทรงพลังมาก และแม้ว่ามันจะไม่ใช่คาถานินจาระดับ S แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะถูกจัดให้อยู่ใน คาถานินจาระดับสูง!

อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคาถานี้ แต่ ไนโตะ ก็ไม่แม้แต่ขยับตัว เขาแค่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมแล้วต่อยหมัดออกไป

ตู้ม!!!

พลังหมัดของ ไนโตะ ทำลายพื้นดินใต้เขาพร้อมกับกระสุนอากาศที่พุ่งตรงมาหาเขา

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็เริ่มเดินหน้าเข้าไปหา 1 หาง ทีละก้าว ๆ

การต่อสู้กับ สัตว์หาง นั้นเป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะมาได้

แต่ ไนโตะ มีพลังที่สามารถต่อสู้กับ สัตว์หาง ได้อย่างซึ่ง ๆ หน้า!!

“ผู้ชายคนนี้…”

1 หาง มองไปที่ ไนโตะ ที่กำลังเดินเข้ามาหาเขา และเขาก็ได้แต่รู้สึกแปลกใจ

เขาไม่เคยเจอนินจาที่สามารถต่อสู้กับเขาได้มาก่อน!

ชายคนนี้ไม่แม้แต่คิดจะหลบการโจมตีของเขา ชายคนนี้มีพลังมากขนาดนี้ได้ยังไง?!

1 หาง รู้สึกเหมือนกับโดนดูถูกและก็รู้สึกโกรธมาก ทันใดนั้นเขาก็โจมตี ไนโตะ อีกครั้ง

“คาถาลม : กระสุนอากาศต่อเนื่อง!”

ตู้ม! ตู้ม!! ตู้ม!!!

คราวนี้ 1 หาง โจมตีออกไปหลายครั้ง และพลังที่ออกมาก็รุนแรงมากกว่าเดิม

ความจริงแล้ว สัตว์หาง ก็ไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไรนัก แต่ปริมาณจักระที่มีมากกว่ามนุษย์เป็นอย่างมากจึงทำให้มันแข็งแกร่ง แน่นอนว่ายกเว้นแต่ คิซาเมะ ที่มีจักระเท่ากับ 1 หาง แต่มันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครมีจักระเทียบเท่ากับ สัตว์หาง ได้

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับ กระสุนอากาศ ขนาดมหึมาเหล่านี้ แต่ ไนโตะ ก็ยังคงเลือกที่จะไม่หลบการโจมตีอยู่ดี และเขาก็ยังต่อยหมัดกลับไปเช่นเดิม

ไม่ว่าคุณจะโจมตีมามากแค่ไหน ฉันก็จะทำลายมันทิ้งให้หมด!

ตู้ม! ตู้ม!! ตู้ม!!!

ไนโตะ ต่อยออกไป และทุกอย่างในทิศทางนั้นก็ถูกทำลาย กระสุนอากาศ ทั้งหมดถูกทำลายและทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่

แต่ ไนโตะ ก็ไม่ได้หยุดเดินและยังคงเดินตรงไปยัง 1 หาง เรื่อย ๆ มันเป็นตาของเข้าแล้วที่จะโจมตีกลับไปบ้าง!

 

 

 

ตอนที่ 185

 

หลังจาก 1 หาง โจมตีใส่ ไนโตะ ด้วย กระสุนอากาศ อย่างต่อเนื่อง แต่ ไนโตะ ก็ยังคงเดินเขาไปหา 1 หางเรื่อย ๆ จนมาถึงด้านหน้าของ 1 หาง แล้ว ไนโตะ ก็หยุดเดิน

ตู้ม!!

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ต่อยหมัดออกไป

ด้วยพลังหมัดของเขา ทำให้เกิดรูขนาดใหญ่ที่ร่างกายท่อนล่างของ 1 หาง จากนั้นเขาก็วิ่งขึ้นไปบนตัวของ 1 หางแล้วก็กระโดดขึ้นไปบนหัวของ 1 หาง

และในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็เหวี่ยงหมัดไปที่หัวของ 1 หาง

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหมัดของ ไนโตะ 1 หาง ก็ยกทรายรอบ ๆ ตัวเขาขึ้นและสร้างเป็นกำแพงทรายขนาดใหญ่เพื่อป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ

อย่างไรก็ตามมันก็ยังไม่เพียงพอที่จะหยุด ไนโตะ เอาไว้ได้

แคร๊ก!!!

หมัดของ ไนโตะ ทำลายกำแพงนั้นไปได้ครึ่งหนึ่ง และหลังจากนั้นกำแพงก็ถูกทลายลงทั้งหมด

แต่ พลังสั่นสะเทือน ก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น มันปะทะเข้ากับ 1 หาง อย่างจัง

ตู้ม!!!

ด้วยพลังหมัดของ ไนโตะ ที่ปะทะเข้ากับ 1 หาง อย่างจัง 1 หาง ก็ได้แต่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างกายทั้งหมดของเขาแตกสลายและกลายเป็นทรายจำนวนมหาศาล

อย่างไรก็ตาม ทะเลทรายขยับไปมาและ 1 ห่าง ก็ฟื้นคืนสภาพเดิมอีกครั้ง จากนั้น 1 หาง จ้องไปหา ไนโตะ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ

ความเจ็บปวด!!

มันเป็นรู้สึกอย่างนี้นี่เอง

ร่างกายของ 1 หาง ประกอบด้วยจักระที่มหาศาลและทรายจำนวนมาก ดังนั้นแม้ว่าร่างกายเขาจะถูกทำลายเขาก็จะไม่รู้สึกถึงเจ็บปวดใด ๆ แต่หมัดของ ไนโตะ สามารถทำให้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดได้!

นี่คือพลังของ แผ่นดินไหว มันส่งผลกระทบต่อทุกอย่า งแม้ว่าจะเป็นร่างกายที่เป็นอมตะของ 1 หาง ก็ตาม!

“ให้ตายเถอะ แกทำให้ฉันโกรธจริง ๆ แล้ว!!”

1 หาง คำรามออกมาเสียงดัง ในขณะที่เขาเค้นจักระที่น่ากลัวออกมาอย่างมหาศาลจนทำให้พื้นดินทั้งหมดสั่นสะเทือน

จักระที่น่ากลัวจนทำให้ นินจาซึนะ ที่อยู่ห่างออกไปรู้สึกได้ถึงความสยดสยองและต้องถอยหลังออกไปไกลกว่าเดิม

ทันใดนั้น หมู่บ้านเกือบครึ่งหนึ่งก็กลายเป็นทรายจำนวนมหาศาล จากนั้นทรายเหล่านั้นก็พุ่งไปหา ไนโตะ

ซู้ม!!!

คลื่นทรายปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้าจากนั้นก็ตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง

ช่างเป็นภาพที่น่าตกใจ!

ทรายจำนวนมหาศาลที่ปกคลุมพื้นดินทั้งหมดก็พุ่งเข้าหา ไนโตะ และจำนวนจักระของ 1 หางก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แม้แต่ระดับ คาเงะ ก็ไม่สามารถเทียบได้!

“ฉันทำให้คุณโกรธอย่างนั้นเหรอ?”

เมื่อมองไปที่คลื่นทรายอันมหึมาที่พุ่งตรงมาหาเขา ไนโตะ ก็เปิดเผยสีหน้าแปลก ๆ เขาได้แต่คิดถึงคำพูดของ 1 หาง

ดูเหมือนว่า พลังสั่นสะเทือน ของเขาจะสร้างความเจ็บปวดให้กับ 1 หาง ได้

น่าหัวเราะ!!

เมื่อเผชิญหน้ากับคลื่นทรายยักษ์บนท้องฟ้า ไนโตะ เอาดาบออกมาแล้วจึงฟันขึ้นไปบนฟ้า

คลื่นทำลายล้าง!

ในทันใดนั้นเขาส่งคลื่นสั่นสะเทือนขึ้นไปยังท้องฟ้าและมันก็ปะทะเข้ากับคลื่นทรายยักษ์อย่างจัง!

คลื่นทำลายล้าง ทะลุผ่านคลื่นทรายยักษ์แล้วพุ่งตรงไปหา 1 หาง

ฟึ้ว!!!

ร่างที่ใหญ่ของ 1 หาง ไม่ได้ช่วยให้เขาสามารถหลบการโจมตีของ ไนโตะ ได้ ทันทีที่การโจมตีของ ไนโตะ ไปถึง ร่างกายของ 1 หางก็ถูกผ่าออกเป็น 2 ซีก!

ในเวลาเดียวกัน 1 หางก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“เจ็บมาก! มันเจ็บปวดมาก!!!”

ความเจ็บปวดจากการถูกตัดด้วยดาบของ ไนโตะ นั้นเจ็บปวดกว่าการถูก ไนโตะ ต่อย ตอนนี้ 1 หาง รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกฉีกวิญญาณออกเป็นชิ้น ๆ

1 หาง ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก จักระของเขารุนแรงมากขึ้นจนทั้งหมู่บ้านสั่นสะเทือน

และในวินาทีต่อมา ทรายใต้เท้าของ ไนโตะ ก็เริ่มเคลื่อนไหวและมันก็โอบรอบร่างของเขาทั้งหมดและเริ่มบีบรัดเขา

“โลงศพทราย!!!”

ตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่ 1 หาง คิดอยู่ในหัว นั่นก็คือ การฆ่า ไนโตะ

แต่มันไม่สามารถทำได้!

แคร๊ก!!

ในเวลาต่อมา ไนโตะ ที่ถูกห่อด้วยทรายก็ระเบิด พลังสั่นสะเทือน ออกมาจากร่างกายของเขา

ร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยออร่าสีใสที่มองไม่เห็น

ในขณะที่พลังของเขาระเบิดออกมา ทรายจำนวนมากรอบตัวเขาก็ถูกทำลายไปทันที

ในเวลาต่อมาด้วยวิชา เหยียบเวหา ไนโตะ ก็พุ่งตรงไปที่ 1 ห่างอย่างรวดเร็วและฟันดาบใส่ 1 หาง

ฟึ๊บ!!

1 หาง กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เมื่อร่างกายของเขาถูกตัด

แม้ว่า 1 หาง จะสามารถฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ทุกครั้ง แต่เขาก็ไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดเหล่านี้ได้ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นความทุกข์ทรมานที่ไม่มีที่สิ้นสุด!

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็เคลื่อนที่ชั่วพริบตาหลายครั้ง จากนั้นเขาก็ขึ้นไปยืนอยู่บนหัวของ 1 หาง และแตะ 1 หางเข้าอย่างจัง

ตู้ม!!

1 หาง ไม่มีเวลาในการตั้งรับ และร่างของเขาล้มลงกับพื้นอีกครั้ง

ร่างของ 1 หาง ถูกทำลายและฟื้นฟูกลับมาอยู่หลายครั้ง แต่ไม่ว่า 1 หางจะพยายามโจมตี ไนโตะ กี่ครั้ง ไนโตะ ก็สามารถทำลายมันได้เสมอ!

ตอนหลัง ๆ ไนโตะ ก็ไม่ได้ใช้ดาบของเขาแล้ว เขาใช้แต่หมัดของเขาเท่านั้น!

ไนโตะ ใช้หมัดต่อย 1 หาง ซ้ำแล้วซ้ำอีก!

ความทุกข์ไม่รู้จบ นี่คือการลงโทษ 1 หาง ที่กล้าโจมตี ไนโตะ !

ตู้ม! ตู้ม!! ตู้ม!!!

1 หาง กรีดร้องและคำรามขณะที่ ไนโตะ ต่อยเขาด้วยหมัด

มันการต่อสู้อะไรกันเนี่ย!

แรงกดดันจักระในการต่อสู้ครั้งนี้ น่ากลัวยิ่งกว่าการต่อสู้กับ ผู้บัญชาการหน่วยลับ และ คาเสะคาเงะ การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้ทั้งหมู่บ้านกลายเป็นสนามรบ บ้านเรือนหลายหลังถูกทำลาย

และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับการต่อสู้นี้ก็คือ 1 หาง กำลังจะพ่ายแพ้ต่อ ไนโตะ !

กองทัพซึนะทั้งหมด ไม่มีใครกล้าที่จะลอบโจมตี ไนโตะ พวกเขาได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อและแสดงอาการหวาดกลัวเป็นอย่างมากออกมาทางใบหน้าของพวกเขา

พวกเขากำลังกลัว และสิ่งที่พวกเขากลัวก็ไม่ใช่ 1 หาง แต่เป็น ไนโตะ !

เพราะสัตว์ประหลาดที่แท้จริงไม่ใช่ 1 หาง แต่คือ ไนโตะ !

ภาพที่พวกเขาเห็นเป็นเครื่องพิสูจน์ความคิดของพวกเขา แม้ว่าคุณจะมีชีวิตอยู่มาแล้ว 1,000 ปี แต่คุณก็จะไม่เคยได้ยินว่ามีชายคนไหนที่ต่อย สัตว์หาง จนตายคามือได้!

 

 

 

ตอนที่ 186

 

เหตุผลเดียวที่ นินจา ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ สัตว์หาง นั้น ไม่ใช่เพราะระดับพลังของคาถาถานินจาที่อ่อนแอเกินกว่าจะทำอันตรายต่อ สัตว์หาง ได้ แต่เพราะ สัตว์หาง มีจำนวนจักระที่มหาศาลมากกว่าเมื่อเทียบกับคนธรรมดา

เหตุผลที่ สัตว์หาง ถูกเรียกว่า อาวุธสงคราม ก็เพราะพวกเขามีพลังที่จะทำลายแคว้นได้อย่างสบาย ๆ จักระของพวกมีขนาดใหญ่มาก จนอาจพูดได้ว่าพวกเขาสามารถต่อสู้ได้ตลอดเวลา

บางที กองทัพนินจา อาจหยุด กระสุนสัตว์หาง ได้

แต่จะต้องใช้นินจา กี่ 10 คน หรือกี่ 100 คนกันละ?!

ไม่มีนินจาคนไหน ที่จะสามารถใช้คาถานินจาระดับ A หรือระดับ S ได้หลายครั้งติดต่อกัน!

แต่ สัตว์หาง ทำได้ ทำให้แต่ละหมู่บ้านพยายามจับพวกเขาและใช้งานพวกเขา

ตั้งแต่ยุคแรกเริ่ม หมู่บ้านใหญ่ต่างใช่ สัตว์หาง ในในสงคราม แต่มีเพียง เซนจู และ อุจิฮะ เท่านั้น ที่สามารถควบคุม สัตว์หาง ได้อย่างสมบูรณ์!

ทั้ง 2 ตระกูลสามารถควบคุม สัตว์หาง ได้อย่างง่ายดาย ไม่ใช่เพราะพวกเขามีความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่พวกเขาก็ยังมีสายสัมพันธ์กับ สัตว์หาง ที่ได้รับสืบทอดมาจาก เซียน 6 วิถี อีกด้วย!

แต่ ไนโตะ ไม่ใช่ทั้ง อุจิฮะ หรือ เซนจู และ 1 หาง ก็ไม่เคยเจอใครที่เหมือนเขามาก่อน

จำนวนจักระของ ไนโตะ ไม่ได้มากเท่ากับ อุจิฮะ หรือ เซนจู แต่ก็ไม่น้อยไปกว่า คาเสะคาเงะ

อย่างไรก็ตาม 1 หาง ก็มองไปที่ ไนโตะ เหมือน ไนโตะ เป็นสัตว์ประหลาดตัวจริง

พลังสั่นสะเทือน ของ ไนโตะ ใช้จักระเพียงน้อยนิด และพลังทางกายภาพของเขานั้นก็แข็งแกร่งมาก ต้องขอบคุณ กระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังแบบย้อนกลับ ที่ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขนาดนี้

ด้วยเหตุนี้ ไนโตะ จึงสามารถต่อสู้กับ 1 หาง ได้อย่างง่ายดาย!

พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ไนโตะ ก็เหมือนกับ สัตว์หาง เขาอาจถือได้ว่าเป็นอาวุธสงครามชิ้นหนึ่งที่มีพลังที่สามารถทำลายได้ทั้งแคว้น!

ทุกครั้งที่ ไนโตะ ต่อยหมัดออกไป 1 หาง ก็จะต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ เขายังคงต่อสู้ต่อไปโดยหวังว่าทุกครั้งที่ ไนโตะ ต่อยหมัดออกมาจักระของเขาจะลดลงและหมดไปในที่สุด

แต่ไม่ว่า 1 หาง จะถูกโจมตีมากแค่ไหน ไนโตะ ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจักระของ ไนโตะ จะลดลงเลยแม้แต่น้อย!

ความตกใจในใจของ 1 หาง ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นับตั้งแต่เขาเกิดมาจนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่เคยเจอชายอย่าง ไนโตะ เลยแม้แต่คนเดียว!

ยิ่งไปกว่านั้น 1 หางก็ยังกลัวอีกสิ่งหนึ่งด้วย

พลังของ ไนโตะ กำลังทำลายจักระของเขา

สัตว์หาง สามารถอ่อนเพลียได้เช่นกัน แต่พวกเขาก็ใช้เวลาไม่นานในการฟื้นฟูจักระ

แต่สถานการณ์นี้แตกต่างออกไป การโจมตีของ ไนโตะ ทำให้จักระของ 1 หาง สลายไปทันที จนตอนนี้ 1 หางก็แทบจะไม่สามารถรักษาสภาพร่างสัตว์หางได้แล้ว!

สิ่งนี่ทำให้ 1 หาง ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

แม้ว่าจำนวนจักระของเขาจะมีอยู่อย่างมหาศาล แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะต้องตายจริง ๆ แน่ ๆ

“หยุด! เจ้ามนุษย์! หยุด!!!!”

ในที่สุด 1 หางก็เริ่มร้องไห้ขอความสงสาร เขาส่งเสียงร้องขอความเมตตาจาก ไนโตะ !

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ไม่สนใจ 1 หาง และ ไนโตะ ก็ยังคงโจมตี 1 หาง ต่อไป

1 หาง เริ่มตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น เขาไม่เคยร้องขอความเมตตาจากใครมาก่อน แม้แต่กับ อุจิฮะ มาดาระ เพราะเต็มที่เขาก็แค่ถูกจับหรือถูกควบคุม

แต่ตอนนี้ ไนโตะ กำลังทุบตีเขาและเขาก็เจ็บมาก ยิ่งไปกว่านั้น ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาต้องตายอย่างแน่นอน!

ในที่สุด ภายใต้ความบ้าคลั่งของ ไนโตะ 1 หาง ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป!

เขาใช้พลังทั้งหมดของเขาในการป้องกันการโจมตีครั้งนี้ของ ไนโตะ แล้วจากนั้นเขาก็หันหลังกลับ แล้ววิ่งหนีในทันที!

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็จะไม่ปล่อยให้เขาหนีไปได้ง่าย ๆ

นับตั้งแต่วันที่ ไนโตะ สามารถพัฒนา พลังสั่นสะเทือน ไปถึงขั้นที่ 4 ได้ มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับ ไนโตะ ที่จะหาคู่ต่อสู้ดี ๆ ที่จะใช้ในการทดสอบพลังของเขาได้

ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขา ที่จะใช้ 1 หาง เป็นเป้าหมายในการทดสอบพลัง แต่จริง ๆ แล้ว ไนโตะ กำลังคิดอยู่ว่า หรือเขาควรจะจับ 1 หาง กลับไปกับเขาดี

1 หาง กลัว ไนโตะ จากเบื้องลึกของจิตใจ จากนั้น 1 หางก็รีบพุ่งลงไปในทะเลทรายและรีบหนีอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

“เฮ้ ใครอนุญาตให้คุณหนีไปกันล่ะ!”

ไนโตะ ไม่ลังเลเลยที่จะหยุด 1 หาง

เขากระโดดขึ้นไปบนฟ้า จากนั้นก็ลงมากระทืบพื้นอย่างแรง จากนั้น พลังสั่นสะเทือนก็พุ่งตรงไปยังทะเลทราย

พลังสั่นสะเทือน ปะทะเข้ากับร่างของ 1 หางอย่างจัง ทันใดนั้นพื้นดินก็เริ่มแตกออกและ 1 หางก็รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะพังทลาย แต่เขาก็ยังไม่หยุดและยังวิ่งหนีต่อไป

ในที่สุด ไนโตะ ก็ไล่ตาม 1 หาง และออกไปจาก หมู่บ้านซึนะ

1 หาง ทำได้แต่วิ่งหนีไปเรื่อย ๆ เขาไม่มีทางกลับไปเพราะเขารู้ว่าเขาจะไม่มีทางได้รับความเมตตาจาก ไนโตะ

1 หาง…แพ้แล้วงั้นเหรอ?!

นินจาซึนะ ยังคงยื่นอยู่ที่เดิมของพวกเขา พวกเขาต่างก็รู้สึกตะลึงงัน แม้แต่ความตายของ คาเงะ ก็ไม่ทำให้พวกเขาตกใจมากขนาดนี้!

ชายคนเพียงเดียว ทำให้ 1 หาง ต้องร้องขอความเมตตา!

แม้ว่า คาเสะคาเงะ จะสามารถ หยุด 1 หาง ได้ด้วยตัวเอง แต่ 1 หาง ก็ไม่ได้วิ่งหนีหรือร้องของความเมตตาจากเขา

สายลมพัดผ่าน

เวลาผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีใครพูดคุยกัน ไม่มีใครขยับไปไหน สิ่งเดียวที่พวกเขาคิดก็คือ พวกเขายังมีชีวิตอยู่

………

ไนโตะ ไล่ตาม 1 หางออกไปในทะเลทราย แต่ในที่สุดเขาก็คลาดสายตาจาก 1 หางไป

เมื่ออยู่ในทะเลทราย 1 หาง จะมีความแข็งแกร่งมากขึ้น และหลังจากที่ ไนโตะ ตามรอย 1 หาง มาเป็นเวลานาน เขาก็ไม่รู้ว่า 1 หาง ไปไหนแล้ว

ไนโตะ มองไปที่ทะเลทรายที่กว้างใหญ่จนเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด จากนั้นเขาก็ส่ายหัวอย่างไร้หนทาง เขาดูผิดหวังเล็กน้อย

หลังจากที่ ไนโตะ ยืนบิดขี้เกียจเล็กน้อย เขาก็รู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว

เขาไล่ตาม 1 หาง ไปในทะเลทรายเป็นเวลานาน เขาจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน

ดังนั้นเขาจึงหยิบแผนที่ออกมาและมองหาตำแหน่งที่เขาอยู่

หลังจากที่ ไนโตะ รู้ตำแหน่งของเขาแล้ว เขาก็ไม่ได้เดินกลับไปที่ หมู่บ้านซึนะ แต่เขาเดินไปที่สนามรบที่ โคโนฮะ และ ซึนะ กำลังสู้กันอยู่

หมู่บ้านซึนะ ได้สูญเสีย คาเสะคาเงะ , ผู้บัญชาการหน่วยลับ และแม้แต่ สัตว์หาง ของพวกเขา แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่เขาจะขี้เกียจกลับไปที่หมู่บ้านนั้น

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าการต่อสู้ก็ยังคงดำเนินต่อไป!

 

 

 

ตอนที่ 187

 

ตลอดทางในทะเลทราย

ตอนนี้ ดาบคุซานางิ 2 เล่ม อยู่ที่ ไนโตะ และเขาก็ผนึกมันไว้ที่มือด้านซ้าย 1 เล่ม และมือด้านขวา 1 เล่ม

ทันทีที่ ไนโตะ ได้ดาบเล่มที่ 2 มา เขาก็รู้สึกถึงความเชื่อมโยงกันระหว่างดาบทั้ง 2 เล่มนี้

ดาบ 2 เล่มนี้ มีลักษณะคล้ายกันมาก ทั้ง 2 เล่มมีรูปร่างและคมดาบคล้ายกัน แต่ก็มีความแตกต่างกันบางอย่าง

และสิ่งที่แตกต่างกันของทั้ง 2 เล่มก็คือ

เล่มแรก คือเล่มที่ใช้โดย โอโรจิมารุ มันมีความสามารถในการยืดและหดตัวโดยการส่งจักระของผู้ใช้เข้าไปในดาบ มันเป็นดาบที่พิเศษ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผู้ใช้มีพลังเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด

ส่วนดาบเล่มที่ 2 ที่ได้มาจาก หมู่บ้านซึนะ มันไม่สามารถยืดหดได้ แต่มันมีความสามารถในการเพิ่มพลังโจมตีให้กับผู้ใช้!

อธิบายง่าย ๆ ก็คือ ถ้าใช้ดาบเล่มที่ 2 ร่วมกับ พลังสั่นสะเทือน ก็จะทำให้การโจมตีของ ไนโตะ รุนแรงกว่าการใช้ พลังสั่นสะเทือน ร่วมกับดาบเล่มแรก

ที่จริงแล้ว ไนโตะ ก็ยังไม่เคยใช้ความสามารถของดาบเล่มแรกเลย

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ยังต้องการที่จะหาดาบเล่มที่ 3 ต่อไปอยู่ดี

ตอนที่ ไนโตะ ถือดาบทั้ง 2 เล่มไว้ในมือ เขารู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงระหว่างดาบทั้ง 2 เล่มนี้เล็กน้อย และเขาก็รู้ว่าถ้าเขารวมได้ครบทั้ง 3 เล่ม มันน่าจะทำให้เกิดผลบางอย่างขึ้น

ในที่สุด ไนโตะ ก็เดินมาจนมองเห็นสนามรบที่ โคโนฮะ และ ซึนะ ต่อสู้กันอยู่

หลังจากที่ ไนโตะ เดินไปอีกครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็ก้าวเข้าสู่สนามรบ มันเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด พื้นดินถูกทำลายและมีศพจำนวนมากกระจัดกระจายอยู่เต็มสนามรบ

ไนโตะ มองไปรอบ ๆ สนามรบ แต่ก็ไม่เห็นใครกำลังต่อสู้อยู่เลย และดูเหมือนว่าตอนนี้จะอยู่ระว่างพักรบเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการรบครั้งต่อไป

ในตอนนี้ดูเหมือนว่า ไนโตะ จะเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ในสนามรบ

เมื่อเห็นแบบนั้น ไนโตะ จึงเดินไปที่ ค่ายของโคโนฮะ ทันที

เดินไปไม่กี่ก้าว ไนโตะ ก็มองเห็นอาคารชั่วคราวที่อยู่ใน ค่ายโคโนฮะ

……

ค่ายโคโนฮะ

สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่กลางค่าย ผู้บัญชาการยังคงเป็น ซาคุโมะ เช่นเดิม ส่วน ดันโซ ก็ไม่ได้ปรากฏตัวออกมาให้เห็นในด่านหน้าเป็นเวลานานแล้วและไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

ในห้องบัญชาการมีแผนที่ขนาดใหญ่ของ แคว้นแห่งลม วางอยู่บนโต๊ะที่กลางห้อง ในขณะที่ ซาคุโมะ และ ซึนาเดะ กำลังยืนมองมันอยู่เพื่อวิเคราะห์สถานการณ์ในสนามรบ

“เราไม่ได้คืบหน้าไปเลยสักนิด”

ซึนาเดะ และ ซาคุโมะ ยังคงจ้องไปที่แผนที่นั้นอยู่ จากนั้น ซาคุโมะ ก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ

ซาคุโมะ ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะท่านกับทีมแพทย์ของท่าน ที่ทำยาแก้พิษของ ย่าโจ ไว้ ป่านนี้พวกเราคงบาดเจ็บล้มตายไปมากกว่านี้มาก”

ซึนาเดะ พยักหน้าและพูดว่า “อื้ม สิ่งแวดล้อมที่นี่เป็นใจให้พวกมันจริง ๆ ถึงกองทัพของเราจะแกร่งกว่า แต่ถ้าต้องอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบนี้นาน ๆ ก็คงจะไม่ไหว”

เธอพูดคำเหล่านี้ แล้วตบโต๊ะด้วยความโกรธ

ซาคุโมะ มองไปหาเธอ จากนั้นเขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “มันยากกว่าที่เราคาดไว้ และต่อให้เราบุกเข้าไปใน แคว้นแห่งลม ได้ เราก็ต้องเข้าไปในทะเลทรายที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดที่ไหน ซึ่งจะทำให้เราเสียเปรียบอย่างสิ้นเชิง”

“นินจาซึนะ ใช้ประโยชน์จากสภาพแวดล้อมได้เป็นอย่างดีมาก พวกเขาสามารถซุ่มโจมตีและดูการเคลื่อนไหวของเราได้อย่างง่ายดาย นั้นเป็นอีก 1 ปัญหาใหญ่ของเรา”

เมื่อฟังคำพูดของ ซาคุโมะ แล้ว ซึนาเดะ ก็แสดงออกอย่างหมดหนทางและพูดว่า “ถึงเราจะสามารถเอาชนะ ซึนะ ได้ในสนามรบ แต่ทันทีที่พวกมันล่าถอยกลับไปในทะเลทราย ถ้าเราตามไปเราก็จะเสียเปรียบและพลาดท่าในที่สุด”

“เราจะต้องเอาชนะในการต่อสู้ครั้งนี้ สิ่งเดียวที่เราทำได้ก็คือเราคงต้องเอาชนะต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าพวกมันจะไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป”

 

“If we just can backstab them and attack their village directly, this way they will have no longer a reason to fight.”

“ถ้าเราสามารถหนุนหลังพวกเขาและโจมตีหมู่บ้านของพวกเขาโดยตรงวิธีนี้พวกเขาจะไม่มีเหตุผลที่จะต่อสู้”

“แล้วถ้าเราลอบเข้าไปโจมตีหมู่บ้านพวกมันละ พวกมันจะต้องกลับไปป้องกันหมู่บ้านอย่างแน่นอน”

ซึนาเดะ นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ จากนั้นเธอก็มองไปยังที่ตั้งของพวกเขาที่อยู่ขอบชายแดนกับที่ต้องของหมู่บ้านที่อยู่กลางทะเลทราย จากนั้นเธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากหัวเราะออกมา

เธอรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถไปถึงใจกลางของทะเลทรายได้ แล้วพวกเขาจะไปโจมตี หมู่บ้านซึนะ ได้ยังไง!

“ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ต่อให้ โฮคาเงะ มาช่วยเราทีนี่ มันก็ยังยากที่จะบุกเข้าไปจนถึง หมู่บ้านซึนะ ได้อยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้เราไปถึงที่นั่นได้ในที่สุด เราก็จะหมดแรงและถูกพวกมันฆ่าได้อย่างง่ายดาย”

ซาคุโมะ พูด แล้วถอนหายใจและส่ายหัว

แม้ว่าพวกเขาจะไปถึง หมู่บ้านซึนะ ได้ แต่พวกเขาจะต่อสู้กับ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 ได้อย่างไร ในขณะที่เขาอยู่ใน แคว้นแห่งลม ที่มีสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยให้เขา?

แม้แต่ ฮันโซ ก็ไม่สามารถเอาชนะ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 ได้ในสภาพแวดล้อมแบบนี้

ทันใดนั้น ในขณะที่พวกเขาทั้ง 2 กำลังคุยกันเรื่องสถานการณ์ในสนามรบ นินจาคนหนึ่งก็เคาะประตูแล้วรายงานกลับ ซาคุโมะ ว่า

“ท่านซาคุโมะ ไนโตะ มาถึงแล้วครับ”

“ไนโตะคุง งั้นเหรอ?!”

ทั้ง ซาคุโมะ และ ซึนาเดะ ก็รู้สึกประหลาดใจ พวกเขามองหน้ากันและกัน ในขณะที่ดวงตาของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าพวกเขากำลังดีใจอยู่

เกือบหนึ่งปีแล้วนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ ซึนาเดะ เห็น ไนโตะ เดินทางไปยัง แคว้นแห่งฝน และเธอรู้สึกมีความสุขที่เธอจะได้เจอกับ ไนโตะ อีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น การที่ ไนโตะ มาที่นี่ก็ทำให้เธอมั่นใจว่า กองทัพโคโนฮะ จะต้องรุกคืบเข้าไปใน แคว้นแห่งลม ได้บ้างไม่มากก็น้อย

ซาคุโมะ และ ซึนาเดะ กำลังคิดในสิ่งเดียวกัน

ไนโตะ ถือได้ว่าเป็นไพ่ตายใบสำคัญ เมื่อเขามาที่นี่ แม้ว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามแผน แต่อย่างน้อยพวกเขาก็จะสามารถเอาชนะได้และคืบหน้าไปอย่างช้า ๆ

“ให้เขาเข้ามา”

ซาคุโมะ พูดกับนินจาคนนั้น

ไนโตะ รอคำอนุญาตจาก ซาคุโมะ อยู่ข้างนอก เขาสามารถเข้าไปได้ในทันที แต่เขาก็ให้ความเคารพต่อ ซาคุโมะ

หลังจากที่ ไนโตะ ผลักประตูเข้าไป เขาก็เดินเข้ามาในห้อง และเมื่อเขาเห็น ซึนาเดะ เขาก็ยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า “นานแล้วสินะครับ”

ซึนาเดะ มองไปหาเขาและหัวเราะเบา ๆ “ก็ใช่นะสิ เธอโตขึ้นมากเลยนะ”

ตอนนี้ดูเหมือนว่าพลังของ ซึนาเดะ จะอยู่ในระดับเดียวกับ คาเงะ แล้ว และตอนนี้เธอก็มีรอยสักรูปข้าวหลามตัดสีเขียวบนหน้าผาก นั้นก็หมายความว่าตอนนี้เธอฝึก วิชาเบียคุโก ได้สำเร็จแล้วนั้นเอง

ด้าน ซึนาเดะ เองก็รู้สึกได้ว่า ไนโตะ แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เขาก้าวหน้าขึ้นมากในปีนี้

เธอสงสัยว่าบางที่ ไนโตะ อาจจะแข็งแกร่งว่า ซาคุโมะ ไปแล้ว

 

 

 

ตอนที่ 188

 

ไนโตะ ไปที่เก้าอี้แล้วนั่งลงจากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ผมมาที่นี่เพื่อช่วย ผมไม่ได้คิดถึงพี่หรอกนะ”

“เอาเถอะ ยังไงซ่ะ เธอก็มาอยู่ที่นี่แล้วนิ”

ซึนาเดะ มองแล้วยิ้มให้ ไนโตะ

ซาคุโมะ ก็ยิ้มแล้วพยักหน้า “ใช่แล้ว มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาละน่ะ เราคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้วละ เพราะมันยากมากที่จะบุกเข้า แคว้นแห่งลม ต่อไป”

“การต่อสู้กับ นินจาซึนะ นั้นยากสำหรับเรามากเพราะสภาพแวดล้อมของแคว้นแห่งนี้เอื้ออำนวยให้พวก ซึนะ มาก มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะไปถึง หมู่บ้านซึนะ แค่ยันกองทัพไว้ทีนี่ก็เต็มกลืนแล้ว”

“แต่เมื่อตอนนี้ เธอมาอยู่ที่นี่แล้ว เราก็จะสามารถบุกเข้าไปให้หนักขึ้น และบางทีเราอาจจะเข้าไปใกล้ หมู่บ้านซึนะ ได้ ถึงจะแค่ทีละนิด ๆ ก็ยังดี”

ซาคุโมะ พูดต่อไป ในขณะที่ ไนโตะ ก็หยิบแก้วชามาจิ๊บ

ซึนาเดะ พยักหน้า แล้วหันไปทาง ไนโตะ และพูดว่า “นั่นแหละ ไนโตะ เธอถึงต้องเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งต่อไป”

“อ๋อ…”

การแสดงออกทางสีหน้าของ ไนโตะ ในขณะที่เขามองไปที่ทั้ง 2 คน ทำให้ทั้ง ซาคุโมะ และ ซึนาเดะ รู้สึกสงสัย

เขาจะไม่ลงสู่สนามรบงั้นเหรอ แล้วเขามาที่นี่ทำไมละ”

แคว้นแห่งลม อาจไม่ได้ขัดแย้งกับ ไนโตะ แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะไม่เข้าร่วมในการต่อสู้

อย่างไรก็ตามประโยคถัดไปของ ไนโตะ ก็ทำให้พวกเขารู้สึกสงสัยและแปลกใจมากขึ้นไปอีก

“ผมคิดว่าคงไม่มีการต่อสู้แล้วละครับ”

ไนโตะ พูดคำเหล่านี้แล้วยักไหล่ และทั้งคู่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากตะลึงกับสิ่งที่เขาพูด

ไม่มีการต่อสู้ครั้งต่อไป?

เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้ เพราะ โคโนฮะ จะไม่ถอนกำลังในตอนนี้และจะไม่หยุดโจมตี ซึนะ อย่างแน่นอน และ ซึนะ ก็จะตั้งแนวป้องกันอย่างนี้ต่อไป แล้วมันจะไม่มีการต่อสู้ครั้งต่อไปอย่างไรกัน?

ทั้งคู่ต่างสับสนเป็นอย่างมาก

ในเวลาต่อมา นินจาคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องแล้วคุกเข้าลงต่อหน้า ซาคุโมะ ในขณะที่น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย

“ท่านซาคุโมะ! มีข้อมูลด่วนครับ!”

“ซึนะ เริ่มการโจมตีแล้วเหรอ?”

การแสดงออกของ ซาคุโมะ ดูจริงจังมาก แม้แต่ ซึนาเดะ เองก็ยืนขึ้นด้วยความดุดัน

“ไม่ใช่ครับ…ซึนะ…ยอมแพ้แล้วครับ”

น้ำเสียงของนินจาสั่นเทาและความตกใจบนใบหน้าของเขาก็ยังปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน เพราะไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขายังต่อสู้อย่างดุเดือดกับ นินจาซึนะ อยู่เลย แต่ตอนนี้จู่ ๆ ซึนะ กลับยอมแพ้ซะอย่างนั้น

มันไม่น่าเชื่อ!

เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวนี้ ทั้ง ซาคุโมะ และ ซึนเดะ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากมองหน้ากันและกันด้วยความมึนงง

ยอมแพ้งั้นเหรอ?

อะไรกันเนี่ย!

ซึนาเดะ เบิกตากว้างและพูดว่า “พวกมันกำลังได้เปรียบเราอยู่ แล้วทำไมจู่ ๆ พวกมันมาย้อมแพ้เราละ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“มีบางอย่างผิดปกติ”

ดวงตาของ ซาคุโมะ กำลังส่องประกาย ในขณะที่เขากำลังคิดว่านี้เป็นกับดัก

ในตอนนี้ ความคิดมากมายผุดขึ้นในหัวของเขา

ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ…

มันเหมือนกับที่ ไนโตะ พูดไว้ว่า จะไม่มีการต่อสู้ครั้งต่อไป ทำไมเขาถึงรู้ว่า ซึนะ จะยอมแพ้?!

ทำไม ซึนะ ถึงยอมแพ้ แล้วทำไม ไนโตะ ถึงรู้?!

ทันใดนั้น ทั้งคู่ก็หันหน้าไปมอง ไนโตะ พร้อม ๆ กัน

และขณะที่ทั้งคู่กำลังจะถามคำถามเหล่านี้กับ ไนโตะ แต่จู่ ๆ นินจาอีกคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับข้อมูลด่านอีกข้อมูลหนึ่ง

นินจามีสีหน้าที่น่าตกใจมาก และเมื่อเขาเข้ามาในห้องแล้วเห็นหน้า ไนโตะ ที่กำลังนั่งดื่มชาอยู่กลางห้อง เขาก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก

“เกิดอะไรขึ้นอีกละ? รู้แล้วเหรอว่าทำไม ซึนะ ถึงยอมแพ้?”

ซาคุโมะ ได้แต่คิดว่าต้องมีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่นินจาคนนั้นก็พูดอะไรไม่ออก และ ซาคุโมะ ก็ได้แต่จ้องหน้าเขา

“เป็นข่าวดีครับ ท่านซาคุโมะ”

“ท่านไนโตะ บุกเข้า หมู่บ้านซึนะ แล้วฆ่า ผู้บัญชาการหน่วยลับ…และ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 ไปแล้วครับ!”

“จากนั้นผู้อาวุโสของซึนะ ก็สั่งให้ปลดผนึก 1 หาง เพื่อให้มาต่อสู้กับ ท่านไนโตะ แต่ ท่านไนโตะ ก็สามารถเอาชนะ 1 หางได้ ตอนนี้ หมู่บ้านซึนะ เสียหายไปเกือบทั้งหมดแล้วครับ!”

เมื่อนินจาเปิดปากและพูดคำเหล่านี้ออกมา ความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งห้องเอาไว้ ในตอนนี้แม้แต่เสียงของเข็มที่ตกลงมาบนพื้นก็ยังสามารถได้ยินได้

แม้แต่นินจาที่มารายงานข่าวก่อนหน้าก็ยังไม่อยากเชื่อ

ซาคุโมะ ก็ตกตะลึงเช่นกัน

ซึนาเดะ ตกใจมากและเธอก็ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป เธอขาอ่อนแล้วทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ในทันที

คนเดียวที่ยังสงบอยู่ก็คือ ไนโตะ ที่ยังคงนั่งดื่มชาอยู่เหมือนเดิม

หลังจากเงียบไปเป็นเวลานาน ซาคุโมะ และ ซึนาเดะ ก็หันไปมอง ไนโตะ แม้แต่นินจาทั้ง 2 คนก็หันไปมอง ไนโตะ ด้วยเช่นกัน

สายตาของพวกเขาเผยให้เห็นถึงความตกใจ

โดยเฉพาะนินจาที่มารายงานข่าวนี้ เขากลัวมาก เขาตรวจสอบข่าวนี้อยู่หลายครั้งก่อนที่จะมารายงานแก่ ซาคุโมะ

“เธอ…เธอทำได้ยังไงกัน?!”

ดวงตาของ ซึนาเดะ เปล่งประกายด้วยความแปลกใจ แม้แต้เสียงของเธอก็ยังสั่น

ไนโตะ ยักไหล่แล้วพูดว่า “ผมไปที่นั่นเพื่อไปเอา ดาบคุซานางิ แต่ผมถูกพวกมันเจอตัว ผมเลยต้องฆ่า แต่แค่ไม่กี่คนเอง”

ฆ่าไม่กี่คน!!

อะไรกัน!!!

คำพูดนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาถูกฟ้าผ่า

ซาคุโมะ เคยร่วมต่อสู้กับ ไนโตะ มาก่อน และสามารถเอาชนะ โอโนกิ ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 3 มาได้

แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถฆ่า โอโนกิ ได้ และแทบจะสู้ไม่ได้ด้วยซ้ำ!

ฆ่าทั้ง ผู้บัญชาการหน่วยลับ และ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 จากนั้นก็เอาชนะ 1 หาง ทั้งหมดนี้เขาทำด้วยตัวคนเดียว มันช่างเหลือเชื่อเหลือเกิน!

แม้ว่าทุกคนจะคิดว่านี้เป็นไปไม่ได้ แต่ ไนโตะ ก็สามารถทำได้

หลังจากที่ ซาคุโมะ ใจลอยไปนาน ในที่สุด เขาก็กลับมาตั้งสติได้

ซาคุโมะ มองไปที่ ไนโตะ ด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ฉันไม่เคยสงสัยเลยว่า สักวันหนึ่งเธอจะสามารถแซงหน้าฉันไปได้ แต่ฉันก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้”

ซาคุโมะ รู้สึกตกใจเล็กน้อยที่เขาต้องพูดประโยคนี้ออกมาในตอนนี้

 

 

 

ตอนที่ 189

 

การพัฒนาของ ไนโตะ ทั้งด้านร่างกายและพละกำลังนั้น น่าเหลือเชื่อจริง ๆ

ไม่มีใครเคยคิดมาก่อนเลยว่าอายุแค่ 13 ปี จะมีพลังเช่นนี้ได้

การบุกเข้า หมู่บ้านซึนะ เพียงลำพัง และสังหาร คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แม้แต่ โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 เองก็ไม่สามารถทำได้

คงจะมีเพียงแค่ โฮคาเงะ รุ่นที่ 1 และ รุ่นที่ 2 เท่านั้น ที่พอจะมีความสามารถทำเรื่องนี้ได้

ซาคุโมะ ไม่รู้แล้วว่าจะทำยังไงกับ ไนโตะ ต่อไป แต่เขาก็มั่นใจว่าแม้แต่ โคโนฮะ ไม่สามารถหยุด ไนโตะ ได้อีกแล้ว

การดำรงอยู่ของ ไนโตะ นั้นพิเศษจริง ๆ

ในทางกลับกัน ซึนาเดะ ยืนนิ่งแล้วมองไปที่ ไนโตะ โดยไม่พูดอะไร

เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไนโตะ ยังเป็นแค่เด็กธรรมดาที่พยายามดิ้นรนเพื่อจะอยู่รอดใน โคโนฮะ ตระกูอุจิฮะ อยากให้เขาตาย และเธอก็เป็นคนที่ปกป้องเขา แต่ตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นมาก

แข็งแกร่งยิ่งกว่าใคร ๆ ใน โคโนฮะ

………..

เมื่อ ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ บุกเขาสู่ หมู่บ้านซึนะ และสังหาร คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 จากนั้นก็เอาชนะ 1 หางมาได้เพียงลำพัง ทั้งโลกก็ตกอยู่ในความสับสนและวุ่นวาย!

ไม่มีใครอยากจะเชื่อข่าวนี้!

ไม่มีใครเชื่อ จนกระทั่ง ซึนะ ยอมแพ้ต่อ โคโนฮะ และ ซึนะ ก็ยืนยันข้อมูลนี้ด้วยตัวเอง

ไม่ว่าจะเป็น โอโนกิ , ฮันโซ หรือแม้แต่ ซารุโทบิ ต่างก็ตกใจเมื่อได้ยินข่าวนี้

เพราะพวกเขาไม่คิดว่า ไนโตะ จะแข็งแกร่งถึงขนาดนั้น!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โอโนกิ และ ฮันโซ พวกเขาทั้งคู่เคยต่อสู้กับ ไนโตะ มาก่อน และทั้งคู่ก็มั่นใจว่า ไนโตะ ไม่ได้มีพลังมากขนาดที่จะบุกเข้าหมู่บ้านอื่นและฆ่า คาเงะ ของหมู่บ้านนั้นได้

แม้ว่า คาเงะ จะอ่อนแอ แต่เขาก็แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้านของเขา!

“ปีศาจตัวน้อย เติบโตได้เร็วจริง ๆ อย่างกับเป็น สัตว์หาง เลยสินะ”

ข่าวนี้ทำให้ โอโนกิ ตกใจมาก และกลัวพลังของ ไนโตะ มากขึ้นไปอีก

บางทีสิ่งที่เขาพูดอาจเป็นความจริง ในโลกแห่งนี้มีเพียง พลังสถิตร่าง ที่ควบคุม สัตว์หาง ได้แล้วเท่านั้นจึงจะมีพลังแบบนั้นได้!

แต่ในอีกด้านหนึ่ง

ไรคาเงะ รุ่นที่ 3 มีความคิดเห็นที่แตกต่างออกไปเมื่อเขาได้ยินข่าวนี้

“คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3…คาเสะคาเงะ ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคยมีมา ดูเหมือนว่าจะอ่อนแอกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย การป้องกันที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบที่สุด กลับถูกทำลายโดยเด็ก…น่าสมเพชจริง ๆ”

เขาโยนม้วนข้อมูลลงบนโต๊ะ จากนั้นเขาก็กอดอกแล้วตะโกนออกมาว่า “แต่การที่เอาชนะ คาเงะ ได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าคนคนนั้นไม่ใช้คนธรรมดา”

ไรคาเงะ ไม่สนว่า ไนโตะ สามารถจัดการกับ 1 หางได้ด้วยวิธีไหน เพราะเขาเองก็สามารถเอาชนะ 8 หาง มาได้หลายต่อหลายครั้งแล้ว

………

แคว้นแห่งไฟ

ไกลออกไปบนเส้นทางสู่หมู่ บ้านโคโนฮะ

ไนโตะ และ ซึนาเดะ กำลังเดินนำกองทัพของพวกเขาอยู่บนถนนเส้นนั้น พวกเขาดูตื่นเต้นเล็กน้อย

ซึนาเดะ ไม่ได้กลับมาที่ โคโนฮะ เป็นเวลานาน

ท้ายที่สุดแล้ว เซนจู ก็ไม่เหมือนกับ อุจิฮะ

ตระกูลอุจิฮะ สนใจเพียงเรื่องสงครามเท่านั้น พวกเขาไม่สนใจ โคโนฮะ หรือความปลอดภัยของหมู่บ้าน พวกเขาสนใจแต่เรื่องของตัวเองเท่านั้น

แต่ ตระกูลเซนจู จะให้ความสนใจกับหมู่บ้านเป็นหลัก

ดังนั้น ตระกูลเซนจู จึงได้รับบาดเจ็บและล้มตายเป็นจำนวนมาก

แม้แต่น้องชายของ ซึนาเดะ ก็ตายในสงครามเช่นกัน

“ในที่สุด ฉันก็ได้กลับบ้านซ่ะที”

“อื้ม”

ไนโตะ มองดูหมู่บ้านที่อยู่ห่างออกไปที่สุดเส้นทาง และเผยให้เห็นถึงความตื่นเต้น

เมื่อก่อน ไนโตะ ไม่เคยรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใน โคโนฮะ

แต่ตอนนี้เขาไม่กลัวอะไรอีกแล้ว!

ไม่ว่าจะเป็น ดันโซ , อุจิฮะ หรือ ซารุโทบิ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้อีกต่อไป

ไนโตะ ไม่เคยต้องการที่จะเป็น โฮคาเงะ สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือพลัง ตราบใดที่เขาแข็งแกร่ง แม้แต่หมู่บ้านทั้งหมู่บ้านก็ไม่สามารถสู้กับเขาได้

ไนโตะ เป็น คาเงะ แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่มีหมู่บ้านเป็นของตัวเองก็ตาม!

แน่นอนว่า ไนโตะ อาจจะบุก ซึนะ ได้ด้วยตัวเอง แต่มันก็ยังยากที่จะทำแบบนั้นกับ โคโนฮะ หลังจากทั้งหมดแล้ว โคโนฮะ ก็คือหมู่บ้านที่แข็งแกร่งที่สุด

ตราบใดที่ โคโนฮะ ไม่หักหลังเขา เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรพวกเขา

แม้ว่า ไนโตะ จะไม่เคยรู้สึกว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของ โคโนฮะ แต่เขาก็เติบโตขึ้นมาที่นั่นและเขาก็ไม่มีความบาดหมางใด ๆ กับหมู่บ้านนี้

เมื่อเดินใกล้หมู่บ้านเข้าไปเรื่อย ๆ เขาก็ยิ่งคิดถึงคนคนหนึ่งที่อยู่ในใจเขาเสมอ

เขาจะได้พบกับ คุชินะ อีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดถึงเธอ ก็ช่วยไม่ได้ที่เขาจะแวบไปคิดเรื่องเกี่ยวกับ 9 หาง จากนั้นก็เรื่องของ 10 หาง และ มาดาระ

การปกป้องเธอนั้นยากกว่าการปกป้องหมู่บ้านทั้งหมด!

และเขาก็ต้องแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้!

ไนโตะ กำลังคิดเกี่ยวกับ อุซึมากิ เมอิ ตัวละครที่หายไปจากในการ์ตูน แต่ตอนนี้เธอก็อาศัยอยู่ใน โคโนฮะ นั่นทำให้เขาคิดว่าจะเป็นไปได้ไหม ที่จะเปลี่ยนพลังสถิตร่างจาก คุชินะ ไปเป็นคนอื่น

โลกนี้มีแต่สิ่งที่น่าเหลือเชื่อ

จู่ ๆ ผลปีศาจก็ปรากฏขึ้นบนโลกแห่งนี้ แล้วสร้างขีดจำกัดสายเลือดใหม่ขึ้นมา หลายสิ่งเปลี่ยนไปเพราะมัน

บางที ไนโตะ ก็รู้สึกว่าอาจจะมีใครอยู่เบื้องหลังสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ หรือว่ามีใครบางคนต้องการเปลี่ยนประวัติศาสตร์…

แต่เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไร เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นผลดีกับเขา

ไนโตะ ส่ายหัวเพื่อสลัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไป เพราะเมื่อเขาถึงจุดสูงสุดของพลัง เขาก็จะรู้คำตอบทั้งหมดเอง

…

หมู่บ้านโคโนฮะ

ที่ประตูหน้าของหมู่บ้าน มีนินจาและชาวบ้านจำนวนมากยืนอยู่ที่นั่น

พวกเขามายืนรอเพื่อต้อนรับการกลับมาของ ไนโตะ และคนอื่น ๆ

ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ และ เขี้ยวสีขาวแห่งโคโนฮะ

วีรบุรุษของ โคโนฮะ!

“ดูสิ พวกเขากลับมาแล้ว!!”

ในที่สุด คนหนึ่งก็มองเห็น ไนโตะ ที่กำลังเดินมาจากระยะไกล และในทันใดผู้คนก็เริ่มโห่ร้องและตะโกนชื่อเขา

ผู้คนนับไม่ถ้วนกำลังเชียร์เขาอยู่

ซึนาเดะ และ ไนโตะ หยุดเดินนำเพื่อให้ ซาคุโมะ เดินไปก่อน จากนั้น ซาคุโมะ ก็ยิ้มให้แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ”

“อื้ม”

พวกเขาทั้ง 2 พยักหน้าแล้วพวกเขาก็เดินตาม ซาคุโมะ ไปทันที

เมื่อเดินมาถึงประตู ไนโตะ ก็มองดูฝูงชนเพื่อหาใครคนหนึ่ง แต่คนที่อยู่ที่นั่นก็มากเกินไป เขาจึงต้องใช้สัมผัสพิเศษของเขาในการหาคนคนนั้น

แล้วเขาพบคนที่เขากำลังมองหาในทันที

เมื่อ คุชินะ เห็น ไนโตะ ใบหน้าของเธอก็มีความสุขจนอธิบายไม่ได้ และเมื่อ ไนโตะ เดินไปถึงเธอ เขาก็เข้าไปกอดเธอในทันที จากนั้นเขาก็ใช้ เหยียบเวหา แล้วทั้งคู่ก็หายตัวไปจากฝูงชนในทันที

ผู้คนรอบตัว ไนโตะ กำลังวิ่งเข้ามาล้อมเขา แต่เมื่อพวกเขารู้ตัวอีกที ไนโตะ ก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว