The Strongest Hokage 108-121

 108 เดินทางกลับ!

ไนโตะ ต้องการพบใครสักสนที่อยู่ในระดับของ ผู้บังคับการหน่วยลับ หรือไม่ก็ระดับ คาเงะ เพื่อทำความเข้าใจว่าเขาอยู่ในระดับไหนแง่ของพลัง แต่คนกลุ่มนี้ก็ยากที่จะหาเจอ

พัฒนาการของ ไนโตะ นั้นรวดเร็วมาก

ในวัยนี้ เขาแทบจะไม่มีข้อจำกัด และเขายังไปได้ไกลกว่านี้อีกมาก

คนเดียวที่มีการเติบโตและพัฒนาเช่นเดียวกับเขาก็คือ อุจิฮะ อิทาจิ ที่สามารถปลุก เนตรวงแหวน ได้ตั่งแต่อายุแค่ 13 ปีเท่านั้น และเมื่อเขาปลุก เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุบผา ได้ พลังของเขาก็ใกล้เคียงกับระดับ คาเงะ

ไนโตะ วิ่งผ่านป่ากลับไปหา ซึนาเดะ

ไนโตะ ถาม ซึนาเดะ ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ทำเสร็จแล้วเหรอ?”

“ยัง แต่คงอีกไม่นาน”

ซึนาเดะ ส่ายหัวขณะถือสมุนไพรไว้ในมือและพูดว่า “ฉันทำสูตรแล้ว แต่ต้องทดลองเพิ่มอีกสักหน่อย”

ซึนาเดะ หัวเราะแล้วก็ถาม ไนโตะ ว่า “แล้ววิชาใหม่เป็นยังไงบ้าง มันไม่ง่ายที่จะปรับเปลี่ยนวิชาของฉันใช่ไหมละ”

“แต่เธอก็ยังเด็กอยู่ อย่ากดดันตัวเองมากไปละ ตอนนี้เธอยังไม่จำเป็นต้องมีวิชาใหม่หรอก”

เมื่อฟังที่เธอพูด ไนโตะ ก็เกาหัวแล้วพูดอย่างไร้เดียงสาว่า “เอ่อ…ผมสร้างมันได้แล้วครับ”

การแสดงออกของ ซึนาเดะ ก็เปลี่ยนไปในทันที

เธอคิดว่า ไนโตะ จะต้องล้มเหลวในการพัฒนาวิชานี้และเขาจะต้องยอมแพ้ให้มันอย่างแน่นอน และสุดท้ายเขาต้องมาขอความช่วยเหลือจากเธออย่างแน่นอน แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำได้สำเร็จจริง ๆ !!

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน ไนโตะ ก็ปรับเปลี่ยนวิชา ระเบิดหมัดพลังช้างสาร ของเธอให้เป็นวิชาใหม่ได้อย่างไรกัน?!

ไนโตะ มองไปที่ใบหน้าที่ตกใจของ ซึนาเดะ จากนั้นเขาก็ยิ้มและใช้วิชานั้นให้เธอดู

ตู้ม!!

พื้นดินร้าวออก จากนั้น ไนโตะ ก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงไปโผล่อยู่อีกที่หนึ่ง ซึนาเดะ แทบจะมองไม่เห็นการเคลื่อยที่ของเขาเลย!!

ทันใดนั้น ดวงตาของ ซึนาเดะ ก็เบิกกว้างราวกับว่าเธอเห็นสัตว์ประหลาด

นี่เป็นวิชาแบบไหนกันแน่?

ซึนาเดะ อยากได้เขามาเป็นลูกศิษย์ แต่ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ ทำให้เธอรู้สึกด้อยกว่าเขาจริง ๆ ถ้าเป็นอย่างนี้ ไนโตะ คงจะไม่ยอมรับเธอในฐานะอาจารย์ เขาคงยอมรับเธอในฐานะพี่สาวแค่นั้น

เธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากชื่อนชมพรสวรรค์ของ ไนโตะ เธอยิ้มให้เขา แล้วเขาก็อธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับ วิชาเหยียบเวหา ให้เธอฟัง

วิชาเหยียบเวหา เป็นวิชาที่ได้แรงบันดาลใจมาจาก วิชาระเบิดหมัดพลังช้างสาร โดยธรรมชาติแล้ว ซึนาเดะ สามารถเรียนรู้มันได้ เมื่อเธอเรียนรู้วิชานี้ได้สำเร็จ ประกอบกับ วิชาระเบิดหมัดพลังช้างสาร ของเธอ มันจะทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้นมาก อาจไม่เท่ากับระดับของ หน่วยลับ แต่เธอก็จะมีพลังมากพอที่จะทำให้พวกเขากลัวอย่างแน่นอน

แต่เดิม พวกเขากำลังวางแผนที่จะกลับไปที่ ค่ายของโคโนฮะ หลังจากที่ ซึนาเดะ คิดค้นยาแก้พิษได้สำเร็จ แต่หลังจากที่ ไนโตะ อธิบายวิชาใหม่ของเขาให้เธอฟัง เธอก็สนใจและต้องการฝึกมันในทันที

ในระหว่างสงคราม คุณจะต้องยอมรับในทุกโอกาสที่จะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น เพราะคุณจะมีโอกาสอีกเมื่อไรก็ไม่รู้

เนื่องจากวิชานี้ถูกพัฒนามาจากวิชาของเธอเอง เธอจึงใช้เวลาไม่นานในการฝึกมันและใช้มันได้อย่างเชี่ยวชาญ

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเธอในตอนนี้ แม้ว่ามันจะแข็งแกร่งกว่า ไนโตะ แต่เธอก็ไม่แข็งแกร่งเท่าที่ควรในขณะที่เธอใช้ วิชาเบียคุโก

เธอสามารถควบคุมมันได้อย่างง่ายดาย เมื่อไม่เปรียบเทียบกับสิ่งที่ ไนโตะ รู้

ไนโตะ ต้องการนำเธอไปสู่เส้นทางที่ถูกต้องในการพัฒนา วิชาเบียคุโก ด้วยสิ่งที่เขารู้มาจากการ์ตูน

มันจะส่งผลกระทบเป็นอย่างมาก แต่ ไนโตะ ก็สังเกตเห็นว่าเธอเองก็คิดที่จะพัฒนามันอยู่แล้ว เขาคิดว่าเธอคงจะไม่สามารถทำให้มันสมบูรณ์ได้ในสงครามครั้งนี้ หากเขาไม่ช่วยเธอ

…….

ในป่าใหญ่

ทั้งคู่กำลังต่อสู้กัน

“เหยียบเวหา!”

ซึนาเดะ ที่กำลังต่อสู้กับ ไนโตะ

เธอเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเข้าหาเขา

จากนั้นเธอก็ชกหมัดออกไป

เมื่อหมัดของ ซึนาเดะ ลอยเข้ามา ไนโตะ ก็ขว้างหมัดของเขาออกไป และแน่นอนว่าเขาไม่ได้ใช้พลังสั่นสะเทือนของเขาเลย เขาใช้แค่ วิชาระเบิดหมัดพลังช้างสาร เท่านั้น

ตู้ม!!

หมัดทั้ง 2 ปะทะกันกลางอากาศ และเพราะ ไนโตะ ไม่ได้ใช่พลังสั่นสะเทือน เขาจึงต้านพลังของ ซึนาเดะ ไม่ไหว จนกระเด็นไป

ไนโตะ ลงถึงพื้นและถุยเลือดในปากออกมา

เนื่องจากสายเลือดของ เซนจู จักระของ ซึนาเดะ จึงแข็งแกร่งกว่าของ ไนโตะ มาก แม้ว่าร่างกายของ ไนโตะ จะแข็งแกร่งกว่าก็ตาม แต่เมื่อพูดถึง วิชาระเบิดหมัดพลังช้างสาร ซึนาเดะ แข็งแกร่งกว่ามาก

ท้ายที่สุดแล้ว จุดแข็งที่แท้จริงของ ไนโตะ ก็คือ พลังสั่นสะเทือน ไม่ใช่ วิชาระเบิดหมัดพลังช้างสาร ถ้าเขาใช้พลังที่แท้จริงของเขา แน่นอนว่าเธอจะไม่สามารถต้านทานมันได้อย่างแน่นอน

อืมมม…สิ่งที่เธอไม่สามารถต้านทานได้

อืมมม…เธอต้องไม่ชอบมันอย่างแน่นอน

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ตะลึงเมื่อเขามองขึ้นไปหา ซึนาเดะ ที่กำลังลอยลงมาที่พื้น

ภาพที่เขาเห็น มันเหมือนกับเหตุการณ์ที่เขาเคยเห็นเมื่อวันก่อน ตอนเธอไม่ใช่เสื้อผ้า

“อะไร? ทำไมมองฉันแบบนั้น?” ซึนาเดะ ถามด้วยความงง

ไนโตะ มองไปที่เธอ และทันใดนั้น หน้าของ ไนโตะ ก็กลายเป็นสีแดงเมื่อเขานึกถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 – 3 วันที่แล้ว

เมื่อ ซึนาเดะ นึกขึ้นมาได้ เธอก็หน้าแดงและโกรธมาก

“นึกถึงมันอีกแล้วเหรอ ลืมมันไปซะ!”

“แค๊กๆ”

ไนโตะ ไอแก้เขินเล็กน้อย เขาทำอะไรไม่ถูก เขาไม่ต้องการคิดถึงเรื่องนี้อีก แต่ภาพเหล่านั้นก็ยังคงติดตาเขาอยู่

แม้ว่าตอนนี้ ซึนาเดะ สวมเสื้อผ้าอยู่…แต่ภาพนั้นก็ไม่สามารถหายไปได้

ซึนาเดะ มองไปที่ ไนโตะ เธอรู้สึกแย่มาก เธอไม่สนใจว่าเขาเห็นส่วนต่าง ๆ ของเธอมากแค่ไหน เธอแค่เกลียดสีหน้าแบบนั้นบนใบหน้าที่น่ารักไร้เดียงสาของเขา

“เธอรู้ไหม เธอเริ่มดูเหมือนคนที่ฉันเกลียดจริง ๆ แล้วนะ ฉันคิดว่าฉันคงต้องสอนบทเรียนให้เธอบางแล้วละ” ซึนาเดะ พูด

ไนโตะ รู้สึกกลัวขึ้นมาจริง ๆ เขารู้แล้วว่าเธอพูดถึงใคร

ไนโตะ แสดงสีหน้าที่เจ็บปวดออกมาเมื่อเขานึกถึงบทเรียนที่เขาจะได้รับ ดังนั้นเขาจึงใช้ไพ่ตายของเขาออกมา นั้นก็คือใบหน้าที่ไร้เดียงสาและน่ารักของเขา

อันที่จริงแล้ว การเป็นคนน่ารักหรือหล่อเหลาไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรมากนักในโลกแห่งนี้ แต่เพราะ ไนโตะ มีความสัมพันธ์ที่ดี ซึนาเดะ มันจึงได้ผมกับเธอ

หลังจาก ซึนาเดะ ส่ายหัวแล้วเธอก็ทำหน้าจริงจังและพูดว่า “เอาละ เราต้องกลับไปที่ค่ายให้เร็วที่สุด เราออกมานานเกินไปแล้ว เราต้องกลับไปดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นในค่ายบ้างหรือเปล่า”

“เข้าใจแล้ว”

ไนโตะ พยักหน้าให้เธอ จากนั้นทั้งคู่ก็ออกจากป่าในทันที

โชคดีที่ระหว่างทางออกจากป่า ทั้งคู่ไม่เจอศัตรูเลยแม้แต่คนเดียว เมื่อทั้งคู่ออกจากป่ามาได้ ทั้งคู่ก็มุ่งหน้ากลับค่ายต่อทันที

……..

เมฆปกคลุมหนาแน่นอยู่ทั่วทั้งท้องฟ้าและฝนก็ตกติดต่อกันหลายวันแล้ว

แคว้นแห่งฝน ความวุ่นวายเกิดขึ้นทั่วทุกแห่งหน

ระหว่างทาง ไนโตะ และ ซึนาเดะ พยายามหลีกเลี่ยงปัญหา แต่พวกเขาก็ยังเจอ นินจาจากหมู่บ้านซึนะ และ นินจาจากหมู่บ้านอิวะ อยู่บ่อยครั้ง

แน่นอนว่าทั้งคู่ไม่ปล่อยนินจาเหล่านั้นไปอย่างแน่นอน เมื่อทั้งคู่พบนินจาจากหมู่บ้านอื่น ทั้งคู่ก็จะฆ่านินจาเหล่านั้นในทันที

ด้วย วิชาเหยียบเวหา ทำให้ความแข็งแกร่งของ ซึนาเดะ แข็งแกร่งกว่าเรื่องราวในการ์ตูน ตอนนี้เธอสามารถรับมือกับนินจาเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย และแน่นอนว่า ไนโตะ ก็ด้วยเช่นกัน ไม่ว่าใครที่มาพบกับทั้งคู่ พวกเขาจะไม่มีชีวิตอยู่ดูวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน

ขณะที่ทั่งคู่เดินทางกลับมาที่ค่ายได้ครึ่งทาง พวกเขาก็พบกับ กองกำลังนินจาระดับสูงจากหมู่บ้านซึนะ

109 ย่าโจ

กองทหารซึนะ เพิ่งเสร็จสิ้นการต่อสู้ที่นองเลือด

ยิ่งไปกว่านั้น ที่ตั้งของการต่อสู้ดูเหมือนจะไม่ไกลจากที่นี่นัก มีศพหลายศพนอนเกลื่อนกลาดอยู่รอบ ๆ สถานที่แห่งนี้

แต่ศพเหล่านั้น ไม่ใช่ศพของ นินจาโคโนฮะ เลยแม้แต่ศพเดียว

การต่อสู้นี้เป็นการต่อสู้ระหว่าง หมู่บ้านซึนะ กับ หมู่บ้านอิวะ และจบลงด้วยชัยชนะของ หมู่บ้านซึนะ

ไนโตะ และ ซึนาเดะ พบพวกเขาในนาทีสุดท้ายก่อนที่พวกเขาจะไปซ่อนตัว

เพราะมันเกิดขึ้นแล้ว มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลีกเลี่ยง

ไนโตะ มองไปที่ กองทหารซึนะ และนับได้ 30 หรือ 40 คน แต่มันก็ไม่ได้มากเท่าไรนัก เพราะไม่มีอะไรที่เขาไม่สามารถจัดการได้

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ต้องตกใจ เมื่อเขาเห็นผู้บัญชาการกองทหารนี้ มันเป็นใบหน้าที่เขาคุ้นเคยมาก

ย่าโจ!

เธอเป็นคุณย่าของ ซาโซริ แต่ตอนนี้เธอดูไม่แก่มากนักและพลังของเธอก็อยู่ในจุดสูงสุด ไนโตะ แทบจำเธอไม่ได้ในตอนแรก

ย่าโจ ก็มองมาที่ ไนโตะ และ ซึนาเดะ เช่นกัน แต่ ไนโตะ สวมหน้ากากและเสื้อคลุมอยู่ จึงไม่แปลกที่เธอจะไม่สามารถรู้จักตัวตนของเขาได้

แต่เธอ ก็รู้ได้ทันทีว่าอีกคนคือ ซึนาเดะ จากการเหลือบมองครั้งแรกเท่านั้น

ในที่สุดเหตุการณ์นี้ก็มาถึง!

“เธอ…ยังไม่ตายสินะ ดูเหมือนไอ่พวก นินจาอิวะ จะไม่สามารถจัดการเธอได้จริง ๆ ด้วย”

ย่าโจ มีสีหน้าเย็นชาขณะพูดและมองไปที่ ซึนาเดะ

ซึนาเดะ สังเกตเห็นว่ามี นินจาซึนะ อย่างน้อย 30 คน อยู่รอบ ๆ ย่าโจ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เมื่อเธอคิดเกี่ยวกับ ไนโตะ เธอก็สงบลง

ซึนาเดะ มองไปที่ ย่าโจ ด้วยความภาคภูมิใจ

“ท่านก็ยังไม่ตายเหมือนกันนิ ป้า”

“ฮ่า! จะว่ายังไงดีละ ฉันแข็งแกร่งกว่าละมั้ง”

เมื่อ ย่าโจ พูดจบ ทันใดนั้น นินจาซึนะ ก็เข้ามาล้อมรอบ ไนโตะ และ ซึนาเดะ เอาไว้

ย่าโจ นั้นเป็นนินจาแข็งแกร่ง ในขณะเดียวกัน เธอก็ยังเป็น นินจาแพทย์ และ นักพิษวิทยา ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย

ในทางกลับกัน ซึนาเดะ เธอไม่เก่งเรื่องการใช้พิษ แต่เธอทำได้ดีกว่าในฐานะ นินจาแพทย์ และ การทำยาแก้พิษ !

ในการ์ตูน พิษของ ย่าโจ มีบทบาทสำคัญใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 มันสามารถฆ่า นินจา ได้เป็นจำนวนมาก แต่มันไม่สามารถทำอะไร กองทัพของโคโนฮะ ได้

และมันก็เป็นเพราะ ซึนาเดะ

ย่าโจ และ ซึนาเดะ แม้ว่าทั้งคู่จะไม่ได้เผชิญหน้ากันในสนามรบ แต่พิษของ ย่าโจ และ ซึนาเดะ ก็มีการต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 ซึนาเดะ ได้ทำยาแก้พิษ สำหรับพิษของ ย่าโจ มาโดยตลอดทั้งสงครามและสามารถทำสำเร็จทุกครั้ง นั่นทำให้ ซึนาเดะ โด่งดังขึ้นในฐานะ นินจาแพทย์ ที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์

“ท่านโจ ไม่มี นินจาโคโนฮะ คนอื่นที่นี่นอกจาก 2 คนนี้ครับ”

นินจาซึนะ คนหนึ่งเดินเข้าไปหา ย่าโจ และรายงานสถานการณ์ให้เธอฟัง

ทันใดนั้น ใบหน้าของ ย่าโจ ก็เต็มไปด้วยความสุข

พูดอีกอย่างหนึ่งว่า…นี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะฆ่า ซึนาเดะ !

ข่าวที่ว่า นินจาของอิวะ พยายามลอบสังหาร ซึนาดะ นั้น แพร่กระจายไปทั่วทั้งสนามรบ

แต่ตอนนี้ ซึนาเดะ กลับมาปรากฏตัวอีกครั้งพร้อมกับ หน่วยลับจากโคโนฮะ

ย่าโจ คิดว่า โคโนฮะ ต้องส่งกองกำลังมาช่วย ซึนาเดะ อย่างแน่นอน และหลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดพวกเขาก็ช่วย ซึนาเดะ ไว้ได้

แต่หลังจากเรื่องทั้งหมดนี้ ซึนาเดะ กลับมาอยู่ที่นี่ ต่อหน้าเธอ

มันช่างเป็นของขวัญจากสวรรค์ที่ดีอะไรเช่นนี้!

“ฉันมีความสุขจริง ๆ ความโชคร้ายของเธอนำเธอมาอยู่ที่นี่”

ย่าโจ ยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยจิตสังหารของฆาตกร

“พวกอิวะ ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน แต่ โคโนฮะ มีเธออยู่ และนั่นคือเหตุผลที่เธอจะต้องตายอยู่ที่นี่!”

“อย่างนั้นเหรอ? แต่น่าเสียดาย ท่านไม่สามารถฆ่าฉันได้หรอก”

คำพูดของ ย่าโจ ไม่สามารถสั่นคลอนความเชื่อมั่นของ ซึนาเดะ ได้เลย ในทางตรงกันข้าม ซึนาเดะ ดูเหมือนจะมีความมั่นใจมากกว่า ย่าโจ ด้วยซ้ำไป

เพราะ ซึนาเดะ มี ไนโตะ ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ และเขาคนเดียวก็เพียงพอแล้ว

นินจา 30 คน คงไม่ใช่ปัญหาสำหรับ ไนโตะ !

“เธอช่างเป็นเด็กที่หยิ่งผยอง!”

ย่าโจ โกรธมาก

แน่นอนว่า ย่าโจ สามารถเรียก ซึนาเดะ ว่าเด็กได้ เพราะลูกชายและลูกสะใภ้ของเธอ หรือพ่อแม่ของ ซาโซริ ที่ต่อสู้ในสงครามครั้งนี้ มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับ ซึนาเดะ

พวกเขาทั้ง 2 มีชื่อเสียงและแข็งแกร่งมาก แม้ว่าสุดท้ายแล้ว ทั้งคู่จะถูกสังหารโดย ฮาตาเคะ ซาคุโมะ ในสงครามครั้งนี้ก็ตาม

ย่าโจ ยังคงจ้องมองไปที่ ซึนาเดะ ด้วยสายตาที่เย็นชา ทันใดนั้น นินจาซึนะ ก็วิ่งเข้าหา ไนโตะ และ ซึนาเดะ อย่างรวดเร็ว

ในมุมมองของ ย่าโจ มีศัตรูเพียง 2 คนที่อยู่ต่อหน้าเธอ แม้ว่าทั้งคู่จะดูแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถต่อสู้กับ กองทัพนินจา 40 คนได้อย่างแน่นอน

“คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิงยักษ์!”

“คาถาลม : ระบำกระแสอากาศ!”

ทันใดนั้น นินจาซึนะ หลายสิบคน ก็พุ่งเข้าโจมตี ไนโตะ และ ซึนาเดะ ด้วยคาถาไฟและคาถาลม ส่วนคนอื่น ๆ ก็ปาทั้ง ดาวกระจาย และ คุไน ออกไป

ตู้ม!!

คาถาลมช่วยทำให้คาถาไฟรุนแรงมากยิ่งขึ้น จนฝนระเหยหายไปหมด

ย่าโจ ดูสงบ เมื่อมองดูการโจมตีที่รุนแรงและอาวุธมากมายที่พุ่งเข้าหาจนบดบัง ไม่ให้เห็นตัวของ ไนโตะ และ ซึนาเดะ

ซึนาเดะ เป็นเพียง นินจาแพทย์ จึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะสามารถหยุดการโจมตีเหล่านี้ได้ และหน่วยลับคนนี้…เขาดูไม่แข็งแรง ดูยังไง ๆ เขาก็ไม่มีทางเป็น ผู้บัญชาการหน่วยลับ ได้

ย่าโจ คิดว่า ไนโตะ และ ซึนาเดะ ไม่มีทางรอดไปได้อย่างแน่นอน

ตู้ม!!

เปลวไฟปิดกั้นทุกทิศทาง ไนโตะ และ ซึนาเดะ ถูกปิดล้อมด้วยเปลวเพลิงเหล่านั้น และจากภายนอก นินจาซึนะ มองเห็นทั้งคู่เป็นแค่เงาเท่านั้น

เมื่อเห็นเปลวไฟเหล่านี้ที่กำลังจะเผาทั้งคู่ให้เป็นเถ้าถ่าน ในที่สุด ไนโตะ ก็เคลื่อนไหว

ไนโตะ เดินไปข้างหน้า ซึนาเดะ และหยุดอยู่ใกล้กับเธอ จากนั้นเขาก็อ้าแขนออกราวกับว่าเขากำลังจะกอดเธอ และในเวลาต่อมาเขาก็ต่อยหมัดออกไปทั้ง 2 ข้างของเขา

ปั้ง!!!

อากาศราวเหมือนกระจกและพื้นดินก็แตกออกด้วยพลังของ ไนโตะ ด้วยอานุภาพการทำลายล้างของมันสูงมากจนเกือบจะทำลายแปลวไฟทั้งหมดในทันที

ทันใดนั้น พลังสั่นสะเทือนก็ระเบิดและกระจายออกไปในทุกทิศทาง

พื้นดินเริ่มแตกออกจากตรงที่ ไนโตะ และ ซึนาเดะ ยืนอยู่ จากนั้นพวกมันก็กระจายออกไปไกล จนสถานที่แห่งนี้สั่นสะเทือนไปหมด ไม่เว้นแม้แต่โคลนบนพื้น!

มันทำลายล้างทั้ง คาถาไฟและคาถาลม ได้อย่างสมบูรณ์

ในขณะที่ ไนโตะ ยืนกางแขนอยู่ เขาก็มองไปที่ใบหน้าของ ซึนาเดะ จากนั้นเธอก็ยิ้มให้เขา

ไนโตะ ถอยห่างออกมา แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่า ซึนาเดะ จะมีความมั่นใจในความแข็งแกร่งของเขามากกว่าที่เขาคิด

อะแฮ้ม!

แต่มันก็ยังรู้สึกแปลก ๆ อยู่ดี

ไนโตะ ยิ้มกลับไปเล็กน้อย เพราะ ซึนาเดะ ดีต่อเขามาโดยตลอด เขาไม่รังเกียจที่จะปกป้องเธอเลยแม้แต่น้อย

“อาจารย์ คุณไม่จำเป็นต้องต่อสู้ แค่ผมคนเดียวก็พอแล้ว”

ซึนาเดะ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอเข้าใจความตั้งใจของเขา และจากนั้นเธอก็ยิ้มออกมา

“ถ้างั้น ก็ได้”

110 ความหวาดกลัวของ ย่าโจ

บทสนทนาระหว่าง ไนโตะ และ ซึนาเดะ หลังจากที่เขาสามารถป้องกันการโจมตีได้สำเร็จ มันทำให้ ย่าโจ รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า ไนโตะ เป็น หน่วยลับ ที่ทรงพลังมาก และ ซึนาเดะ คือ เจ้าหญิงแห่งโคโนฮะ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ ไนโตะ จะเรียกเธอว่า อาจารย์ (เกี่ยวไรหว่า???)

แต่ ย่าโจ กลับรู้สึกว่าคำพูดของ ไนโตะ ช่างจองหองและเยื่อหยิ่งเหลือเกิน!

ไม่จำเป็นต้องถึงมือเธอ แค่เขาก็พอแล้ว งั้นเหรอ?

เขาคิดว่าเขาเป็นใคร? ผู้บัญชาการหน่วยลับ อย่างนั้นรึ?!

“นินจาโคโนฮะ อวดเก่งเหมือนกันทุกคนเลยงั้นรึ งั้นก็ดี ฉันจะสั่งสอนมารยาทให้เอง!”

ย่าโจ หยิบม้วนคัมภีร์ของเธอออกมาและวางมันลงบนพื้น จากนั้นก็มองไปที่ ไนโตะ อย่างเยือกเย็น

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็หันไปหาเธอและตะโกนออกมา

“เดี๋ยวก่อน”

“อะไร?! เจ้ากลัวอะไรเหรอ?!”

“ป่าว ผมหมายถึง…ให้ผมจัดการกับคนอื่น ๆ ก่อน”

ไนโตะ มองไปที่ ย่าโจ อย่างสงบ

ตอนนี้พลังของ ย่าโจ อยู่ที่จุดสูงสุดของเธอ ในแง่ของความแข็งแกร่งเธอได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในระดับเดียวกับ หน่วยลับ!

อย่างไรก็ตาม ระดับของหน่วยลับก็เป็นแค่ชื่อ หลังจากทั้งหมด เธอคืออัจฉริยะที่เหนือกว่าอัจฉริยะคนอื่น ๆ

เธอเป็นหนึ่งในกำลังสำคัญของ หมู่บ้านซึนะ ดังนั้น ไนโตะ จึงสนใจที่จะต่อสู้กับเธอเป็นอย่างมาก

นอกจากนี้ ไนโตะ ยังคิดว่า ซึนาเดะ ยังไม่สามารถเอาชนะในการต่อสู้กับ ย่าโจ ได้ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องเข้ามาสู้แทนที่เธอ

แม้ว่า ซึนาเดะ จะไม่กลัวอะไรเลย แต่ ไนโตะ ก็จะไม่ปล่อยให้เธอต่อสู้กับ ย่าโจ อย่างแน่นอน สำหรับผู้ใช้วิชากระบวนท่าอย่าง ซึนาเดะ ที่ยังไม่สามารถพัฒนา วิชาเบียคุโก  ได้อย่างสมบูรณ์ เธอจะไม่สามารถเอาชนะ ย่าโจ ได้อย่างแน่นอน

แต่สำหรับ ไนโตะ นั้นต่างออกไป…ถึงแม้ว่า ย่าโจ จะเป็นหนึ่งใน ผู้ใช้วิชาเชิดหุ่น ที่มีความสามารถที่สุด แต่ ไนโตะ ก็แข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะเธอได้

ไนโตะ จะไม่กลัว แม้ว่า ซาโซริ จะมาอยู่ต่อหน้าเขาก็ตาม

และตอนนี้คนที่อยู่ต่อหน้าเขาคือ ย่าโจ ดังนั้น ไนโตะ จึงไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย

แต่ก่อนหน้านั้น ไนโตะ ต้องจัดการ นินจาซึนะ ที่เหลือเหล่านี้ก่อน

ย่าโจ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของ ไนโตะ

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็กำหมัดและต่อยลงไปที่พื้นในทิศทางที่ นินจาซึนะ อยู่

ตู้ม!!!

ไนโตะ กลัวว่า ซึนาเดะ อาจได้รับลูกหลงจากพลังของเขา และเพื่อปกป้อง ซึนาเดะ เขาจึงไม่ได้ใช้พลังสูงสุดของเขา แต่มันก็เป็นหมัดที่ทรงพลังมากอยู่ดี เพราะเขาใช้ทั้ง วิชาระเบิดหมัดพลังช้างสาร และ พลังสั่นสะเทือน

เปร๊ะ!!!

เมื่อเขาต่อยหมัดลงไปที่พื้น พื้นดินก็แตกออกทันที รอยแตกที่น่าสยดสยองแตกยาวออกไปเกือบ 10 เมตร

รอยแตกกระจายไปจนถึง กองกำลังนินจาซึนะ และครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดเอาไว้

“แย่แล้ว!”

“ระวัง!!”

เมื่อ นินจาซึนะ เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที แต่สิ่งที่พวกเขาแต่ละคนทำก็แตกต่างกันออกไป

บางคนก็กระโดดถอยหลังออกไปเพื่อตั้งหลัก บ้างก็ประสานอินเพื่อเตรียมป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ บ้างก็รอสนับสนุนคนอื่น ๆ

“คาถาไฟ : กระสุนมังกรไฟ!”

“คาถาดิน : กำแพงพสุธา!”

“คาถาลม : กระแสวายุ!!”

ภายในไม่กี่วินาที พวกเขาก็ใช้คาถานินจาหลายชนิดออกมา ในขณะที่ พลังหมัดของ ไนโตะ ก็กำลังมุ่งหน้าไปหาพวกเขาด้วยพลังทำลายล้างที่มหาศาล!

คาถาไฟพุ่งมาถึงพลังหมัดของ ไนโตะ ก่อน แต่มันก็เบามากและถูกทำลายไปอย่างง่ายดาย

คาถาลมไม่มีโอกาสเข้าถึงพลังหมัดของ ไนโตะ เลย มันถูกทำลายทันทีหลังจากคาถาไฟถูกทำลาย แม้ว่าคาถาไฟจะเข้าปะทะก่อนแล้วก็ตาม

พลังสั่นสะเทือน ยังคงพุ่งตรงเข้าหา นินจาซึนะ เหล่านั้น และมันก็ทำลายคาถาทุกคาถาที่พวกเขาใช้ออกมา

แคว้นแห่งฝน มีฝนตกตลอดเวลา พื้นดินส่วนใหญ่จึงเป็นโคลน และนั่นทำให้คาถาดินอ่อนแอมากในแคว้นแห่งนี้

และคาถาไฟก็ด้วยเช่นกัน แต่ถึงแม้ว่ามันจะเป็นกำแพงหินที่แข็งแกร่ง หรือลูกไฟที่ทรงพลัง พวกมันก็ไม่สามารถหยุดยั้งพลังหมัดของ ไนโตะ ได้เลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าหลังจากที่คาถาเหล่านั้นปะทะกับพลังสั่นสะเทือนของ ไนโตะ มันอาจทำให้พลังสั่นสะเทือนของเขาอ่อนแอลงไปบ้าง แต่มันก็ยังไม่เพียงพอท่าจะหยุดไม่ให้พลังของเขาทำลายกำแพงดินนั้นได้

พลังหมัดของ ไนโตะ ทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าและมันยังคงพุ่งตรงต่อไป

ตั่งแต่ ไนโตะ โจมตีออกไป จนถึง นินจาซึนะ ใช้คาถาต่าง ๆ ออกมา ทั้งหมดใช้เวลาไปไม่ถึง 2 วินาที

ในเวลา 2 วินาทีนี้ พลังหมัดของ ไนโตะ กวาดล้างทุกอ่างที่อยู่ตรงหน้ามัน และในที่สุดในการโจมตีของ ไนโตะ ก็เดินทางไปถึงพวกเขา

นินจาซึนะ ที่เลือกถอยหลังไปตั้งหลัก พวกเขาถูกการโจมตีของ ไนโตะ ไปเล็กน้อย แต่มันไม่เพียงพอที่จะฆ่าพวกเขาได้

แต่ นินจาซึนะ คนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา ถูกพลังของ ไนโตะ ไปอย่างจังและพวกเขาก็ตายในทันที!

มันอาจดูเป็นการต่อสู้ที่ยาวนาน แต่มันก็เกิดขึ้นในเวลาแค่ 2 วินาทีเท่านั้น การต่อยหมัดออกไปของ ไนโตะ สามารถกำจัด นินจาซึนะ ได้เกือบ 10 คน !

ไม่มีใครคิดว่าแค่พลังหมัดของ ไนโตะ มันจะแข็งแกร่งขนาดนี้!

“เป็นไปไม่ได้!!”

“พลังนี้มันแข็งแกร่งเกินไป!”

“นี้มันวิชาอะไรกันเนี่ย!!”

นินจาซึนะ ที่รอดชีวิตมาได้ มองจ้องไปที่ ไนโตะ ด้วยสายตาที่เบิกกว้าง มันเกือบจะเหมือนว่าพวกเขาตกอยู่ใน คาถาลวงตา แต่เปล่าเลย นี้คือความจริงและมันโหดร้ายมาก

แม้แต่ ย่าโจ ก็ยังหวาดกลัว

พลังของหมัดนี้ เกือบจะเทียบเท่ากับ คาถานินจาระดับ S !

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังดูปกติและไม่เหนื่อย หลังจากที่เขาปล่อยพลังที่รุนแรงขนาดนั้นออกมา และดูเหมือนว่านี้ยังไม่ใช่พลังที่แท้จริงของเขา

มันช่างเหลือเชื่อ!

เขาไม่ได้ใช้การปะสานอิน ระยะการโจมตีของเขานั้นไกลมากและพลังนั้นแข็งแกร่งมากด้วย

ย่าโจ ยืนอยู่ที่นั่น เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

โคโนฮะ ไปเจอปีศาจตัวนี้มาจากไหน?!

นี้มันฝันร้านชัด ๆ

ย่าโจ จำเป็นต้องรู้ว่า ทุกการโจมตีของ ไนโตะ ไม่ต้องใช้การปะสานอินใช่หรือไม่ ดังนั้นเธอจึงต้องทดสอบเขา

แต่ ไนโตะ ก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง!

ครั้งนี้ เขายังโจมตีด้วยหมัดเหมือนเดิม

และยังคงเป็นพลังแบบเดิมที่เขาต่อยออกไปก่อนหน้านี้

มี นินจาซึนะ อยู่ข้างหน้าเขามากมาย แต่มีเพียงคนเดียวที่กล้าเผชิญหน้ากับ ไนโตะ

อย่างไรก็ตาม พลังหมัดของ ไนโตะ ก็ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่และมันก็เข้าถึงตัวทุกคน

เปรี้ยง!! ตู้ม!!

คราวนี้ กองทำลังนินจาซึนะ ล้มตายกันมากขึ้น และพวกเขาก็ตายไปมากกว่า 10 คน ในการโจมตีครั้งนี้

เพียงแค่ 2 หมัด ไนโตะ ก็จัดการ นินจาซึนะ ไปมากกว่า 20 คน !

แม้ว่าพวกที่ตายไปส่วนใหญ่จะเป็นแค่นินจาระดับ จูนิน แต่มันก็ยังเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่ออยู่ดี

แม้ว่า ซึนาเดะ จะเคยเห็นพลังของ ไนโตะ มาแล้ว แต่เมื่อเธอได้เห็นมันอีกครั้ง เธอก็ยังรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

แต่สำหรับ ย่าโจ เธอรู้สึกกลัวมาก และในที่สุด เธอก็ปลดผนึก หุ่นเชิด ของเธอออกมาจากม้วนคัมภีร์

หากเธอไม่หยุด ไนโตะ เอาไว้ให้ได้ กองกำลังของเธอจะต้องถูกทำลายจนหมดอย่างแน่นอน!

111 ไนโตะ VS ย่าโจ

เมื่อ ย่าโจ ปลดผนึกหุ่นเชิดของเธอออกมา พวกมันก็เชื่อมต่อกับนิ้วของเธอด้วยเส้นจักระ

ในขณะเดียวกันนั้น มันก็แสดงให้เห็นว่าเธอมีจักระจำนวนมหาศาลมาก

จักระของเธอมีจำนวนมากว่าของ ไนโตะ แต่ยังน้อยกว่าจักระของ ซึนาเดะ ในตอนที่ ซึนาเดะ ใช้ วิชาเบียคุโก อยู่เล็กน้อย แต่นี้ยังไม่ใช่พลังสูงสุดของ ย่าโจ !

จักระของเธอ อยู่ในระดับเดียวกับ หน่วยลับ !

ในขณะที่ หุ่นเชิด สัมผัสกับจักระของ ย่าโจ การแสดงออกของ ไนโตะ ก็ดูจริงจังขึ้นมาในทันที แม้ว่าเขาจะไม่เก่งในการรับรู้ถึงจักระ แต่เขาก็สามารถสัมผัสจักระอันทรงพลังของ ย่าโจ ได้อย่างง่ายดาย

ท้ายที่สุดแล้ว ย่าโจ ก็มีอายุมากกว่า ไนโตะ นั่นทำให้เธอมีประสบการณ์มากกว่าเขา แต่ ไนโตะ ก็ไม่อิจฉาหรือรู้สึกอะไรเลย

เพราะไม่ว่าเธอจะใช้ลูกเล่นแบบไหน เขาก็จะใช้เพียงหมัดเดียวเพื่อทำลายทุกอย่าง!

จากนั้น ย่าโจ ก็เริ่มการโจมตีในทันที

“วิชาลับขาว : หมวดสิบ หุ่นไม้สน!”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากบั ไนโตะ ย่าโจ จึงไม่ประมาทและใช้วิชาไม้ตายของเธอในทันที!

จนกว่า ซาโซริ จะกลายเป็น นินจา ย่าโจ คือ ผู้ใช้วิชาเชิดหุ่น ที่ทรงพลังที่สุดก็ว่าได้

เธอสามารถควบคุมหุ่นทั้งตัวได้ด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว และนั่นหมายความว่า เธอสามารถเชิดหุ่นได้ทั้งหมด 10 ตัว ในเวลาเดียวกันได้

นี้คือข้อจำกัดสำหรับ ผู้ใช้วิชาเชิดหุ่นแบบดั้งเดิม!

ฟิ้ว! แกร๊กๆๆๆๆๆ!!

ความเร็วของหุ่นนั้นสูงมากและความสามารถของ ย่าโจ ก็ยิ่งทำให้พวกมันเร็วขึ้นไปอีก

หุ่นตัวที่เร็วที่สุดพุ่งมาอยู่หน้า ไนโตะ อย่างรวดเร็ว จากนั้นตัวหุ่นก็เปิดออกและปล่อยเข็มพิษจำนวนนับไม่ถ้วนเข้าหา ไนโตะ ในทันที

ในการเผชิญกับการโจมตีที่น่ากลัวเช่นนี้ ไนโตะ ไม่เลือกที่จะหลบแต่เขากลับโจมตีกลับไปในทันที

เปรี้ยง!!!

อากาศระเบิดออก เข็มพิษเหล่านั้นลอยค้างอยู่ในอากาศราวกับว่าพวกมันชนเข้ากับอะไรบางอย่างอยู่ และในวินาทีต่อมา พวกมันก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วน

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ย่าโจ ก็ขมวดคิ้ว

“แม้แต่เข็มที่แหลมคมก็ไม่สามารถเจาะทะลุพลังแปลก ๆ นั้นได้อย่างนั้นรึ มันคงจะเป็นพลังของขีดจำกัดสายเลือดสินะ”

“ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีใครใน โคโนฮะ ที่มีขีดจำกัดสายเลือดเช่นนี้มาก่อน เจ้าเป็นใครกันแน่?!”

ย่าโจ มีสีหน้าสับสน ขณะที่เธอจ้องมองไปที่หน้ากากของ ไนโตะ

หลักจาที่เห็น ย่าโจ เริ่มโจมตี ไนโตะ นินจาซึนะ บางคนก็สามารถเอาชนะความกลัวของพวกเขาได้ และพยายามเข้าโจมตี ไนโตะ เพื่อช่วย ย่าโจ

เมื่อ ซึนาเดะ รู้ความตั้งใจของพวกเขา เธอก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเข้าหาพวกเขาในทันที

ตู้ม!!

ด้วยความแข็งแกร่งของเธอ เธอกำหมัดแล้ววิ่งเข้าใส่ นินจาซึนะ ที่กำลังจะโจมตี ไนโตะ แต่ นินจาซึนะ บางส่วนก็เลือกที่จะหลบเธอ

ทันใดนั้น เธอก็วิ่งเข้าใส่ นินจาซึนะ ที่เหลืออยู่

“เธอไปจัดการกับ ย่าโจ ซะ ส่วนเจ้าพวกนี้ฉันจัดการเอง”

เมื่อเห็นภาพนี้ ย่าโจ ก็ไม่ได้ออกคำสั่งใด ๆ กับทีมของเธอเลย เธอแค่จ้องไปที่ ไนโตะ เท่านั้น

ในความคิดของ ย่าโจ ซึนาเดะ เป็นหนึ่งใน นินจาแพทย์ มีความสามารถมากที่สุดในประวัติศาสตร์ ซึนาเดะ เป็นอัจฉริยะ แต่เมื่อพูดถึงการต่อสู้แล้ว เธอไม่ค่อยแข็งแกร่งเท่าไรนัก

ย่าโจ คิดว่า ถ้าเธอสามารถถ่วงเวลา ไนโตะ ได้ในเวลาที่เพียงพอ ทีมของเธอก็จะสามารถฆ่า ซึนาเดะ ได้อย่างแน่นอน เมื่อฆ่า ซึนาเดะ ได้แล้ว จากนั้นพวกเขาก็จะมาช่วยกันจัดการกับ ไนโตะ และจะสามารถชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้!

เมื่อคิดดังนั้น ย่าโจ จึงจ้องมองไปที่ ไนโตะ เพื่อให้เขาเริ่มโจมตีก่อน

ส่วนด้าน ไนโตะ เขาไม่กังวลเกี่ยวกับ ซึนาเดะ เลยสักนิดเดียว เพราะถ้าเธอไม่สามารถรับมือกับ นินจาซึนะ แค่ 10 ได้แล้วละก็ เขาก็จะไม่ยอมรับเธอในฐานะพี่สาวอีกต่อไป แต่เธอไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เธอไม่จำเป็นต้องให้เขาปกป้องในสถานการณ์เช่นนี้

ด้วยความแข็งแกร่งของ ซึนาเดะ ตอนนี้เธออยู่ในระดับเดียวกับ หน่วยลับ แล้ว แม้ว่าเธอจะไม่สามารถจัดการกับพวกเขาได้ทั้งหมด แต่เธอก็จะสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้เป็นเวลานานอย่างแน่นอน

ดังนั้น ไนโตะ จึงให้ความสำคัญและตั่งสมาธิกับการต่อสู้กับ ย่าโจ ในขณะนี้มากกว่า

ทั้ง ย่าโจ และ ไนโตะ ยังคงจ้องมองซึ่งกันและกัน โดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากทั้ง 2 ฝ่ายเลย

ในที่สุด ย่าโจ ก็เริ่มรู้สึกพ่ายแพ้ต่อความนิ่งของ ไนโตะ !

หน้าผากของเธอค่อย ๆ เต็มไปด้วยร่องรอยของเหงื่อและจิตใจของเธอก็เริ่มหวาดกลัวให้กับ ไนโตะ มากขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อความคิดของเธอเริ่มจมลงสู่ความหวาดกลัว ย่าโจ ก็รู้ตัวในทันทีว่าเธอต้องตัดความรู้สึกที่ท่วมท้นนี้ออกไปให้ได้ หลังจากนั้น เธอก็ขยับนิ้วและเริ่มโจมตี ไนโตะ อีกครั้ง

ฟิ้ว!! แกร๊กๆๆๆๆๆ!!

คราวนี้ หุ่น 3 ตัว พุ่งตรงเข้าหา ไนโตะ พร้อมกัน

หุ่นของเธอมีความคล้องตัวเป็นอย่างมาก พวกมันพุ่งตรงไปหา ไนโตะ อย่างรวดเร็ว แล้วทันใดนั้น พวกมันก็พุ่งแยกออกไปคนละทิศทาง ในขณะเดียวกัน พวกมันก็เปลี่ยนแปลงรูปร่าง

หุ่นตัวแรก มือของมันเปลี่ยนเป็นใบเลื่อยหลายใบออกมา ใบเลื่อยเหล่านั้นหมุนด้วยความเร็วสูง ดูเหมือนว่าใบเลื่อยเหล่านั้นจะไม่มีพิษ แต่ถ้าโดนมันฟันเข้าไปคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ

หุ่นตัวที่ 2 ดึงสายลวดออกมาและพยายามมัด ไนโตะ ไว้ เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของเขา

หุ่นตัวที่ 3 หลังจากการเปลี่ยนรูปร่างของมัน มันกลายเป็นปืนใหญ่และยิงบอลจักระไปทาง ไนโตะ

แม้ว่ามันจะไม่ทรงพลังเหมือน บอลสัตว์หาง แต่ก็ไม่สามารถประเมินพลังมันต่ำไปได้

เป็นการโจมตีที่รวดเร็วและสมบูรณ์แบบมาก แต่ ย่าโจ ก็สามารถทำมันได้อย่างง่ายดาย ความสามารถในการควบคุมหุ่นของเธอทำให้เธอเป็นตำนานของโลกนินจาแห่งนี้

บางครั้ง ไนโตะ อาจจะดูเย็นชาไปบ้าง แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรนอกจากยกย่อง ย่าโจ สำหรับการทำการโจมตีที่สมบูรณ์แบบนี้ออกมาได้

แต่ในตอนนั้นเอง ไนโตะ จะไม่ยืนอยู่เฉย ๆ ให้เธอฆ่าเขาอย่างแน่นอน

ผลลัพธ์ที่ออกมาจะไม่เปลี่ยนแปลง คำตอบของทั้งหมดก็คือ หมัด อย่างเดียวเท่านั้น!

ตู้ม!!!

ทันทีที่ ไนโตะ ต่อยหมัดออกไป จากนั้นท้องฟ้าก็สั่นสะเทือนอย่างแรง การโจมตีที่สมบูรณ์แบบของ ย่าโจ ปะปะเข้ากับหมัดของ ไนโตะ

ยิ่งไปกว่านั้น การโจมตีของ ไนโตะ ในครั้งนี้ แม้ว่าพวกมันจะเป็นหุ่นที่สมบูรณ์แบบ แต่พวกมันก็ไม่สามารถต้านทานพลังของ ไนโตะ ได้

เปร๊าะ! เปร๊าะ!!

ในวินาทีต่อมา หุ่นทั้ง 3 ตัวก็แตกออกและกลายเป็นชิ้นนับไม่ถ้วน

ย่าโจ ถอยกลับไปตั้งหลักพร้อมกับหุ่นที่เหลือ ในทันทีที่ ไนโตะ ทำลายหุ่น 3 ตัวของเธอ มือของเธอก็สั่นเล็กน้อย

“ลมปราณไตรรัตน์พิฆาต!!”

หุ่น 3 ตัว ต่อตัวกันเป็นรูป 3 เหลี่ยม และพวกมันก็สร้างพายุหลุมดำที่รุนแรงขึ้นมา

ในทันทีที่ หุ่นทั้ง 3 ตัวนั้นก่อตัวเป็นรูป 3 เหลี่ยม และเริ่มดูดทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปใน 3 เหลี่ยมนั้น รวมถึงตัง ไนโตะ ด้วย

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ไม่เปลี่ยนวิธีการของเขา การทำลายทุกอย่างด้วยหมัดคือคำตอบของเขา!

ไนโตะ ต่อย ต่อยและต่อย หมัดของเขาออกไป!

หากคุณไม่สามารถใช้คาถานินจาระดับ S ได้ คุณก็จะไม่มีทางเอาชนะหมัดของ ไนโตะ ได้เลย!

ตู้ม!!

ด้วยพลังหมัดของ ไนโตะ การต่อตัวเป็น 3 เหลี่ยมของหุ่นเหล่านั้นจึงทลายลง

เหมือนกับเทพเจ้าแห่งสงคราม ไนโตะ เดินออกมาจากพายุแล้วจ้องไปที่ ย่าโจ

ทุกอย่างได้ปรากฏออกมาอย่างชัดเจนแล้ว

ไนโตะ ได้มอบความเจ็บปวดให้ ย่าโจ เมื่อเขาจ้องไปที่เธอ!

“พลังของเจ้า…ไม่ต้องใช้ประสานอินเลยงั้นรึ?!!!”

หน้าผากของ ย่าโจ เต็มไปด้วยเหงื่อ เธอรู้สึกว่าจักระของ ไนโตะ ไม่แข็งแกร่งเท่าเธอ แต่เขาก็แข็งแกรงมาก จาเธอไม่สามารถหาจุดอ่อนของเขาได้เลย

112 ในขณะนั้น พลังที่ ไนโตะ ปล่อยออกมา ทำให้ ย่าโจ หวาดกลัวเป็นอย่างมาก มันทำให้เธอนึกถึงใครบางคนที่ทรงพลัง

อุจิฮะ มาดาระ … เซนจู ฮาชิรามะ !

แม้ว่า ไนโตะ จะยังไม่แข็งแกร่งเหมือนพวกเขา แต่พลังของ ไนโตะ ก็คล้ายกับของพวกเขามาก

“คงจะถึงเวลาโจมตีกลับไปอีกครั้งแล้วสินะ”

ไนโตะ มองไปที่ ย่าโจ อย่างอ่อนโยน และเขาก็สังเกตเห็นว่า หุ่น 3 ตัวที่เขาเพิ่งทำลายไปเมื่อกี้ ตอนนี้พวกมันได้ประกอบร่างขั้นมาใหม่ ด้วยการควบคุมของ ย่าโจ

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ไม่สนใจเรื่องนั้น ตราบใดที่เขาสามารถเข้าถึงตัว ย่าโจ ได้ ทุกอย่างก็จะจบลง

ในไม่กี่นาทีต่อมา ไนโตะ ก็ถีบพื้นและพุ่งตัวเข้าหา ย่าโจ

ฟึ๊บ!!!

ทันใดนั้น พื้นดินก็แตกออก รอยราวกระจายออกไปทุกทิศทาง

ไนโตะ พุ่งเข้าหา ย่าโจ ด้วยความเร็วสูง

หุ่นของ ย่าโจ ไม่สามารถตามความเร็วของ ไนโตะ ได้ทัน นั่นก็หมายความว่า ย่าโจ ไม่สามารถควบคุมพวกมันได้เร็วเท่ากับความเร็วแบบนี้!

“ความเร็วนี้มันอะไรกัน!”

ย่าโจ แทบจะมองไม่เห็น ไนโตะ ในขณะที่เขาวิ่งเข้าหาเธอด้วยความเร็วสูง เธอรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก ถึงขั้นต้องถอยหลังไปเพื่อตั้งหลัก แต่เธอก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว

ท้ายที่สุดแล้ว ย่าโจ ก็เป็นหนึ่งในนินจาที่แข็งแกร่งที่สุด แม้ว่าเธอจะมีความเร็วไม่เท่ากับ ไนโตะ แต่เธอก็สามารถโต้ตอบได้ทัน

แต่การถอยไปตั้งหลักเพื่อป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ นั้นเป็นความคิดที่แย่มาก!

หลังจากที่ ไนโตะ พุ่งผ่าน หุ่นเชิด ของ ย่าโจ มาได้แล้ว จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาเธอโดยไร้ความเมตตา

ตู้ม!!

“โล่จักระ!”

ด้านหน้าของ ย่าโจ คือหมัดของ ไนโตะ เธอไม่คิดที่จะโจมตีส่วนกลับไป แต่เธอเลือกที่จะป้องกัน จากนั้นเธอก็ยื่นแขนของเธอออกไป

แขนของเธอเป็น หุ่นไม้

แขนของเธอแยกออกจากกันและกางออกเป็น 4 แฉก จากนั้นก็มีจักระจำนวนมหาศาลไหลมารวมกันอยู่ที่แขนของเธอ จนกลายเป็นโล่จักระ!

ตู้ม!!!

พลังสั่นสะเทือนของ ไนโตะ ปะทะเข้ากับ โล่จักระ ของ ย่าโจ

ทพื้นดินใต้เท้าของพวกเขาแตกออกในทันที

ห่างออกไป การต่อสู้ระหว่าง ซึนาเดะ กับ นินจาซึนะ คนอื่น ๆ ก็ต้องหยุดเพื่อดูภาพที่น่าตกใจนี้เช่นนี้

การปะทะกันในครั้งนี้รุนแรงเป็นอย่างมาก จนทำให้ทุกคนตกใจ

แม้ ซึนาเดะ จะรู้สึกประหลาดใจ แต่เธอก็ภูมิใจที่เขาเป็นหนึ่งในพันธมิตรของเธอ

ไนโตะ แข็งแกร่งมาก เธอต้องไม่ทำให้เขาผิดหวัง เธอต้องไม่เป้นตัวถ่วงของเขา เธอจะต้องชนะการต่อสู้ครั้งนี้ให้ได้!

“เหยียบเวหา!!”

ตู้ม!!

เสียงตะโกนดังขึ้นมาในการต่อสู้ ซึนาเดะ ต่อสู้ได้อย่างดุเดือด ด้วยความแข็งแกร่งของเธอ เธอสามารถต่อสู้กับ นินจาซึนะ ได้มากกว่า 10 คน ด้วยตัวคนเดียว!

อีกฝั่งหนึ่งของการต่อสู้

พื้นดินสั่งสะเทือนและแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ การปะทะกันในครั้งนี้ ดูเหมือนว่ามันจะทำให้สถานที่แห่งนี้แตกสลาย

ไนโตะ ดันพลังของเขาอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่โล่ของ ย่าโจ ก็ยังคงต้านทานพลังของเขาได้อยู่

รอยแตกสีขาวเริ่มปรากฏขึ้นรอบ ๆ ตัว มันทำให้พื้นที่ทั้งหมดเหมือนกระจกแตก

ในที่สุด ด้วยพลังเต็มที่ของพลังสั่นสะเทือน โล่จักระของ ย่าโจ ก็เริ่มแตกและมันก็ถูกทำลายในที่สุด!

ตู้ม!!

ย่าโจ ถูกผลักออกไปด้วยพลังอันมหาศาล แต่เนื่องจาก โล่จักระ ของเธอช่วยป้องกันพลังส่วนใหญ่ของ ไนโตะ ไว้ เธอจึงไม่ได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของ ไนโตะ ในครั้งนี้ แต่มันก็ทำให้หัวใจของเธอจมลงสู้ห้วงแห่งความกลัว

เธอไม่เคยรู้สึกกลัวเช่นนี้มาก่อน

หากคุณต้องเผชิญหน้ากับพลังสั่นสะเทือนของ ไนโตะ ด้วยตัวคุณเอง คุณก็จะได้รับความสยองขวัญเช่นนี้เช่นเดียวกัน!

“เจ้านั่นสามารถทำลาย โล่จักระ ของฉันได้อย่างง่ายดาย ผู้ชายคนนี้…คือปีศาจ!”

ความกลัวนั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจนบนใบหน้าของ ย่าโจ

ย่าโจ มารวมกันเพื่อจัดกลุ่มใหม่และโจมตีอีกครั้ง

ไนโตะ ไม่คิดว่า ย่าโจ จะสามารถป้องกันหมัดของเขาได้ แต่เธอก็มีพลังเทียบเท่ากับหน่วยลับ จึงไม่แปลกที่เธอจะสามารถทำได้

อย่างไรก็ตาม นี้ทำให้ ไนโตะ รู้สึกเสียหน้าและทำให้เขารู้สึกรำคาญมาก

เมื่อเขาได้ต่อสู้กับหุ่นเชิดของเธอ ในตอนแรกเขารู้สึกสนใจมาก แต่เมื่อหมัดของเขาถูกป้องกันและหุ่นพวกนั้นก็รวมกันใหม่และกลับสู่สภาพเดิมอีกครั้ง มันทำให้ ไนโตะ รู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันที

และนั่นก็…ทำให้ ไนโตะ น่าอันตรายมากกว่าเดิม!

ไนโตะ จ้องไปที่ ย่าโจ ด้วยบนใบเย็นชา

ทันใดนั้นหุ่นตัวหนึ่งก็พุ่งเข้าหา ไนโตะ และในเซี่ยววินาที ไนโตะ ก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง หลังจากที่หลบการโจมตีของหุ่นตัวแรกได้แล้ว ทันใด เขาก็ไปปรากฏตัวอยู่ด้านหลังหุ่นอีกตัวหนึ่ง

ตู้ม!!

ไนโตะ ต่อยหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว และสิ่งเดียวที่ ย่าโจ ทำได้ก็คือ ยืนดูหุ่นเชิดของเธอถูกทำลายเป็นชิ้น ๆ

หลังจากนั้น พลังของ ไนโตะ ก็กระจายออกไปตามชิ้นส่วนที่แตกออกเหล่านั้นและโจมตีซ้ำอีกครั้งจนพวกมันทั้งหมดกลายเป็นผง

“แค่นี้ก็คงไม่สามารถกลับเป็นเหมือนเดิมได้แล้วสินะ”

ไนโตะ หยุดอยู่กับที่แล้วมองไปที่ ย่าโจ

ย่าโจ รู้อยู่แล้วว่า คาถานินจาระดับ B จะไม่สามารถทำอะไร ไนโตะ ได้

จนถึงตอนนี้ หุ่นของเธอที่ถูกสร้างมาอย่างดีก็ถูกทำลายไปอย่างง่ายดายจากการโจมตีของ ไนโตะ!

ย่าโจ ไม่สามารถหยุดคิดได้เลยว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ถ้า โล่จักระ ไม่สามารถหยุดพลังของ ไนโตะ ไว้ได้

คงเป็นภาพที่น่าสยองขวัญ!

ในเวลานี้ ยาโจ สงสัยในตัวตนของ ไนโตะ ว่าเขาคือ ผู้บัญชาการหน่วยลับของโคโนฮะ ใช่หรือไม่?!

อย่างไรก็ตาม ย่าโจ ก็สงสัยว่า ซึนาเดะ มีความสำคัญต่อโคโนฮะ มากขนาดที่ โคโนฮะ ต้องส่งบุคคลระดับผู้บัญชาการ มาช่วยเธอเลยเชียวหรือ!

“เจ้าเป็น ผู้บัญชาการหน่วยลับของโคโนฮะ อย่างนั้นหรือ?!”

พลังของ ไนโตะ ช่างน่าเหลือเชื่อจน ย่าโจ อดไม่ได้ที่จะถามเขา

“เปล่า”

คำตอบของ ไนโตะ นั้นง่ายมาก เหมือนการทำลายหุ่นของ ย่าโจ

ตอนนี้ ไนโตะ ถูกล้อมลอบไปด้วยหุ่นเหล่านี้ และเขาก็ต่อสู้กับพวกมันเหมือน เทพเจ้าแห่งสงคราม จนถึงตอนนี้ ไนโตะ ก็ยังไม่ได้เอา ดาบคุซานางิ ออกมาใช้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

เขาใช้เพียงแค่กำปั้นของเขา และเขาก็ยังทำลายทุกอย่างต่อไป

การทำลายทุกชิ้นส่วนของหุ่นให้เป็นผง ทำให้ ย่าโจ ไม่สามารถประกอบหุ่นของเธอกลับมาได้อีก

หุ่น 10 ตัว สู้ทีละ 1 ต่อ 1

ไนโตะ ค่อย ๆ ทำลายมันทิ้งทีละตัว ๆ ไม่มีหุ่นตัวไหนที่สามารถหยุด ไนโตะ ไว้ได้เลย หรือแม้แต่พวกมันจะเข้ามาพร้อมกัน พวกมันก็ไม่ไม่สามารถหยุดเขาได้!

คน 1 คน ที่ใช้เพียงแค่หมัดของเขาในการจัดการกับหุ่นทั้งหมด!

“ผู้ชายคนนี้…”

ยิ่งเธอต่อสู้กับเขามากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังมากขึ้นเท่านั้น

ในเวลาเดียวกัน ในอีกฝากหนึ่งของการต่อสู้ ซึนาเดะ สามารถจัดการกับ นินจาซึนะ ไปมากกว่าครึ่งหนึ่ง และอีกไม่ช้าเธอก็คงจะจัดการกับพวกเขาได้ทั้งหมด

ด้วย วิชาเหยียบเวหา ทำให้ ซึนาเดะ ดูเหมือนเสือที่กำลังล่าเหยื่ออย่างเมามัน!

113 

การที่ ซึนาเดะ สามารถเอาชนะ นินจาซึนะ มากกว่า 10 คน ได้นั้นเป็นเรื่องที่ไม่แปลก

เพราะในบรรดา นินจาซึนะ เหล่านั้น มีนินจาที่เป็นระดับ โจนิน อยู่ประมาณ 5 – 6 คน เท่านั้น และพวกเขาก็อ่อนแอมาก

ส่วนนินจาคนอื่น ๆ ที่เหลือเป็นเพียงแค่นินจาระดับ โจนิน ประเภทสอดแนม ทำให้พวกเขาไม่เก่งในเรื่องการต่อสู้สักเท่าไร

ถ้าเป็นเช่นนี้แล้ว ซึนาเดะ ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้แล้วละก็ เธอก็ไม่ควรเป็น 1 ใน 3 นินจาในตำนาน และเธอก็ไม่ควรเป็น โฮคาเงะ รุ่นที่ 5 ด้วยเช่นกัน

ตู้ม!!

หลังจากที่ ไนโตะ ต่อยหมัดสุดท้ายออกไป หุ่นของ ย่าโจ ตัวสุดท้ายก็ถูกทำลาย

จากนั้น ไนโตะ ก็มองไปที่ ยาโจ

เพราะเขารำคาญหุ่นเหล่านั้นมาก ดังนั้น ไนโตะ จึงต้องจัดการกับพวกมันเสียก่อน!

วิธีที่ดีที่สุดในการโจมตี นักเชิดหุ่น คือต้องมุ่งเป้าไปที่ตัวนักเชิดเอง แต่ นักเชิดหุ่น ก็สามารถใช้หุ่นของเขาในการป้องกันตัวได้ แต่ถ้าคุณทำลายหุ่นเหล่านั้นทั้งหมดได้ ก็เท่ากับว่าคุณสามารถลดพลังของเขาลงได้ครึ่งหนึ่งเลยทีเดียว!

ฟึ้ว!!

ทันใดนั้น ไนโตะ ก็รีบพุ่งเข้าหา ย่าโจ และขว้างหมัดใส่เธอ

เปรี้ยง!!!

พลังสั่นสะเทือนของ ไนโตะ พุ่งออกมา ย่าโจ ยื่นมือออกไปและพยายามป้องกันการโจมตีของเขาเอาไว้ แต่ด้วยพลังอันมหาศาลนี้ ทำให้มือของเธอแต่ออกเป็นเสี่ยง ๆ

แต่สิ่งที่แปลกก็คือ เธอไม่มีเลือดออกมาเลย…มันเป็นเศษชิ้นเล็ก ๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศพร้อมกับกระดาษบางอย่างติดอยู่ที่ชิ้นส่วนเหล่านั้น!

เมื่อเห็นอย่างนั้น ไนโตะ ก็หยุดในทันที

“นี้มัน…ล้อเล่นกันใช่ไหม?!”

ทันใดนั้น ชิ้นส่วนเหล่านี้ก็ระเบิดขึ้นกลางอากาศ พลังระเบิดปะทะเข้ากับ ไนโตะ อย่างจัง ในขณะที่ ย่าโจยืนอยู่บนพื้น

ตู้ม!!!

ไนโตะ พยายามหยุดการระเบิดด้วยพลังสั่นสะเทือนของเขาในวินาทีสุดท้ายก่อนที่แรงระเบิดจะฆ่าเขาได้ แต่เขาก็กระเด็นออกไปจนไถลไปกับพื้น และได้รับแรงระเบิดจนมีเลือดไหลออกจากปากของเขา ในขณะที่ ย่าโจ พยายามสกัดกั้นการระเบิดด้วย โล่จักระ

หลังจากนั้น ย่าโจ ก็หันหลังกลับและวิ่งออกจากสนามรบในทันที

เธอไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง

ย่าโจ รู้ว่า ถ้าเธอยังดันทุรังต่อสู้กับ ไนโตะ ต่อไป เธอจะต้องตายอย่างแน่นอน

เธอ…ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ ไนโตะ

ไนโตะ ยืนขึ้นทันที จากนั้นเขาก็ปัดฝุ่นออกจากตัว เขาไม่เป็นอะไรมาก เพราะเขาสามารถป้องกันแรงระเบิดส่วนใหญ่ไว้ได้

“เธอแข็งแกร่งจริง ๆ นี้เป็นครั้งแรกที่มีคนหนีเราไปได้…”

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ นินจาซึนะ ที่เหลือก็มาถึงขีดจำกัดของพวกเขาแล้ว

ย่าโจ…พ่ายแพ้ให้ ไนโตะ อย่างนั้นเหรอ?!

ล้อกันเล่นหรือเปล่า!

“ท่านโจ…แพ้จริงเหรอเนี่ย?”

“หน่วยลับคนนี้แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?!”

นินจาซึนะ ที่เหลือมีหน้าตาที่ไม่อย่างจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็น ทุกคนต่างก็สูญเสียกำลังใจในการต่อสู้ไปจนหมด และเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาเป็นอย่างมาก

ถึงอย่างไร ย่าโจ เธอก็ไม่ใช่ หน่วยลับ

เธอเป็นหนึ่งใน นินจาที่แข็งแกร่งที่สุดของหมู่บ้านซึนะ ในเวลานั้น!

เธอเป็นที่ 2 รองจาก ผู้บัญชาการหน่วยลับของหมู่บ้านซึนะ เท่านั้น!

ด้วยความเก่งเช่นนี้ ย่าโจ จึงเป็นที่เคารพนับถือของ นินจาซึนะ ทุกคนเป็นอย่างมาก

แต่เธอก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับ คนแปลกหน้าที่สวมหน้ากากและแต่งตัวประหลาด ๆ จาก โคโนฮะ!

“มัน…มันเป็นใครกัน?!”

“หน่วยลับ ธรรมดา ๆ ไม่น่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้!”

นินจาซึนะ ที่เหลือดูสับสนและตกใจเป็นอย่างมาก พวกเขาจึงกำลังเตรียมที่จะหลบหนีเช่นกัน

“ไม่จำเป็นต้องบอกชื่อกับคนตายหรอกนะ”

“คนตาย…รู้ชื่อฉันไปก็เท่านั้น”

ทันใดนั้น ไนโตะ ที่อยู่ไกลจากพวกเขาก็วิ่งเข้าหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

นินจาเหล่านั้น ต้องการจะหนี แต่นั้นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ด้วยความช่วยเหลือของ ซึนาเดะ ทำให้ ไนโตะ สามารถจัดการกับ นินจาที่เหลือทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

มีนินจาคนหนึ่งหนีรอดไปได้ไกลพอสมควร แต่ ไนโตะ ก็ปลดผนึก ดาบคุซานางิ ของเขาออกมาและส่งคลื่นกระแทกไปหานินจาคนนั้น จนทำให้นินจาคนนั้นขาดเป็น 2 ส่วน

“อืม…ฉันไม่คิดว่าเธอจะเอาชนะ ย่าโจ ได้นะเนี่ย”

ซึนาเดะ มองไปที่สนามรบที่ยุ่งเหยิง จากนั้นเธอก็ถอนหายใจและมองไปที่ ไนโตะ ด้วยสายตาที่สวยงามของเธอ

ย่าโจ ไม่ได้นำยาพิษมาด้วยในการต่อสู้ครั้งนี้ เธอคิดว่า ไนโตะ จะถูก ย่าโจ วางยาพิษในระหว่างการต่อสู้ แต่เธอก็ไม่ได้คาดหวังว่า ไนโตะ จะสามารถเอาชนะ ย่าโจ และบีบให้เธอต้องล่าถอยไปได้

ยิ่งเธอมอง ไนโตะ เท่าไร เธอก็ยิ่งชื่นชมเขามากขึ้น

“ขอโทษ ผมปล่อยให้เธอหนีไปได้”

ด้วยสีหน้าเศร้า ๆ ไนโตะ มองไปที่ ดาบคุซานางิ ในมือของเขาและพูดว่า “ถ้าผมใช้ ดาบคุซานางิ ตั้งแต่ทีแรก เธอก็คงจะไม่สามารถหนีไปได้ ทั้ง ๆ ที่ดาบของผมสามารถทำลาย โล่จักระ ได้อย่างง่ายดายแท้ๆ”

ซึนาเดะ กำลังชื่นชมในตัวของ ไนโตะ แต่ประโยคนี้ของเขาก็ทำให้เธอต้องหยุดคิด

เธอรู้สึกประหลาดใจกับความคิดของ ไนโตะ เขาสามารถเอาชนะ ย่าโจ ผู้เป็นหนึ่งในนินจาที่แข็งแกร่งที่สุดของหมู่บ้านซึนะ ได้ แต่เขากลับไม่พอใจ แล้วเขาต้องการอะไรมากกว่านี้อีกละ?!

แต่สุดท้าย เธอก็ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง

ไนโตะ เติบโตอย่างรวดเร็ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขาที่จะคิดแบบนี้… ซึนาเดะ เป็นอัจฉริยะ แต่เมื่อเทียบกับ ไนโตะ แล้ว เธอก็รู้สึกว่าเธอไม่สมควรถูกเรียกว่า อัจฉริยะ เลย

อย่างไรก็ตาม ในด้านของ นินจาแพทย์ ซึนาเดะ ยังคงภูมิใจในตัวเอง เพราไม่มีใครที่เก่งกว่าเธอ และนี่ทำให้เธอเป็น อัจฉริยะ!

เธอกำลังรอคอยโอกาสที่จะแสดงมันให้ ไนโตะ ได้เห็น

อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่ ไนโตะ ได้รับบาดเจ็บ แม้เขาจะเพิ่งต่อสู้กับ ย่าโจ มาก็ตาม

แต่ถ้า ไนโตะ รู้ว่า ซึนาเดะ คิดอะไรอยู่ เขาก็คงเอามีดกรีดเส้นเลือดของเขาในทันที

……

แคว้นแห่งฝน

ณ ค่ายบัญชาการของหมู่บ้านซึนะ

มีคนสะบักสะบอมคนหนึ่ง ปรากฏตัวพร้อมใบหน้าที่มืดมน และเดินเข้าไปในค่ายอย่างช้า ๆ โดยไม่พูดอะไรเลย

นินจาซึนะ ที่เฝ้ายามอยู่หน้าประตู 2 – 3 คน พวกเขาดูสงสัยและพยายามหยุดคนคนนี้เอาไว้ แต่พวกเขาก็ต้องตะลึง เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ พวกเขาก็จำคนคนนี้ได้ทันที

“ทะ…ท่านโจ?!”

“เกิดอะไรขึ้นครับ?!”

พวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อมองไปที่ ย่าโจ ที่มีเลือดอยู่เต็มตัว

นี้คือ ย่าโจ หนึ่งนินจาที่แข็งแกร่งที่สุดของหมู่บ้านซึนะ!

พวกเขาไม่เคยเห็น ย่าโจ ในสภาพที่สะบักสะบอมแบบนี้มาก่อน ใครทำเธอได้ถึงขนาดนี้?!

ย่าโจ ไม่พูดอะไรเลย เธอเดินตรงไปที่ห้องบัญชาการและเมื่อเธอปิดประตู เธอก็กระอักเลือดออกมาทันที

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากนัด เพราะเธอเองก็เป็น นินจาแพทย์ เธอจึงทำการรักษาตัวเองตลอดที่ทางกลับมาที่ค่ายแห่งนี้

แต่จิตใจของเธอก็บอบช้ำเป็นอย่างมาก เพราะเธอเพิ่งได้รับความพ่ายแพ้ครั้งยิ่งใหญ่

ในเวลานี้ ย่าโจ ไม่ได้คิดเกี่ยวกับความพ่ายแพ้ของเธอเลย ในใจของเธอมีอยู่เพียงคำถามเดียวเท่านั้น

หน่วยลับคนนั้นเป็นใคร?

คนที่มีพลังมากเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเป็นเพียงหน่วยสนับสนุนของ ซึนาเดะ และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปกปิดตัวตนมาได้จนกระทั่งตอนนี้ เขาเป็นคนที่อันตรายมาก

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เธอก็ต้องการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ หน่วยลับ คนนี้ให้ได้

หลังจากที่เธอนั่งเงียบไปนาน ๆ ในที่สุด ย่าโจ ก็ออกคำสั่ง

“ส่งคำสั่งฉุกเฉินไปที่ สำหนักงานหน่วยลับ เดี๋ยวนี้”

114

แคว้นแห่งลม (คาเซะโนะคุนิ)

ณ หมู่บ้านซึนะ

ใน สำนักงานหน่วยลับของหมูบ้านซึนะ ผู้บัญชาการหน่วยลับ กำลังนั่งขมวดคิ้วอยู่บนเก้าอี้ของเขา

“โคโนฮะ สามารถฝึกฝน หน่วยลับ ที่ทรงพลังได้ถึงขนาดนี้ คงต้องคิดเรื่องที่จะร่วมมือกับ หมู่บ้านอิวะ แล้วนิสะ”

“แต่การทำงานร่วมกัน หน่วยลับของอิวะ มันไม่ใช่เรื่องง่าย…”

สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมยิ่งขึ้น เมื่อเขาโยนกระดาษในมือลงบนโต๊ะ

“หน่วยลับโคโนฮะ ผู้ที่แข็งแกร่งเกือบเท่ากับระดับ คาเงะ”

“แปลกจริง ๆ ที่ไม่มีใครเคยได้ยินเรื่องของเขาเลยจนถึงตอนนี้!”

หน่วยลับ ที่โด่งดังที่มีชื่อเสียงด้านความแข็งแกร่งจะเป็นที่รู้จักไปทั่ว อย่างเช่น ซาคุโมะ หรือไม่ พวกเขาก็จะได้รับฉายา

โคโนฮะ มีนินจาที่สังกัด หน่วยลับ อยู่เป็นจำนวนมาก แต่พวกเขาบางคนก็ไม่ได้ถูกปิดบังตัวตน เช่น มินาโตะ , จิไรยะ และ โอโรจิมารุ เป็นต้น

ไนโตะ สามมารถจัดการกับ นินจาอิวะ และ นินจาซึนะ ได้…แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร

“นอกจากผู้ชายคนนี้ที่ไม่มีใครรู้จักตัวตนของเขาแล้ว ยังมีปัญหาอีกอย่างหนึ่ง….ทำไม ซึนาเดะ ถึงใช้เวลานานขนาดนี้ เพื่อกลับไปที่ค่ายของพวกเขา”

ผู้บัญชาการหน่วยลับ ดูสับสนมาก “มีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างงั้นเหรอ? ไม่สิ ด้วยความแข็งแกร่งของ ซึนาเดะ และด้วยพลังของชายคนนั้น จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาได้ละ?”

“หรืออาจเกิดเรื่องเลวร้ายบางอย่างขึ้น เราต้องรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติม”

……

แคว้นแห่งฝน

ไนโตะ และ ซึนาเดะ กำลังเดินเคียงข้างกันในขณะที่ฝนยังคงตกลงมาเรื่อย ๆ และเช่นเคย เม็ดฝนกระเด็นออกไปก่อนที่จะโดนตัว ไนโตะ

ส่วน ซึนาเดะ ก็ใช้จักระห่อหุ้มตัวเธอไว้ เพื่อให้น้ำฝนไม่โดนร่างกายของเธอ

สิ่งนี้ทำให้ ไนโตะ เสียดายมาก เพราะเขาต้องการเห็นร่างที่เปียกชุมของ ซึนาเดะ (เอาเแต่เด็กเลยนะมึง)

ตลอดทางทีผ่านมา พวกเขาไม่เจอศัตรูอีกเลย

ไนโตะ ต้องการที่จะออกจากทางเดิน และแวะไปดู ยาฮิโกะ และ โคนัน ว่าพวกนั้นกำลังทำอะไรอยู่ แต่หลังจากคิดเรื่องนี้เป็นอย่างดี เขาก็ตัดสินใจที่จะกลับไปที่ค่ายพร้อมกับ ซึนาเดะ ก่อน

“เธอต่อสู้มากลายรอบแล้ว ฉันกลัวว่าหลังจากเหตการณ์ทั้งหมด พวกเขาคงจะเริ่มรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเธอแล้วละ”

หลังจากที่พวกเขาเดินไปครู่หนึ่ง ซึนาเดะ ก็มองเห็นค่ายอยู่ข้างหน้าเธอ

ไนโตะ มองไปหาเธอและยักไหล่

ซึนาเดะ แสดงหน้าแปลก ๆ ออกมาเล็กน้อย มันค่อนข้างซับซ้อน จากนั้นเธอก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ด้วยพลังของเธอในตอนนี้ เมื่อเวลานั้นมาถึง เธอจะได้เป็น ผู้บัญชาการหน่วยลับ อย่างแน่นอน”

“ผู้บัญชาการหน่วยลับ…คงจะอีกนานเลยละฮะ”

ไนโตะ คิดเกี่ยวกับ ซาคุโมะ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ส่ายหัว ถ้าเข้าต้องการเป็น ผู้บัญชาการหน่วยลับ หรือ โฮคาเงะ คนต่อไป ความแข็งแกร่งของเขาในปัจจุบัน มันยังไม่เพียงพอ

อย่างน้อยเขาก็ต้องเปิดประตูด่านพลังบานที่ 4 ให้ได้เสียก่อน

ยิ่งเขาเปิดประตูด่านพลังได้มากขึ้นเท่าไร ประตูถัดไปก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้น ถึงอย่างนั้น การเปิดประตูด่านพลังบานที่ 4 ก็อยู่อีกไม่ไกล และประตูด่านพลังบานที่ 5 ก็ด้วยเช่นกัน แต่ประตูด่านพลังบานที่ 6 นั้นเป็นเรื่องยากที่จะเปิดมันได้ ยิ่งไปกว่านั้น โดยเฉพาะประตูด่านพลังบานที่ 7 และ 8 ไนโตะ ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะสามารถเปิดมันได้อย่างไร

ไนโตะ และ ซึนาเดะ ค่อย ๆ เดินเข้าไปในค่ายอย่างช้า ๆ

นินจาบางคนที่สังเกตเห็น ไนโตะ และ ซึนาเดะ มองดูทั้งคู่ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความตกใจ

“ท่านซึนาเดะ…กลัวมาแล้วเหรอครัง?!”

“ก็ใช่นะสิ”

ซึนาเดะ พยักหน้า และเดินตรงไปยัง ห้องยุทธการ พร้อมกับ ไนโตะ ในทันที

……..

ในห้องยุทธการ

ดันโซ นั่งอยู่บนเก้าอี้ ด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความเกรี้ยวกราด

ฝั่งตรงข้ามของเขาก็มี ฮาตาเคะ ซาคุโมะ นั่งอยู่บนเก้าอี้เช่นกัน

เก้าอี้ตัวอื่น ๆ ก็มี นินจาโคโนฮะ ระดับ โจนิน นั่งอยู่เงียบๆ

“เราไม่ได้รับข่าวใด ๆ จาก ซึนาเดะ มาเป็นเวลานาน สิ่งสุดท้ายที่เรารู้เกี่ยวกับเธอก็คือ เธอถูกศัตรูล้อมไว้กลางป่าในแคว้นแห่งฝน แล้วเราก็ยังได้ข้อมูลมาว่า ตอนนี้นินจาที่ลอบสังหารเธอได้หายไปจากที่นั่นหมดแล้ว แต่เราก็ยังไม่พบร่างของ ซึนาเดะ ดังนั้นอาจเป็นได้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เราได้แต่หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าเราควรส่งคนออกไปตามหาเธออีกรอบ”

ซาคุโมะ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่พยายามสร้างความหวัง

ดันโซ มองเขาด้วยสีหน้าโกรธแค้นในทันทีและพูดออกมาว่า “ฉันขอค้าน ท่านไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้รึไง? ฮ๊ะ!? นินจาของเราได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก แล้วท่านยังจะส่งคนเก่ง ๆ ออกไปตายอีกงั้นรึ เพื่ออะไรกัน ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้!”

ดันโซ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังและโกรธเป็นอย่างมาก

ในขณะนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากด้านนอกห้อง

“แน่นอน ท่านไม่จำเป็นต้องส่งใครให้ไปตายหรอก เพราะฉันกลับมาแล้ว”

ทันใดนั้น ซึนาเดะ ก็เดินเข้ามาในห้อง จากนั้นเธอก็จ้องมองไปที่หน้า ดันโซ ด้วยความเย็นชา

เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้เมื่อได้ยิน ดันโซ พูดแบบนั้นออกมา

ซาคุโมะ เชื่อว่า ซึนาเดะ ยังมีชีวิตอยู่ และเธอก็รู้ดีว่า ดันโซ พูดถูก แต่ ดันโซ กลับไม่สนใจว่าเธอจะเป็นหรือตาย

อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงและการแสดงออกของ ดันโซ ก็ทำให้เธอรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก แล้วก็ท่าทางของเขาเหมือนว่าเขาต้องการให้เธอตายไปจริง ๆ

การแสดงออกของ ดันโซ ยังคงเย็นชาอยู่เหมือนเดิม จนกระทั่ง

เมื่อ ดันโซ เห็นว่า ซึนาเดะ เดินเข้ามาในห้อง เขาก็ตกตะลึงไปชั่วครู่หนึ่ง เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น เขาจึงหลับตาและลืมตาดูอีกครั้ง เพื่อหวังว่าเขาจะแค่ตาฝาดไป

ครู่หนึ่ง นินจาทั้งหมดที่อยู่ในห้องก็ลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างรวดเร็ว

พวกเขารู้ดีว่า ซึนาเดะ แข็งแกร่งแค่ไหน แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ

“ท่านทำได้ยังไง…”

“น่าเหลือเชื่อจริง ๆ ท่านจัดการกับ กองทหารนินนา เหล่านั้นด้วยตัวเองได้อย่างไร!”

“ยินดีต้อนรับกลับมาครับ!”

แม้ว่าพวกเขาจะตกใจเป็นอย่างมาก แต่ส่วนใหญ่ก็แสดงความตกใจทางสีหน้าเท่านั้น

หลังจากทั้งหมด ซึนาเดะ เป็น นินจาแพทย์ที่เก่งกาจ การที่เธอกลับมาและมีเธออยู่ใกล้ ๆ พวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย

ซาคุโมะ รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาต้องมองไปที่ ซึนาเดะ และถามเธอว่า “ท่านเป็นอะไรไหม…?”

ในไม่กี่นาทีต่อมา ก็มีอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและเดินมาอยู่ข้าง ๆ ซึนาเดะ

“ต้องขอบคุณ หน่วยสนับสนุนจากหน่วยลับ อย่าง ยูจิน”

ซึนาเดะ พยักหน้าเบา ๆ ให้ ซาคุโมะ

ยูจิน เป็นชื่อรหัสของ ไนโตะ และ ซึนาเดะ ก็รู้ว่าเธอต้องใช้ชื่อรหัสของเขา

อย่างไรก็ตามเหล่านินจาที่อยู่ในห้องนั้น ก็ไม่รู้ว่าตัวจริงของ ยูจิน คือใคร ยกเว้นแต่ ดันโซ และ ซาคุโมะ

เมื่อมาถึงจุดนี้ พวกเขาดูเหมือนจะต้องการเห็นใบหน้าที่ซ้อนอยู่ใต้หน้า

คนที่ได้รับภารกิจให้ไปช่วยเหลือ ซึนาเดะ เขาต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก!

มีคนที่มีความสามารถขนาดนั้นใน หน่วยลับ ของเราด้วยอย่างนั้นเหรอ?

ซาคุโมะ รู้สึกประหลาดใจมาก ที่เห็นว่า ไนโตะ สามารถช่วยเหลือ ซึนาเดะ จากสถานการณ์ที่เลวร้ายแบบนั้นมาได้

แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดีจริง ๆ ที่ได้รู้ว่า ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ มีคนที่ไว้ใจได้อย่าง ไนโตะ ให้เขาได้พึ่งพา

115

“ท่านกลับมาได้ทันเวลาพอดี เรากำลังเริ่มวางแผนเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปกันอยู่”

จากนั้น ซาคุโมะ สั่งให้ นินจา จากนอกห้องให้นำเก้าอี้มาเพิ่มอีก 2 ตัว

ซึนาเดะ นั่งลงบนเก้าอี้ในทันที

จริง ๆ แล้ว ไนโตะ ไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการประชุมใด ๆ แต่เมื่อเธอนั่ง ไนโตะ ก็ทำสิ่งเดียวกันโดยไม่ตั้งใจ เขาถึงกับส่ายหัวหลังจากที่เข้านั่งเก้าอี้ลงไปแล้ว

การประชุมได้เริ่มต้นขึ้นในทันที

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ ดันโซ เห็น ซึนาเดะ การแสดงออกของเขาก็เยือกเย็นและเงียบทันที

ทันทีที่การประชุมสิ้นสุดลง ดันโซ ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องในทันที

คนอื่น ๆ ก็ทยอยกันออกไปจนเหลือแค่ ไนโตะ , ซึนาเดะ และ ซาคุโมะ อยู่ในห้องเท่านั้น

“ถอนหน้ากากของเธอออกได้แล้ว ฉันรู้ตัวจริงของเธออยู่แล้ว”

ซาคุโมะ ยิ้มให้ ไนโตะ ในขณะที่ ไนโตะ กำลังถอดหน้ากาก ซาคุโมะ ก็ตบไหล่ ไนโตะ เบา ๆ

“ทำได้ดีมาก เจ้าลูกชาย”

คำชมเชยนี้มาจากใจ

ในมุมมองของ ซาคุโมะ เขาไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับวิธีที่ ไนโตะ ใช้ในการจัดการกับ กลุ่มนินจาอิวะ ไปมากกว่าความจริงที่ว่า ไนโตะ สามารถช่วย ซึนาเดะ ไว้ได้

“แต่ ไนโตะ ไม่ได้แค่ช่วยฉันไว้เท่านั้นนะ”

ซึนาเดะ มองไปที่ ซาคุโมะ และกระซิบข้างหูเขา

ไนโตะ มองดูเธอและได้แต่ชื่นชมความงามของเธอ

หลังจากนั้น ซึนาเดะ ก็เล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด รวมถึงการเผชิญหน้ากับ นินขาซึนะ และเรื่องที่ ไนโตะ สามารถเอาชนะ ย่าโจ ได้

เมื่อ ซาคุโมะ รู้ว่า ไนโตะ สามารถเอาชนะ นินจาอิวะ ทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง เขาไม่แปลกใจมากนัก เพราะเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของ ไนโตะ

แต่เมื่อเขารู้ว่า ไนโตะ สามารถเอาชนะ ย่าโจ ได้ ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก

ซาคุโมะ ไม่คิดว่า ไนโตะ จะสามารถเอาชนะ ย่าโจ ได้

ไนโตะ ยังอายุไม่ถึง 11 ปีเลยนี้?!

เขาจะสามารถเอาชนะคนอย่าง ย่าโจ ตอนเขาอายุแค่นี้ได้อย่างไร?

ซาคุโมะ ไม่อยากคิดว่าความแข็งแกร่งของ ไนโตะ ในอนาคตจะไปถึงขนาดไหน ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นภาพสะท้อนของ โฮคาเงะรุ่นแรก ฮาชิรามะ ในตัวของ ไนโตะ ได้อย่างง่ายดาย

เมื่อ ซาคุโมะ ส่งข่าวเรื่องของ ไนโตะ กลับไปยัง หมู่บ้านโคโนฮะ เขาไม่ลืมที่จะเพิ่มหนึ่งประโยคที่เป็นความต้องการของ ไนโตะ นั่นคือ ไนโตะ ต้องการรู้ความลับในขั้นที่ 2 ของ อาภรณ์สายฟ้า

แน่นอนว่า มันจะเร็วกว่าถ้าเขาให้คนที่อยู่ในหมู่บ้านช่วยหามัน

แต่อย่างไรก็ตาม เป็นที่รู้กันว่าตอนนี้ หมู่บ้านโคโนฮะ กำลังต่อสู้ หมู่บ้านซึนะ, หมู่บ้านอิวะ และ หมู่บ้านอาเมะ จึงเป็นการยากที่จะให้ใครบางคนลอบเข้าไปเพื่อค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับวิชา อาภรณ์สายฟ้า ใน หมู่บ้านคุโมะ ได้

ไนโตะ ไม่ได้หวังอะไรมากมายนักกับการร้องขอของเขาในครั้งนี้

ไนโตะ ถอดหน้ากากและเสื้อคลุมออก

ทันทีที่เขาถอดหน้ากากและผ้าคลุมออก เขาก็กลายเป็นแค่ นินจา ธรรมดา ๆ จาก โคโนฮะ  เท่านั้น เขาไม่ใช่ หน่วยลับ และเขาก็ไม่ใช่คนที่ทำลายทีมของ นินจาอิวะ หรือผู้ที่สามารถเอาชนะ ย่าโจ จากหมู่บ้านซึนะ ได้อีกต่อไป

ไนโตะ เหนื่อยล้ามากจากการต่อสู้ติดต่อกันนับไม่ถ้วน เขาจึงเดินไปรอบ ๆ ค่ายและยืดเส้นยืดสายร่างกายของเขาเพื่อพยายามผ่อนคลาย

อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ไม่คิดว่าเขาจะได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยที่นี่

มินาโตะ!

เมื่อ ไนโตะ เป็น มินาโตะ ไนโตะ ก็แสดงสีหน้าสงสัย

ซารุโทบิ ส่ง มินาโตะ ให้เข้าร่วมในสนามรบอย่างนั้นหรือ?!

อย่างไรก็ตามเมื่อ ไนโตะ เห็น มินาโตะ กำลังถืออุปกรณ์บางอย่างไว้ในมือ สีหน้าของ ไนโตะ ก็เปลี่ยนไป

ดูเหมือนว่า มินาโตะ จะอยู่ในทีมที่รับผิดชอบในการปกป้องขบวนลำเลียงทรัพยากรไปยังสนามรบ

สิ่งของต่าง ๆ พวก อาหาร , ยาสมุนไพร , ยาเม็ดและวัสดุในการทำยา พวกมันถูกผนึกเอาไว้และขนส่งมาในม้วนกระดาษ

อย่างไรก็ตาม เราก็ไม่สามารถผนึกทุกอย่างลงในม้วนกระดาษได้ เพราะขนาดของมัน ดังนั้นสิ่งของธรรมดาก็ต้องขนส่งมาตามปกติ

ดังนั้น สิ่งของเหล่านี้ที่ไม่สำคัญ แม้ว่าพวกเขาจะถูกซุ่มโจมตีมันก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อสนามรบ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงส่ง มินาโตะ มาคุ้มกันขบวนและให้ม้วนกระดาษไว้กับ มินาโตะ

“ไนโตะ นั่นนายเหรอ?”

มินาโตะ สังเกตเห็น ไนโตะ หลังจากที่เขาประหลาดใจเล็กน้อย เขาก็ยิ้มให้ ไนโตะ และกล่าวทักทาย

ไนโตะ จบการศึกษาจากโรงเรียนมาก่อน มินาโตะ หลังจากนั้น มินาโตะ ก็ไม่ได้ยินข่าวของ ไนโตะ อีกเลย จนถึงตอนนี้ที่ มินาโตะ ได้มายังแคว้นแห่งฝน ทั้งคู่ก็ได้พบกันอีกครั้ง

มินาโตะ รู้สึกชื่อชม ไนโตะ ที่เข้าร่วมในสงครามครั้งนี้

“ใช่แล้ว นี่ฉันเอง”

ไนโตะ พยักหน้าเบา ๆ ให้ มินาโตะ

มินาโตะ รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นั่นคือ ไนโตะ ไม่ได้ใส่เครื่องแบบ

ถ้า ไนโตะ ได้เข้าร่วมในสงครามครั้งนี้ เขาก็ต้องได้เข้าสังกัดหน่วยใดหน่วยหนึ่งก่อนไม่ใช่เหรอ?

“ฉันเพิ่งจบจากโรงเรียนนินจา ฉันได้รับภารกิจให้ขนย้ายเครื่องมือและสิ่งของต่าง ๆ แล้วนายละ ไนโตะ…พวกเขาคงละเลื่อนขั้นให้นายเป็น จูนิน เร็ว ๆ นี้สินะ”

มินาโตะ พยักหน้าเล็กน้อยให้ ไนโตะ แต่คำพูดนี้ก็แฝงไปด้วยนัยยะบางอย่างของ มินาโตะ

จูนิน ?

ไนโตะ ตกใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ยิ้มและตอบกลับไป “ฉันเองก็ไม่รู้หรอก แต่ฉันจะทำมันให้ดีที่สุด”

“ฉันไม่คิดว่าเรา 2 คน จะได้เผชิญหน้ากันอีก…ไนโตะ นายอยากจะปะลองกับฉันอีกสักครั้งไหม?”

มินาโตะ มอง ไนโตะ ด้วยท่าทางที่ท้าทาย

“หยอก ๆ … ฉันล้อเล่น ฉันรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาปะลองกันใช้ไหมละ”

ไนโตะ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา แต่ทันใดนั้น ไนโตะ ก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงไปหยุดอยู่ข้าง ๆ มินาโตะและตบไหล่เขาเบา ๆ

“ขอโทษนะ ฉันต้องรีบไปทำธุระก่อน ไว้คราวหน้าค่อยคุยกันใหม่นะ”

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็เลี้ยวซ้ายและเดินจากไป

มินาโตะ ถึงกับตะลึงในสิ่งที่เขาทำ การแสดงออกของ มินาโตะ เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ เขายืนตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่ง

ความเร็วนี้ มันอะไรกัน?!

มินาโตะ รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เขาเคยเห็นความเร็วของ จูนิน มามากมายหลายคน แต่ก็ไม่มีใครมีความเร็วมากขนาดนี้!

มินาโตะ เป็นคนที่มีประสาทสัมผัสดีที่สุดในโลกนินจาแห่งนี้ และด้วยเหตุนี้ เขาจึงตกใจยิ่งกว่าคนอื่น ๆ

เพราะเขาสามารถตอบสนองต่อความเร็วของ ไนโตะ ได้ แต่ร่างกายของเขายังไม่พร้อมที่จะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วแบบนี้!

ความเร็วของร่างกายของ มินาโตะ ไม่สามารถตอบสนองต่อประสาทสัมผัสของเขาได้ หรือพูดได้อีกอย่างหนึ่งว่า ถ้า ไนโตะ คือศัตรู ไนโตะ จะสามารถจัดการกับเขาได้อย่างง่ายดาย!

หลังจากนั้นไม่นาน มินาโตะ ก็ดึงสติกลับมาและยิ้มออกมา

“ฉันไม่คิดว่าเขาจะเก่งกว่าฉันถึงขนาดนี้ ฉันคิดว่าฉันจะลดความห่างชั้นของพลังให้น้อยลงได้…แต่ความเร็วของเขาก็ช่างน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน เขาทำได้ยังไงกันนะ หรือเป็นเพราะว่าการเข้าร่วมในสงครามครั้งนี้”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มินาโตะ ก็รู้สึกหมดหนทาง เขารู้ว่า ไนโตะ เป็นคนที่มีพรสวรรค์สูงมาก แต่เขาก็เชื่อว่าสงครามครั้งนี้ทำให้พรสวรรค์ของ ไนโตะ แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก

แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่ มินาโตะ จะได้เข้าร่าม แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม

อย่างไรก็ตาม เมื่อ มินาโตะ คิดถึงความเร็วของ ไนโตะ ทำให้เขารู้สึกไร้พลัง

“ความเร็ว…ความเร็ว…”

มินาโตะ มองไปยังทิศทางที่ ไนโตะ เดินจากไป เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากพึมพำกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยคำเหล่านี้

Chapter 116 : ความคุ้นเคย

ไนโตะ กลับไปที่ห้องพักของเขา เขาพร้อมที่จะพักผ่อนแล้ว

หลังจากนั้น 2 วัน

ไนโตะ ก็เตรียมพร้อมที่จะออกจากค่ายอีกครั้ง เขากังวลเกี่ยวกับ โคนัน และ ยาฮิโกะ ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องไปพบพวกเขาอีกครั้ง

ก่อนที่จะเข้าสู่สงครามอย่างเต็มตัว มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาต้องจัดการ

ตัวอย่างเช่น นางาโตะ , เซ็ทสึดำ และ อุจิฮะ มาดาระ

แม้ว่าตัวละครเหล่านี้จะไม่ได้มีส่วนร่วมในสงครามครั้งนี้ แต่ก็ไม่สามารถประมาทพวกเขาได้

ในทางกลับกัน พวกเขามีความสำคัญเป็นอย่างมาก พวกเขาสำคัญยิ่งกว่าสงครามครั้งนี้เองด้วยซ้ำไป

อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีร่องรอยของ นางาโตะ หรือ อุจิฮะ มาดาระ และ เซ็ทสึดำ มันก็คงจะซ่อนตัวอยู่ในความมืดเพื่อเฝ้าดูสงครามในครั้งนี้อย่างแน่นอน

ไนโตะ รู้สึกกดดันเมื่อเขาคิดเรื่องเกี่ยวกับ มาดาระ

ถึงแม้ว่าตอนนี้ ไนโตะ จะแข็งแกร่งมาก จนถ้าเขาต้องต่อสู้กับ ผู้บัญชาการหน่วยลับ เขาก็จะสามารถสู้ได้อย่างง่ายดาย

แต่มันยังไม่เพียงพอ หากต้องเผชิญหน้ากับ มาดาระ

ไม่พอแม้แต่ต้องเผชิญหน้ากับ นางาโตะ ที่มี เนตรสังสาระ

เพราะท้ายที่สุดแล้ว พลังเหล่านี้ก็เป็นของ เซียน 6 วิถี นั่นเอง!

“จริง ๆ เราไม่มีเวลาพักแล้ว…”

ทุกครั้งที่ ไนโตะ คิดถึง อุจิฮะ มาดาระ และวิธีที่เขามองโลกจากความมืด มองหาโอกาสในการเริ่มต้นแผนการของเขา ไนโตะ ก็เริ่มมีอาการหนาวสั่นที่ด้านหลังคอของเขาทุกครั้ง

และความรู้สึกนี้ก็เป็นกำลังผลักดันให้ ไนโตะ เดินหน้าต่อไปและต้องแข็งแกร่งขึ้นมากกว่านี้

เขาจะสามารถพักผ่อนได้ ก็ต่อเมื่อเขาแข็งแกร่งกว่า มาดาระ และแข็งแกร่งกว่า คางูยะ แล้วเท่านั้น!

หลังจากที่เขาพักสักครู่ ไนโตะ ก็พร้อมที่จะเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ เขาไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้อีกแล้ว

อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังจะออกเดินทาง เขาก็ได้รับคำสั่งฉุกเฉินจาก ซาคุโมะ

“ไนโตะ กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้”

คำสั่งฉุกเฉิน ไม่ค่อยมีให้เห็นมากนัก โดยเฉพาะเมื่อมันมาจาก ซาคุโมะ

ท้ายที่สุดแล้ว ซาคุโมะ เป็น ผู้บัญชาการของหน่วยลับ และเขาจะไม่ทำสิ่งที่ไม่จำเป็นหากมันไม่สำคัญจริง ๆ

ไนโตะ สวมเสื้อคลุมและสวมหน้ากาก จากนั้นก็เกิดออกจากห้องของเขาในทันที

………

………

ห้องยุทธการ ของค่ายโคโนฮะ

ซาคุโมะ นั่งอยู่ที่นั่นและมีอีกคนหนึ่งเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนี้ เขาดูกังวลเป็นอย่างมาก

คำสั่งฉุกเฉิน ถูกส่งให้เพียง 2 คนเท่านั้น

“นี้มันแย่จริง ๆ”

เมื่อมองดูข้อมูลบนโต๊ะ ซาคุโมะ ก็ตะโกนออกมา

“ฉันรู้แล้ว แต่ก็ยากที่จะรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ได้”

คนที่เดินไปเดินมา เขาดูกังวลเป็นอย่างมาก

คนคนนี้มีผมที่ยาวและเป็นสีเงิน ในอนาคตเขาจะกลายเป็น 1 ใน 3 นินจาในตำนาน

จิไรยะ

ในเวลานั้น ไนโตะ สวมหน้ากากอยู่

จิไรยะ มองไปที่ ไนโตะ เขารู้สึกคุ้นกับ ไนโตะ มาก แต่เขาก็จำไม่ได้

ไนโตะ มองไปที่ จิไรยะ แต่ ไนโตะ ก็ไม่สนใจ จิไรยะ เลย และรีบตรงเดินตรงไปหา ซาคุโมะ แล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นครับ”

“หมู่บ้านอิวะ ซุ่มโจมตี ขบวนเสบียงของเรา”

เสียงของ ซาคุโมะ ฟังดูกังวลเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ครึ่งเดือนที่ผ่านมา นินจาอิวะ มุ่งเป้ามาที่ขบวนเสบียงของเรา”

จิไรยะ ไม่สนใจ ไนโตะ อีกต่อไป เขากลับมาจดจ่อกับสถานการณ์และพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธว่า “เราเพิ่งได้ข่าวมาว่าทีมของ มินาโตะ ถูกโจมตี ถึงเขาจะเป็นอัจฉริยะ และมีพลังเทียบเท่ากับ จูนิน แต่เขาก็ไม่มีทางสู้กับ นินจาอิวะ ทั้งกองทัพได้หรอก!”

เมื่อได้ฟังสิ่งที่ จิไรยะ พูด ไนโตะ ก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาในทันที

เขาเพิ่งเห็น มินาโตะ เมื่อ 2 – 3 วันก่อน

ช่างโชคร้ายจริง ๆ !

ยิ่งกว่านั้น นินจาอิวะ เหล่านั้นก็กล้าหาญมากที่เข้าโจมตี

ที่ที่ มินาโตะ ถูกโจมตี อยู่ห่างจาก ค่ายโคโนฮะ ออกไปครึ่งวัน แต่พวกมันก็ยังกล้าที่จะโจมตีเรา!

ไนโตะ จ้องมองไปที่ ซาคุโมะ อย่างจริงจังและพูดว่า “พวกนั้นเริ่มโจมตีเรามาเกือบครึ่งเดือนแล้ว แต่ทำไมเราถึงไม่ทำอะไรเลยจนถึงตอนนี้”

ซาคุโมะ ส่ายหัวและพูดด้วยท่าทางจนปัญญาว่า “หมู่บ้านอิวะ พวกมันส่งหน่วยพิเศษมาทำภารกิจนี้ พวกมันใช้การเคลื่อนที่ผ่านใต้ดิน!”

“ใต้ดิน?”

ไนโตะ ประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เริ่มคุ่นคิด

ซาคุโมะ พยักหน้า “ใช่แล้ว พวกมันเป็นนินจาที่ใช้คาถาดิน ยิ่งไปกว่านั้น พวกมันใช้อุปกรณ์พิเศษบางอย่าง ทำให้พวกมันสามารถเคลื่อนที่ใต้ดินได้ และทำให้พวกมันสามารถทำการโจมตีได้ทุกเมื่อที่พวกมันต้องการ”

“แสดงว่าพวกมันเชี่ยวชาญในการต่อสู้เป็นอย่างมาก ต่อให้เราจะวางกำลังไว้โดยรอบ ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อพวกมันลงไปอยู่ใต้ดิน คงจะไม่มีวิธีที่จะหยุดพวกมันได้” ไนโตะ พูด

จิไรยะ มองไปที่ ไนโตะ และพูดว่า “ใช่แล้ว นินจาอิวะ ทีมนี้ เริ่มโจมตีเรามาเป็นเวลาเกือบ 2 สัปดาห์แล้ว จนถึงตอนนี้ เราพยายามหยุดพวกมันและมีการปะทะกันอยู่หลายครั้ง แต่เมื่อพวกมันลงไปใต้ดิน เราก็ไม่มีทางที่จะโจมตีพวกมันได้”

น้ำเสียงของ จิไรยะ เผยให้เห็นว่ามันยากจริง ๆ สำหรับเขา ที่ต้องต่อสู้กับพวกมันตลอด 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา และตอนนี้ ลูกศิษย์ของเขากำลังถูกพวกมันโจมตี นี้ทำให้เขาโกรธเป็นอย่างมาก

จิไรยะ พูดต่อ “แม้ว่าพวกมันจะต้องปรากฏตังออกมาทุกครั้งที่จะโจมตีเรา แต่เราก็ไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้แม้แต่ครั้งเดียว พวกมันเป็นหน่วยที่มีทักษะสูงมากและยากที่จะต่อสู้กับพวกมันได้”

“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความยากลำบากในการตามรอยพวกมัน เราไม่รู้ว่าพวกมันจะเข้าโจมตีอีกครั้งที่ไหนและเมื่อไร ดังนั้นหากเราต้องการจัดการกับพวกมัน เราต้องใช้คนที่รวดเร็วซึ่งจะสามารถตอบสนองพวกมันได้อย่างรวดเร็ว”

จิไรยะ หยุดพูดไปชั่วขณะหนึ่ง แล้วมองไปที่ ไนโตะ ด้วยสายตาแปลก ๆ

ไนโตะ สวมหน้ากากอยู่ ดังนั้น จิไรยะ จึงไม่มีทางจำเขาได้ แต่เนื่องจากเขาถูก ซาคุโมะ เรียกมา เพราะฉะนั้น จิไรยะ จึงคิดว่า เขาก็คงจะเป็นคนที่มีความสามารถแบบที่ จิไรยะ ต้องการได้

เมื่อ ซาคุโมะ เห็นสีหน้าของ จิไรยะ ซาคุโมะ ก็พยักหน้าให้เขาแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น นี้คือ ยูจิน เขาเร็วมาก ท่านควรให้เขาร่วมทีมกับท่านในการทำภารกิจนี้”

“โอ้? เธอเร็วจริง ๆ เหรอ?!”

จิไรยะ พูดแล้วมองไปที่ ไนโตะ และพูดต่อว่า “แล้วเธอสามารถใช้คาถาดินได้ไหมละ?”

“ขอโทษด้วย ผมใช้ไม่ได้ครับ”

ไนโตะ ตอบอย่างสงบ

จิไรยะ หยุดชะงักทันทีเมื่อเขาได้ยินคำพูดของ ไนโตะ มันทำให้เขาเกือบจะเป็นลม

“เฮ้! ซาคุโมะ ล้อฉันเล่นใช่ไหมเนี่ย?!”

จิไรยะ มองไปที่ ซาคุโมะ ด้วยความตกใจ “นี่มันไม่ช่วยอะไรเลย! แค่เร็วอย่างเดียวมันไม่พอที่จะจัดการกับเจ้าพวกนั้นได้หรอกนะ!!”

 

 

 

ตอนที่ 117

 

เมื่อ ซาคุโมะ ได้ยินคำพูดเหล่านั้นของ จิไรยะ เขาก็ยิ้มและตอบไปว่า “แม้ว่าเขาจะใช้คาถาดินไม่ได้ แต่เขาก็แข็งแกร่งกว่าที่คุณคิด”

จิไรยะ ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “แต่เขาก็ยังไม่แข็งแกร่งกว่าท่าน”

จิไรยะ ไม่รอคำตอบและมองไปที่ ไนโตะ “ใช่ไหมละ?!”

ไนโตะ ตอบอย่างใจเย็น “ท่านซาคุโมะ แข็งแกร่งกว่าผมครับ”

จิไรยะ แสดงสีหน้าที่รำคาญอย่างมาก

“เขาอาจจะแข็งแกร่ง แต่ถ้าไม่สามารถใช้คาถาดินได้ มันก็จะไม่ช่วยให้เราเอาชนะพวกมันได้ ท่านไม่มี หน่วยลับ คนอื่นนอกจากคนนี้แล้วงั้นเหรอ?”

การแสดงออกของ ซาคุโมะ เริ่มดุดันมากขึ้นเมื่อเขามองไปที่ จิไรยะ แล้วพูดว่า “เขาเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้วสำหรับภารกิจนี้ จงเชื่อมั่นในตัวเขา”

จิไรยะ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “เอาละ ๆ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เขาคอยสนับสนุนฉันแล้วกัน”

ซาคุโมะ พูดยืนยันในสั่งที่ จิไรยะ พูดไว้

“ใช่ เขาจะสามารถช่วยได้ แต่เขาก็สามารถทำภารกิจได้ตามลำพังได้เช่นกัน ให้เขาตัดสินใจเอง”

“เข้าใจแล้ว”

จิไรยะ พยักหน้า

หน่วยลับ เป็นกองกำลังที่อยู่ภายใต้การควบคุมของ ผู้บัญชาการหน่วยลับ แม้ว่าพวกเขาจะค่อยช่วยเหลือ นินจาของโคโนฮะ แต่ นินจาโคโนฮะ ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะสั่งพวกเขาได้

ดังนั้น จิไรยะ จึงเดินทางออกจากค่ายพร้อมกับ ไนโตะ และสิ่งเดียวที่เขาคิดก็คือ มินาโตะ

หลังจากการโจมตีครั้งก่อน มินาโตะ ควรได้รับคำการยกย่องในความสามารถของเขา ถ้าเป็นคนอื่นที่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เขาคงจะไม่สามารถหลบหนีกองกำลังของศัตรูได้อย่างแน่นอน

และเมื่อ จิไรยะ คิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกจำได้ราง ๆ ว่ามีอีกคนที่มีความสามารถใกล้เคียงกับ มินาโตะ แต่เขาก็จำไม่ได้ว่าเป็นใคร

ในการ์ตูน ไม่มีใครมีความสามารถเช่นเดียวกับ มินาโตะ เขาเป็นที่ 1 ที่ไม่มีที่ 2 ในระดับคนที่อายุเท่าเขา

คนเดียวที่มีความสามารถรองลงมาก็คือ ฮาตาเคะ คาคาชิ ซึ่งเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดที่ได้เข้าร่วม หน่วยลับ

ในไม่ช้า ทั้งคู่ก็เดินออกจากค่าย

จากนั้น ทั้งคู่ก็เร่งความเร็วขึ้น

จิไรยะ ต้องการทดสอบความเร็วของ ไนโตะ ว่าเขาจะเก่งจริงเหมือนที่ ซาคุโมะ พูดหรือไม่

ผลลัพธ์ก็คือ จิไรยะ เพิ่มความเร็วจนถึงขีดสุดของเขา

แต่ ไนโตะ ก็ตามเขามาราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ แม้ว่า จิไรยะ จะใช้ความเร็วสูงสุดของเขา ไนโตะ ก็สามารถตามเขามาได้อย่างสบาย ๆ

หึ ๆ แพ้เหรอเนี่ย

เขาเร็วจริง ๆ

เมื่อเห็นว่า ไนโตะ สามารถตามเขามาได้ทัน เขาก็รู้สึกชื่นชม ไนโตะ จากนั้นเขาก็เริ่มเคลื่อนที่ช้าลงเรื่อย ๆ

ในเรื่องความเร็ว จิไรยะ รู้สึกชื่นชมจริง ๆ แต่ถ้า ไนโตะ สามารถใช้คาถาดินได้ จิไรยะ ก็จะสามารถวางแผนการโต้กลับ นินจาอิวะ ได้ง่ายขึ้น

จิไรยะ มั่นใจว่าความเร็วของ ไนโตะ นั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ แต่เมื่อศัตรูของพวกเขาอยู่ใต้ดิน ไนโตะ จะใช้ความเร็วของเขา ทำอะไรพวกมันได้?

ระหว่างทาง ไนโตะ เงียบมาก

เหตุผลหนึ่งก็คือ เขาไม่อยากพูดคุยกับ จิไรยะ

อีกอย่างหนึ่งก็คือ ตอนนี้ ไนโตะ อารมณ์ไม่ดีเอามาก ๆ

เขาเพิ่งพักได้แค่ 2 วัน จากนั้นเขาก็ถูกส่งให้ไปจัดการกับกองทหารประหลาด ๆ จากหมู่บ้านอิวะ ไนโตะ จึงรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

เมื่อ จิไรนะ เห็นดวงตาที่เย็นชาของ ไนโตะ ทำให้เขาตกใจและทำให้เขาใจสั่นเล็กน้อย

“ดวงตาแบบนี้ การที่เขาอยู่ที่นี่…บวกกับความเร็วขนาดนี้ คนคนนี้แข็งแกร่งจริง ๆ บางทีเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าเราก็เป็นได้”

ความคิดที่ จิไรยะ มีต่อ ไนโตะ นั้นเปลี่ยนไป แม้ว่า ไนโตะ จะไม่เก่งเรื่องคาถานินจา แต่ จิไรยะ ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม ไนโตะ

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน คนที่แข็งแกร่งย่อมได้รับความชื่นชมและความเคารพเสมอ

…….

ชายแดนแคว้นแห่งไฟ

หลังจากออกจาก แคว้นแห่งฝน แล้วท้องฟ้าก็ค่อยๆแจ่มใสขึ้น

ไม่ไกลจากชายแดน มีค่ายเล็ก ๆ ของโคโนฮะตั้งอยู่ เป็นค่ายที่ตั้งขึ้นชั่วคราวเพื่อป้องกันการโจมตีของ หน่วยนินจาพิเศษของหมู่บ้านอิวะ ค่ายนี้ตั้งอยู่บนขอบของ แคว้นแห่งไฟ

หน่วยพิเศษอิวะ ไม่เคยเข้าไปใกล้เขตของ แคว้นแห่งไฟ มากไปกว่านี้ เพราะตั้งแต่เมื่อพวกเขาเริ่มโจมตี พวกเขาก็จะหายไปใต้พื้นดินทุกครั้ง

ดังนั้นการโจมตีของพวกเขามักจะอยู่ระหว่างชายแดนของ แคว้นแห่งฝน และ แคว้นแห่งไฟ

การโจมตีครั้งนี้เกิดขึ้นระหว่างที่ มินาโตะ กำลังข้ามเข้าเขตแดน หน่วยพิเศษอิวะ พบขบวนของ มินาโตะ ละเข้าโจมตี มีเพียงแต่ มินาโตะ ที่รอดชีวิตมาได้

มีเพียง มินาโตะ เท่านั้นที่แข็งแกร่งกว่า หน่วยพิเศษอิวะ หน่วยนี้ และสามารถหลบหนีจากการซุ่มโจมตีครั้งนี้มาได้

ด้วยเหตุนี้ จิไรจะ จึงโมโหมาก เขาจึงไปที่ค่ายบัญชาการโคโนฮะและทุบโต๊ะเพื่อบังคับให้ ซาคุโมะ ส่งทีม หน่วยลับ มาสนับสนุน

ถึงแม้ว่าตอนนี้ มินาโตะ ยังไม่ได้เป็นลูกศิษย์ของเขาอย่างเป็นทางการ แต่เขาก็ใส่ใจ มินาโตะ เป็นอย่างมาก

……

ด้านในค่ายชั่วคราวของโคโนฮะ

นินจาโคโนฮะ ด้านในเตรียมพร้อมสำหรับการป้องกันอยู่ตลอดเวลา เพราะ หน่วยพิเศษอิวะ จะบุกเข้ามาได้ทุกเมื่อ

ตอนนี้ มินาโตะ ก็อยู่ในค่ายแห่งนี้ด้วย

“นั่นอาจารย์นี้น่า”

เมื่อเห็น จิไรยะ วิ่งมากถึง นินจาในค่ายก็พูดออกมา

จิไรยะ หยักหน้าและถามว่า “ไอ่พวกอิวะ ปรากฎตัวออกมาอีกหรือเปล่า?!”

นินจาคนหนึ่ง รายงานสถารการณ์ ให้ จิไรยะ ฟัง

ไนโตะ ยืนอยู่ด้านหลังของ จิไรยะ ซึ่งเขายังคงอารมณ์ไม่ดีอยู่มาก ๆ ซึ่งทำให้ออร่าจิตสังหารของเขากระจายไปทั่ว นินจาบางคนทำอะไรไม่ได้นอกจากมองไปที่เขา

แข็งแกร่ง!

แข็งแรงมาก!

ด้วยการมาของเขา นินจาคนอื่น ๆ มั่นใจว่า หน่วยลับ คนนี้ ที่อยู่เบื้องหลัง จิไรยะ ต้องแข็งแกร่งอย่างแน่นอน

ตลอดช่วงสงครามที่ผ่านมา ไนโตะ ต้องเผชิญหน้ากับการต่อสู้ที่นองเลือดมามากมาย ซึ่งทำให้เขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม จิตสังหารที่กระจายออกมาจากตัวเขา ไม่ใช่ความโหดร้ายและป่าเถื่อนของเขา แต่มันคือพลังและความแข็งแกร่งของเขา

คุณสามารถตัดสินพลังของใครบางคนได้จากการปรากฏตัวของเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นการลอบสังหารหรือการต่อสู้ซึ่ง หน้าก็ตาม

“ท่านจิไรยะ หน่วยลับ คนนี้คือ…”

“ชื่อรหัสของเขาคือ ยูจิน” จิไรยะ แนะนำ ไนโตะ ให้ทุกคนรู้จัก “เขาเป็นนินจาสายความเร็ว เขามาที่นี่เพื่อสนับสนุนพวกเรา แต่เขาไม่สามารถใช้ คาถาดิน ใด ๆ ได้เลย”

“เข้าใจแล้วครับ”

ถึงแม้ว่า ไนโตะ จะใช้ คาถาดิน ไม่ได้ แต่นินจาที่นี่ก็ไม่กล้าที่จะดูถูก ไนโตะ

ในกลุ่มคน มินาโตะ ยืนนิ่งอยู่ที่นั่นและจ้องไปที่ ไนโตะ เขารู้สึกคุ้น ๆ กับ หน่วยลับคนนี้

“คนคนนี้…เหมือนเราเคยเจอที่ไหนสักแห่ง”

“เอาเถอะ ถึงยังไง เขาก็คงแข็งแกร่งจริง ๆ”

118

ณ ห้องประชุมในค่ายชั่วคราว

ความสงสัยในตัว ไนโตะ ของทุกคนนั้นหายไป จากนั้นทุกคนต่างเริ่มถกเถียงกันเรื่องแผนการ

ในความเป็นจริงแล้ว นินจาโคโนฮะ ส่วนใหญ่ ไม่ค่อยถนัดการใช้ คาถาดิน สักเท่าไร

อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับ นินจาอิวะ แล้ว ความสามารถของ นินจาโคโนฮะ นั่นยังไม่พอ

ยิ่งไปกว่านั้น นินจาอิวะ ทีมนี้ มีอุปกรณ์พิเศษที่ทำให้พวกเขาอยู่ใต้ดินได้เป็นเวลานาน อีกด้วย

หลังจากคุยกันเป็นเวลานาน พวกเขาก็ไม่ได้อะไรเลยนอกจากความปวดหัว

จิไรยะ พยายามหาวิธีอยู่ตลอดเวลา แต่ ไนโตะ ก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรออกมาเลย

“เธอมีความคิดอะไรดี ๆ บ้างไหม?” จิไรยะ ถาม ไนโตะ

“มีสิ ง่ายนิดเดียว เมื่อพวกมันขึ้นมา พวกมันทั้งหมดจะถูกฆ่า”

ไนโตะ ตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

เมื่อ ไนโตะ พูดประโยคนั้นออกมา ทุกคนในห้องก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันที

เมื่อพวกมันปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง พวกมันจะถูกฆ่า งั้นเหรอ?!

ถ้ามันง่ายขนาดนั้น แล้วทำไม่เราถึงต้องมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ละ?!

เป็นคำพูดที่เลื่อนลอยมาก และมันออกมาจากปากของคนที่ใช้ คาถาดิน ไม่ได้

ในขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งเงียบอยู่ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมา

“นินจาอิวะ ปรากฏตัวออกมาอีกแล้วครับ!”

เมื่อข่าวมาถึง บรรยากาศของทั้งค่ายก็เปลี่ยนไปและตึงเครียดมากขึ้น

คนเดียวที่มีสีหน้าเปลี่ยนไปก็คือ ไนโตะ

ทันทีที่เขาได้ยินสถานการณ์ในตอนนี้ ความเย็นชาก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

นินจาคนหนึ่ง รายงานตำแหน่งที่แน่นอนของการโจมตีของ หน่วยพิเศษอิวะ ได้อย่างรวดเร็ว

จิไรยะ มองไปที่ทีมของเขาทันทีและตะโกนสั่งพวกเขา

“ทุกคน ตามฉันมา…เดี๋ยวก่อน?!”

จิไรยะ ยังพูดไม่ทันจบประโยค เขาก็ต้องหยุดพูดและการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไป

ไนโตะ ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ จิไรยะ เมื่อกี้ เขาได้หายตัวไปแล้ว!

เขาหายไปตั่งแต่เมื่อไร?!

เขาเร็วจริง ๆ !

จิไรยะ ดึงสติกลับมา จากนั้นก็สั่งให้ทุกคนตามเขาไป

ไนโตะ ได้รับการยอมรับจากทีมของ จิไรยะ เป็นอย่างดี แต่เขาก็ไม่สามารถใช้คาถาดินได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางจัดการกับพวกมันได้ เพราะฉะนั้นพวกเขาต้องรีบตามไป

……

เขตแดนระหว่าง แคว้นแห่งฝน และ แคว้นแห่งไฟ

เมื่อมองไปด้านหน้า คุณสามารถเห็นท้องฟ้าที่มีเมฆทึบของ แคว้นแห่งฝน ได้อย่างชัดเจน แม้ว่าจะมีแสงแดดส่องลงมาอยู่บ้าง แต่บรรยากาศก็ยังคงน่าอึดอัดมากอยู่ดี

ในที่สถานใกล้ ๆ เขตแดน ภายใต้แรงกดดันอันหนักหน่วงนี้ มีสัญชาตญาณการฆ่าคละคลุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ

นินจา 2 กลุ่ม กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

เมื่อเห็นภาพในแวบแรก คุณสามารถดูออกได้ทันทีว่าคนไหนคือ นินจาอิวะ เพราะตัวของพวกมันจะเต็มไปด้วยโคลนและดิน

พวกมันมีจำนวนไม่มากเท่าไร พวกมันมีอยู่ประมาณ 20 คน

อย่างไรก็ตาม นินจาอิวะ เกือบทั้งหมดใน 20 คนนี้ ก็เป็นนินจาระดับ โจนิน และหัวหน้าของพวกมันก็เป็นนินจาระดับ โจนินชั้นสูง

พวกมันเชี่ยวชาญการใช้คาถาดินเป็นอย่างมากและสามารถเคลื่อนที่ใต้ดินได้เป็นอย่างดี พวกมันรวดเร็วมากในการเริ่มการซุ่มโจมตีและสามารถล่าถอยหรือหลบหนีได้ตลอดเวลา นั่นทำให้พวกมันเป็นหน่วยที่คล่องแคล่วเป็นอย่างมาก และที่สำคัญ พวกมันก็เป็นหนึ่งใน ไพ่ตายของ หมู่บ้านอิวะ

แต่พวกมันก็มีจำนวนไม่มากเท่าไร

ฝั่ง โคโนฮะ มีอยู่แค่ประมาณ 10 คนและหลายคนเป็นเพียงแค่ จูนิน  ดังนั้นมันจึงเป็นการต่อสู้ที่ โคโนฮะ แทบจะไม่มีทางชนะ

เสบียงถูกโยนกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นจนทั่วสนามต่อสู้ นินจาอิวะ ไม่สนใจสิ่งของเหล่านี้ เพราะมันเป็นแค่ของธรรมดา

กองทหารป้องกันขบวนลำเลียงของโคโนฮะ กำลังดิ้นรนเพื่ออยู่รอดและตอนนี้พวกเขาเหลืออยู่เพียงไม่กี่คนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาที่เหลือทั้งหมดก็เป็นแค่ จูนิน พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป

“เร็วเข้า เดี๋ยวไอ่ผมขาวคงจะส่งคนมาช่วยพวกมันแล้ว” ผู้บัญชาการกองทัพ หน่วยพิเศษอิวะ ออกคำสั่ง

เมื่อ นินจาอิวะ ได้ยินคำพูดของ ผู้บัญชาการ ของเขา พวกเขาก็รีบเข้าโจมตี นินจาโคโนฮะ ทันทีและก็สามารถจัดการกับ นินจาโคโนฮะ ทุกคนได้อย่างรวดเร็ว

“หัวหน้า เราจะเอายังไงต่อไปดี เราจะกลับลงดินไปซ่อนตัวไหม?”

“เราจะไป โดยไม่ทิ้งของขวัญให้กับเพื่อนของเราได้ยังไงกันละ มาเตรียมกับดักไว้ต้อนรับพวกมันกัน”

ผู้บัญชาการหน่วยพิเศษอิวะ ดูเหมือนจะโกรธแค้น ซาคุโมะ เป็นอย่างมาก เขาพูดออกมาในขณะที่ใบหน้าของเขาเปิดเผยให้เห็นถึงความเยาะเย้ย

“รับทราบ!”

นินจาอิวะ ตอบสนองต่อคำสั่งในทันที จากนั้นพวกเขาก็เริ่มเตรียมกับดักในทันที

แต่ในวินาทีต่อมา หน่วยลับ คนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นมาในบริเวณนั้น

หน่วยลับคนนี้ กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมากจนเหมือนกับเขาเป็นแค่แสงที่กระพริบ แล้วเขาก็มาปรากฏอยู่ต่อหน้า นินจาอิวะ ในเวลาต่อมา

“นั่นใครนะ?!”

“นินจาโคโนฮะ มันมาถึงเร็วขนาดนี้ได้ยังไง!”

เมื่อเห็น หน่วยลับคนนี้ ใกล้เข้ามา นินจาอิวะ ที่อยู่ตรงนั้นก็ตกใจถึงกับก้าวถอยหลังไปด้วยสัญชาตญาณ จริง ๆ แล้วพวกเขาไม่เก่งเรื่องการต่อสู้ซึ่งหน้าสักเท่าไร พวกเขาทำได้ดีในการลอบสังหารเท่านั้น ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกกลัวขึ้นมา

ถ้าพวกเขายืนหยัดต่อสู้ซึ่งหน้า พวกเขาคงต้องใช้เวลานานในการต่อสู้อย่างแน่นอน

ดังนั้น ในขณะที่ ไนโตะ กำลังพุ่งใกล้เข้ามา นินจาอิวะ จึงไม่คิดที่จะเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง

แม้ว่าเขาจะมาแค่คนเดียวเท่านั้น แต่เขาก็คือ ไนโตะ

“หัวหน้า เราจะทำยังไงกับมัน?”

“ไม่เป็นไร มันมาแค่คนเดียว ทำลายเสบียงพวกนั้นทิ้งให้หมด ฉันจะหยุดเขาเอง”

ผู้บัญชาการหน่วยพิเศษอิวะ เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเข้าหา ไนโตะ จากนั้นเขาก็ประสานอินอย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้ ไนโตะ เข้ามาใกล้มากแล้ว

“คาถาดิน : ปืนใหญ่พสุธา!!”

ตู้ม!!!

ทันใดนั้น แผ่นดินก็พังทลายและแตกออกต่อหน้าเขา จากนั้นหินก้อนหนึ่งก็พุ่งไปหา ไนโตะ

ปั้ง!!

อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญกับคาถานี้ ไนโตะ ก็ไม่คิดที่จะล่าถอยเลยแม้แต่น้อย

ไนโตะ พุ่งเข้าหาก้อนหินโดยไม่ลังเล ทันใดนั้น เขาก็ปลดผนึก ดาบคุซานางิ ออกมาแล้วจับมันด้วยมือทั้ง 2 ข้าง จากนั้นเขาก็ฟันออกไป

ฉับ!!!

รัศมีสีขาวปกคุลมดาบเอาไว้ และเมื่อเขาฟันมันออกไป ก้อนหินก้อนใหญ่ก็ถูกตัดเป็น 2 ส่วน ในทันที!

 

 

 

ตอนที่ 119

 

พื้นดินสั่นไหวและก้อนหินก้อนใหญ่ถูกตัดออกเป็น 2 ส่วน

จากนั้น ไนโตะ ก็รีบวิ่งไปที่ หัวหน้าของศัตรู

“อะไรกัน?! มันทำลายคาถาของฉันได้ยังไงกัน!!”

ผู้บัญชาการนินจาอิวะ ตกตะลึงกับสิ่งที่ ไนโตะ ทำ นินจาส่วนใหญ่ที่ต้องเผชิญหน้ากับคาถานี้มักจะป้องกันหรือไม่ก็กระโดดหลบ แต่การตัดมันออกเป็น 2 ส่วน มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินไป

วิ่ง!!

ผู้บัญชาการนินจาอิวะ รู้ว่าเขาไม่สามารถต่อสู้กับ ไนโตะ ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงประสานอิน จากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มจมหายลงไปในพื้น จนดูเหมือนว่าเขากำลังจมลงไปในน้ำ และในไม่กี่วินาทีร่างกายทั้งหมดของเขาก็หายลงไปในพื้นดิน

แต่ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็รีบพุ่งเข้าไปยังตำแหน่งที่เขาหายไปและกระทืบเท้าลงไปที่พื้นตรงนั้น

ตู้ม!!

พื้นดินระเบิดและแตกออก จากนั้น ไนโตะ ก็มองเห็น ผู้บัญชาการนินจาอิวะ อย่างชัดเจนจากด้านบน

“บ้าเอ้ย!!”

ผู้บัญชาการนินจาอิวะ มีสีหน้าที่ตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นพื้นดินแตกออกจนเห็นตัวเขา เพราะเขาคิดว่าเขาหนีพ้นแล้ว

ในตอนนี้ เพราะพื้นดินด้านบนแตกออก ทำให้หัวข้องเขาโผล่พ้นออกมาบนพื้นดิน และอีกไม่กี่วินาทีหัวของเขาก็จะจมลงไปในดินอีกครั้ง ที่เขาต้องทำก็แค่ป้องกันการโจมตีครั้งต่อไปของ ไนโตะ ให้ได้

แขนของเขามีเหล็กหนาพันอยู่ นั่นเป็นชิ้นส่วนของอุปกรณ์ที่พวกเขาใช้ในการเคลื่อนที่ใต้ดิน เขากำลังจะใช้มันเพื่อป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ เขาจึงยกแขนขึ้นมาบังหัวของเขาไว้

แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของ ไนโตะ การป้องกันแค่นี้…มันไม่มีประโยชน์!

ฉับ!!

ไนโตะ โบก ดาบคุซานางิ ของเขาในวินาทีสุดท้ายก่อนที่หัวของ ผู้บัญชาการนินจาอิวะ จะลมลงไปในพื้นดิน จากนั้นเลือดก็กระเด็นไปทั่วพื้น

ผู้บัญชาการนินจาอิวะ เกือบจะหนีรอดไปได้แล้ว แต่ด้วยความเร็วและพลังของ ไนโตะ ทั้งหัวและแขนของเขาจึงถูกฟันจนขาด ทำให้เลือดกระเด็นไปทั่วทุกที่!

ฟึ๊บ!

ในเวลาต่อมา ไนโตะ ก็สะบัดดาบของเขาเพื่อกำจัดเลือดที่เหลืออยู่บนใบดาบ

หลังจากที่เขามองไปทั่วสถานที่นี้ เขาก็พบว่า หน่วยพิเศษอิวะ คนอื่น ๆ ได้หลบหนีไปหมดแล้ว

“คนอื่นหนีไปหมดแล้วสินะ หึ!”

“ไอ่พวกหนู…”

หลังจากส่ายหัวแล้ว ไนโตะ ก็พุ่งกลับไปที่ตำแหน่งเดิมของเขา จากนั้นเขาก็ยกขาขึ้นแล้วกระทืบลงพื้น

ปั้ง!!!

ความรุนแรงของพลังสั่นสะเทือน มันทะลุลงไปถึงจุดที่ลึกที่สุดใต้ดิน มันพังและทำลายพื้นดินทั้งหมด ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณนี้

ถึงแม้ว่า ไนโตะ จะไม่ใช่ผู้ใช้คาถาดิน แต่พลังสั่นสะเทือนของเขานั้นมีประสิทธิภาพมากกว่า!!

ในขณะนั้น หน่วยพิเศษอิวะ ที่เหลืออีก 19 คน ยังคงซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน

“ทำไมหัวหน้ายังไม่ลงมาอีก”

“เขาคงยังต่อสู้กับ หน่วยลับโฮโนฮะ คนนั้นอยู่ แล้วตอนนี้เราจะเอายังไงต่อไปดี?”

พวกเขาบางคนมองหน้ากัน โดยที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปดี

แต่ในไม่กี่วินาทีต่อมา พลังสั่นสะเทือนอันน่าสยดสยองก็เคลื่อนที่จากบนพื้นมาจนถึงตรงที่ หน่วยพิเศษอิวะ ที่เหลือแอบอยู่

“แย่แล้ว!!”

“นี้มันพลังอะไรกัน?!”

พวกเขาทุกคนรู้ว่าไม่อาจนิ่งเฉยกับสถานการณ์แบบนี้ได้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน และพวกเขาก็ไม่สามารถหลบหนีลงไปได้ลึกมากกว่านี้อีกแล้ว

“คาถาดิน : ชุบแข็งชั้นหิน!!”

“คาถาดิน : หน้าผาหิน!!”

“คาถาดิน : ลดน้ำหนักหิน!!”

ทุกคน ยกมือขึ้นมาประสานอินโดยไม่ลังเล

หลังจากที่พวกเขาประสานอินเสร็จ พวกเขาก็วางมือทั้ง 2 ข้างลงกับพื้น ทันใดนั้นชั้นหินเหลือหัวพวกเขาก็ปรากฏออกมาเป็นก้อนหินก้อนใหญ่ที่แข็งกว่าเหล็ก แล้วมันก็เริ่มต้านพลังของ ไนโตะ

แคร๊ก!!

แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา ก้อนหินขนาดใหญ่ที่พวกเขาช่วยกันสร้างขึ้นมาก็เริ่มร้าวออกในที่สุด แต่พวกเขาก็ใช้จักระผสานมันเข้าด้วยกันใหม่ จนกระทั่งพวกเขาสามารถป้องกันพลังทั้งหมดของ ไนโตะ ได้ในที่สุด

นินจาอิวะ มองหน้ากันด้วยความโล่งใจ

ตอนนี้ โพร่งที่พวกเขาหลบอยู่ ก็ถล่มลงมาจนหมด แต่พวกเขาก็ได้รับการป้องกันโดยก้อนหินขนาดใหญ่เหนือหัวของพวกเขา

ยังโอเคอยู่

“เราจะทำอย่างไรต่อไปดี?”

“ป่านนี้แล้วหัวหน้ายังไม่มาอีก ฉันว่าเขาคงจะถูก โคโนฮะ จับตัวไปแล้วแน่เลย ฉันคิดว่าตอนนี้เราต้องหนีก่อน”

“โอเค”

พวกเขามองหน้ากันและพยักหน้า ขณะที่พวกเขากำลังจะจากไป

ทันใดนั้น การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไป

แรงกระแทกที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม กระแทกลงมาอย่างแรง ก้อนหินที่ถูกสร้างจากคาถาของพวกเขาถูกทำลายในทันที!

ในอีกด้านหนึ่ง ไนโตะ รู้ว่าการโจมตีของเขาในครั้งแรกถูกป้องกันเอาไว้ได้ และด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาก็โจมตีซ้ำลงไปอีกครั้ง

พวกแกป้องกันการโจมตีแรกของฉันได้ ดูสิ๊ว่าครั้งนี้จะป้องกันได้ไหม?!

ปั้ง!!

มีหลุมขนาดใหญ่ใต้ฝ่าเท้าของ ไนโตะ และทั่วทั้งสถานที่นี้ก็สั่นสะเทือนอย่างหนัก ขณะที่รอยแตกกระจายออกไปในทุกทิศทาง เหมือนกับใยแมงมุม

ห่างออกไป กองกำลังของ จิไรยะ กำลังจะมาถึงสนามรบ ขณะนี้พวกเขาหลายคนมีสีหน้าที่เคร่งเครียด

“เขาจะจัดการกับพวกมันได้ยังไง?”

“ฉันหวังว่าเขาจะสามารถฆ่าพวกมันได้แค่สักคนก็ยังดี”

นินจาโคโนฮะ กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง

จิไรยะ ซึ่งกำลังวิ่งอยู่ข้างหน้าพวกเขา เมื่อได้ยินพวกเขาพูดแบบนั้น เขาก็หันกลับไปและพูดว่า “เงียบซ่ะ จงตั้งสมาธิอยู่กับการวิ่ง เราต้องไปถึงเขาให้เร็วที่สุด เขาไม่สามารถใช้คาถาดินได้ เขาต้องกำลังลำบากอยู่แน่ ๆ”

“ครับ!”

“เข้าใจแล้วครับ”

นินจาทั้งหมดตอบกลับมาทันที จากนั้นพวกเขาก็เร่งความเร็วขึ้นอีก

……

ไนโตะ ยังคงกระทืบพื้นอย่างต่อเนื่องและเสียงกึกก้องของการกระแทกก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ

ตู้ม! ตู้ม!! ตู้ม!!!

พื้นดินแตกร้าวออกเรื่อย ๆ และทั่วทั้งบริเวณก็กลายเป็นความย่อยยับ

โพรงที่ นินจาอิวะ อยู่ กำลังจะยุบตัวลง เนื่องจากอำนาจอันน่ากลัวของการกระแทก

แม้ว่าพื้นดินและระยะทางที่ไกลจะทำให้พลังของ ไนโตะ อ่อนแอลงบ้าง แต่ก็ยังยากที่พวกเขาจะต้านทานมันได้

นินจาอิวะ มากกว่า 10 คน พยายามช่วยกันป้องกันแรงสั่นสะเทือนเอาไว้

ท้ายที่สุดแล้ว หลังจากส่งแรงสั่นสะเทือนลงไปหา นินจาอิวะ อย่างนับไม่ถ้วน การป้องกันของพวกเขาก็พังทลายลงในที่สุด โพรงทั้งหมดถล่มลงจนทับ นินจาอิวะ และในที่สุดพวกเขาก็ถูกทับตายทั้งหมด

ช่างเป็นการตายที่น่าอนาถ!!

โพรงถ้ำที่ถล่มลงไป ทำให้พื้นดินใต้เท้าของ ไนโตะ ทรุดตัวลงจนเป็นรูขนาดใหญ่ ทำให้เขาต้องกระโดดออกจากตรงนั้นในทันที

และในไม่กี่นาทีต่อมา กองกำลังโคโนฮะ ก็มาถึงในที่สุด

 

 

 

ตอนที่ 120

 

เมื่อเห็นสถานการณ์ในสนามรบ จิไรยะ ผู้ซึ่งเป็นคนแรกที่มาถึงก็รู้สึกประหลาดใจมาก

พื้นที่ทั้งหมดถูกทำลายด้วยพลังของ ไนโตะ และนั่นเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงความรุนแรงของการต่อสู้ แต่ไม่มีศพอยู่บนพื้นดินเลยแม้แต่ศพเดียว

เขาไม่ได้ฆ่าใครเลยเหรอ?

จิไรยะ ส่ายหัว จากนั้นความประหลาดใจของเขาก็กลายเป็นความผิดหวัง เขาชะลอความเร็วของเขาลงแล้วเดินไปที่ ไนโตะ

ไนโตะ มองไปที่ จิไรยะ ด้วยสีหน้าเศร้า ๆ แล้วพูดว่า “ขอโทษนะ ผมไม่สามารถช่วยขบวนลำเลียงของเราเอาไว้ได้ พวกเขาทั้งหมดตายก่อนที่ผมจะมาถึง”

เมื่อได้ยินคำพูดของ ไนโตะ และเห็นสีหน้าของเขา จิไรยะ ก็ทำได้เพียงแค่พูดปลอบเขา “ฉันเข้าใจความรู้สึกเธอ เพราะฉันก็เคยตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเธอมาก่อน ฉันทำได้แค่มองดูพวกเขาตายไปต่อหน้าต่อตาฉัน โดยที่ฉันช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้เลย”

เมื่อ จิไรยะ พูดประโยคนี้ออกมา ตัวเขาเองก็กำหมัดไว้แน่นเพราะเขาก็รู้สึกโกรธเหมือนกัน “ไม่ต้องเสียใจไป ครั้งต่อไปพวกเราต้องจัดการพวกมันได้อย่างแน่นอน ยูจิน”

เมื่อเขาได้ยินประโยคนี้ ไนโตะ ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

หลังจากที่ ไนโตะ มองไปที่ จิไรยะ เขาก็หันหลังกลับและพูดว่า “ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว ผมของตัวกลับก่อน”

ท้ายที่สุดแล้ว ไนโตะ ก็ต้องกลับไปรายงายภารกิจที่ค่ายบัญชาการ

“ฮ๊ะ?…”

จิไรยะ มองไปที่ด้านหลังของ ไนโตะ ด้วยความประหลาดใจ

เขาหมายความว่ายังไง ที่เขาพูดว่าภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว?!

เมื่อ จิไรยะ กำลังจะหยุด ไนโตะ เพื่อถามเขา ทันใดนั้นก็มี นินจา คนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

“ท่านจิไรยะ มาดูนี้เร็วครับ!!”

“หืม?”

จิไรยะ ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินไปทางนินจานั้น และเขาก็ต้องตกใจในทันทีที่เขาเห็นภาพนั้น

มันเป็นศพที่จมอยู่ในดิน โดยที่มีแค่หัวเท่านั้นที่อยู่บนพื้น และแต่นอนว่าหัวของศพไม่ได้ติดอยู่กับตัว

แม้ว่าศพนี้จะชุ่มไปด้วยเลือด แต่ จิไรยะ ก็จำได้ในทันที เพราะเขาพยายามฆ่าคนคนนี้ตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา

“เขาตายแล้วเหรอ?!”

ด้วยความตกใจ จิไรยะ หันกลับมามอง ไนโตะ ในทันที แต่ ไนโตะ ก็หายไปแล้ว

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า หน่วยลับ คนนี้ เป็นคนฆ่า ผู้บัญชากาหน่วยพิเศษอิวะ อย่างแน่นอน!

จิไรยะ ยืนตัวแข็งทื่อ

เดี๋ยวก่อน…เมื่อกี้เขาพูดว่า ภารกิจเสร็จสิ้น ?

นี่เขา….?!!

จิไรยะ หันหลังกลับและเบิกตากว้างมองดูสนามรบที่ดูเหมือนว่ามันถูกบดขยี้ด้วยพลังอันมหาศาล

ในวินาทีต่อมา จิไรยะ ก็ประสานอิน

“คาถาดิน : แยกธรณี!”

ครีดดด!!

พื้นดินแยกออกจากกัน ทำให้เห็นศพจำนวนมากที่ถูกฝังอยู่ใต้ดิน

นินจาโคโนฮะ ทุกคน ต่างตกตะลึงกับภาพที่เห็น แล้วพวกเขาก็รีบลงไปนับจำนวนศพทันที

ในไม่ช้า พวกเขาก็สามารถยืนยันจำนวนที่แน่นอนของศพเหล่านี้ได้ มีทั้งหมด 19 ศพ!

รวมกับร่างของ ผู้บัญชาการ ที่พวกเขาเพิ่งค้นพบ ก็รวมเป็น 20 ร่างพอดี!!

หน่วยพิเศษอิวะ ถูกฆ่าตายทั้งหมด!

ทุกคนรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาในทันที

ความเงียบเข้าปกคลุมวริเวณนี้อย่างสมบูรณ์

พวกเขาเงียบกันอยู่นานมาก จนกระทั่ง หนึ่งในนินจาโคโนฮะ ก็พูดขึ้นมาว่า “หน่วยลับคนนั้น…แข็งแรงมาก”

“เขาสามารถทำลายกองทหารของศัตรู ที่เราไม่สามารถทำลายได้มานานกว่าครึ่งเดือน!”

ในขณะนั้นดวงตาของ จิไรยะ ก็เต็มไปด้วยความตกใจ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากชื่นชมและรู้สึกของคุณ หน่วยลับคนนี้

ซาคุโมะ พูดความจริงว่า หน่วยลับคนนี้ เป็นนินจาที่เหมาะสมที่สุดสำหรับภารกิจนี้!

ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาสามารถทำลายกองทัพศัตรูได้ทั้งหมด ศัตรูที่ทำให้พวกเขาปวดหัวเป็นเวลากว่าครึ่งเดือน

การฆ่ากองทหารที่มี โจนิน อยู่เป็นจำนวนมาก นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันก็ยังมีรูปแบบการโจมตีที่รัดกุมและมีอุปกรณ์พิเศษ!

จึงเป็นเรื่องยากมากที่จะเอาชนะกลุ่มนินจาเช่นนี้ได้ในเวลาอันสั้น

“ชายคนนี้แข็งแกร่งมาก”

“หน่วยลับคนนี้ มีชื่อรหัสว่า ยูจิน เขาคนนี้…เหมือนฉันจะรู้จักเขามาก่อน แต่ฉันก็จำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร”

จิไรยะ มองไปยังทิศทางที่ ไนโตะ หายไป ด้วยสีหน้าที่ดูสับสน

…….

หมู่บ้านอิวะ

สำนักงาน ซึจิคาเงะ

ในห้องทำงาน ซึจิคาเงะ

ที่โต๊ะทำงานของ โอโนกิ

โอโนกิ กำลังผ่อนคลายอยู่กับการดื่มชาร้อน ๆ  เพราะไม่นานมานี้ สถานการณ์ในสงครามของ หมู่บ้านอิวะ นั้นดีมาก ไม่เพียงแต่พวกเขามีจำนวนผู้เสียชีวิตที่น้อยมากเท่านั้น แต่พวกเขายังสามารถสกัดการเคลื่อนไหวของ หมู่บ้านอาเมะ และ หมู่บ้านซึนะ ได้อีกด้วย

และที่สำคัญกว่านั้นคือ กองทหารของเขากำลังโจมตี หน่วยลำเลียงเสบียงของโคโนฮะ เป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแล้ว ทำให้ โคโนฮะ ขาดทรัพยากรเป็นอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้ โอโนกิ จึงรู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก

แต่เขาก็สบายใจได้แค่ระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น

ฟึ๊บ!!

ในขณะที่เขากำลังดื่มชาอยู่นั้น นินจาส่งสาร ก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องทำงานของเขาและโค้งคำนับให้เขา

“ท่านซึจิคาเงะ มีเรื่องเกิดขึ้นแล้วครับ!”

“เรื่องอะไรละ?”

“หน่วยพิเศษที่เราส่งไปสกัด ขบวนลำเลียงของโคโนฮะ ถูกฆ่าหมดแล้วครับ!”

“อะไรนะ!!”

โอโนกิ พ่นชาที่กำลังดื่มออกมาอย่างแรง และตะโกนใส่ นินจาคนนั้น

“เจ้าว่าอะไรนะ?!”

นินจาส่งสาร กลัวเกินกว่าที่จะรายงานเรื่องนี้ให้แก่ โอโนกิ  เสียงของเขาสั่นขณะที่เขาพูด “หน่วยพิเศษที่เราส่งไปสกัด ขบวนลำเลียงของโคโนฮะ ได้เกือบครึ่งเดือน จนกระทั่ง โคโนฮะ ส่ง หน่วยลับ คนหนึ่งไปจัดการพวกเขา”

“หลังจากที่ หน่วยลับโคโนฮะ คนนั้นมาถึง เขาก็สามารถทำลายหน่วยพิเศษของเราได้ทั้งหมดด้วยตัวเอง!”

โอโนกิ ตกใจเป็นอย่างมาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ “มันเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็น หน่วยลับ แต่มันก็ไม่สามารถจัดการกับหน่วยพิเศษของเราได้ด้วยตัวคนเดียว”

“ข้อมูลที่เราได้จากหน่วยลาดตระเวนของเราระบุว่า เขาอยู่คนเดียวอย่างแน่นอนครับ”

นินจาส่งสาร ไม่คิดจะพูดอะไรออกไปอีก เพราะตอนนี้ โอโนกิ โกรธเป็นอย่างมาก

บรรยากาศกลายเป็นกดดันขึ้นในทันที

หลังจากนั้น โอโนกิ ก็เงียบไปนาน จากนั้นเขาก็ตะโกนถามว่า “หน่วยลับคนนั้น มันเป็นใคร?”

“ขออภัยครับ เราไม่มีข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับตัวตนของ หน่วยลับ คนนี้เลย ดูเหมือนว่ามันจะถูกเก็บเป็นความลับสุดยอด แม้แต่ นินจาโคโนฮะ เกือบทั้งหมดก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ และเราก็ไม่สามารถเข้าถึงการรักษาความปลอดภัยระดับดังกล่าวได้ครับ”

“ช่างมันเถอะ เจ้าไปได้แล้ว”

“ครับ!”

นินจาส่งสาร รู้สึกโล่งใจ เขารีบออกจากห้องทำงานของ ซึจิคาเงะ ในทันที

โอโนกิ หลับตาและเพื่อตั้งสติ ในขณะที่การแสดงออกของเขาดูเครียดเป็นอย่างมาก

 

 

 

ตอนที่ 121

 

เมื่อดูรายละเอียดเกี่ยวกับสนามรบ โอโนกิ ก็ตกอยู่ในห้องความคิดของเขา เขาไม่เคยเห็นข้อมูลที่น่าตกใจแบบนี้มาก่อน

“มันเหมือนกับเป็นสนามรบครั้งสุดท้าย มันพังยับเยิน ถ้าเดาไม่ผิด นี้เป็นรูปแบบพลังแบบเดียวกัน อาจเป็นไปได้ว่านี้คือพลังของคนคนเดียว”

“บ้าเอ้ย เจ้านี้มันเป็นใครกันแน่ ทำไมไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับตัวตนของมันเลย ถึงข้อมูลของมันจะถูกเก็บเป็นความลับ แต่อย่างน้อยก็น่าจะมีใครสักคนที่รู้จักเขาสิ”

โอโนกิ ได้แต่ตะโกนออกมา หลังจากที่โยนเอกสารข้อมูลวางบนโต๊ะ

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง โอโนกิ ก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และเขาก็สงบลงในที่สุด ดวงตาของเขาก็จ้องมองไปข้างหน้าอย่างเย็นชา

“การลอบโจมตีเล็ก ๆ แบบนี้คงจะไม่มีประโยชน์อีกต่อไป มันคงกำลังจะเป็นการต่อสู้ที่แท้จริง”

เมื่อสงครามดำเนินมาจนถึงจุดแตกหัก ทุกคนจะต้องเขาร่วมสงคราม และไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงมันได้อีกต่อไป

ตลอดเวลาที่ผ่านมา การระบาดของ มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 ทั้ง 3 หมู่บ้านคือ หมู่บ้านโคโนฮะ , หมู่บ้านอิวะ และ หมู่บ้านซึนะ ต่างต้องการยับยั้งและชะลอการเริ่มต้นของสงครามในครั้งนี้ เพราะต่างคนต่างตรึงกำลังไว้ใน หมู่บ้านอาเมะ อาจมีการปะทะกันบ้างในบางพื้นที่ แต่ไม่มีใครต้องการเริ่มต้นการต่อสู้ก่อน

แต่ โอโนกิ ก็ได้รับข้อมูลยืนยันมาว่า จนถึงตอนนี้ โคโนฮะ เป็นหมู่บ้านที่ได้รับชัยชนะในการปะทะกันเกือบทุกครั้ง และ หมู่บ้านซึนะ เป็นหมู่บ้านที่ได้รับความสูญเสียมากที่สุด

หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเขาต้องสูญเสียมากขึ้นอย่างแน่นอน ทางเลือกสุดท้ายที่พวกเขามีคือ การเริ่มต้นสงครามครั้งสุดท้ายและเป็นการต่อสู้ที่จะชี้ตาของแต่ละหมู่บ้าน

……..

แค้นแห่งฝน ณ ค่ายบัญชาการของโคโนฮะ

หลังจากสามารถจัดการกับ หน่วยพิเศษของอิวะ ได้สำเร็จ จิไรยะ ก็กลับไปยัง ค่ายบัญชาการ อย่างภาคภูมิใจ

แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากว่ามันคือความภาคภูมิใจของเขา เขาจึงรู้สึกจิตตกและประหม่าขึ้นมาเมื่อนั่งในที่ประชุมในห้องยุธการ

จิไรยะ เป็น โจนินชั้นสูง ของ โคโนฮะ เขาจึงไม่สามารถทำให้ตัวเองเสียหน้าต่อหน้าทุกคนได้ ดังนั้นเขาจึงกระโดดขึ้นสูงและลงมาอยู่ต่อหน้า ซาคุโมะ

ซาคุโมะ “…”

“อะแฮ้ม!!”

จิไรยะ ไอออกมา จากนั้นเขาก็ยื่นรายงานข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจที่เขาเพิ่งไปทำมาให้กับ ซาคุโมะ

“ท่านซาคุโมะ นี้เป็นรายงานของสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในการต่อสู้กับ หน่วยพิเศษของอิวะ”

“อื้ม”

ซาคุโมะ พยักหน้า แล้วยิ้มออกมาราวกับว่าเขารู้ผลลัพธ์อยู่แล้ว

เมื่อเห็นการแสดงออกของ ซาคุโมะ จิไรยะ ก็รู้สึกประหลาดใจ และถามเขาว่า “หน่วยลับคนนั้นแข็งแกร่งมาก เขาเป็นใครกันแน่?”

“ต้องขอโทษด้วย ผมบอกท่านไม่ได้จริง ๆ ข้อมูลนี้เป็นความลับสุดยอด”

ซาคุโมะ กำลังหัวเราะอยู่ในใจ ที่จริงแล้ว เขาสามารถบอกเรื่องนี้ให้ จิไรนะ รู้ได้ แต่สำหรับตอนนี้ มันยังเร็วเกินไป

สำหรับ ซึนาเดะ ซาคุโมะ ได้คุยเรื่องนี้กับ ซารุโทบิ แล้ว และพวกเขาก็ตกลงกันว่าจะให้เธอเป็นตัวกลางระหว่าง ไนโตะ กับ โคโนฮะ

“ความลับสุดยอด?!”

จิไรยะ คิดว่า เรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากล ตัวตนของ หน่วยลับ ธรรมดา ๆ ไม่ควรถูกจัดเป็นความลับระดับสุดยอด ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่า ตัวตนของ หน่วยลับ คนนี้ ต้องเป็นคนระดับสูงของหน่วยลับอย่างแน่นอน

สิ่งนี้ทำให้ จิไรยะ อยากรู้มากขึ้น เพราะเขารู้จักคนมากมายใน โคโนฮะ แต่เขาไม่รู้จักใครที่มีพลังเช่นนี้

เขาคือ โอโรจิมารุ งั้นเหรอ? หรือ ซึนาเดะ ?

มันไม่มีทาง

“เอาเถอะ เรื่องนี้ช่างมันก่อน ตอนนี้มีสิ่งที่สำคัญมากกว่า…การต่อสู้ที่แท้จริง กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ”

“หลังจากเราทำลายไพ่ตายของพวกมันไปแล้ว ท่านคงรู้สินะ ว่าใครจะเป็นคนเริ่มการต่อสู้ก่อน”

ซาคุโมะ พูดขึ้นมาอย่างจริงจังมาก

ทันทีที่ จิไรยะ ได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

สงครามครั้งสุดท้าย มันชัดเจนว่า โคโนฮะ จะระดมกองกำลังทั้งหมดเข้าร่วมสงครามอย่างแน่นอน!

ไม่ใช่แค่กองกำลังที่อยู่ที่ ค่ายบัญชาการ ใน แคว้นแห่งฝน เท่านั้น แม้แต่นินจาที่อยู่ที่ หมู่บ้านโคโนฮะ ก็กำลังเตรียมตัว ไม่เว้นแต่ โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ซารุโทบิ ก็ด้วยเช่นกัน

การเริ่มต้นของมหาสงครามครั้งนี้อย่างแท้จริง ซารุโทบิ จะต้องลงสู่สนามรบอย่างแน่นอน

……

หมู่บ้าน โคโนฮะ ณ ห้องทำงาน โฮคาเงะ

“สงคราม…กำลังจะมาแล้วสินะ”

ซารุโทบิ ถอนหายใจและมองออกไปทางหน้าต่างในห้องทำงานของเขา

“พลังของ ไนโตะ จะมีความสำคัญมากในสงครามนี้”

“แต่…เขาจะไว้ใจได้ไหม?”

ทันใดนั้น ดันโซ ก็ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของ ซารุโทบิ และขัดจังหวะที่ ซารุโทบิ กำลังคิดเรื่องสงครามอยู่

“ไนโตะ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนนอก”

“ท่านอาจสามารถใช้งานเขาได้ แต่ท่านไม่สามารถไว้ใจเขาได้”

ดันโซ ดูจริงจังมาก ขณะที่เขามองไปที่ ซารุโทบิ

ซารุโทบิ ไม่ตอลสนองต่อคำพูดของ ดันโซ เขามองกลับไปที่ด้านนอกจากหน้าต่างของเขา เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

……….

ณ ตอนนี้

ไนโตะ ไม่ได้กลับไปที่ ค่ายบัญชาการของโคโนฮะ แต่เขาเดินทางไปในป่าลึกของ แคว้นแห่งฝน

ถึงแม้ว่า ไนโตะ จะไม่สนใจเกี่ยวกับสถานการณ์โดยรวมของสงคราม แต่เขาก็รู้สึกได้อย่างง่ายดายว่า การต่อสู้ครั้งสุดท้ายกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

และก่อนที่การต่อสู้ครั้งสุดท้ายจะเริ่มขึ้น ไนโตะ ตัดสินใจว่าเขาต้องไปจัดการกับ โคนัน และ ยาฮิโกะ ก่อน

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือ การดูว่าทั้ง 2 คนนั้นได้เจอ นางาโตะ หรือยัง

ในไม่ช้า ไนโตะ ก็กลับไปยังสถานที่สุดท้ายที่ โคนัน และ ยาฮิโกะ ใช้ฝึกฝนวิชานินจากัน แต่ที่นั่นมันว่างเปล่า

หลังจากที่เขาส่ายหัว ไนโตะ ก็เดินทางไปที่เมืองที่ใกล้ที่สุด

อย่างไรก็ตาม หลังจากค้นหาจนทั่วทั้งเมือง เขาก็ไม่พบร่องรอยของทั้ง 2 คนเลย

ราวกับว่าพื้นดินกลืนพวกเขาลงไป!

“แปลกแฮะ…ถ้าเป็น นางาโตะ ก็ว่าไปอย่าง แต่นี้ทั้ง โคนัน ทั้ง ยาฮิโกะ ก็หายไปด้วย!”

ไนโตะ ขมวดคิ้วด้วยความสับสน

ในเวลาเดียวกัน ไนโตะ ก็เดินทางไปที่เมืองใกล้ ๆ เพื่อรวบรวมข้อมูล

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่พบร่อยรอยของ โคนัน และ ยาฮิโกะ อยู่ดี

แต่ ไนโตะ ก็มั่นใจว่า ทั้ง 2 คนยังไม่ตายแน่นอน เพราะพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป พวกเขาทั้งคู่กลายเป็น นินจา แล้ว

หากพวกเขาถูกฆ่าตาย ไนโตะ ก็คงจะได้ยินข่าวเรื่องนี้บ้างแล้ว

แต่พวกเขาก็ควรจะอยู่แถวนี้

“ถ้าเป็นแบบนี้ เราก็ทำอะไรไม่ได้แล้วสินะ พวกเขาคงอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว แม้ว่าการต่อสู้ที่แท้จริงกำลังจะมาถึง พวกเขาก็คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง”

หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ไนโตะ ก็ส่ายหัวและสุดท้ายเขาก็เลิกค้นหา

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังจะกลับไปที่ค่าย เขาก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาพบใครบางคน

โอโรจิมารุ!

ไนโตะ พบ โอโรจิมารุ ในเมืองเล็ก ๆ เขาเพิ่งทำภารกิจเสร็จและกำลังจะกลับไปที่ ค่ายบัญชาการ

แน่นอนว่า โอโรจิมารุ กำลังใช้ คาถาแปลงร่าง อยู่

ไนโตะ แทบจำเขาไม่ได้ เพราะเขาสามารถใช้ คาถาแปลงร่าง ได้อย่างสมบูรณ์แบบมาก มันไม่ใช่คาถาธรรมดา แต่มันเป็นคาถาขั้นสูง