Black Tech Internet Cafe System 284-287
ตอนที่ 284
ในโลกที่มีแต่ความวุ่นวาย .. ประเทศก่อตั้งขึ้นโดยกลุ่มครอบครัวนักรบ เหล่านักรบได้รับการยกย่องในฐานะมนุษย์โดยผู้ฝึกฝน พวกเขาเป็นผู้สร้างประเทศนอกจากนี้ประเทศต่างๆ ยังถูกปกครองด้วยเจ้านายระดับสูง ผู้บุกเบิกที่ประสบความสำเร็จพวกเขาจะได้รับการจารึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์
อย่างไรก็ตามสำหรับหยุนเตียนระดับสูง ประเทศนี้เคยเป็นประเทศเล็กและอ่อนแอมาก่อนท้ายที่สุดคนอ่อนแอมักจะตกเป็นเหยื่อของผู้มีอำนาจกว่าเสมอ
แม้ว่าดินแดนของหยุนเตียนจะได้เปรียบในเรื่องธรรมชาติและภูมิประเทศที่ถูกล้อมไปด้วยหน้าผา แต่มันก็เป็นเพียงของเล่นสำหรับผู้ฝึกตนเบื้องตนเท่านั้น
ขณะเดียวกันผู้ฝึกฝนระดับสูงจากหยุนเตียนได้ก้มมองลงมาที่ป้อมปราการเป็นช่วงเดียวกันกับที่ทหารจากป้อมยิงลูกศรขึ้นไปรอบๆ เรือจิตวิญญาณเพื่อโจมตี แต่ครู่เดียวเท่านั้นลูกศรก็ถูกทำลายลงด้วยคาถาทางจิตวิญญาณมันหายไปในพริบตา
นายพลคนหนึ่งสวมชุดเกราะสีดำยกแขนขึ้นเหมือนเขากำลังทำสัญลักษณ์พร้อมคำรามเสียงดังเพื่อส่งสัญญาณให้เหล่าทหารที่เหลือกระโดดขึ้นไปบนเรือจิตวิญญาณขณะที่กำลังรอให้พวกมันผ่านมาตรงหน้าผา .. แต่แล้วพวกเขาก็ล้มลงด้วยความสิ้นหวัง
ใช่! สงครามนี้มีความไม่เท่าเทียมกันอย่างมาก
กงซูเกาที่นั่งอยู่บนเรือมองดูพวกเขาพลางจิบชา เขานั่งมองการต่อสู้ราวกับว่ามันคือหนังเรื่องหนึ่งแต่นี่มันคือความจริง ตายจริงไม่อิงนิยาย!
ข้างหลังเขาคือผู้อาวุโสกงซูเกายืนอยู่ รัศมีของพวกเขารวมกันนั่นบ่งยอกเลยว่าพวกเขานั้นอยู่เหนืออาณาจักรมหาสมุทรอันศักดิ์!
“พวกท่านจะต้องตายอย่างน่าสงสาร!” นายพลวัยกลางคนสวมชุดเกราะสีดำสบดหลังจากที่เขากำลังพาตัวเองไปยังหัวเรือ
“ครอบครัวของเราได้จับหัวหน้าผู้ดูแลป้อมหมาป่าของเจ้ามา” คนพูดคือชายวัยกลางคนผู้มีความแข็งแกร่ง
“ท่านลืมสัญญาที่ท่านได้ให้ไว้กับจักรพรรดิองค์ก่อนหน้าของเราหรือ!?” นายพลโพงขึ้นด้วยความโกรธ “ท่านจะเรียกตัวเองว่าวีระบุรุษหรือผู้ฝึกตนในดินแดนของเราได้อย่างไรในเมืองพวกท่านแอบโจมตีเราแบบนี้!?“
กงซูเกาโบกมือซ้ายเป็นสัญญาณ ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนตบหน้านายพลสองครั้ง
“เอามันลงไป!” กงซูเกายกถ้วยชาขึ้นมาจิบ “พวกเขาอ่อนแอมาก ข้าคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องเก็บพวกเชลยไว้ ฆ่าพวกมันทั้งหมด ..”
จู่ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างและทันใดนั้นเรือจิตวิญญาณของเขากระแทกเข้ากับสิ่งกรีดขวาง
ปัง! ถ้วยน้ำชาในมือของเขาสั่นสะเทือน ชาร้อนในแก้วกระเส็นใส่หน้าเขา! ใบหน้าของเขามีใบชาติดอยู่สองสามใบเขารู้สึกขายหน้าอย่างมาก!
เมื่อหันมองดูคนรอบข้างทุกคนต่างพากันหัวเราะ แต่เมื่อหันมาเจอห้นาเขาทุกคนกลับต้องฮึบเงียบกริบในทันที
“ใคร!? ใครมันทำ!?” ด้วยความโมโห กงซูเกาลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเขาและมองไปรอบๆ ด้วยสายตาขวางโลกเขาละอยากจะวิ่งไปดึงคอเสื้อเจ้าคนที่แอบซุ่มโจมตีแต่เมื่อมองไปแล้วก็ไม่พบผู้ใด
เขามองไปในทิศทางที่ห่างไกลออกไป กองเรือรบขนาดให่ของตาจินดูไกลราวกับจุดดำเล็กๆ บนท้องฟ้าเท่านั้น จู่ๆ ก็มีคนตะโกนว่า “กองทัพตาจิน!”
สาวชุดกระโปรงยาวสีขาวหิมะผมของเธอดำปลิวสะไหวไปกับสายลม ซูเทียนจิยืนอยู่บนหัวนำเรือพร้อมด้วยรองเท้าบูทสีขาวคู่เก่งของเธอ เธอหายใจเข้าเล็กน้อยพลางชายตาเหลือบมองกงซูเกาที่ใบหน้าของเขามีใบชาติด “ว้า! พลาดเป้าไปนิดข้ามันแก่มือเลยสั่น!”
“เพราะว่าเจ้าเริ่มแก่เลยซุ่มซ่ามไปหน่อย!” ซัมเต๋าพูดเหยียดหยามขณะยืนข้างเธอ
…
“ฆ่าพวกมัน!” กงซูเกาออกคำสั่งทันทีใบหน้าของเขาแดงกร่ำไปด้วยความโกรธ มันช่างน่าอับอายที่สุดในชีวิต!
ตามคำสั่งของเขาเรือจิตวิญญาณหลายลำบินตรงไปยังกลุ่มเรือจิตวิญญาณของตาจินด้วยความเร็วสูง!
“ปิดกั้นพวกเขา!” กงซูเกาตะโกน เขาต้องมองเรือลำที่ห่างไกลออกไป “ข้าไม่รู้ว่าพวกเขากำลังเล่นอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆ พวกเจ้าเอาชนะตระกูลกงซูตามที่ฝันไม่ได้หรอก!”
เรือจิตวิญญาณของตระกูลกงซูแต่ละลำนั้นสร้างจากสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่พิเศษเรือทุกลำนั้นพร้อมออกทำสงคราม!
กงซูเกาพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็นว่า “ข้าจะให้พวกมันได้ลิ้มรถพลังอันยิ่งใหญ่ของสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่เป็นมรดกตกทอดของครอบครัวข้าอาณาจักรแห่งการฝึกตน!”
ครอบครัวของกงซูเคยได้รับม้วนกระดาษเป็นเครื่องยืนยันแสดงให้เห็นถึงกระบวนการสร้างเรือรบโบราณในอาณาจักรการฝึกนตนสมัยอดีต ซึ่งตระกูลกงซูเป็นอันดับสามของดินแดนหยุนเตียน
ในอดีตโลกใบนี้มไ่เคยได้รับความสงบสุขมากก่อนครอบครัวกงซูจึงใช้กองเรือรบของพวกเขาทำลายกองกำลังผู้ฝึกตนขนาดกลางที่สร้างความขุ่นเคืองในดินแดนหยุนเตียนระหว่างการต่อสู้นั้นผู้เสียชีวิตคนจากตระกูลกงซูนั้นเกือบเป็นศูนย์!
กระบวนการสร้างเรือรบของตระกูลกงซูนั้นลึกซึ้งและมีความซับซ้อนมากเรือรบเป็นขุมทรัพย์ทางจิตวิญญาณที่สมบูรณ์พร้อมไปด้วยความสามารถในการป้องกันที่ทรงพลังแถมพวกมันยังสามารถปลดปล่อยคาถาทางจิตวิญญาณอันน่ากลัวอีกด้วย!
ซึ่งในการต่อสู้ครั้งนี้เขาได้นำเรือรบที่สมบูรณ์แบบเข้าร่วมไม่ต่ำกว่ายี่สิบลำ ลำแสงจิตวิญญาณนับไม่ถ้วนกำลังรวมตัวการในแถวแรกของเรือรบ พลังงานทางจิตวิญญาณของผู้ฝึกตรพร้อมด้วยหินจิตวิญญาณเมื่อร่วมตัวกันแล้วมันเป็นพลังที่น่ากลัวทันที!
พลังของพวกเขาส่งผลให้ลมพัดแรงกระทบก่อกวนกับเรือของตาจิน เรือรบของหยุนเตียนกำลังรวมตัวกันสร้างพืเนที่เวทย์มนตร์มันเป็นพลังทำลายล้าง
“ช่างตลก!” กงซูเกาหัวเราะเมื่อเห็นว่ากองทัพของตาจินยังคงเลือกใช้ลูกศรเพื่อโจมตี ช่างล้าสมัยเสียจริง “ดูเจ้าคนป่าที่ไร้อารยธรรม! พวกเขายังคงใช้อาวุธระดับต่ำเช่นนั้นอยู่อีก!”
ขณะเดียวกันลูกศรทสีดำถุ่งมาทางนี้มากกว่าร้อยดอก กงซูที่อยู่ตรงกลางพื้นที่ไม่ได้สนใสแถมยังยื่นนิ่งราวกับว่าสกิดเขาไม่ได้สักนิด “เสริมสร้างเกราะป้องกันลูกศรในระดับสูง” กงซูเกาออกคำสั่ง
ตามคำสั่งของเขาแสงทางจิตวิญญาณจากแสงสีฟ้าอ่อนเริ่มเปลี่ยนเป็นเกราะที่หนาขึ้นทันที
เขาเย้ยหยัน “พวกไร้อารยธรรมเหล่านี้ต้องการที่จะจัดการกับเรือรบของตระกูลกงซูด้วยลูกศรงั้นหรือ? มันจะมาทำอะไรกำแพงแสงของข้าได้!”
ตู้ม!
แต่แล้วความน่าประหลาดใจก็เกิดขึ้น ลูกศรขนาดใหญ่เจาะเกราะเข้ามาได้ บนลูกศรถูกสลักตัวอักษรแปลกๆ ที่สีสดใสดูสะดุดตามันเป็นแสงจากตัวอักษรรูนมีผลให้เกราะของศัตรูลดลงครึ่งหนึ่ง! จากนั้นลูกศรหลายดอกก็ตามเข้ามามันระเบิดตัวเองทำให้เกิดเปลวไฟ หากมองจากด้านล่างจะพบว่าบนท้องฟ้าในเวลานี้ลุกโชนไปด้วยแสงไฟสีแดงส้ม
จุนหยางชีที่ยืนอยู่บนเรือ พูดด้วยสีหน้าดุร้ายและน้ำเสียงเยือกเย็น “ขออภัยแม้สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณของเราถึงเก่าแต่เก๊านะพวก!”
ตอนที่ 285
“เกิดอะไรขึ้น!?” กงซูเกาตะโกนถามเมื่อเห็นเสื้อคลุมสีขาวดำของเขาปล่อยคาถาป้องกันออกมา เศษซากลูกศรที่ระเบิดภายใต้พลังเวทย์มนตร์จากอักษรรูน เห็นได้ชัดว่าเสื้อคลุมของเขาเป็นสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่ทรงพลังมาก
เขารอดแล้ว แต่เรือจิตวิญญาณลำที่เขายืนอยู่ไม่ได้โชคดีอย่างนั้น ขณะเดียวกันลูกศรยังคงพุ่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!!
การโจมตีสองครั้งสร้างความเสียหายแก่เรือรบทั้งยี่สิบลำของเขาอย่างรุนแรง ลูกสมุนของกงซูเากหลายคนถูกโจมตีในส่วนสำคัญ พวกเขาตกลงไปยังป้อมหมาป่า
“มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้อย่างไร!?” ข้างๆ เขากงหยางจุนบ่น “ศิษย์พี่กงไหนเจ้าบอกว่าเรือรบของตระกูลกงซูนั้นไร้ผู้ใดเทียม? ทำไมพวกเขาถึงสามารถเจาะเกราะป้องกันและทำลายเรือเราได้?”
“เป็นไปไม่ได้!” กงซูเกาโวยวายด้วยความกระวนกระวาย “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เลย! เราใช้กำลังคนและทรัพยากรที่หายากจำนวนมากในการสร้างเรือทั้งลงแรงและปลุกพลัง พวกเขาใช้อะไรกันแน่? ไม่จริงเรือรบของข้าไม่สามารถถูกทำลายได้ง่ายดายแบบนี้!”
เขาชี้นิ้วไปที่เรือจิตวิญญาณของตาจินที่ผ่านหน้าเขาไปและพูดว่า “ลูกศรสีดำมาจากพวกมันเหล่านั้น!”
อันที่จริงกลุ่มพันธมิตรวู่เว้นใช้พลังงานและทรัพยากรจำนวนมากเพื่อส่งลูกศรขยาดใหญ่มากทำลายพวกเขา หลังจากโจมตีรอบสองในตอนนี้ลูกศรหมดลง
“ดูเหมือนว่าพลังที่อยู่เบื้องหลังพวกเขายังไม่สมบูรณ์นัก” กงซูเกากล่าว “ไม่แปลกใจที่พวกเขากล้าที่จะล่อลวงพันธมิตรวู่เว้ยให้ห่างจากสามประตูนักบวช ไม่แปลกใจที่พวกเขาไม่ร่วมมือกับพวกเรา!”
“เราประเมินพวกเขาต่ำไป ตั้งแต่นี้ต่อไปเราจะไม่พลาดอีก!” กงหยางจุนหรี่ตามองสัมผัสได้ถึงความเยือกเย็นและโกรธเคืองในแววตา
“เรือขนส่งจิตวิญญาณพร้อม!” ชายวัยกลางคนจากตระกูลกงหยางตะโกน
“นักรบของพวกเขากล้าที่จะต่อสู้กับผู้ฝึกตนแห่งดินแดนหยุนเตียน!” กงหยางจุนกล่าว “บอกผู้ฝึกตนของตระกูลกงหยางเตรียมคาถาแสงสังหารให้ข้าด้วย ข้าจะต้องเอาชนะให้ได้!”
เรือฝ่ายจิตวิญญาณจำนวนมากข้างหน้าเรือมีธงแสดงถึงสัญลักษณ์ของตระกูลได้บินออกไปผู้ฝึกฝนจำนวนไม่น้อยบนเรือสร้างกระแสไฟฟ้าบนท้องฟ้าให้เกิดคลื่นสายฟ้าผ่า ทันใดนั้นมวลเมฆบนท้องฟ้าสีดำทะมึนก่อตัวกันทันทีพร้อมเสียงคำราม!
“มันคือคาถาแสงสังหารกวนหยาง!”
ทหารจากกองทัพดาจินอุทานออกมาเมื่อเห็นสายฟ้าที่แต่งต่างจากคาถาสายฟ้าฟาด อืม .. แม้ว่าความเสียหายของมันจะได้ทำลายล้างเท่ากับสายฟ้าฟาดแต่ก็สามารถควบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ทั้งหมดได้ไม่น้อย
มันไม่ได้มีผลกระทบต่อปรมาจารย์อย่างอันหู้เว้ยและจีวูเลย แต่สำหรับกองกำลังนักรบพวกเขาจะพลาดไม่ได้แม้แต่นิดเลยมันถึงตายแน่นอน!
เพราะแม้ว่าจะมีพลังไม่เท่ากับคาถาสายฟ้าฟาดแต่ท้ายสุดมันก็คือคาถาที่สร้างขึ้นเพื่อทำสรางครามและสร้างความเสียหายต่อกองทัพ อันที่จริงแล้วจีซวนตงเคยต่อสู้กับกองกำลังของหยุนเตียนมาแล้วแต่เขาก็พ่ายแพ้ให้กับแสงสังหารที่น่ากลัวนี้ เขาอยู่ภาพใต้เสียงฟ้าร้องเหล่านี้พร้อมสูญเสียทหารไปกว่าครึ่งในคราวเดียวกันที่นั้นในเวลานั้นดูเหมือนกับนรก!
นอกจากนี้เรือรบของตระกูลกงซูยังมีประโยชน์มากกว่าที่คิด พวกเขาใช้คาถาเพื่อทำลายกำแพงและเรือชนส่งทางจิตวิญญาณของตาจินจนทหารของตาจินที่ยืนอยู่บนเรือไร้ที่หลบภัย
…
กลุ่มคนจำนวนนับไม่ถ้วนจากตาจินที่ยืนอยู่บนเรือจิตวิญญาณ พวกเขาใช้คาถาอักษรรูนไฟ พร้อมด้วยคาถาเกราะศักดิ์สิทธิ์
คาถาอักษรรูรไฟลอยออกจากพร้อมด้วยเปลไฟรอบคาถา นี่เป็นคาถาที่พบมากที่สุดในหมู่ผู้ฝึกฝนเนื่องจากมันสามารถใช้ร่วมกับคาถาของนักบวชเต๋าได้ ในตอนนี้เปลไฟได้พุ่งขึ้นเหนือเมฆเพื่อสร้างเกราะจิตวิญญาณอันศักดิ์สิทธิ์
“นักรบทุกคนยกโล่!” จีวูคำรามด้วยสีหน้าจริงจัง
“ยกโล่!” คำสั่งนี้ถูกส่งผ่านไปยังนักรบ ทุกคนยกโล่ขยาดใหญ่ขึ้น
ครู่เดียวเท่านั้นที่สายฟ้าจำนวนมากผ่าลงเพื่อทำลายกลุ่มเรือจิตวิญญาณ .. มันรุนแรงราวกับพายุสายฟ้า!
ดวงตาของกงหยางจุแสดงออกถึงความมั่นใจอย่างเต็มที่ในการโจมตี หึ! แม้แต่กองทัพที่นำโดยจีซวนตงก็ยังต้องสูญเสียทหารไปนับภาษาอะไรกับเด็กอ่อนอย่างพวกเข้า!
“พวกเจ้าต้องได้รับบทเรียน!” เขาพูดพลางมองไปที่ท้องฟ้า พายุแห่งแสงสังหารพุ่งลงโจมตีฝั่งตาจินอย่างไม่คะนามือ กงหยางหยุนยิ้มเยาะเพราะคิดว่าตาจินโง่มากที่ส่งกองทัพทหารมาเป็นผู้นำ
ตอนนี้เองจีวูดูเคร่งเครียดมากกว่าเดิมเห็นได้ชัดว่าหากเขาพลาดแม้แต่ก้าวเดียวอาจถึงตายได้ หายนะของกองทัพตาจินจะจบลงแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้เขากำลังนำทัพและจู่โจมฝันร้าย เขาจะถอยไม่ได้!
“เราต้องเชื่อมั่น!” จีวูกัดฟันกรอด
ตู้ม!
สายฟ้าที่รุนแรงยังคงกระหน่ำลงที่เรือฝ่ายจิตวิญญาณ มันทำลายกำแพงและเศษไม้รอบเรือ เรือสั่นคล่อนเล็กน้อย ใช่! เสียงคำรามของท้องฟ้าชวนให้ใจที่แข็งแกร่งแทบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแต่ไม่ได้กองทัพของเราจะยอมไม่ได้ เสียงกึกก้องยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
ทหารชั้นยอดหลายคนของตาจินแอบรู้สึกหมดหวังแม้ว่าความแข็งแกร่งด้านกานฝึกฝนของพวกเขาจะสูงกว่านักรบธรรมดาทั่วไป แต่พวกเขาเองแอบท้อว่าไม่รู้ว่าจะกั้นการโจมตีแบบนี้ไปได้อีกนานมั้ย พวกเขายังต้องหลบซ่อนภายใต้โล่ไปอีกนานแค่ไหน
โล่จิตวิญญาณปล่อยแสงสีน้ำเงินอ่อนหากมองดูแล้วสีมันอ่อนมากจนไม่รู้ว่าจะแตกตอนนี้ อย่างไรก็ตามเมื่อแสงสังหารกระแทกเข้ากับโล่ของตาจิน ทุกคนประหลาดใจเมื่อพบว่าการโจมตีที่รุนแรงไม่สามารถสร้างความเสียหายหรือสกิดโล่ได้เลย!
ในเหตุการแบบนี้กำลังใจสำคัญมากหลายคนเริ่มคิดว่าเมื่อไรกันที่พวกเขาจะเดินออกจากฝันร้ายนี้ไปได้ การโจมตีที่ไม่นานแต่เมื่อใช้ความอดทนมันจึงดูยาวนานราวข้ามคืน
ท้องฟ้าเริ่มจางหายไป ขณะเดียวกลุ่มเรือจิตวิญญาณเริ่มทยอนวิ่งออกจากหมู่เมฆอันดำมืด พวกมันสั่นคล่อนเล็กน้อยจากการถูกโจมดี แต่นักรบจากตาจินทุกคนปลิดภัย
“ท่านพ่อ! ท่านเห็นสิ่งนี้มั้ย” จีวูตะโกนดวงตาของเขาแดงกล่ำ “ในที่สุดกองทัพของเราก็เดินออกจากฝันร้ายนี้ได้แล้ว!”
เขาตะโกนอย่างคนบ้า “นักบวชเต๋าสามารถใช้การรักษาแบบรวมให้กับนักรบตาจิน!”
คลื่นแสงจิตวิญญาณรักษาเหล่านักรบของตาจินที่เหนื่อยล้า พลังและกำลังแรงกายของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกเขาฟื้นฟูร่างกายเร็วจนเห็นได้ชัด
“กองทัพตาจินของเราไม่แพ้!” เสียงคำรามของเหล่านักรบและนักบวชตะโกนขึ้น
“นี่คือพลังของตาจิน!” เสียงพลังสามัคคีของทุกคนดังกึกก้อง
ตอนที่ 286
“พวกเขาออกมาได้อย่างไร!?” กงหยางจุนถามด้วยสีหน้าชั่วร้สย เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่ากองทัพจิวหัวจะสามารถออกมาจากแงสังหารของกงหยางได้ .. มันเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
เมื่อก่อนกองทัพจิวหัวเหมือนกับเด็กน้อยที่เพิ่งเรียนรู้การเดิน แต่จู่ๆ ก็ได้เปลี่ยนเป็นกองทัพผู้มีอำนาจยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง
“คาถาฝ่ายจิตวิญญาณ เปลวไฟในความมืดมน!” กงหยางจุนออกคำสั่ง เหล่าผู้ฝึกฝนของกองทหารก่อกลุ่มกันจากนั้นเปลวไฟก็ติดขึ้นบนเรือก่อนที่จะพุ่งออกไปราวกับกระสุนปืนใหญ่
“สร้างเกราะป้องกัน!” นักรบของตาจินค่อยๆ ก่อตัวกันเป็นกำแพงชั้นๆ สีดำหนาๆ เมื่อเปลวไฟพุ่งมา .. มันหายไปในพริบตาเมื่อกระแทกเขากับโล่
นักรบอีกส่วนที่อยู่ด้านหลังกำแพงกำลังเตรียมลูกศรเพื่อยิงสวนออกไป
“ยิง!” ลูกศรนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่เรือจิตวิญญาณของหยุนเตียน ลูกศรอาจไม่มีพลังมากแต่เมื่อรวมกับกำลังภายในแล้วมันมีกำลังรุนแรงขึ้นถึงสองเท่า!
ลูกศรพุ่งเข้าชวนกับสิ่งกีดขวางโดยรอบๆ ของเรือ ทุกครั้งที่ลูกศรกระทบเข้ากับสิ่งของบนเรือเสียงของมันดังราวกับว่าจะแตกได้ทุกเวลา!
ขณะเดียวกันเรือจิวิญญาณของตาจินก็เริ่มบุกเขามาใกล้ยิ่งขึ้น!
“ถ่อย! ถอย!”
“โจมตีเรือจิตวิญญาณ หยุดพวกเขา!”
กองทัพเหล่าผู้ฝึกฝนของกงหยางจุนในเวลานี้เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก เขาพยายามที่จะป้องกันการบุกรุกของเหล่านักรบจากตาจินที่พยายามขึ้นมาบนเรือ เขาเชื่อมั่นว่าผู้ฝึกตนระดับสูงของตระกูลกงยางจะไม่พ่ายแพ้เกียรติยศ ในฐานะคนในครอบครัวอันดับที่สี่ของดินแดนหยุนเตียน พวกเขาจะแพ้ไม่ได้!
“ล่าถอย ถอย!”
“พวกเจ้าจะหนีอีกต่อไปไม่ได้!” กงหยางจุนคำราม
หากพวกเขาถอยห่างออกไปอีกอาจจะหลุดรัศมีการโจมตีได้!
“นั่นบอกสิ่งที่พวกเราควรทำ!” กงหยางจุนขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าความดึงเครียดระหว่างสองตระกูลได้เพิ่มขึ้นอย่างถาโถม
“รวบรวมกองกำลังชั้นยอดของเรา!” กงซูเกาตะโกน “โจมตี!”
ก่อนที่จะจบประโยคคำสั่ง สถานะการณ์ก็เริ่มเดือดขึ้น
“กำแพงตัวอักษรรูนไฟ บดขยี้พวกเขาด้วยเปลวไฟ!”
“นักบวชเต๋า! ใช้การรักษาแบบกลุ่มและส่งโครงกระดูกไปทัพหน้าเพื่อโจมตี”
เปลวไฟแผดเผาเรือจิตวิญญาณโดยไม่ต้องพึ่งเชื้อเพลิงใดๆ นอกจากกำลังภายในที่พวกเขารวบรวมลมปราน มันยังคงเผาไหม้แรงขึ้นตามกำลังสนุบสนุน ประสิทธิภาพของเปลวไฟยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อใช้รวมกันเป็นกลุ่ม ตอนนี้ฝั่งหยุนเตียนร้อนราวกับอยู่ในมหาสมุทรนรก!
เปลวไฟยังคงลุกโชนและสูงขึ้นมันเปลี่ยนเรือจิตวิญญาณที่ลอยบนท้องฟ้าให้กลืนกลายเป็นเมฆขนาดใหญ่ที่มีสีแดงเพลิง ในโลกแห่งการต่อสู้ นี่คือเรื่องจริงยิ่งกว่าเกมที่พวกเขาเล่น!
“แสงสังหาร! พวกเจ้าโจมตีกลับตอนนี้!”
ผู้อาวุโสจากหยุนเตียนไม่รอช้าสั่งให้เหล่าผู้ฝึกฝนโจมตีทันที แต่จู่ๆ สายฟ้าฟาดก็ฟาดลงเข้าหาพวกเขาโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ
แกร๊ก! สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่ทำหน้าที่ป้องกันบนเรือของพวกเขาแตกสลายทันที ใบหน้าของทุกคนซีดเผือดไร้เลือด ..
“พวกมันยังอยู่ ทำต่อไปมุ่งความสนใจสะกัดกั้นเปลวไฟต่อไป!”
ตู้ม! เสียงระเบิดจากชั้นบนของเรือจิตวิญญาณผู้อาวุโสคนหนึ่งวิ่งหนีไปหลบอยู่ข้างหลังของเรือด้วยความหวาดกลัว
“ปล่อยเขาไป ที่เหลือตั้งเป้าหมายต่อไปอย่าไปหวาดกลัว!”
“ใช้เกราะป้องกันและขับเรือเข้าไปอีก!”
ผู้อาวุโสชุดคลุมสีขาวหนีเข้าไปในช่องแคบด้วยความกลัว กงซูเกาและกงหยางจุนเองยังอ้าปากค้างอึ้งเมื่อเห็น
นั่นคาถาจิตวิญญาณของพวกเขาคืออะไร? ใยพวกเขาไม่จำเป็นต้องร่ายคาถาเลย พวกเขามีพลังที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร!?
ทางตรงกันข้ามคาถาของพวกเขาทรงพลัง แถมยังลดระยะการร่ายเวทย์เปลี่ยนจากการร่ายเป็นการตั้งจิตให้มั่น คาถาของตาจินนั้นเรียบง่ายและมีประสิทธิภาพมาก
“ร่ายคาถาใส่เรือรบทั้งหมด ไล่พวกเขาและทำความสะอาดให้เรียบ!” ยูจิออกคำสั่งให้เหล่ากองทัพตาจินเช็คบิล
ภายใต้การโจมตีที่กำลังดุเดือดเหล่าผู้ฝึกฝนทั้งหลายของดินแดนหยุนเตียนนั้นถูกกลืนกินด้วยสายฟ้าฟาดและเปลวไฟก่อนที่พวกเขาจะมีโอกาสร่ายคาถา!
“มันจะจบแบบนี้ไม่ได้!” กงซูเกาตะโกนความหงุดหงิดแสงออกทางใบหน้าของเขาอย่างเห็นได้ชัด ในชีวิตเขาตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้หรือคาดคิดมาก่อนว่ากองทัพของเขาจะพ่ายแพ้ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้ เขาแพ้ให้กับกองทัพของนักรบที่มีมากกว่าผู้ฝึกฝน
ข้าไม่สามารถปล่ยอให้กองทัพนี้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ .. นี่คือความคิดในหัวเขา
เขาหยิบสว่านสีดำที่ทำจากวัสดุที่ไม่รู้จักมันไม่ได้ทำจากทองแดงหรือเหล็กใดๆ เขาโยนมันขึ้นไปบนท้องฟ้า สว่านนั้นขยายตัวออกมันเจาะทะลุท้องฟ้าและพุ่งเข้ากลางกลุ่มผู้ฝึกฝนของตาจิน
เขาได้รับสว่านมาจากอาณาจักรแห่งการฝึกฝนด้วยความพยายามอันตั้งใจแม้แต่ผู้ฝึกตนในดินแดนมหาสมุนอันไกลก็ไม่สามารถปิดกั้นขุมทรัพย์ต่อสิ่งนี้ได้ อาวุธชิ้นนี้เคลื่อนที่รวดเร็วมาก แม้แต่ผู้ฝึกฝนระดับสูงจากดินแดนมหาสมุทรอันไกลโพ้นก็ไม่สามารถหลับการโจมตีได้
กงซูเกายืนเย้ยหงันอย่างเงียบๆ โดยรู้ว่าวกฤติจะต้องจบลงแน่หลังจากที่เขากำจัดเหล่าผู้ฝึกฝนซึ่งเป็นตัวหลักของกองกำลัง ในใจของเขามันต้องใช้เวลาไม่นานแน่นอนเพื่อกำจัดกองทัพเล็กๆ ของตาจิน แต่ใครจะรู้ว่าตาจินกลับมีกลุ่มผู้ฝึกฝนอีกกลุ่มโดยการฝึกฝนในเวลาอันสั้น!
การโจมตีเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนทำให้ทุกคนต้องระวังตัวเป็นพิเศษ .. มันสายเกิดไปที่จะหลุดสงครามนี้
เวลาเดียวกันเสียงกรีดร้องดังขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เสียงสว่านก็ดังขึ้นตามมามันพุ่งเข้าหาจุดศูนย์กลางของตาจินซึ่งเป็นที่ตั้งของเหล่าทหารจากคาเฟ่
“ไม่!” จีวูมองด้วยความไม่พอใจ
“ระวัง!”
“เลว!”
อย่างไรก็ตามก่อนที่สว่านสีดำจะชนเข้ากับคน มีเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นว่า “เปิดเกราะ! ”
ฟิ้ว!
แสงสีทองสว่างปรากฏขึ้นกลางจุดศูนย์กลางของกองทัพตาจินทันที การเปิดใช้โลเวทย์มนตร์มีผลทีละจุดมันค่อยๆ สว่างขึ้นตามๆ กันเปล่งประแสงสีทอง
เพียงเสี้ยววิสว่านยังคงพุ่งชนเข้าหาผู้คน .. เกราะป้องกันทางจิตวิญญาณของพวกเขาแทบจะถูกทำลายในทันที พวกเขาจำเป็นต้องเปิดใช้งานสาระทางสำคัญเพื่อเลี่ยงการโจมตีอีกครั้ง
ตู้ม! ตู้ม!
หลายคนถูกกระเด็นราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ จุดกลางของกองทัพกระจัดกระจาย .. การโจมตีสิ้นสุดลง ผู้ฝึกฝนและนักรบของตาจินหลายคนตกลงจากท้องฟ้า
ใบหน้าของกงซูเกายังคงเย็นชาแม้แต่ผู้ฝึกฝนจากดินแดนมหาสมุรอันไกลโพ้นก็ไม่สามารถมีชีวิตรอด
“ไม่!” จีวูตะโกน เขารู้สึกเหมือนหัวใจกำลังแตกสลาย อย่างไรก็ตามผู้ฝึกฝนที่ตกลงมาถึงพื้นก็รีบบินกลับขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง
พลังของโล่เป็นคาถาที่ทรงพลังมากเหล่านักเวทย์มีโล่เป็นเกราะป้องกันซึ่งนั่นช่วยพวกเขาจากการได้รับบาดเจ็บไว้ได้มาก พวกเขาไม่ตาย! แถมยังทนต่อการโจมตีและยังมีคาถารักษาขากนักบวชเต๋าที่ช่วยฟื้นฟูให้ร่างกาย
“นักบวชเต๋าทำการรักษา!”
กองกำลังจากดินแดนของหยุนเตียนตอนนี้นิ่งเงียบ .. พวกเขาเงียบไปเลย!
นี่มันกองทัพเหล็กจิวหัว!
ตอนที่ 287
“พวกเขา .. ยังไม่ตายหรอ?” กงซูเกามองดูผู้ฝึกฝนของตาจินที่ถูกกลืนหายไปในแสงสังหารพร้อมกำแพงที่แตกสลาย แต่จู่ๆ ก็มีแสงสีทองปรากฏขึ้นรอบๆ คนเหล่านี้อีกครั้ง
เขาไม่รู้ว่าตัวช่วยวิเศษนี้มาจากเกมเจ้ากระบี่ขั้นเทพผู้คนส่วนมากรอดชีวิตจากการต่อสู้มากมายด้วยเวทย์มนตร์คาถาเหล่านี้
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” จีวูหัวเราะเยาะและชี้นิ้วไปที่กงซูเกาที่กำลังยืนขนาบข้างกับกงหยางจุนบนเรือรบจิตวิญญาณ “หลายปีที่ข้าข้าเป็นกังวลกับความฝันในฝันข้ากลัวมากที่ผู้ฝึกฝนจากดินแดนหยุนเตียนจะบุกเข้ายึดดินแดนและสังหารพลเมืองของข้า!”
“แต่วันนี้ข้าจะแสดงความจริงให้เจ้าเห็น!” จีวูคำราม “ตาจินไม่ได้เป็นเป็นเหยื่อที่ต้องกลัวใครอีกต่อไป ตาจินของข้า ที่นี่กำลังจะเป็นดินแดนที่สูงขึ้น!”
เขาออกคำสั่ง “ทุกคนจัดการ!”
“นักรบแห่งกองทัพตาจินสู้เว้ย!” สิ้นเสียงตะโกนของยูจินักรบหลายคนต่างกระโดดขึ้นไปบนเรือจิตวิญญาณของหยุนเตียน
เรือรบที่เหลืออยู่ไม่กี่ลำของหยุนเตียนพร้อมด้วยเรือขนส่งที่อยู่เบื้องหลังตอนนี้บนเรือนั้นสั่นคอนไปด้วยความวุ่นวาย
รัศมีของนักรบพาลาดินนั้นถูกขับเคลื่อนออกมาอย่างแท้จริงโดยการเปิดใช้งานนี่จึงเป็นเหตุหนึ่งที่เหล่านักรบของตาจิน มีความแข็งแกร่งเป็นสองเท่าของนักรบกองทัพอื่น ผู้เล่น Diablo กลุ่มแรกอย่างกงฮีและอันหูเว้ย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เรียรู้ทักษะทั้งหมดของพาลาดินแต่พวกเขาก็ได้รับความเชี่ยวชาญมากไม่น้อยเช่นกัน
นี่คือข้อได้เปรียบที่เห็นได้ชัด
“เปิดใช้สกิลป้องกัน!”
สาระสำคัญทางจิตวิญญาณจำนวนมากได้กระจายตัวออกไปด้านนอกรอบๆ ตัวพวกเขา มันไหลเวียนไปทั่วร่างกายและสร้างออร่ารอบเท้าของพวกเขา สีของออร่านั้นแตกต่างกันอย่างชัดเจน พวกเขาเหวี่ยงดาบออกไปด้วยความว่องไวราวกับพายุมันพุ่งเข้าใส่ผู้ฝึกฝนของหยุนเตียนก่อนที่พวกเขาจะทำการโต้กลับ
“ปิดกั้นพวกเขา! บล็อกพวกเขาให้หมด!” กงหยางจุคำรามด้วยเสียงแหบแห้ง เขามั่นใจว่านักรบเหล่านี้เอาชนะผู้ฝึกฝนของเขาไม่ได้แน่นอน!
ผู้ฝึกฝนของหยุนเตียนไม่ได้สนใจกับนักรบที่กำลังพุ่งเข้ามา พวกเขามัวแต่จดจ่ออยู่กับการร่ายคาถาเปลวละอองสีน้ำเงินค่อยๆ ปรากฏขึ้นรอบล้อมรอบตัวพวกเขาจากทุกทิศทาง
กงหยางจุนมั่นใจว่าสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณของเขาจะสามารถปกป้องเหล่าผู้ฝึกฝนจากนักรบได้เป็นเวลาระยะหนึ่ง ท้ายที่สุดแล้วสิ่งประดิษฐ์ของครอบครัวกงหยางยังสร้างจากสิ่งที่ดีที่สุด
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!
“สกัดกั้นเรา?” กงฮีหัวเราะเยาะ “เจ้าจะปิดกั้นพวกเราได้อย่างไร!?”
นักรบในแถวหน้านั้นทำการเจาะเกราะพลังป้องกันด้วยดาบยาวพลังงานดาบเจาะทะลุกำแพงเกราะของพวกเขาและเฉือนเข้ากับร่างของผู้ฝึกฝนของหยุนเตียนที่ยังคงร่ายเวทย์ต่อไป ผู้ฝึกฝนหลายคนของหยุนเตียนที่อยู่แถวหน้าได้รับบาดเจ็บไม่น้อย
พลังของเทคนิคดาบนั้นสามารถเป็นทั้งเกราะป้องกันและทำลายเกราะป้องกันแบบทั่วไปได้เกือบทั้งหมด
“ฆ่ามัน!” เหล่าทหารจำนวนมากของตาจินตะโกนเรียกขวัญ เห็นได้ชัดว่าหยุนเตียนกำลังจะพ่ายแพ้ในไม่ช้า
ผู้ฝึกฝนแห่งดินแดนหยุนเตียนระดับสูงที่เคยดูถูกคนอื่นๆ ในที่สุดพวกเขาก็ตกอยู่ในสภาพที่ไม่คาดคิดมาก่อน น่าตกใจที่สุดเมื่อพบว่ากองกำลังของตาจินที่เคยแพ้ราบคาบนั้นแตกต่างจากกองกำลังอื่นๆ เพราะที่นี่พวกเขาไม่สามารถเอาชนะคนจากตาจินได้
ขณะที่ฝั่งผู้ฝึกฝนของหยุนเตียนใช้พลังไปเกือบทั้งหมดที่มีแล้ว พลังการโจมตีของตาจินควรจะลดลงบ้างแต่ไม่เลย การโจมตีของพวกเขากลับเพิ่มขึ้นราวกับว่าสงครามเพิ่งเริ่ม!
“ฮ่าๆๆๆๆ” พวกเจ้าต้องเผชิญกับความพ่ายแพ้ที่ใกล้เข้ามา กงซูเกายังคงหัวเราะด้วยความบ้าคลั่งและเหยียดหยาม เขาจ้องมองที่กองทัพตาจินและกล่าวว่า “ช่างน่าประหลาดใจเสียจริงที่กองทัพของผู้ฝึกฝนผสมกับเหล่านักรบสามหมื่นคนจะมาสามารถเอาชนะผู้ฝึกฝนชั้นสูงของหยุนเตียนน่ะหรอ”
เหล่าผู้นำและผู้อาวุโสแห่งตระกูลกงซูและตระกูลกงหยางได้ลอยตัวขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้าขณะที่ลมแรงพัดปะทะพวกเขา
พวกเขาแต่ละคนมีระดับที่ไม่ธรรมดา บางคนอยู่ในระดับสี่ของอาณากมหาสมุทรอันศักดิ์สิทธิ์ สำหรับกงซูเกาและกงหยางจุนทั้งสองอยู่ในระดับเจ็ดของอาณาจักรมหาสมุทร
ขณะเดียวกันเหล่าปรมาจารย์แห่งอาณาจักรมหาสมุทรอันศักดิ์สิทธิ์กำลังบินว่อนวนอยู่บนท้องฟ้าและปล่อยพลังที่น่ากลัวอันทรงพลังราวกับพวกเขาเพิ่งลงมาสู่โลก
“ช่างไรเดียงสาจริงๆ ที่คิดว่าตัวเองจะเอาชนะข้าได้!” กงซูเกาหัวเราะ “พวกเจ้าคิดว่าจะสามารถเอาชนะปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่จากทั้งสองครอบครัวของเราได้เรอะ?”
“เจ้าคิดอย่างไง?” ซูเทียนจิที่ยืนลอยอยู่ในอากาศพลางชูสองนิ้วขึ้นสู่ท้องฟ้า กระแสสาระสำคัญทางจิตวิญญาณอันน่ากลัวนับไม่ถ้วนมารวมสถิตอยู่รอบตัวเธอจากทุกทิศทาง เธอกำลังรวบรวมก้อนเมฆบนท้องฟ้าและดึงสายฟ้าลงมาจากสวงสวรรค์!
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกดึงดูดโดยพลังลึกลับดูเหมือนสภาพแวดล้อมภายนอกจะแปรปวนอย่างรุนแรง
“มีใครในหยุนเตียนกล้าที่จะบล็อกการประท้วงของข้ามั้ย?” ซูเทียนจิเอ่ยถามด้วยสีหน้าเยือกเย็น ท่าทีของเธอที่ยืนอยู่บนอากาศราวกับนางฟ้าที่โรยตัวลงมาจากสวรรค์ เธอชูสองนิ้วชี้ไปที่ดาบอันใหญ่มหึมา มันเป็นดาบแห่งสวรรค์ซึ่งเป็นเทคนิคขั้นสูงสุดของภูเขาชู มันถูกย่อลงเพื่อให้เธอได้จับอย่างถนัดมือ
เวลาเดียวกันดาบสวรรค์อีกเล่มหนึ่งก็ถูกย่อลงตามที่เยซงเต๋าร่ายเวทย์ เขาตะโกนก้อง “มีใครในดินแดนหยุนเตียนที่กล้าจะหยุดข้ามั้ย?”
พวกเขาเป็นผู้อาวุโสและหัวหน้าของกองกำลังมีความสามารถสูงมากนอกจากนี้ยังเป็นผู้เล่นกลุ่มแรกสุดของเซียนกระบี่พิชิตมาร พวกเขาเข้าใจและเชี่ยวชาญในเทคนิคดาบสวรรค์ขั้นสุดท้ายเนื่องจากได้ทำความเข้าใจจากหนังสือสวรรค์จากละครเรื่องกระบี่เทพสังหาร
ขณะเดียวกันจุนหยางชีโบกแขนของเขาราวกับว่าส่งสัญญาณท้องฟ้าขณะนี้เต็มไปด้วยเปลวไฟสีฟ้าอ่อนราวกับว่าโลกทั้งใบถูกปกคลุมไปด้วยไฟ!
“ข้าไม่เคยทดสอบทักษะของกลุ่มบลูเฟรมเลยหลังจากที่ขเาได้ปรับปรุงมัน ข้าต้องการให้ข้าลองทดสอบกับพวกเจ้ามั้ย?”
เวลาเดียวกันผู้อาวุโสจากกลุ่มพันธมิตรวู่เว้ยเองและนายพลของกองทัพตาจินก็ได้เปิดเผยความแข็งแกร่งในการฝึกฝนของพวกเขา ทันใดนั้นพลังที่น่ากลัวของผู้อาวุโสก็ได้ส่งกระแสคลื่นอันดังสะนั่นไปทั่วท้องฟ้า
“น่าประหลาดใจมากที่ดินแดนหยุนเตียนช่างอ่อนแอมาก!”
“พวกท่านกล้าที่จะต่อสู้กับเรา?”
การแสดงออกของกงซูเกาและกงหยางจุนเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด “ล่าถอย! ผู้คนจากหยุนเตียนล่าถอยทัพ!”
เมื่อเห็นเหล่าศัตรูของเขาเปิดใช้งานพลังจากสวรรค์จิตใจของพวกเขาทรุดลง
“หยุด!”
“อย่าวิ่ง!”
พวกเขามองย้อนกลับไปทางต้นเสียงและเห็นดาบแห่งสวรรค์ที่น่ากลัวสองเล่มกำลังพุ่งเจ้าหาพวกเขา .. ใช่! พวกเขาวิ่งโกยเร็วกว่าเดิม
กงซูเกาที่วิ่งไม่คิดชีวิตตะโกน “ใช้เทคนิคหลบหนีเร็ว เราจะต้องปลอดภัยเมืองกลับไปหยุนเตียน!” เขารีบโกยบินหนีไปยังเมืองด้วยความรวดเร็ว เขาเร็วในการหนีนั้นรวดเร็วกว่าความเร็วสฦูงสุดของเรือจิตวิญญาณ ในไม่ช้าเขาก็กลับมาถึงยังดินแดนเกิดพร้อมกับกงหยางจุนและผู้อาวุโสบางคน
“เรากลับเข้าไปยังดินแดนส่วนกลางเมื่อไร ข้าจะขอให้คนจะตระกูลกงยีส่งกองกำลังไปยังตาจินเพื่อฆ่าพวกเขาให้หมด!” นัยน์ตาของพวกเขาตอนนี้มีแต่ความโกรธแค้นและไร้อายธรรมใดๆ
ขณะที่เขากำลังพูดนั้นเสียงหัวเราะและเสียงพูดเป็นชุดลอยมา
เสียงหนึ่งดังขึ้นว่า “สายลมจากสวรรค์นำดาบเล่มนี้เพื่อไปขจัดความชั่วร้ายในสิ้นโลก”
เสียงสอง “ข้าจะดื่มน้ำจากทะเลสาบและแม่น้ำจากนั้นก็กลืนดวงอาทิตย์และดวงจันทร์”
“ข้าคือดาบแห่งเหล้าอมตะผู้เดียวที่ยังคงอยู่!”
ด้วยคำพูดที่ถูกปลุกขึ้นจากผู้ฝึกฝนหลายคนของกลุ่มพันธมิตรวู่เว้ยที่ลอยตามลมติดตามดาบ จากนั้นดาบพุ่งลงและบล็อกศัตรูของพวกเขาทันที
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น