The Strongest Hokage 169-175

ตอนที่ 169

 

ด้านหลังของก้อนหินที่ เซ็ทสึ กำลังเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ ทันใดนั้นเขาก็เห็น ไนโตะ ที่กำลังวิ่งตรงมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

เซ็ทสึ รู้สึกประหลาดใจมาก

มันเห็นฉันงั้นเหรอ?!

ได้ยังไง?! มันเป็นไปไม่ได้!

เซ็ทสึ รีบลงไปในดินเพื่อจะหลบหนีทันทีโดยไม่ลังเล แต่เมื่อศัตรูคือ ไนโตะ เขาก็ไม่มีโอกาสหนีไปได้

ฟึ๊บ!!

เมื่อ เซ็ทสึ ลงไปในดินได้ครึ่งตัว ทันใดนั้น ไนโตะ ก็มาถึงตัว เซ็ทสึ และในวินาทีต่อมา เขาก็ใช้มือดึงหัวของ เซ็ทสึ เอาไว้และดึง เซ็ทสึ ขึ้นมาจากพื้น

“จะรีบไปไหน?! อยู่ดื่มชาด้วยกันสักถ้วยไหมล่ะ”

เซ็ทสึ ตกตะลึงเป็นอย่างมาก แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ ไนโตะ จะรู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้ โดยที่ไม่มี เนตรสีขาว

ก่อนหน้านี้ ไนโตะ กำลังนั่งที่อีกฝั่งของบ้าน แต่ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ลุกออกมาและพุ่งมาที่ตำแหน่งของเขาทันที

เซ็ทสึ รู้สึกตกตะลึงมาก

“คุณแอบดูฉันมานานเท่าไรแล้วล่ะ เซ็ทสึ?”

ตาของ ไนโตะ ดูเย็นมากขณะที่เขากำลังพูดกับ เซ็ทสึ

เซ็ทสึ รู้สึกประหลาดใจมากเมื่อได้ยิน ไนโตะ เรียนชื่อเขา

เขากำลังที่จะฆ่าตัวตายทันทีที่เขาถูกจับได้ เพราะเขาเป็นเพียงร่างโคลน

แต่เมื่อเขาได้ยิน ไนโตะ เรียกชื่อเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับไป

“แก…แกรู้จักชื่อฉันได้ยังไง?!”

“ฉันรู้ก็แล้วกัน”

ไนโตะ พูดออกมา จากนั้นเขาก็จ้องมองที่ใบหน้าของ เซ็ทสึ ด้วยความเย็นชา

เซ็ทสึ สับสนเป็นอย่างมาก เพราะคนเดียวที่รู้ตัวตนของเขาคือ มาดาระ

ความตกใจเข้าคลอบงำจิตใจของ เซ็ทสึ หนักขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เขาคิดว่า ถ้า ไนโตะ รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเขา ดังนั้น ไนโตะ ก็อาจจะรู้ว่า อุจิฮะ มาดาระ ยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นได้เช่นกัน!

เซ็ทสึ สามารถหนีไปได้อย่างง่ายดายเพียงแค่เขาปล่อยร่างโคลนนี้ให้ตาย แต่เขาต้องการข้อมูลเพิ่มเติมจาก ไนโตะ

เขามักคิดว่าทุกสิ่งที่ ไนโตะ ทำอยู่ในสายตาของเขา แต่วันนี้ ไนโตะ ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาคิดผิด ไนโตะ รู้เรื่องต่าง ๆ มากกว่าที่เขาคิดและเขาไม่สามารถคาดการณ์ ไนโตะ ได้อีกต่อไป!

ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับ ไนโตะ ทุกสิ่งจะเป็นแค่จินตนาการของเขาเท่านั้น!

เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?!

“ฉันแอบดูแกมาตั่งแต่วินาทีแรกที่แกเอาชนะในการต่อสู้กับ ฮันโซ”

เมื่อ เซ็ทสึ ตอบคำถามของ ไนโตะ แล้วเขาก็เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ถาม ไนโตะ ไปว่า “นอกจากที่แกรู้ตัวตนของฉันแล้ว แกรู้อะไรอีกบ้าง?”

ไนโตะ มองไปที่ เซ็ทสึ และให้คำใบ้ด้วยสายตาของเขา

“ฉันรู้มากกว่าคุณในตอนนี้เสียอีก ทีนี้…คุณก็กลับไปหา อุจิฮะ มาดาระ ซ่ะ แล้วบอกเขาว่า ถ้ามายุ่งกับฉันอีกฉันจะทำลายแผนของเขาให้หมด!”

ไนโตะ รู้ว่าตอนนี้ มาดาระ ยังไม่มีพลังใด ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัว มาดาระ เลยแม้แต่น้อย!

คำพูดของ ไนโตะ ชัดเจนมาก แต่มันก็ซ่อนอะไรอยู่อีกหลายอย่าง แม้แต่ เซ็ทสึ ก็ไม่เข้าใจ

เมื่อ เซ็ทสึ มองไปที่ ไนโตะ เขาต้องการถามว่า ไนโตะ รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

แต่ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็หักคอ เซ็ทสึ ด้วยมือข้างเดียวและ เซ็ทสึ ก็ตายในที่สุด

เมื่อ ไนโตะ มองไปที่ศพของ เซ็ทสึ เขาก็ส่ายหัวและดวงตาของเขาก็แสดงความเย็นชาเล็กน้อย

หากจะมีใครในโลกนี้ที่เป็นภัยคุกคามต่อ ไนโตะ ก็คงจะไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก อุจิฮะ มาดาระ !

สำหรับ เซ็ทสึดำ แล้ว เขาไม่มีพลังอะไร ไนโตะ จึงไม่กลัวการมีอยู่ของเขา

ไนโตะ สามารถตามหาเขาและฆ่าเขาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ

กลางสายฝน โคนัน วิ่งมาอยู่ข้าง ๆ ไนโตะ เธอมองไปที่ร่างของ เซ็ทสึ ที่อยู่บ้านพื้น และได้แต่ถาม ไนโตะว่า “เขาเป็นใคร…”

“ไม่มีอะไรหรอก เขาเป็นแค่หน่วยสอดแนม”

ไนโตะ ส่ายหัวแล้วมองไปที่ โคนัน ที่กำลังรู้สึกแปลก ๆ

“มันคืออะไร?”

โคนัน รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ไม่มีอะไร กลับไปฝึกต่อได้แล้ว เอ้อจริงสิ ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาอาหารเย็นแล้วสินะ”

…..

ในความมืด ใต้ดิน

มาดาระ นั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เขาหลับตาอยู่

ร่างกายของเขากำลังจะหมดอายุไข และถึงแม้ว่าเขาจะได้รับจักระจาก เทวรูปมารนอกรีต ก็ทำได้แค่ยื้อเวลาเท่านั้น

มาดาระ จำเป็นต้องสร้างรากฐานของแผนของเขาก่อนที่เขาจะตาย จากนั้นเขาก็ต้องรอจนกว่าวันที่เขาจะฟื้นคืนชีพจะมาถึง เพื่อที่เขาจะได้กลับมาสู้โลกใบนี้อีกครั้ง

ในไม่กี่นาทีต่อมา เซ็ทสึ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้า มาดาระ พร้อมกับเหงือบนหน้าผากและใบหน้าที่ดูไม่อยากเชื่อที่อยู่บนใบหน้าของเขา

“มีบางอย่างผิดปกติ!”

“เกิดอะไรขึ้น?”

มาดาระ ขมวดคิ้วและลืมตาขึ้นเล็กน้อย เพื่อมองไปที่ เซ็ทสึ

เซ็ทสึ เป็นผู้เฝ้าดูสถานการณ์ทั้งหมดในโลกนี้ เขาเฝ้าดูทุกอย่างตั่งแต่  ศักยภาพของนินจาแต่ละหมู่บ้าน ไปจนถึง ข้อมูลลับต่าง ๆ ที่ถูกซ่อนอยู่ของแต่ละหมู่บ้าน

ดังนั้นจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีอะไรที่จะทำให้ เซ็ทสึ สามารถตกใจได้

“มีปัญหา…กับ ไนโตะ คนที่ฉันแอบจับตาดูอยู่”

ด้วยร่องรอยสยองขวัญบนใบหน้าของ เซ็ทสึ เขาจึงบอก มาดาระ เกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

ดูเหมือนว่า มาดาระ จะไม่สนใจเรื่องนี้ในตอนแรก แต่เมื่อ เซ็ทสึ บอกว่า ไนโตะ รู้ถึงตัวตนของเขา และรู้แผนการของ มาดาระ มันทำให้ มาดาระ ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เขาตกใจเป็นอย่างมาก แม้แต่การเกิดใหม่ของ ฮาชิรามะ ก็ไม่ทำให้เขาตกใจได้ถึงขนาดนี้

ไนโตะ รู้เรื่องแผนของฉันงั้นเหรอ?!

เป็นไปไม่ได้!!

เขาเพิ่งจะวางแผนเสร็จและมันก็มีรายละเอียดมากมาย แถมเขายังไม่ได้เริ่มแผนการอะไรเลย คนเดียวที่รู้ถึงแผนของเขาก็คือ เซ็ทสึ

แล้วใครจะเป็นคนบอก ไนโตะ ถึงเรื่องทั้งหมดนี้?!

ดูเหมือนว่า ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือ เซ็ทสึ เป็นคนบอก ไนโตะ แต่มันก็ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้

ชีวิตของ เซ็ทสึ อยู่ในกำมือของ มาดาระ เขาสามารถจบชีวิต เซ็ทสึ ได้ทุกเมื่อที่เขาต้องการ

แม้ว่า เนตรสังสาระ จะถูกย้ายไปที่ นางาโตะ แล้ว แต่ มาดาระ ก็ยังสามารถควบคุม เซ็ทสึ ได้ ดังนั้น เซ็ทสึ จึงไม่มีทางหักหลังเขาเด็ดขาด

ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าใด หัวใจของเขาก็ยิ่งจมลงสู่ความสยดสยองมากขึ้นเท่านั้น 

 

 

ตอนที่ 170

 

มาดาระ รู้สึกกลัวมาก และ เซ็ทสึ ก็ไม่กล้าทำให้เขาไม่พอใจ

แม้ว่า ไนโตะ นั้นจะแข็งแกร่ง แต่พลังของเขาก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกเขารู้สึกว่าถูกคุกคามจนต้องออกมาเคลื่อนไหว

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ยังคงซ่อนอยู่ในความมืดเพื่อมองดูโลกทั้งใบ

แต่อย่างไรก็ตาม แค่เรื่องที่ ไนโตะ รู้นั้น ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขารู้สึกกลัว

ด้วยความสามารถของ เซ็ทสึ ทำให้ มาดาระ คิดว่าเขารู้ทุกอย่าง…จนกระทั่ง ไนโตะ ปรากฏตัวออกมา…เขาไม่สามารถรู้สิ่งที่ ไนโตะ คิดได้เลย!

ตอนแรก ไนโตะ ก็เหมือนนินจาธรรมดา ๆ คนอื่น ๆ

แต่จู่ ๆ ไนโตะ ก็กลายเป็นอันตรายต่อแผนของ มาดาระ อย่างถึงที่สุด!

“เจ้าเด็กคนนี้ มันไม่สามารถอ่าน ศิลาจาลึก ของ ตระกูลอุจิฮะ ได้ เพราะมันไม่มี เนตรวงแหวน แต่จากสิ่งที่มันพูด ดูเหมือนว่ามันจะรู้เรื่องอะไร ๆ มากกว่าฉัน มันเป็นไปได้ยังไง?”

มาดาระ พูดออกมาเบา ๆ ในขณะที่เขากำลังนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ แต่เขาก็ยังไม่รู้จุดประสงค์ของ ไนโตะ

คนคนนี้ เมื่อก่อนเขายังเป็นแค่คนธรรมดา ๆ แต่ตอนนี้เขากำลังเป็นอันตรายต่อ มาดาระ และ มาดาระ ก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

มันทำให้ มาดาระ รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก!

…….

ไนโตะ ไม่รู้ว่า มาดาระ จะรู้สึกยังไงหลังจากที่รู้ว่า ไนโตะ รู้แผนการของเขา แต่ ไนโตะ ก็มั่นใจว่า มาดาระ จะต้องตกใจไม่มากก็น้อยอย่างแน่นอน

และมันจะทำให้ มาดาระ ไม่มารบกวน ไนโตะ อีกต่อไป

หลังจากเรื่องนี้ ไนโตะ ก็ยังคงฝึกสัมผัสพิเศษของเขาต่อไป เขาพยายามที่จะเพิ่มสีสันให้กับโลกแห่งสัมผัสพิเศษของเขา

แต่ในที่สุดมันก็ล้มเหลว

นั่นทำเห็นว่าขั้นที่ 4 ของ พลังสั่นสะเทือน ยังไม่สามารถทำแบบนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงเห็นโลกแห่งสัมผัสของเขาเป็นสีดำและสีขาวเท่านั้น

สำหรับระยะการสัมผัสนั้น มันสามารถครอบคลุมทั่วทั้งโลกก็จริง แต่มันอ่อนแอมากจนเข้าไม่สามารถสัมผัสอะไรได้และในที่สุดมันก็จะหายไป

ระยะที่เขาสามารถครอบคลุมการสัมผัสของเขาได้อย่างชัดเจนก็คือระยะประมาณ 1 กิโลเมตร

แต่ภายในระยะ 1 กิโลเมตรนี้ การสัมผัสของเขาจะสมบูรณ์แบบ!

แม้ว่าการเคลื่อนไหวของศัตรูจะเร็วมาก แต่ ไนโตะ ก็สามารถรับรู้ได้อย่างง่ายดาย ถึงอย่างนั้น ไนโตะ ก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะสามารถจับการเคลื่อนที่ของ เทพอัสนีเวหา ได้หรือไม่ แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถตามการเคลื่อนไหวของ ไรคาเงะ ได้อย่างสมบูรณ์!

ในความพยายามที่จะเพิ่มสีให้แก่โลกแห่งสัมผัสของเขา เป้าหมายต่อไปของ ไนโตะ ก็คือการเข้าสู้สภาวะสัมผัสพิเศษโดยการไม่ต้องปิดกันประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขา

เขาเริ่มเพิ่มประสาทสัมผัสของเขาเข้าไปทีละอย่าง การสัมผัส , การได้ยิน , การมองเห็น…

ไนโตะ ค่อย ๆ เพิ่มประสาทสัมผัสเข้าไปทีละ 1 อย่าง และโลกแห่งการสัมผัสของเขาก็ยังคงชัดเจนอยู่ และเขาสามารถสัมผัสได้แม้กระทั่งการเคลื่อนไหวของมดที่อยู่ในระยะ 1 กิโลเมตร!

แน่นอนว่าถ้าเขาพยายามเพิ่มระยะการสัมผัสออกไป เขาจะไม่สามารถตรวจจับได้อย่างสมบูรณ์ มันจะเหมือนภาพที่เบลอ ๆ และถ้าไกลกว่า 3 กิโลเมตร มันจะมืดสนิทจนเขาไม่สามารถรู้สึกถึงอะไรได้เลย

“ความสามารถนี้ ถึงจะต้องเจอกับ ตระกูลคุรามะ ที่แข็งแกร่งในวิชาคาถาลวงตา พวกเขาก็จะไม่สามารถทำอะไรเราได้!”

ด้วยความสามารถนี้ทำให้ ไนโตะ สามารถเป็นนินจาตรวจจับได้

และมันจะทำให้การลักลอบเข้าไปใน หมู่บ้านซึนะ สามารถทำได้งายขึ้น

ดังนั้น ไนโตะ จึงพร้อมแล้วที่จะไปที่นั่น

ในวันนั้น ไนโตะ นั่งอยู่เงียบ ๆ เขาเสื้อคลุมสีขาวเพื่อเตรียมพร้อมที่จะไป

โคนัน นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา แต่เธอมีสีหน้าที่เศร้ามาก

อีกฝั่งหนึ่ง ยาฮิโกะ ยังคงฝึกฝนอยู่ไกลออกไป

เมื่อเทียบกันแล้ว โคนัน เป็นผู้หญิงที่มีความเห็นอกเห็นใจและอารมณ์ของเธอก็สามารถควบคุมจิตใจของเธอได้เสมอ

ในทางกลับกัน ยาฮิโกะ มีเป้าหมายชัดเจนเหมือนในการ์ตูน แล้วเขาเป็นเหมือน นารูโตะ แม้ว่าความฝันของทั้ง 2 จะแตกต่างกัน แต่พวกเขาต่างต้องการสันติภาพเหมือนกัน

คนหนึ่งตกอยู่ท่ามกลางสงคราม และทั้งหมดที่เขาต้องการคือการเปลี่ยนแปลงโลก

อีกคนหนึ่ง ต้องการเปลี่ยนความคิดของคนอื่น ๆ ที่มีต่อเขา ดังนั้นเขาจึงอยากเป็น โฮคาเงะ เพื่อทำให้ทุกคนเชื่อใจ

ทั้งหมดก็เพื่อความสงบสุขของโลก

“ความคิดเรื่องสงครามของ ครูไนโตะ คืออะไร?”

โคนัน เงียบอยู่นาน จากนั้นเธอก็พูดในสิ่งอยู่ในใจออกมา

ดวงตาเธอเป็นประกาย  จากนั้นเธอก็พูดออกมาเบา ๆ ว่า “ยาฮิโกะ บอกว่าเขาต้องการแข็งแกร่งขึ้นเพื่อหยุดดสงครามทั้งหมดในโลกนี้ แล้วความคิดของ ครูไนโตะ คืออะไร?”

ในมุมมองของ โคนัน ตอนนี้ ไนโตะ ก็แข็งแกร่งพออยู่แล้วและไม่มีใครสามารถต่อสู้กับเขาได้

ไนโตะ แข็งแกร่งมากแล้ว

แต่ ไนโตะ ก็จะไม่อยู่ที่ แคว้นแห่งฝนนี้ แล้วเขายังคงออกเดินทางเพื่อทำสิ่งอื่น ๆ อยู่เสมอ

ไนโตะ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับสิ่งที่ โคนัน ถามเขา

“ที่จริงแล้ว มันไม่สำคัญว่าใครจะคิดยังไง”

หลังจากนั้นไม่นาน ไนโตะ ก็มองไปที่ โคนัน และให้คำตอบกัยเธอ แต่มันก็ทำให้เธอประหลาดใจและทำให้เธอสับสนมากยิ่งขึ้น

เมื่อมองดูปฏิกิริยาของ โคนัน แล้ว ไนโตะ ก็ยิ้มและพูดว่า “ยาฮิโกะ ต้องการจะเป็นพระเจ้าเพราะเขาคิดว่ามันจะแก้ปัญหาได้ แต่โลกนี้เคยมีพระเจ้ามาแล้ว”

“ตอนที่พระเจ้าองค์นั้นยังมีชีวิตอยู่ ถึงแม้ว่าโลกนี้จะไม่มีสงคราม แต่ทุกคนก็ต้องอยู่อย่างหวาดกลัวและยังคงมีความเกลียดชังอยู่ จนในที่สุดก็เป็นเหตุนำไปสู่สงคราม”

“สงครามจะไม่มีวันหยุด ครั้งหนึ่ง เกิดสงครามขึ้น และมันก็ใหญ่มากถึงพวกเขาจะไม่ต้องการสงคราม แต่อย่างที่เธอเห็น มันไม่มีทางหยุด”

“บางคนคิดว่า ถ้าทุกคนเข้าใจกันก็จะไม่มีความเกลียดชัง แต่มันจะเป็นไปได้เหรอ ที่เธอจะบอกว่าเธอไม่เกลียดคนที่ฆ่าพ่อแม่ของเธอ โคนัน?”

ไนโตะ พูดคำพูดเหล่านี้ออกมา จากนั้นเขาก็มองตรงไปที่ดวงตาของ โคนัน

โคนัน แสดงสีหน้าเศร้าโศกอย่างชัดเจน เธอเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอส่ายหัวแล้วพูดว่า “เรื่องนั้นไม่มีทาง”

“ใช่แล้ว”

ไนโตะ พยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า “มันเป็นเรื่องยากเกินไปที่จะเปลี่ยนแปลงโลกได้ ดังนั้น สิ่งที่ฉันคิดก็คือ ฉันจะต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองไปเรื่อย ๆ นี่แหละความคิดของฉัน”

“ไม่ว่าโลกจะมีสงครามแบบไหน ความหวังจะไม่มีวันถูกทำลาย ความหวังจะคงอยู่กับคนรุ่นใหม่เสมอ และตาบใดที่ยังมีพวกเขาเหล่านั้นอยู่ ความหวังจะคงอยู่เสมอ”

“ตราบใดที่ยังคงมีสงคราม ความตาย ความหวาดกลัว และความเกลียดชัง จะยังมีอยู่ในโลกนี้เสมอ”

“ดังนั้นก่อนที่ใครคิดจะเปลี่ยนโลก เขาจะต้องเปลี่ยนตัวเองให้แข็งแกร่งก่อน แข็งแกร่งพอที่จะไม่ทำให้สงครามเปลี่ยนแปลงตัวเขาได้ และแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องคนที่เชื่อมันในตัวเขาได้ ถ้าเธอทำได้แบบนั้น เธอก็จะหยุดสงครามได้” 

 

 

ตอนที่ 171

 

ไนโตะ พูดทุกสิ่งที่อยู่ในใจของเขา และ โคนัน ก็ฟังเขาอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ดวงตาที่สวยงามของเธอเปล่งประกายอย่างสวยงาม

ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่อง

โคนัน เงยหน้าขึ้นมอง ในขณะที่เธอดูเหมือนจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว และด้วยดวงตาที่มุ่งมั่น เธอพยักหน้าให้ ไนโตะ แล้วพูดว่า “เขาใจแล้วคะ…ฉันเข้าใจความคิดของ ครูไนโตะ แล้วคะ”

“ดีมาก”

ไนโตะ ยิ้ม จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและลูบหัวเธอเบา ๆ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและมองไปที่สายฝน

“มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนในโลกนี้ ทุกคนต่างก็มีความคิดที่แตกต่างกัน และแน่นอนว่าไม่มีใครมีความคิดเหมือนเธอ โคนัน”

“ดังนั้น เธอต้องหาเส้นทางชีวิตของเธอเองจากแนวคิดต่าง ๆ เหล่านั้น และมันจะทำให้เธอมีเป้าหมายในชีวิตของเธอเอง”

ไนโตะ พูดคำเหล่านี้ จากนั้นเขาค่อย ๆ เดินออกไปท่ามกลางสายฝน

เขาเปิดใช้งานพลังสั่นสะเทือนรอบ ๆ ตัวเขา ทันใดนั้นละอองฝนก็เริ่มกระเด้งออกมาจากร่างของเขา

เม็ดฝนตกลงมาไม่ถึงตัวของ ไนโตะ

จากนั้นเขาก็เดินหายไป ในขณะที่ โคนัน มองเขาอยู่เงียบ ๆ จนเขาลับสายตาเธอไป

“ครูไนโตะ ดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ยาฮิโกะ เยอะเลยเฮ๊ะ”

โคนัน ยืนมองดูฝนที่ตกลงมา จากนั้นเธอก็ถอนหายใจเบา ๆ แม้ว่าอายุของ ไนโตะ จะเท่า ๆ กับเธอ แต่ความแข็งแกร่งและความคิดของเขานั้น โตกว่าเธอมาก

สิ่งนี้ทำให้ โคนัน เคารพและชื่นชมในตัว ไนโตะ

ในเวลาเดียวกัน เธอก็เริ่มรู้ถึงความมุ่งมั่นของเขา

……

แม้ว่าใน แคว้นแห่งฝน จะมีนินจาบางคนที่กล้าเผชิญหน้ากับ ไนโตะ อยู่บ่อยครั้ง แต่นินจาส่วนใหญ่ก็เลี่ยงที่จะมองเขา

ยิ่งเขาเข้าไปใน แคว้นแห่งฝน มากขึ้น ฝนก็ยิ่งตกแรงมากขึ้นและนานขึ้น โดยเฉพาะใน หมู่บ้านอาเมะ มันไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

ในที่สุด ไนโตะ เดินทางมาจนมองเห็น หมู่บ้านอาเมะ จากไกล ๆ แต่เขาไม่ต้องการเข้าไปในนั้น

ไม่ใช่เพราะเขากลัว ฮันโซ เขาจะไม่สนใจคนที่เคยพ่ายแพ้ให้เขา

เพราะเมื่อเขาเอาชนะใครได้แล้ว คนคนนั้นจะไม่มีทางแตะต้องตัวเขาได้อีกต่อไป

เพราะ ไนโตะ ไม่เคยพัก เขาฝึกฝนอย่างหนักอยู่ตลอดเวลาเพื่อพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เขาจะไม่หยุดพักจนกว่าเขาจะถึงจุดสูงสุดของโลก

ไนโตะ ยินดีที่จะเอาชนะความยากลำบากและอุปสรรคที่ตราหน้าเข้ามาหาเขา และเขาจะไม่ปล่อยให้ใครตามเขาได้ทัน!

“นางาโตะ ยังไม่ออกมา งั้นก็แสดงว่าแผนของ มาดาระ ยังไม่เปลี่ยนแปลง แต่หลังจากที่เขารู้ว่าเรารู้เรื่องของเขาแล้ว แผนของเขาจะเปลี่ยนไปบ้างไหมน่ะ?”

หลังจากที่ ไนโตะ มองไปที่ หมู่บ้านอาเมะ จากที่ไกล ๆ เขาก็เดินจากไปพร้อมกับพึมพำกับตัวเอง

ในระหว่างทาง ไนโตะ ยังคงใช้สัมผัสจากการสั่นสะเทือนอยู่ตลอดเวลา อาจพูดได้ว่ามันเป็นการฝึกฝนวิธีหนึ่งของเขา เขาต้องการดูว่าเขาจะสามารถสัมผัสถึงสิ่งอื่น ๆ ได้อีกหรือไม่

แต่ ไนโตะ ก็หา นางาโตะ ไม่เจอ

ความคิดของ นางาโตะ คือความเจ็บปวด เขาต้องการให้โลกได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดและความกลัว จากนั้นความสงบสุขจึงจะมาถึง

ไนโตะ ไม่รู้ว่าความคิดของเขาจะถูกหรือไม่ แต่เขาก็รู้ว่ามันไม่จริง เพราะ นางาโตะ ถูกควบคุมโดย มาดาระ มาโดยตลอด

ในโลกนี้ ผู้ที่แข็งแรงกว่าจะอยู่เป็นคนสุดท้ายเสมอ

ไนโตะ เดินไปข้างหน้าข้าม แคว้นแห่งฝน จนไปถึงชายแดนในอีกฝั่งหนึ่ง

ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใส แต่ก็ยังมีฝนตกอยู่

เมื่อเมฆมืดเริ่มจางหายไป ในที่สุดท้องฟ้าก็แจ่มใส

ในที่สุดเขาก็เข้าสู่ แคว้นแห่งลม!

ทรัพยากรน้ำใน แคว้นแห่งลม นั้นน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของทรัพยากรน้ำใน แคว้นแห่งหิน จนมันเกือบจะเหมือนกับทะเลทรายขนาดใหญ่ และในด้านทรัพย์สินของแคว้นแห่งนี้ ก็มีน้อยกว่า แคว้นแห่งไฟ อยู่มาก

ด้วยเหตุนี้ทำให้ หมู่บ้านซึนะ จึงไม่สามารถฝึกฝนนินจาได้มากมายเท่าไรนัก เพราะพวกเขามีทรัพยากรอยู่อย่างจำกัด

ในบรรดาหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 นั้น หมู่บ้านซึนะ มีจำนวนนินจาน้อยที่สุด

ในที่สุด เมื่อ ไนโตะ เข้าสู้ แคว้นแห่งลม พื้นดินที่เป็นโคลนก็ค่อย ๆ แห่งแล้วค่อย ๆ กลายเป็นดินสีเหลืองอ่อน

พื้นที่บริเวณนี้คล้าบกับที่ที่ ซึนะ กับ โคโนฮะ ต่อสู้กัน และมันก็ดูเหมือนทะเลทราย!

ผู้คนจำนวนมากต้องอาศัยอยู่ท่ามกลางทะเลทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ แต่พวกเขาก็เติบโตได้เป็นอย่างดีและอาจมีคนที่แข็งแกร่งกว่า ไนโตะ!

ไนโตะ รู้สึกตื่นเต้น เมื่อเขาก้าวเข้ามาในดินแดนแห่งนี้

ไนโตะพยายามที่จะระงับอารมณ์เหล่านั้นเอาไว้ จากนั้นเขาก็เปิดดูม้วนกระดาษม้วนหนึ่งในมือของเขา มันคือแผนที่ของ แคว้นแห่งลม

ถึงอย่างไร แคว้นแห่งนี้ก็แตกต่างจาก แคว้นแห่งไฟ ที่นี่มันเป็นทะเลทรายที่มีอันตรายอยู่ทุก ๆ ที่ และสามารถหลงทางได้ง่าย ๆ

อาจกล่าวได้ว่าสภาพแวดล้อมของ แคว้นแห่งลม เลวร้ายที่สุด เมื่อเทียบกับแคว้นอื่น ๆ

แต่เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายนี้ จึงทำให้ผู้คนที่เกิดในที่แห่งนี้มีร่างกายที่แข็งแรงกว่าคนที่เกิด แคว้นแห่งไฟ

นินจาที่เกิดที่นี่ มีความแข็งแกร่งกว่านินจาทั่วไป

ปัจจุบัน หมู่บ้านที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกคือ โคโนฮา แต่เมื่อเทียบในสัดส่วนที่เท่ากันแล้ว ซึนะ มีคุณภาพมากกว่า

มันเป็นความจริงที่ว่า หมู่บ้านซึนะ มีจำนวนนินจาที่น้อยกว่า แต่ก็ยังมีคุณภาพสูงกว่า

เมื่อเดินไปตามทะเลทราย ในที่สุด ไนโตะ ก็เดินมาจนถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ หมู่บ้านหนึ่ง และ ไนโตะ ก็ตัดสินใจว่าจะปักหลักอยู่ที่นั้น

มันเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้แหล่งน้ำ

ส่วนใหญ่แล้วผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นคนธรรมดา แต่แน่นอนว่าบางทีก็มี นินจาซึนะ ผ่านมาบ้างเป็นครั้งคราว

เพราะแม้ว่าถึงมันจะเป็นเพียงหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ก็ต้องมีนินจามาดูเพื่อรักษาครามปลอดภัย เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับแหล่งน้ำ คนทั้งหมู่บ้านจะต้องตายอย่างแน่นอน

บ้างเรือนต่าง ๆ ก็แตกต่างไปจาก โคโนฮะ อย่างสิ้นเชิง

บ้านทุกหลัง มีลักษณะคล้ายรูปโดม และก็มีหน้าต่างบานเล็ก ๆ เพื่อให้ลมพัดผ่าน 

 

 

ตอนที่ 172

 

ไนโตะ เดินเขาไปในโรงแรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง แต่ทุกคนในนั้นก็ไม่ได้สนใจเขา เพราะตอนนี้เขาก็เป็นเหมือนคนธรรมาปกติ รูปร่างของเขาดูไม่เหมือนเด็กอีกต่อไป และดูเหมือนว่าเขาจะอายุประมาณ 17 ปีแล้ว

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็ไปนั่งที่เคาเตอร์และสั่งน้ำชามาถ้วยหนึ่ง

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ไนโตะ ก็บังเอิญได้ยินคนกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลังของเขา กำลังพูคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของสงคราม

“ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้ โคโนฮะ กำลังพยายามบุกเข้ามาในแคว้นของเรา พวกมันคงจะพยายามเข้ายึดครองแคว้นของเราแน่นอน”

“ฉันก็ว่าอย่างงั้น แต่โชคดีที่พวกมันไม่คุ้นเคยกับการต่อสู้ในสภาพแวดล้อมของเรา กองทัพของเราเลยป้องกันพวกมันเอาไว้ได้หลายต่อหลายครั้ง”

“นายคิดว่าพวกเราจะป้องกันพวกมันได้ตลอดไปไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ดวงตาของ ไนโตะ ก็เปล่งประกาย และเมื่อเขาดื่มชาเสร็จ เขาก็หันหลังกลับแล้วเดินออกไป

จากคำพูดของคนเหล่านั้น ทำให้ ไนโตะ มั่นใจว่าสถานการณ์ของ โคโนฮะ น่าจะยังได้เปรียบอยู่ในขณะนี้

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่เกือบทั้งหมดของ แคว้นแห่งลม เป็นทะเลทราย หมู่บ้านซึนะ จึงใช้ประโยชน์จากสภาพแวดล้อมของพวกเขาในการป้องกัน โคโนฮะ

แต่ โคโนฮะ ก็สามารถรุกคืบหน้าได้ในทุก ๆ ครั้งที่บุก

แน่นอนว่ามีเพียงไม่กี่คนที่พูดถึงเรื่องสงคราม และข่าวเหล่านั้นก็มาจากชาวบ้านธรรมา ซึ่งมันอาจเป็นข่าวที่ไม่ถูกต้องเท่าไร ดังนั้น ไนโตะ จึงต้องมองหาข่าวเพิ่มเติมต่อไป

หลังจากที่ ไนโตะ เดินไปรอบ ๆ เมือง เขาก็ได้รับข้อมูลที่เขาต้องการ

โคโนฮะ กำลังพยายามบุกเข้าสู่ แคว้นแห่งลม อยู่จริง ๆ ซึ่งกองทัพนี้มีผู้บัญชาการคือ ซาคุโมะ , จิไรยะ และ ซึนาเดะ ส่วน โอโรจิมารุ เขาถูกเรียกตัวกลับไปที่ โคโนฮะ

แต่ถึงแม้ว่า ซึนาเดะ จะเป็น 1 ในผู้บัญชาการกองทัพนี้ แต่เธอก็เป็นนินจาแพทย์ ดังนั้นเธอจึงต้องตั้งค่ายพยาบาล เพื่อรักษานินจาที่ได้รับบาดเจ็บในสนามรบ

นั่นทำให้ ไนโตะ ไม่กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเธอ

สำหรับ ซาคุโมะ ไนโตะ เชื่อว่า แม้ว่า ซาคุโมะ จะต้องเผชิญหน้ากับ คาเสะคาเงะ เขาก็จะสามารถต่อสู้และหลบหนีมาได้

ในด้านของ โอโรจิมารุ พลังของเขามาถึงระดับ คาเงะ เมื่อปีที่แล้ว

และสำหรับ จิไรยะ แม้ว่าพลังของเขาจะพัฒนาช้ากว่า โอโรจิมารุ แต่ในตอนนี้พลังของทั้งคู่ก็คงจะอยู่ในระดับเดียวกันแล้ว

เมื่อพูดถึงพัฒนาการของ ซึนาเดะ เธอน่าจะสำเร็จวิชา เบียคุโก เรียบร้อยแล้ว และ ไนโตะ ก็จะไปหาเธอถ้าเขามีโอกาส

ตอนนี้ ไนโตะ รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการต่อสู้ได้พอสมควรแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้จะเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้ แต่เขาหาข้อมูลเพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ เพื่อให้เขาตรงไปยัง หมู่บ้านซึนะ ให้เร็วที่สุด

แต่ก่อนหน้านั้น ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาต้องทำ

การที่ ไนโตะ เริ่มหาข้อมูลเรื่องสงคราม ทำให้มีนินจาคนหนึ่งจับตาดูเขา

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็ออกจากเมืองในทันที แต่นินจาคนนั้นก็เรียกกำลังเสริมมาเพิ่มอีก 1 คนและเริ่มสะกดรอยตาม ไนโตะ ไป

พวกเขาคิดว่า ไนโตะ เป็นหน่วยสอดแนมของ โคโนฮะ

อย่างไรก็ตาม แน่นอนว่าการที่ ไนโตะ ออกจากหมู่บ้านนี้ ไม่ใช่แค่เพราะเขาจะจัดการกับนินจาเหล่านั้นเท่านั้น…แต่เพราะเขาอยากปลอมตัวเป็นตัวตนใหม่

ด้วยสัมผัสพิเศษของ ไนโตะ ทำให้เขามองเห็นการเคลื่อนไหวของนินจาทั้ง 2 คนอย่างชัดเจน แม้ว่าเขาจะไม่ได้มองด้วยตาของเขาก็ตาม

หลังจากที่พวกเขาเดินไปไกลจากเมืองและเดินไกลออกไปในทะเลทราย ไนโตะ ก็หันหลังกลับมาหา นินจาทั้ง 2 อย่างใจเย็น

ชายทั้ง 2 ได้รับการฝึกฝนอย่างนินจา และพวกเขาทั้ง 2 ก็ซ่อนตัวอย่างดีตลอดทางที่ผ่านมา ซึ่งทำให้ทั้งคู่ตกใจมากเมื่อ ไนโตะ หันมาหาพวกเขา

เมื่อเห็นดังนั้น พวกเขาทั้ง 2 ก็ยกมือขึ้นมาประสานอินและเตรียมหลบหนีอย่างไม่ลังเล แต่ ไนโตะ ก็ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาทำได้สำเร็จ

ฟึ๊บ!!

ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็มาอยู่ต่อหน้าพวกเขาแล้ว

ตู้ม!!

พวกเขาทั้ง 2 ถูกฆ่าด้วยหมัดเดียว

การโจมตีนั้นรุนแรงมากเกินกว่าที่ทั้งคู่จะรับได้

ตู้ม!!

ด้วยพลังหมัดของเขา ทำให้พื้นดินถูกทำลาย

ไนโตะ ประสานอินขึ้นมา ขณะที่มองดูร่างของ นินจาซึนะ ทั้ง 2 คนบนพื้น

“คาถาแปลงร่าง!”

ฟึ๊ม!

ไนโตะ เดินออกมาจากควัน ในขณะที่รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปเป็นหนึ่งในนินจาที่เขาเพิ่งฆ่าไป

แน่นอนว่าคาถาแปลงร่างธรรมดา ๆ ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการปลอมตัว เพราะมันจะถูกตรวจจับได้ง่าย แต่ ไนโตะ ก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวเป็นเวลานานมากนัก เขาแค่ต้องการปลอมตัวเพื่อแอบเข้าไปใน หมู่บ้านซึนะ และหา ดาบคุซานางิ เท่านั้น

เพราะเมื่อ ไนโตะ ได้ ดาบคุซานางิ มาแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปลอมตัวอีกต่อไป และแม้แต่กองทัพก็ไม่สามารถหยุดเขาได้!

ปัญหาอย่างเดียวของคาถานี้ก็คือ ระยะเวลาในการใช้คาถา เขาจะต้องไปถึง หมู่บ้านซึนะ ให้เร็วที่สุด

ครั้งนี้ ไนโตะ ใช้ความเร็วสูงสุดของเขา ตลอดทางเขาไม่ได้หยุดวิ่งเลยแม้ว่าเขาจะวิ่งผ่านเมืองก็ตาม และหลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ไนโตะ ก็วิ่งมาจนมองเห็น หมู่บ้านซึนะ

……

หมู่บ้านซึนะ

ทั้งหมู่บ้านถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูง

แม้ว่าพวกเขาจะเรียกมันว่ากำแพง แต่หมู่บ้านแห่งนี้ก็ถูกสร้างขึ้นกลางภูเขาขนาดใหญ่ในทะเลทรายแห่งนี้!

นินจาซึนะ ต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการสร้างกำแพงสูงเพื่อป้องกันหมู่บ้านจากการถูกพายุทำลาย

มันน่าทึ่งมาก!

ดูเหมือนว่ากำแพงนี้จะไม่มีที่สิ้นสุด มันล้อมรอบทั้งหมู่บ้านเอาไว้

ตรงกลางของช่องกำแพงมีประตูไม้ขนาดใหญ่ปิดอยู่ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นประตูหลักของหมู่บ้าน

กำแพงนั้นสูงมากราวกับว่ามันจะสูงไปถึงท้องฟ้า และมีนินจาจำนวนมากเฝ้าเวนอยู่บนกำแพง

แน่นอนว่าทุกสิ่งที่ ไนโตะ ต้องทำคือผ่านเข้าประตูนั้นไป

การป้องกันของพวกเขาแน่นหนามาก และไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากการตรวจจับของพวกเขาไปได้

ความเงียบ

มีนินจาจำนวนมากสอดส่องอยู่ตามท้องถนนในหมู่บ้าน และไม่ต้องสงสัยเลยว่า ตอนนี้ ไนโตะ ได้ลอบเข้ามาเรียบร้อยแล้ว

เดินไปตามถนนเหล่านั้น ไนโตะ รู้สึกถึงบรรยากาศที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงกับ หมู่บ้านโคโนฮะ

ถนนของ โคโนฮะ มีชีวิตชีวามากกว่าที่นี่ เพราะชาวบ้านใน หมู่บ้านซึนะ มักจะหลีกเลี่ยงการออกมาเดินตามท้องถนน

ดั้งนั้นผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ตามท้องถนนก็คือ นินจา

อย่างไรก็ตาม ด้วยการใช้สัมผัสพิเศษก็ทำให้ ไนโตะ สามารถรับรู้ได้ถึงทุกสิ่งรอบตัวเขา และเขาก็พยายามหลีกเลี่ยงนินจาเหล่านั้นทั้งหมด

“ความแตกต่างระหว่าง 2 หมู่บ้านนั้นชัดเจนมาก ผู้คนที่นี่คงจะรู้สึกเหมือนถูกขัง”

หลังจากเดินไปซักพัก ไนโตะ ก็เหลียวกลับไปมองดูกำแพงที่อยู่ด้านหลังของเขา แล้วก็พึมพำออกมาเบา ๆ

ไนโตะ ยังคงเดินลึกเข้าไปในหมู่บ้านต่อไป ในขณะที่เขากระจายสัมผัสพิเศษออกไปทั่วทั้งสถานที่

“จำนวนนินจาของที่นี่มีน้อยกว่า โคโนฮะ จริง ๆ ด้วย”

“การป้องกันจากด้านนอกดูเหมือนจะแน่นหนามาก แต่เมื่อผ่านเข้ามาได้แล้ว ด้านในหมู่บ้านกลับไม่มีการป้องกันเลย”

ด้วยความสามารถจากสัมผัสพิเศษ ทำให้เขาเห็นทุกอย่าง

ไนโตะ เดินลึกเข้าไปในหมู่บ้าน และเขาก็สัมผัสได้ถึง ดาบคุซานางิ!

“ข้อมูลเป็นเรื่องจริง ดาบคุซานางิ อยู่ที่นี่จริง ๆ!” 

 

 

ตอนที่ 173

 

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็รู้สึกได้ว่า ดาบคุซานางิ ของเขากำลังสั่นเหมือนว่ามันกำลังดีใจและใบหน้าของเขาก็เปล่งประกายด้วยดีใจ จากนั้นเขาก็เริ่มติดตามร่อยรอยไป

ยิ่งดาบของเขาสั่นมากขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งเข้าใกล้ ดาบคุซานางิ เล่มอื่นมากขึ้นเท่านั้น

ในที่สุดหลังจากที่เขาเดินไปซักพัก ไนโตะ ก็เริ่มสัมผัสได้ถึงดาบอีกเล่ม!

ในเวลานี้ ไนโตะ มาถึงศูนย์กลางของหมู่บ้านแล้วและเขาสามารถมองเห็น สำนักงานคาเสะคาเงะ ได้อย่างชัดเจน

ในตอนแรก ไนโตะ คิดว่า ดาบคุซานางิ อยู่ใน สำนักงานคาเสะคาเงะ แต่เมื่อเขาเข้าไปใกล้ ๆ เขาก็รู้สึกได้ว่ามันไม่ได้อยู่ที่นั้น แต่มันอยู่ในอาคารถัดไป

จากนั้นเขาก็มองดูอาคารหลังนั้นจากระยะไกล แล้วการแสดงออกของ ไนโตะ ก็เปลี่ยนไป

มันคืออาคารของ สำนักงานหน่วยลับแห่งหมู่บ้านซึนะ!

สำนักงานหน่วยลับของซึนะ แตกต่างจาก สำนักงานหน่วยลับของโคโนฮะ

สำนักงานหน่วยลับของซึนะ ตั้งอยู่บนพื้นดินถัดจาก สำนักงานคาเสะคาเงะ

ในตอนนี้ ไนโตะ กำลังใช้สัมผัสพิเศษเพื่อกำหนดตำแหน่งที่แน่นอนของ ดาบคุซานางิ

โครงสร้างของอาคารนั้นดูเหมือนกับโครงสร้างของ สำนักงานหน่วยลับของโคโนฮะ

สัมผัสของ ไนโตะ ทำให้เขาสามารถมองเห็นทุกซอกทุกมุมของอาคารได้อย่างชัดเจน แม้แต่ หน่วยลับ ที่อยู่ในอาคารนั้น ไนโตะ ก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีนินจาคนไหนสัมผัสถึง ไนโตะ ได้!

แม้แต่นินจาระดับสูง ที่มีพลังการตรวจจับที่แข็งแกร่งก็ไม่สามารถสัมผัสถึง ไนโตะ ได้!

ไนโตะ ไม่ใช่แค่หาตำแหน่งของ ดาบคุซานางิ ได้เพียงเท่านั้น แต่เขาก็สามารถรู้ได้ว่า มันคือ ดาบคุซานางิ เล่มที่ ซาสึเกะ ใช้ในอนาคต

“อันตรายมากที่เราจะแอบเข้าไปได้”

ท้ายที่สุดแล้ว ความสามารถของ ไนโตะ คือการรับรู้ ไม่ใช่หายตัวไป

ไนโตะ เดินไปรอบ ๆ อาคารแห่งนี้เพื่อหาช่องทางที่จะเข้าไป

การแอบเข้าไปใน สำนักงานหน่วยลับ เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้!

แม้ว่าการคุ้มกันจะน้อยกว่า สำนักงานหน่วยลับโคโนฮะ แต่ก็ยังเป็นเรื่องที่ทำได้ยากอยู่ดี!

จริง ๆ แล้ว ไนโตะ ไม่คิดว่า ดาบคุซานางิ จะอยู่ใน สำนักงานหน่วยลับ

แต่อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ตัดสินใจตั้งแต่แรกแล้วว่า เขาจะไม่ยอมแพ้ แม้ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับ คาเสะคาเงะ ก็ตาม!

สำนักงานหน่วยลับ งั้นเหรอฮ๊ะ?

ถ้าไม่สามารถแอบเข้าไปได้ งั้นก็เข้ามันทางประตูหน้าแล้วคว้าดาบออกมาซะก็จบ!

ดวงตาของ ไนโตะ ดูเย็นชามาก ในที่สุดเขาหยุดเดินไปมา และในวินาทีต่อมาเขาก็วิ่งด้วยความเร็วสูงเขาสู่ประตูหน้าของ สำนักงานหน่วยลับ ทันที

“มาดูกันว่าจะใช้เวลานานเท่าไหร่ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว”

ทันใดนั้น หน่วยลับสายตรวจจับ ก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ!

นินจาหน่วยลับสายตรวจจับ กำลังเตรียมที่จะแจ้งให้ นินจาหน่วยลับ คนอื่น ๆ รู้ว่า มีผู้บุกรุกเข้ามาในสำนักงาน!

แต่พวกเขากลับคิดว่า ไนโตะ เป็นแค่หน่วยสอดแนม และพวกเขาก็ไม่คิดว่า ไนโตะ จะวิ่งเข้ามาแบบนี้!

ไนโตะ ใช้เวลาวิ่งผ่านพวกเขาเพียง 1 วินาที จนพวกเขารู้สึกเหมือนตาฝาด

มีคนบุกเข้าไปในสำนักงานจริงเหรอ?

เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!

เนื่องจากความโง่เขลาของ นินจาตรวจจับ เหล่านี้ ทำให้การประสานงานกับหน่วยลับคนอื่น ๆ ช้าลง ซึ่งทำให้พวกเขาไม่มีเวลาได้ตั้งรับ

การเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงของ ไนโตะ ทำให้ หน่วยลับซึนะ บางคนที่อยู่ใกล้ ๆ ตกใจเป็นอย่างมาก

“เฮ้ยแก…”

หนึ่งในนั้นไม่ทันได้พูดจนจบประโยค ไนโตะ ก็พุ่งเข้าหาเขาแล้ว

ทันใดนั้น เลือดก็สาดลงบนพื้น

หน่วยลับซึนะ หลายคน ไม่สามารถแม้แต่จะเห็นใบหน้าของ ไนโตะ ก่อนที่พวกเขาจะลงไปนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น

พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมพวกเขาถึงถูกฆ่า

มีคนบุกเข้ามาใน สำนักงานหน่วยลับ จริงเหรอ?!

แทนที่จะบุกไปที่ สำนักงานคาเสะคาเงะ ทำไมเข้าถึงบุกเขามาที่นี่?

นี่เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้และไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนตั้งแต่ก่อตั้งหมู่บ้าน!

แสงสีเงินที่สะท้อนจากใบดาบที่เกิดจากการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วของ ไนโตะ ยังคงพุ่งลึกเขาไปในสำนักงาน

ฟิ้ว!!

ไนโตะ ถือ ดาบคุซานางิ ของเขาไว้ในมือ เขายังคงวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดเข้าไปด้านใน และตัดทุกอย่างที่ขวางหน้า เขาฆ่าทุกคนในทันทีที่เห็น แม้แต่ หัวหน้าทีมหน่วยลับ ก็ไม่สามารถหยุดเขาได้

สถานการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา สำนักงานหน่วยลับซึนะ กลายเป็นความโกลาหน

“เกิดอะไรขึ้น! ศัตรูอยู่ที่ไหน!”

“เกิดอะไรขึ้น โคโนฮะ โจมตีหมู่บ้านเราเหรอ?!”

นินจาซึนะ จำนวนมากตกใจเป็นอย่างมาก และด้วยสีหน้าอันน่าเหลือเชื่อ พวกเขาจึงรีบไปยังสถานที่เกิดเหตุ และพบกับศพที่นอนเกลื่อนอยู่เต็มพื้น

ในที่สุด หน่วยลับตรวจจับ ก็ได้สติ และส่งข่าวไปยัง หน่วยลับ ทุกคนที่เหลืออยู่ในสำนักงาน และรายงานสถานการณ์ต่อ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3

สถานการณ์นี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนอยู่ในสงครามอีกครั้ง!

ชายเพียงคนเดียวที่ทำให้พวกเขารู้สึกแบบนี้!

ในที่สุด ไนโตะ ก็ได้พบบริเวณที่คาดว่าพวกเขาใช้เก็บอุปกรณ์พิเศษ

…

หน้าห้องเก็บอุปกรณ์พิเศษ

หน่วยลับที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง นั่งอยู่อย่างสงบ

ทันใดนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้รับข้อมูลเร่งด่วน

“มีคนบุกเข้าไปในสำนักงานงั้นเหรอ?”

เขาตกใจกับข่าวที่ได้รับ แต่หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาและใบหน้าก็แสดงให้เห็นถึงการเยาะเย้ย

“น่าสนใจจริง ๆ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าหมู่บ้านไหนส่งมันมา แต่มันโง่มากที่กล้าบุกเข้ามาใน สำนักงานหน่วยลับ แห่งนี้”

นินจาคนนั้นดูเหมือนจะไม่สนใจว่ามีคนบุกเข้าไปในสำนักงาน

เพราะนี่เป็นเรื่องตลกสำหรับเขา!

ในมุมมองของเขา แม้แต่ คาเงะ ก็ไม่สามารถบุกเข้ามาได้

ดังนั้น นินจาที่บุกเข้ามาก็นับได้ว่ามันตายไปแล้ว หน่วยลับจะไม่ปล่อยมันไปจนกว่ามันจะตาย

หลังจากที่เขาส่ายหัวแล้วก็หัวเราะอีกครั้ง เขาก็นั่งลงอย่างใจเย็น 

 

 

ตอนที่ 174

 

ทันทีที่เขานั่งลง นินจาก็เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแปลก ๆ

ทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของเขา คนคนนั้นไม่ได้แต่งตัวเหมือน หน่วยลับ และไม่ได้สวมหน้ากาก

ดูเหมือนว่าคนคนนี้จะเป็นนินจาจากหมู่บ้านอื่น!

“เดี๋ยว!!”

นินจาซึนะ เริ่มตัวสั่นเมื่อความคิดนี้เข้ามาในหัวของเขา

เป็นไปได้ไหมที่คนที่อยู่ข้างหน้าเขาจะเป็นคนที่บุกเข้ามาในสำนักงาน?!

ถ้าเป็นอย่างนั้น คนคนนี้สามารถผ่านเข้ามายังห้องในสุดของสำนักงานได้ยังไง?!

เขาไม่เข้าใจจริง ๆ และเขาก็ไม่มีเวลาคิดอีกต่อไป

ฟั๊บ!!

ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็รู้สึกเย็นมากและสายตาของเขาก็เริ่มเบลอ

นินจาซึนะคนนี้ ตายในทันทีที่เขาเห็นดาบของ ไนโตะ

ตุ๊บ!

ทันใดนั้นหัวของ นินจาซึนะ ก็ล่วงลงมาบนพื้น ในขณะที่หัวนั้นแสดงใบหน้าที่ไม่น่าเชื่อ

ในวินาทีสุดท้ายที่เขายังได้สติอยู่ เขามองไปที่ใบหน้าของคนที่อยู่ตรงหน้าเขา

ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ!!!

เขาเข้ามาใน สำนักงานหน่วยลับ ได้ยังไง ยกโทษให้ไม่ได้!

แต่นี่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับ นินจาซึนะคนนี้อีกต่อไป เพราะเขาได้ตายไปแล้ว

หลังจากที่ ไนโตะ ฆ่า นินจาซึนะ ที่ดูแลห้องนี้อย่างรวดเร็ว เขาก็ส่ายหัวแล้วผนึก ดาบคุซานางิ กลับไป

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็เข้าไปในห้องซึ่งเป็นที่เก็บอุปกรณ์พิเศษในทันที โดยไม่สนใจนินจาที่กำลังตามหาเขา

เมื่อเข้าไปแล้ว ไนโตะ ก็สัมผัสได้ถึงดาบในทันที มันอยู่ในกล่องหินที่อยู่ตรงมุมห้อง แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปหากล่องนั้นอย่างรวดเร็ว

ไนโตะ ปลดผนึกดาบของเขาออกมาแล้วฟันลงไปที่กล่องที่มี ดาบคุซานางิ ของเขารออยู่

เป้ง!

ด้วยร่องรอยแห่งความสุขบนใบหน้าของ ไนโตะ เขายกดาบเล่มใหม่ขึ้นมาเพื่อมองดูใบมีดของมัน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึง เลือด ที่เป็นความรู้สึกที่ออกมาจากดาบ

ใบมีดเหล็กของดาบเล่มนี้ถูกตีขึ้นมาด้วยเลือดและเนื้อของช่างตีดาบ!

และนับตั้งแต่ที่มันถูกตีขึ้นมา ดาบเล่มนี้เป็นที่รู้จักในฉายา ดาบแห่งการสาปแช่ง

ไนโตะ ถือ ดาบคุซานางิ เล่มใหม่ไว้ในมือ เขายิ้มขณะลูบมือไปตามใบมีด

ชื่อของ ดาบคุซานางิ เล่มนี้ก็คือ ดาบเสียดแทง ดาบเล่มนี้มีคมดาบยาวตลอดทั้งใบดาบและมีความคมมาก

“เจอดาบเล่มที่ 2 แล้ว เหลือแค่เล่มเดียว”

ไนโตะ ถือดาบด้วยมือข้างเดียวแล้วเริ่มลองฟันดู

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ไนโตะ ก็จะค้นหาดาบเล่นที่ 3 ต่อไป

เล่มที่ 3 ดูเหมือนว่าจะเป็นเล่มที่แข็งแกร่งที่สุด เพราะมันมีความสามารถมากที่สุด

ไนโตะ เอาดาบเล่มใหม่ออกจากห้อง

ด้วยสัมผัสพิเศษทำให้ ไนโตะ สามารถสัมผัสทุกสิ่งในห้องได้ แต่ไม่มีอะไรน่าสนใจนอกจาก ดาบคุซานางิ เล่มนี้

ดังนั้น ไนโตะ จึงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

หลังจากที่ ไนโตะ กำลังเดินออกจากห้อง เขาก็สัมผัสได้ถึงนินจาจำนวนมากที่กำลังรอเขาอยู่ในห้องโถงห้องสุดท้ายก่อนถึงทางออก!

อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญหน้ากับ กองกำลังหน่วยลับ เกือบครึ่งหมู่บ้าน แต่การแสดงออกของ ไนโตะ ก็ยังสงบเหมือนเคย

นินจาคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ห้อง คอยป้องกันไม่ให้ ไนโตะ ทำลายกำแพงและหนีออกไปในหมู่บ้าน

ในมุมมองของพวกเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่ ไนโตะ จะออกจากห้องจากทางประตูหน้า ดังนั้นพวกเขาจึงวางกำลังไว้ด้านอื่น ๆ แทน

อย่างไรก็ตามการกระทำทั้งหมดของพวกเขา ไนโตะ ก็สัมผัสได้อย่างชัดเจน

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ยิ้มเยาะออกมา!

แต่พวกเขาหารู้ไม่ว่า ไนโตะ จะทำในสิ่งพวกเขาไม่คาดคิด

ไนโตะ จะออกไปทางประตูหน้า!

ฟึ๊บ!!

ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็ดึงดาบเล่มใหม่ออกมา แล้วเริ่มเคลื่อนไหว

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็พุ่งออกไปทางประตูหน้าอย่างรวดเร็ว

นินจาตรวจจับ ทั้งหมดกำลังเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ และทันทีที่ ไนโตะ เคลื่อนไหวพวกเขาก็รายงานออกไปทันที

อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของ ไนโตะ ก็ทำให้พวกเขาตกใจ

เร็ว!

เร็วมาก!!

พวกเขาไม่เคยเห็นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วแบบนี้มาก่อน แม้แต่ในหน่วยลับของพวกเขาก็ไม่มีใครเร็วเท่ากับ ไนโตะ

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่น่าตกใจที่สุด เพราะสิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือการที่ ไนโตะ ไม่เลือกที่จะหลบหนีด้วยการพังกำแพง แต่เขากลับพุ่งออกมาทางหน้าประตู!

เขาคิดจะทำอะไร?!

คำถามในหัวของพวกเขาเหมือนกันทุกคน

เขา…เขาจะหนีจากทางด้านหน้างั้นเหรอ?!

นินจาตรวจจับเกือบทั้งหมดตกใจไปครู่หนึ่ง พวกเขาไม่อยากพูดคำนี้ แต่ผู้ชายคนนี้กำลังดูพูดพวกเขา!

“ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน…”

“จักระที่แข็งแกร่งของคนคนนี้ น่าจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงพอสมควร เขาน่าจะเป็นคนของ โคโนฮะ แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เขี้ยวสีขาวแห่งโคโนฮะ งั้นเหรอ?”

“ก็อาจเป็นไปได้!”

นินจาตรวจจับทั้งหมดตกใจและบางคนก็มีท่าทางแปลก ๆ

นินจาตรวจจับ สามารถระบุตำแหน่งของศัตรูได้โดยการตรวจจับจักระ แต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าศัตรูของพวกเขาคือใคร แต่พวกเขาก็รู้สึกคุ้นเคยกับจักระของคนคนนี้มาก มันเป็นจักระระดับเดียวกับ คาเงะ ของหมู่บ้านของพวกเขา

ขณะที่พวกเขากำลังสงสัยอยู่ ไนโตะ ก็ออกไปจากห้องนั้น แล้วก็พุ่งออกไปตามโถงทางเดินของ สำนักงานหน่วยลับ

“บ้าเอ้ย! หยุดมันไว้!”

“อย่าปล่อยให้ชายคนนี้รอดชีวิตไปได้”

นินจาตรวจจับ รับรู้การเคลื่อนไหวของ ไนโตะ และในวินาทีต่อมาพวกเขาก็แจ้งตำแหน่งของ ไนโตะ ให้กับ นินจาซึนะ คนอื่น ๆ ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

พวกเขาทำได้เพียงแค่หวังว่า หน่วยลับของพวกเขาจะป้องกันเขาได้

มิฉะนั้น ถ้าชายคนนี้หนีออกไปได้ จะไม่มีใครหยุดเขาได้อีกต่อไป!

การถูกบุกทะลวงถึง 2 ครั้งด้วยคนคนเดียวกัน พวกเขาจะเรียกตัวเองว่านินจาหน่วยลับได้อย่างไร?! 

 

 

ตอนที่ 175

 

…….

ความเงียบเข้าควบคุมทั่วทั้งบริเวณ

บรรยากาศตึงเครียดเป็นอย่างมาก

หน่วยลับซึนะ ทุกคนถืออาวุธไว้ในมือ และการแสดงออกภายใต้หน้ากากของพวกเขาก็เย็นชามาก

ความจริงที่ว่า พวกเขาปล่อยให้ใครบางคนบุกเข้าไปใน สำนักงานหน่วยลับ ได้นั้น เป็นความอัปยศที่สุดและหากพวกเขาปล่อยให้คนคนนั้นหนีไปได้ พวกเขาคงจะต้องฆ่าตัวตายเพื่อชดใช้ความผิด

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็รออยู่นานแต่ก็ไม่มีใครออกมาราวกับว่า ไนโตะ หายตัวไปซะเฉย ๆ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“มันยังไม่ออกมาอีกเหรอ ทำไมหน่วยตรวจจับยังไม่ติดต่อมาอีก!”

หน่วยลับ 2 – 3 คน ที่ดูเหมือนจะเป็นระดับหัวหน้า ได้แต่ถามออกมาด้วยความสงสัย

หน่วยตรวจจับแจ้งให้พวกเขาทราบแล้วว่า นินจาที่บุกเข้าไปในสำนักงานได้ออกจากห้องนั้นมาแล้ว และหลังจากที่พวกเขารอมานาน แต่ก็ยังไม่มีใครออกมา

เมื่อนินจาเหล่านั้นเริ่มสับสนมากขึ้น ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังของฝูงชน

“โทษทีที่มาสาย ฉันอยู่นี่แล้ว”

มันเป็นน้ำเสียงที่ดูสงบมากและมันก็ไม่ได้น่ากลัวเลย จนดูเหมือนกับพวกเขากำลังคุยกันเอง

อย่างไรก็ตาม เสียงนี้ก็ทำให้พวกเขาตกใจและทำให้ดวงตาของพวกเขาเผยถึงร่องรอยของความกลัว

ฟับ!!

ทันใดนั้น นินจาทุกคนก็หันกลับไปหาต้นทางของเสียงนั้น โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าเขามาอยู่ด้านหลังพวกเขาตั้งแต่เมื่อไร!

ไนโตะ ยืนอยู่เงียบ ๆ เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวที่โดดเด่นที่มีแต่นินจา โคโนฮะ เท่านั้นที่สวมใส่

“นั่นมัน…ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ!!”

“มันเป็นคนที่บุกเข้าไป!”

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที พวกเขาทั้งหมดก็รับรู้ถึงตัวตนของ ไนโตะ

ในเวลาเดียวกัน ความสับสนและความสงสัยก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของพวกเขา

ไนโตะ มาอยู่ข้างหลังได้อย่างไร?!

ในวินาทีต่อมา หนึ่งใน หน่วยลับ ก็ตะโกนออกมา “เป็นไปไม่ได้…หน่วยตรวจจับของเราถูกสังหารหมดแล้ว!!”

ทันทีที่เขาตะโกนประโยคนี้ออกมา นินจาทั้งหมดในสถานที่นั้นก็แสดงท่าทางที่หวาดกลัวและบางคนก็มองไปที่ ไนโตะ อย่างไม่น่าเชื่อ

นี่คือสิ่งที่เขาหมายถึง เมื่อเขาบอกว่า ขอโทษที่มาสาย…มันกลับกลายเป็นว่า ไนโตะ อ้อมไปฆ่านินจาตรวจจับทั้งหมดก่อนออกมา!

มันเป็นไปไม่ได้!

ไนโตะ รู้ตำแหน่งของหน่วยตรวจจับได้อย่างไร?!

ภายใต้ความตกใจของทุกคน ไนโตะ ก็เอา ดาบคุซานางิ ออกมาอย่างใจเย็น

ด้านนอกของ สำนักงานหน่วยลับ นินจาซึนะ ทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ที่นั่น ดังนั้นจึงไม่แตกต่างระหว่างการหนีไปตอนนี้หรือไว้ค่อยหนีไปทีหลัง

ถ้าเป็นแบบนี้ มันจะดีกว่าถ้าเขาฆ่า หน่วยลับ ไปสัก 2 – 3 คนก่อน

ฟึ๊บ!!

ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ยกดาบในมือขึ้นแล้วฟันออกไป มันเป็นการฟันที่เฉียบคมและเบาราวกับว่ามันไม่มีพลังใด ๆ

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ใบดาบกำลังฟันลงมา ออร่าสีขาวก็ปรากฏขึ้นรอบใบดาบ

“คลื่นทำลายล้าง!!”

นี่เป็นคลื่นพลังจากขั้นที่ 4 ของ พลังสั่นสะเทือน!

คาถานินจาระดับ A ไม่สามารถต้านทานมันได้อีกต่อไป

“บ้าเอ้ย!!”

“หยุดมันไว้!!”

ใบหน้าของ หน่วยลับ บางคนดูตกใจมาก ในที่แคบ ๆ มันเป็นเรื่องยากที่จะหลบการโจมตีของ ไนโตะ ได้!

หากพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับ ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ พวกเขาจะไม่เลือกที่จะหยุดเขาไว้ในสำนักงานแห่งนี้ แต่พวกเขาจะถอยออกมาด้านนอกและล้อมเขาด้วยกองกำลังทั้งหมดที่มี!

พลังของ ไนโตะ เป็นที่รู้กันในโลกนินจา และไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับเขา!

แม้ว่าพวกเขาอยากจะพังกำแพงแล้วหนีออกไป แต่การโจมตีของ ไนโตะ ก็ได้ถูกปล่อยออกไปแล้ว!

ตู้ม!!

คลื่นดาบตัดผ่านอากาศและระเบิดออกอย่างรุนแรง ทำให้เกิดรอยแตกสีขาว

คลื่นสั่นสะเทือน ปะทะเข้ากับ ทีมหน่วยลับทั้งหมดที่อยู่ต่อหน้าเขา หน่วยลับหลาย 10 คน พยายามใช้คาถานินจาเพื่อสกัดการโจมตีของ ไนโตะ แต่มันก็ไร้ประโยชน์

การโจมตีถูกส่งไปถึงหน่วยลับทุกคน

หน่วยลับมากกว่าครึ่งโหลตายในทันที และคนอื่น ๆ ก็ได้รับบาดเจ็บ

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ไม่สนใจเรื่องนั้น!

ไม่มีใครในที่นี้ ที่จะสามารถหยุด ไนโตะ ได้ พลังดาบของเขาตัดพวกเขาได้เหมือนกับหั่นผัก แม้แต่หัวหน้าทีมก็ไม่รอด

เลือดกระเด็นเปื้อนเต็มผนังและพื้น ไนโตะ ได้เปลี่ยน สำนักงานหน่วยลับ ให้กลายเป็นลานประหาร หลังจากนั้นเขาก็เก็บดาบกลับแล้วพร้อมที่จะเดินออกจาก สำนักงานหน่วยลับ

แต่ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเขาเห็น หน่วยลับคนหนึ่ง กำลังเดินเข้ามาหาเขาจากประตูทางเข้าสำนักงาน!

นินจาที่อยู่ด้านนอกยังคงเฝ้าดูสถานการณ์และเตรียมตั้งรับต่อไป เพราะด้านนอกพวกเขายังมีหน่วยตรวจจับอยู่

ในสถานการณ์แบบนี้ จะไม่มีใครกล้าเข้ามาคนเดียว ถ้าเขาไม่ใช่คนที่มั่นใจในฝีมือของตัวเอง เขาก็ต้องเป็นคนบ้าอย่างแน่นอน

เห็นได้ชัดว่า หน่วยลับคนนี้ ไม่ใช่คนบ้า

ไนโตะ มองตรงไปยังชายคนนั้น และพยายามคิดว่าเขาคนนั้นเป็นใคร

คนที่เข้ามา…เขาคือ ผู้บัญชาการหน่วยลับ!

ไนโตะ เดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว ๆ อย่างไม่ลังเล

ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินมาประจัญหน้ากัน!

ทันทีที่พวกเขาพบกัน ดวงตาของ ผู้บัญชาการหน่วยลับ ก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ

“นั่นแกเองเหรอ? ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ!”

ทุกคนเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับ ไนโตะ แม้แต่คนที่ไม่เคยพบเขาในสนามรบก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าเป็นเขา!

ใบหน้าของ ผู้บัญชาการหน่วยลับ มืดหม่นในทันที

เขาจำข้อมูลเกี่ยวกับ ไนโตะ และวิธีการที่เขาเอาชนะ ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 3 และ ฮันโซ ได้เป็นอย่างดี

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาหายใจเข้าลึก ๆ การแสดงออกของเขาก็ดุดันขึ้นและความกลัวในดวงตาของเขาก็หายไปในทันที ความกลัวทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยจิตสังหารที่แรงกล้า

ผู้บัญชาการหน่วยลับคนนี้ เคยต่อสู้กับ ซาคุโมะ และ โอโรจิมรุ มาแล้วครั้งหนึ่ง และเขาก็รู้ถึงความแข็งแกร่งของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

ในมุมมองของเขามีโอกาสมากที่ ไนโตะ จะไม่แข็งแกร่งเท่ากับ ซาคุโมะ และ โอโรจิมรุ เพราะที่เขาสามารถเอาชนะ ฮันโซ และ โอโนกิ ได้ ก็เพราะความช่วยเหลือของทั้งคู่

ถ้าแค่ ไนโตะ คนเดียว เขาก็คงจะแพ้ไปแล้ว

หลังจากการวิเคราะห์ ผู้บัญชาการหน่วยลับ ก็พร้อมแล้วที่จะจบชีวิต ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ ด้วยมือของเขาเอง!