Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ 1832.3-1842.3

 ตอนที่ 1832-3

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงซัดพลังชุดใหญ่ อันอยู่เหนือความคาดหมาย โดยสร้างความเสียหายเป็นชุดต่อตัวแทงค์ของฝ่ายคู่แข่ง และลากยูกิชินและโฮชิโนะให้มาอยู่ใกล้ตัว ใช้สกิลสตันรอบด้าน ในเวลาเดียวกัน ฉินมั่วได้ใช้สกิลหลักเดินทางมายังกลางสนามรบ ส่งดาบเล่นงานตัวแทงค์ที่เหลือเลือดไม่ถึงหนึ่งในสาม

KO!

เสียงเอฟเฟกต์สองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน ไม่ว่าจะเป็นอวิ๋นหู่หรือตัวแทงค์ของฝ่ายตรงข้าม ล้วนแต่หยุดการแข่งลงเพียงเท่านี้ ซึ่งหมายความว่าทั้งการแข่งขันจะเหลือเพียงห้าคนเท่านั้น โดยทีมอาทิตย์อุทัยเหลือยูกิชิน โฮชิโนะ และตัวยิงที่ใกล้ฟื้นคืนชีพ ส่วนทีมไดมอนด์เหลือเพียงป๋อจิ่วและฉินมั่ว

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หลังจากที่ฉินมั่วฆ่าตัวแทงค์ของทีมอาทิตย์อุทัย ก็ถูกดาบวงพระจันทร์ของโฮชิโนะทำร้ายจนเสียเลือดไปครึ่งหลอด บวกกับสกิลของยูกิชินที่จับเป้าหมายตรง ทำให้ถึงเขาจะหลบเข้าไปยังพุ่มหญ้า ก็ไม่อาจเลี่ยงพลังชุดใหญ่ของฝ่ายตรงข้ามได้

“หนนี้ ฉินมั่วคงไม่ไหวแล้ว” แบล็กพีช Z ก็อยู่ไกล หลังจากที่ล่าทีมมินเนี่ยนได้ ซึ่งต่อให้ข้ามกำแพงก็กลับมาไม่ทัน ฉินมั่วที่เหลือเลือดไม่ถึงหนึ่งในสามจะต้องเผชิญหน้ากับยูกิชินและโฮชิโนะสองคนนี้

เซวียเหยาเย่าไม่กล้าดูทันที ปิดตาด้วยมืออันสั่นเทา และในระหว่างที่ทุกคนคิดว่าเกมจะจบลงแบบนี้ ฉินมั่วพลันหายตัวไป! อันเป็นการเคลื่อนตำแหน่งด้วยสกิลหลัก เสมือนเป็นเถ้าที่มอดไหม้ได้ลุกโชนขึ้นในทันใด ทุกคนนั่งตัวตรง ดูเหตุการณ์ดังกล่าวด้วยความตื่นเต้น! กระทั่งผู้บรรยายยังอดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า “เยี่ยม!” ทว่ายูกิชินจะยอมให้ฉินมั่วหนีรอดได้หรือ เขาหมุนตัวบินตามประชิด แต่ฉินมั่วไม่คิดจะสู้กับอีกฝ่าย ร่างเพรียวเหาะไปยังเลนล่าง ทว่าโฮชิโนะประเมินล่วงหน้าไว้เรียบร้อยแล้ว โดยไปดักฉินมั่วที่นั่น และในระหว่างที่ดาบวงพระจันทร์กำลังจะฟาดลงมา ร่างหนึ่งก็ปรากฎตรงหน้าทันที ทวนยาวตวัดร่างเขาลอยกลางอากาศ

แบล็กพีช Z นั่นเอง

ผู้คนไม่เคยได้ยินเสียงรัวพิมพ์รวดเร็วขนาดนี้มาก่อน ทั้งสองพิมพ์เร็วอย่างสูสีกัน ดาบวงพระจันทร์ปะทะทวนยาว  ก่อเกิดประกายแสงสีเงินนับไม่ถ้วน

เวลานี้ตัวยิงของทีมอาทิตย์อุทัยฟื้นชีวิตแล้ว ทั้งยังยิงระเบิดระยะไกลมาทางนี้ โดยระเบิดนั่นมีฤทธิ์ทำให้สตันที่ไม่เพียงแต่จะทำให้คนเสียเลือด ยังทำให้คนมึนได้หลายวินาที กระทั่งป๋อจิ่วยังหลบไม่ทัน

ยูกิชินฉวยจังหวะนี้ซัดพลังชุดใหญ่แบบเกาะติดเป้าหมาย ทำให้แบล็กพีช Z เสียเลือดหนัก! ผู้เล่นที่เหลือเลือดน้อยสองคนสู้กับคู่แข่งที่เหลือเลือดครึ่งหลอดอีกสองคน แถมยังมีตัวยิงไกลของฝ่ายนั้น เกรงว่าหนนี้ทีมไดมอนด์คงตายยกทีม เพราะแบล็กพีช Z ไม่เหมือนฉินมั่วตรงที่เธอมีสกิลเดินตำแหน่ง เมื่อมาถึงตรงนี้ ดูเหมือนจุดจบของเกมจะชัวร์แล้ว

ทว่าไม่มีใครสังเกตเลยว่า เวลานี้ป๋อจิ่วที่นั่งตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ได้สลับหน้า…

………………………………………………….

ตอนที่ 1833-1

ความเร็วในการพิมพ์นั้นทำให้คนตาลายได้เลยทีเดียว ไม่มีใครเห็นชัดว่าเธอทำอะไร เดิมคิดว่าจะหนี แต่กลับไม่ปรากฏความเคลื่อนไหวที่ว่าผ่านหน้าจอ คงหนีไม่ทันแล้ว ต่อให้ฉินมั่วหันมาใช้ดาบลดความเร็วของโฮชิโนะ ทว่ายูกิชินกลับได้พลังใหม่มาในเวลานี้ สร้างความเสียหายเกาะติดเป้าหมาย ดาบยาวมุ่งประชิดป๋อจิ่ว

เมื่อเห็นร่างตรงหน้านอนกองลงกับพื้น เหล่าแฟนคลับต่างเงียบกริบทันที กระทั่งสีหน้าของเซวียเหยาเย่าพลอยซีดเผือดไปด้วย แต่สถานการณ์ในเวลานี้ชัดเจนมาก โดยอยู่ที่ 3:2 หากป๋อจิ่วตายไปล่ะก็ ฉินมั่วที่เลือดเหลือน้อยย่อมตรึงสถานการณ์ไว้ไม่ไหวแน่

ทีมไดมอนด์…ใกล้แพ้แล้วจริงๆ เหรอ กระทั่งผู้บรรยายยังพลอยเสียดายไปด้วย กำลังจะหยิบไมโครโฟนขึ้นมาพูดสรุปความสุดท้าย ทางด้านเมลินสรุปตรงๆ เลยว่า “ไม่ต้องแข่งต่อไปแล้ว ยังไงฉินมั่วก็หนีไม่รอด”

เวลานี้ทุกคนต่างรู้สึกอย่างเดียวกัน แต่ในวินาทีถัดมา แฟนคลับที่ไหล่ตกต่างเหมือนถูกกระตุ้น พากันนั่งตัวตรง สองตาจ้องหน้าจอเขม็ง ต่างตื่นเต้นกันยกใหญ่ เพราะร่างที่นอนกองกับพื้นกลับลุกขึ้นมายืนได้อีกครั้ง

“ดาบการ์เดียน แองเจิล!”

“เมื่อกี้เทพ Z ใช้ไอเทมดาบการ์เดียน แองเจิล!”

เมลินช็อกยิ่งกว่า เพราะหากใช้ไอเทมดังกล่าว จะต้องมีการเปลี่ยนไอเทม แบล็กพีช Z ออกไอเทมนี้ตั้งแต่เมื่อไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเมลินที่ไม่เข้าใจทีมไดมอนด์อย่างถ่องแท้ คิดว่านับแต่เริ่มต้น แบล็กพีช Z ก็เป็นเพียงตัวประกอบที่คอยให้การสนับสนุนเท่านั้น แล้วเขาทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?

แน่ล่ะ แชมป์เฟิร์สคิลแห่งโซน C ไม่ได้มาง่ายๆ และฉินมั่วเหมือนจะเดาได้ว่าเธอจะถูกชุบชีวิต จึงไม่หนีไป แต่เคลื่อนที่ด้วยสกิลหลัก หายตัวไปปรากฏอยู่ที่ด้านหลังยูกิชิน

“เดี๋ยว ฉินมั่วแทบจะไม่มีเลือดแล้ว ยังคิดจะทำอะไรอีก!”

ยังคิดทำอะไรน่ะหรือ? ก็รวมทีมสู้ไง ไม่มีใครคาดคิดถึงการกระทำของเขา กระทั่งยูกิชินยังอึ้ง ก่อนจะหันหลังไป ในระหว่างนั้นฉินมั่วใช้สกิลหลักหายตัวไปจากตรงหน้าของยูกิชิน ร่างที่แสนสง่ากุมดาบไว้ในมือ ยืนอยู่ในพุ่มไม้ กระทั่งแขนเสื้อยังสะบัดจนเกิดเสียงจากแรงลมพัด

ทุกคนได้เห็นฉากตรงหน้า ต่างยืนกันไม่ไหว! เพราะฉากดังกล่าวคุ้นตามาก…มากขนาดที่พวกเขาได้เห็นในเวลานี้ยังตาแดงก่ำไปด้วยความสะเทือนอารมณ์ กระทั่งโฮชิโนะยังรู้สึกตัว กำลังจะแทงร่างในพุ่มไม้ แต่กลับเห็นเขาเดินตำแหน่งอย่างหลักแหลม ฝนดาบตกลงมา คมดาบสีเงินฟาดฟันสามครั้ง แสงเงินตระหง่านรอบกายเขา

KO!

ร่างของยูกิชินล้มลงไป กระทั่งโฮชิโนะยังเสียเลือดไปเยอะ นั่นคือสามพันมีดประหาร การฆ่ากลับทั้งที่เลือดแทบหมดตัว นี่แหละคือฉินมั่ว!

โฮชิโนะไม่ให้โอกาสชายหนุ่มหนีรอด ดาบวงพระจันทร์ประหารเข้ามาตัดเลือดหยดสุดท้ายของฉินมั่ว ในเวลานี้ แบล็กพีช Z ตวัดทวนยาวขึ้นมา ไม่ได้บังความเสียหายแทนฉินมั่ว แต่ซัดพลังชุดใหญ่ออกไป

ทุกคนต่างเห็นเธอนั่งตรงหน้าคอมพิวเตอร์อย่างชัดเจน มือขวากุมเมาส์ กวาดทวนยาว ในระหว่างที่ตัวยิงของฝ่ายตรงข้ามคิดจะสตัน เธอก็ถอยหลังอย่างเร็ว

 …………………………………………………

ตอนที่ 1833-2

และในระหว่างที่ทุกคนคิดว่าเกมจบลงแน่ เธอรีบกระโดดกำแพงเข้าไปใกล้ตัวโฮชิโนะอีกครั้ง แสงสีเงินกระจายเต็มจอยังไม่จางลง ทวนยาวของเธอก็ตีเข้าร่างโฮชิโนะ กระทั่งยังทิ้งเงามังกรยักษ์บนพื้น ดูเท่จนคนไม่อาจมองตรงๆ!

โฮชิโนะถึงกับชะงักนิ้ว ก่อนจะยิ้มออกมา เดาจุดจบได้ “มองข้ามคุณจริงๆเลย Z แต่ผมไม่ไปคนเดียวหรอกนะ” พูดแล้วก็หมุนตัวตวัดดาบวงพระจันทร์สกัดฉินมั่วไว้

หากเป็นเขาคนเดียวคงลากฉินมั่วไปด้วยไม่ได้ แต่ทีมอาทิตย์อุทัยยังมีตัวยิงไกลอยู่ด้วย ระเบิดสตันถูกยิงออกมา

KO!

เสียงเอฟเฟกต์สองเสียงดังพร้อมกัน ฉินมั่วเลิกคิ้วเล็กน้อย โฮชิโนะที่ตายไปถอดหูฟังพลางอมยิ้ม ทว่าฉินมั่วกลับไม่ถอดหูฟังออก เสี้ยวหน้าของชายหนุ่มยังหล่อดังเดิม นิ้วเรียวเคาะไมโครโฟน เอ่ยกับร่างหนึ่งของทีมไดมอนด์ที่ยังคงกระพันอยู่ “ช่วยล้างแค้นให้แฟนด้วยนะ”

ผู้ชม “…”

พวกเขาไม่คิดเลยว่า ท่านเทพตายไปแล้วยังมีอาการแบบนี้!

จ้าวซานพั่งถึงกับสูดปาก “โอ เวลาอย่างนี้แล้วยังจะอวดสวีทอีก ขอยอมแพ้เลยว่ะ ฉันล่ะเชื่อความหน้าด้านของฉินมั่วจริงๆ นี่กำลังถ่ายทอดสดทั่วโลกนะ เขาอยากให้คนทั้งโลกรู้หรือไงว่าตัวเองเป็นแฟนกับเจ้าแบล็ก?”

โฮชิโนะพลอยอึ้งตามไปด้วย ราวกับไม่คิดว่าฉินมั่วจะพูดแบบนี้ ในขณะที่แฟนคลับในสนามสดตายกันเกือบหมด ต่างกุมหน้าที่แดงขึ้น “แบล็กพีช! เร็ว ช่วยแก้แค้นให้แฟนเร็ว!”

ผู้บรรยายกระแอมกระไอ พวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดยังไงจริงๆ? แต่การแข่งขันยังไม่สิ้นสุด เพราะไม่ว่าจะเป็นยูกิชินหรือโฮชิโนะ พวกเขาต่างฟื้นคืนชีพได้อีก ทว่าในเวลายี่สิบวินาทีนี้ น่าจะยังไม่เกิดอะไรขึ้น แต่ความมันส์ของการรวมทีมรบ สร้างความฮือฮาได้ทั่วทั้งในประเทศจนไปถึงต่างประเทศ เพราะไม่มีใครทำได้เหมือนทีมไดมอนด์ที่ยังฆ่ากลับทั้งทั้งที่เลือดเกือบหมด ทั้งนี้มันเป็นการพิสูจน์ความสามารถที่แท้จริงของทีมไดมอนด์ได้ว่าเป็นอย่างไรกันแน่

แต่แค่นี้จะพอได้อย่างไร? ในฐานะที่เป็นผู้มีความเร็วสูงอย่างแบล็กพีช Z จะไม่ฉวยอากาศโจมตีกลับได้หรือ!

เดิมเหล่าผู้บรรยายคิดว่าเกมดำเนินจนมาถึงบทสรุปแล้ว กลับได้เห็นแบล็กพีชตีบลูบัฟ ดูดเลือดจากมันได้หนึ่งในสาม ก็อาศัยจังหวะนี้กระโดดข้ามกำแพงไปซุ่มที่พุ่มหญ้า ราวกับจะบอกให้ทุกคนเข้าใจหลักการที่ว่า ‘ฉันจะแก้แค้นให้แฟน เอ้ย จะลอบฆ่าคน’

ตัวยิงของคู่แข่งเองรู้ตัวว่าเธอจะมาฆ่าตัวเอง จึงไม่กล้าหยุด รีบใช้สกิลวิ่งหนีหลบการโจมตีอย่างไม่ลังเลใจ

ทว่าสิ่งที่น่าแปลกก็คือ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขา หรือว่าแบล็กพีช Z จะรอโอกาส หรือว่าเธอกำลังรอพลังชุดใหญ่ อุตส่าห์นึกถึงหลายๆ ความเป็นไปได้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเมื่อเธอปรากฏตัวอีกครั้ง กลับไม่ได้อยู่ในตำแหน่งข้างตัวยิง แต่อยู่ที่เลนบน พร้อมด้วยทีมมินเนี่ยนสองทีมที่เลนบน

พอเลื่อนสายตามองตาม ทุกคนถึงได้เห็นว่าการต่อสู้เมื่อกี้ ป้อมสุดท้ายที่เลนบนของทีมญี่ปุ่นพังทลายลงแล้ว เวลานี้แบล็กพีช Z นำทีมมินเนี่ยนสองทีมวิ่งไปยังกลางเมืองของฝ่ายตรงข้าม!

ตัวยิงของฝ่ายคู่แข่งอึ้งตะลึง รีบกดปุ่มกลับเมืองอย่างรวดเร็ว หากอยากพูดอะไรในใจจะต้องเป็นแบบนี้แน่ ‘ไหนบอกว่าจะแก้แค้นให้แฟนไง? ที่แท้ก็มาหลบตรงนี้ กะจะล่อลวงฉันล่ะสิ เป็นแผนลวง ต้องเป็นแผนลวงแน่ๆ’

………………………………………………..

 ตอนที่ 1834

หากจะบอกว่าการแข่งก่อนหน้านี้วัดกันที่เทคนิคการเล่นและการประเมินล่วงหน้า งั้นตอนนี้ก็เแข่งกันที่เวลา! ผู้จัดการทีมอาทิตย์อุทัยที่สุขุมเสมอมาพลอยลุกขึ้นอย่างอดรนทนไม่ไหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหล่าแฟนคลับที่ติดตามการแข่งมาตลอด!

“เร็วเข้าๆๆ” เวลานี้ทุกคนต่างคิดอย่างเดียวกัน สัญลักษณ์การกลับเมืองของตัวตัวยิงทีมอาทิตย์อุทัยยังคงหมุน อยากจะไปให้ถึงหน้าป้อมคริสตัลแทบใจจะขาด

“ตามไปทันแล้ว!” เมื่อเห็นตัวยิงวิ่งตามทัน ผู้บรรยายพลอยตื่นเต้นไปด้วย และในเวลานี้นี่เอง แบล็กพีช Z ก็พาทีมมินเนี่ยนไปถึงกลางเมือง

แต่หากเธอจะล้มเมืองย่อมยากอย่างเห็นได้ชัด ด้วยเหตุที่ว่าตัวเธอที่เหลือเลือดไม่ถึงครึ่งหลอดจะฝืนล้มเมืองได้อย่างไร จะต้องลำบากแน่นอน อีกทั้งเธอยังไม่ใช่ตัวแทงค์และตัวยิง ย่อมทนรับความเสียหายรุนแรงไม่ได้ แล้วยังยิงไกลไม่ได้อีก แถมอีก 12 วินาทียูกิชินก็จะฟื้นแล้ว ดังนั้นเวลานี้แบล็กพีช Z จึงต้องถอย รอจนฉินมั่วฟื้นชีวิตขึ้น ค่อยสู้กันใหม่ นี่คือความคิดของคนทั่วไป

ทว่าคนทั่วไปในที่นี้ ไม่รวมป๋อจิ่วด้วย! และในระหว่างที่ทีมอาทิตย์อุทัยเตรียมใจไว้ว่าเธอต้องถอนตัวกลับมาแน่นอน ทุกคนก็ได้เห็นเธออาศัยจังหวะที่ทีมมินเนี่ยนเข้าไปข้างใน ตวัดทวนยาวสร้างความเสียหายทั้งหมดแก่ตัวตัวยิงทีมคู่แข่ง ส่งผลให้อีกฝ่ายเหลือเลือดแค่ครึ่งหลอด

“ทำไมถึงมีแรงฆ่าได้หนักขนาดนี้?” นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนสงสัย เพราะหากอิงตามหลักเหตุผลแล้ว แบล็กพีชแลกไอเทมโจมตีมาเป็นการ์เดียน แองเจิลแล้ว ผลจากการสร้างความเสียหายต้องลดลงถึงจะถูก

“เดี๋ยว เขาออกไอเทมไม่เหมือนครั้งที่แล้ว”

ไม่เหมือนจริงๆ ทว่าจุดสำคัญอยู่ที่ไม่มีใครรู้ว่าเธอแลกไอเทมตั้งแต่เมื่อไร สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ตัวป๋อจิ่ว

เส้นผมสั้นเซอร์สีเงินขยับไหวตามจังหวะที่เธอเคลื่อนเมาส์ แต่ด้วยเหตุจึงทำให้จมูกของเธอสูงโด่งดูเท่ กระทั่งเสี้ยวหน้ายังหล่อคมขึ้นอีกต่างหาก ก่อเกิดพลังที่ทำให้คนเชื่อถืออย่างน่าประหลาดว่า หากเป็นเธอต้องทำได้แน่!

“เฮ้ย ดูสเตตัสเขาสิ”

นับแต่รวมทีมสู้ ทุกคนต่างมองข้ามอย่างหนึ่ง นั่นคือการเปรียบเทียบสเตตัส ตอนนี้ทุกคนถึงได้รู้ตัวว่าสเตตัสของแบล็กพีช Z สูงกว่าตัวยิงของทีมอาทิตย์อุทัยถึงสองพัน! ไอเทมที่แลกมากะทันหัน รวมถึงสเตตัสที่เหนือกว่า มิน่าล่ะถึงได้สร้างความเสียหายให้ตัวยิงขนาดเสียเลือดไปครึ่งหลอดด้วยพลังเดียว

แต่ยังไม่หมด ทุกคนต่างเห็นว่าเธอเอียงตัวเหาะขึ้นด้วยความเร็วที่สูงมาก กระทั่งยังสร้างลมได้รอบตัว ทว่าตัวยิงของทีมอาทิตย์อุทัยก็ไม่กระจอกเช่นกัน ฝ่ายนั้นเล่นงานเธอจนเลือดเกือบหมดตัว หากใช้พลังชุดใหญ่อีก แบล็กพีช Z ต้องตายอย่างไร้ข้อกังขาแน่!

ในเวลานี้ ทุกคนต่างเห็นเธอวาดเมาส์เป็นตัว Z ตวัดทวนยาวไปที่ด้านหลังของตัวยิง ระเบิดถูกยิงออกไป เป้าหมายการโจมตีหายวับ ไม่เพียงเท่านั้น สิ่งที่สำคัญกว่าคือเป้าหมายของแบล็กพีช Z ไม่ได้อยู่ที่การฆ่า เพราะเมื่อทวนยาวตวัด เธออาศัยตอนที่ยังมีทหารที่รับความเสียหายอีกสองตัว ทำลายป้อมคริสตัลทันที!

เสียงหนึ่งดังขึ้นมา เดิมทีป้อมคริสตัลเหลือเลือดไม่เต็ม ตอนนี้เหลือไม่ถึงครึ่งแล้ว คราวนี้ตัวยิงของทีมคู่แข่งรู้แล้ว ว่าตัวเองถูกหลอก เมื่อกี้ที่แบล็กพีช Z ทำลงไปเพื่อดึงความสนใจไม่ให้เขาล่าทีมมินเนี่ยนต่างหาก

แต่เมื่อนึกขึ้นได้ เขารีบหันกลับไป…

……………………………………………………………

ตอนที่ 1835

ในระหว่างที่คิดจะล่าทีมมินเนี่ยน กลับคาดไม่ถึงว่า แบล็กพีช Z จะไม่ยอมเปิดโอกาสให้ เธอตวัดทวนยาว มังกรร้องโหยหวน เหลือเพียงตัวอักษรบนจอเพียง KO!

อาวุธที่ต่างกัน แต่กลับเล่นได้เหมือนกัน การฆ่ากลับทั้งทั้งที่เลือดเกือบหมด แสงเงินโปรยตัวลงมา ป๋อจิ่วกุมเมาส์ไม่หยุด

3 วินาที

2 วินาที

1 วินาที!

ในระหว่างที่ทุกคนต่างสงสัยว่าเธอข้ามไปที่บ่อน้ำพุของทีมอาทิตย์อุทัยได้อย่างไร ยูกิชินก็ฟื้นคืนชีพแล้ว! เขาพุ่งตัวออกมา แต่ป๋อจิ่วพลันคว้าทวนยาวออกมาสกัด!

“แบล็กพีช Z จะทำอะไรน่ะ?”

“มีหวังตายแน่นอน”

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ยูกิชินแค่ส่งสัญญาณพลังชุดใหญ่ ก็ฆ่าแบล็กพีช Z ได้ราบคาบแล้ว แต่ระหว่างที่คมดาบของเขาฟาดลงมา เสียงพังทลายดังกึกก้องจากหน้าจอ ตามจังหวะที่ป้อมคริสตัลแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนเศษกระจก เกิดแสงสีเงินในแต่ละเสี้ยวส่วน ทั้งยังได้ยินเสียงมังกรคำรามซ้ำๆ กัน จากนั้นภาพทุกอย่างก็หยุดชะงัก รวมถึงอากัปกิริยาของตัวละครที่ยูกิชินบังคับด้วย ส่วนตัวละครของป๋อจิ่วกำลังเหยียบแสงสีเงินที่ทวนยาวของเธอสร้างไว้ เธอยืนอย่างโดดเดี่ยว

เสียง ‘สวบ’ ดังขึ้น เสียงเอฟเฟกต์ชนิด 3 D ดังสะท้อนทั่วทิศ พร้อมๆกับตัวอักษรที่ปรากฎออกมาว่า “ชนะ!”

วินาทีนั้น เงียบสงัดกันทั้งสนาม อากาศเหมือนจะโพยพุ่งจากทรวงอกอย่างรวดเร็ว สมองยังเต็มไปด้วยภาพการสู้เดี่ยวในตอนท้ายของป๋อจิ่ว กระทั่งยังได้ยินเสียงทวนกวาดล้างที่มาพร้อมแสงคมปราบอันเจิดจ้า

ความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจและรอยยิ้มแย้มขอคนที่อยู่เคียงข้างตลอดเส้นทาง หยุดชะงักลงในเวลานี้ กระทั่งป๋อจิ่วปลดหูฟังออก มุมปากบิดโค้งเป็นรอยยิ้ม เสียงกระหึ่มดังสนั่นทั่วทุกซอกมุม

“ชนะ ชนะแล้วเหรอ?” เฟิงซ่างเหมือนจะไม่อยากเชื่อ ส่วนหลินเฟิงลุกขึ้นมาเป็นคนแรก วิ่งไปหาป๋อจิ่วที่นั่งอยู่ที่เดิม เป็นครั้งแรกที่แม้จะมีหัวหน้าอยู่ด้วย แต่เขาก็ไม่สนใจจะเก็บไม้เก็บมือ กระทั่งโคโค่และเพื่อนๆ ยังตรงเข้าไปลอยป๋อจิ่วขึ้นกลางอากาศ! เสียงหัวเราะแสนเบิกบานดังตามอารมณ์ที่ถูกปลดปล่อยออกมา ทุกคนต่างแสดงออกตามความรู้สึกที่มี นอกจากเสียงปรบมือ เหล่าแฟนคลับต่างยกมือปิดปาก ดวงตาแดงก่ำด้วยความตื้นตัน

คนที่คอยติดตามมาตลอดเส้นทางล้วนเข้าใจว่า มันไม่ง่ายเลยนะที่จะเอาชนะได้ เยี่ยมจริงๆ! แฟนคลับบางคนแอบกระซิบ “พี่กุย ฉันอยากร้องไห้”

“ยัยบ้า จะมาร้องอะไร ตอนนี้ต้องยิ้มสิ” แต่ตอนที่พูดเช่นนี้ หญิงสาวที่แสนเก่งในวงการธุรกิจกลับเสียงสั่นเครือ

คุณเข้าใจไหมว่า วันหนึ่งพวกเราจะปล่อยให้เขื่อนน้ำตาแตก ไม่ใช่ด้วยเหตุแห่งความเสียใจ แต่เพราะตื้นตันใจ เพราะเวลานี้คนที่ยืนตรงหน้าจอได้พิสูจน์เกียรติภูมิของตัวเองแล้ว

หลายคนยังจำได้ดี ตอนที่ป๋อจิ่วต้องแบกรับตำแหน่งรองหัวหน้าทีมไดมอนด์ เธอยืนต่อหน้ากล้อง เอ่ยว่า ‘ผมอยากให้คนที่ชอบพูดอย่างมั่นใจได้ว่า อีสปอร์ตไม่ได้เป็นแค่เกม แต่เป็นพลังแห่งความรัก เป็นความเยาว์วัยและการแข่งขัน ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน เราจะอยู่ที่ใด จะต้องเจอกับความอยุติธรรมมากแค่ไหน ก็จงอย่าได้ล้มเลิก อย่าเคยชินกับความมืดแล้วไม่รู้สึกถึงตัวตนของแสงสว่าง อันที่จริงจะมีคนอยู่กับเราเสมอ ขอแค่ไม่เปลี่ยนความตั้งใจเดิม ต่อให้ต้องเจอกับคนกลุ่มนั้นก็ยังขจัดเมฆหมอกออกไปจนเห็นหนทางแห่งแสงสว่างได้’

…………………………………………………..

ตอนที่ 1836

ในฐานะที่เป็นผู้ชนะ หน้าจอยักษ์จะฉายชื่อของทีมชนะขึ้นมาเรื่อยๆ รวมถึงภาพเด็ดของการแข่งขันในแต่ละครั้งของพวกเขา

นับแต่การแข่งระดับเมืองที่เริ่มเข้มข้น ไล่มาจนถึงรอบแปดทีมสุดท้าย แถมด้วยรอบรองชนะเลิศที่ร่างร่างหนึ่งยืนในสนามแข่งด้วยสภาพคอตกด้วยความพ่ายแพ้

ต่อมาเป็นการแข่งขันรอบฟื้นคืนชีพที่ตรึงตราตรึงใจทั้งวงการ ความมุ่งมั่นตั้งใจในรอบชิงชนะเลิศ แม้จะโดนแอนตี้จนไม่รู้สึกปลอดภัย กระทั่งต้องมานอนหลับที่ผับ หรือเมื่อตอนที่พวกเขายืนต่อหน้ากล้อง ไม่เคยเบือนสายตา กระทั่งได้แสดงฝีมือในการแข่งชิงแชมป์เอเชีย ชื่อไอดีของทีมไดมอนด์ที่เคยคุ้นผ่านไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า

ความเจ็บปวดและรอยยิ้มที่ผ่านไปของทุกคน ประทับลงในหัวใจทุกคนตามจังหวะที่พวกเขากุมเมาส์  จนมาถึงช่วงท้ายที่เหล่าแฟนคลับมากมายต่างได้ยินเสียงเรียบว่า ‘ผมคือหัวหน้าทีมไดมอนด์ ฉินมั่ว’

เสียงฮือฮาดังลั่น หลายต่อหลายคนลุกขึ้นมา ผู้เล่นตำแหน่ง MVP ของสนามนี้ยังคงเป็นของฉินมั่ว!

ฝ่ายป๋อจิ่วรู้สึกสมใจปรารถนาในทันทีเมื่อได้ยินเสียงประกาศที่ว่า เขาไม่เคยถูกดึงลงมา ยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งที่สมฐานะของเขา และครั้งนี้ก็มีเธออยู่เคียงข้าง

ฉินมั่วจับสายตาของคนมองคนที่มองเขาได้ จึงหันหน้าเล็กน้อย ยิ้มนิดๆ “ชอบมองอย่างนี้?”

“หืม? อื้ม” ตอนนี้ป๋อจิ่วดีใจมากจนฟองแห่งความสุขลอยขึ้นในหัวใจ ไม่รู้ว่าท่านเทพหมายถึงด้านไหนกันแน่

ฉินมั่วเอ่ยเสียงเรียบ “ยังไม่รีบเข้ามาอีก”

ป๋อจิ่วก็ไม่อยากอยู่ห่างจากเขา แฟนเธอนี่นะ ยิ่งยืนใกล้ได้แค่ไหนก็ยิ่งดี

ฉินมั่วเดาความคิดของคนบางคนออก มุมปากยกยิ้ม ทำให้คนรู้สึกถึงความหวาน และรอยยิ้มดังกล่าวถูกกล้องจับภาพได้ด้วย

ดังนั้นคนทั้งประเทศจึงถูกสาดอาหารหมาใส่โครมใหญ่

จ้าวซานพั่งจะพูดอะไรได้ เขาคิดว่าตัวเองหล่อทั้งยังเข้าใจคนอื่น แต่กลับหาแฟนไม่ได้สักคน เจ้าฉินมั่วที่เป็นคนยึดตัวเองเป็นที่มั่นไม่เข้าใจจิตใจผู้หญิงเลยสักนิด กลับยิ้มได้หวานขนาดนี้ ฮึ เขาไม่ยอมรับหรอกว่ากำลังอิจฉาอีกฝ่าย!

ตามพิธีการปกติ ทั้งสองฝ่ายต้องมาแสดงความยินดีซึ่งกันและกัน จากนั้นทีมไดมอนด์ขึ้นเวทีรับรางวัล ทั้งสองยังยืนในตำแหน่งเดิม หัวหน้าทีมประจันหน้ากัน ส่วนรองหัวหน้าทีมก็ประจันหน้ากัน

ต้องบอกว่าแม้จะแพ้ แต่ทีมอาทิตย์อุทัยก็ยังแพ้ได้สง่าผ่าเผย เพราะเราจะไม่เจอคำว่าหมองหม่นจากใบหน้าของพวกเขา ทว่าผู้จัดการทีมต่างหากที่หมดอาลัย ไม่สนใจต่อการสัมภาษณ์ของคนทางนี้ จนกระทั่งเวลานี้ เขาก็ยังไม่อยากเชื่อว่าทีมตัวเองจะแพ้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเมลินที่ยืนตะลึงอยู่ เธออุตส่าห์มาที่นี่เพื่อทีมอาทิตย์อุทัย ก่อนหน้านี้อุตส่าห์เหยียดทีมไดมอนด์ไว้เยอะ แล้วตอนนี้จะแก้ตัวอย่างไร?

ยูกิชินพาลูกทีมเดินไป ยื่นมือออกมา ใบหน้าดูเจ้าเล่ห์เหลือแสน กระทั่งน้ำเสียงก็ยังไม่เปลี่ยน “รอแข่งกันปีหน้านะ”

ฉินมั่วรับคำเบาๆ บรรยากาศของทั้งสองเรียกไม่ได้ว่าเป็นมิตร แม้จะรักษามารยาทกันก็ตาม

ส่วนฝั่งของโฮชิโนะกลับต่างออกไป ไม่ได้จับมือ แต่กลับทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมายด้วยการเอื้อมมือไปกอดคนตรงหน้าเบาๆ น้ำเสียงอบอุ่นดังข้างหูของป๋อจิ่ว “Z เห็นไหม คุณจะเจิดจรัสที่สุดเวลาอยู่กับเขา ยินดีด้วยนะ ที่เอาชนะในสิ่งที่ควรจะชนะมาได้”

……………………………………………………..

 ตอนที่ 1837

 ป๋อจิ่วได้ยินแล้วยิ้มมุมปาก “ขอบคุณมาก โฮชิโนะ”

คำพูดเหล่านี้ มีเพียงเพื่อนคู่หูที่รู้ใจกันที่สุดถึงจะเข้าใจ

โฮชิโนะยิ้ม เอ่ยออกมาเจือความโหดหน้ายิ้มว่า “ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้ฉินมั่วรู้สึกยังไง”

หลินเฟิงที่ยืนด้านข้างอยากร้องตะโกนออกมาเช่นกัน ไม่ใช่แค่นายที่อยากรู้ ฉันก็อยากรู้ แต่ไม่กล้าดู!

นายมันเจ๋งเป้งเป็นบ้าที่กล้ากอดเจ้าแบล็กแบบนั้น เทพโฮชิโนะ ฉันหลินเฟิงขอแสดงความนับถือ นายมันเจ๋งไปเลยว่ะ!

เมื่อคิดเช่นนี้ หลินเฟิงก็แอบ…แอบมองอีกด้าน

เห็นไหมล่ะ! ถึงมุมปากของหัวหน้าจะหยักยิ้มอยู่ แต่เย็นชามาก และถึงสีหน้าจะไม่ถมึงทึง แต่ใครก็ตามที่เห็นยิ้มอย่างจอมมาร หัวใจต้องหนาวสั่นชัวร์

หลินเฟิงกลัวจริงๆ ว่าหัวหน้าจะทนไม่ไหว ตรงเข้าไปอัดอีกฝ่ายเข้าให้ เพราะไม่ว่าจะเป็นในเกมหรือชีวิตจริง ไม่มีใครกล้าหาเรื่องสู้ฝีมือของหัวหน้า คนทั้งทีมไดมอนด์ต่างจินตนาการถึงโถน้ำส้มสายชูแตกกันได้เลย

แต่ไม่น่าเชื่อว่าฉันมั่วจะไม่เข้าไปขัดขวาง หลังจากที่ทั้งสองกอดกันเสร็จ ชายหนุ่มแค่จูงมือป๋อจิ่ว ก่อนจะทิ้งคำพูดให้โฮชิโนะในระหว่างที่เดินผ่าน “นายจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป”

ไม่ว่าจะอย่างไร โฮชิโนะคิดถึงปฏิกิริยาที่ฉินมั่วควรจะมีแล้ว กลับไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดประโยคนี้ ช่างแทงใจจริงๆ แต่คงเพราะไม่เคยคิดจะเป็นคนพิเศษของเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถึงได้รู้สึกว่าเป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน คนอย่างฉินมั่วไม่เคยสนใจความคิดเห็นของคนอื่น แต่กลับให้เกียรติเธอ Z คนที่ยังเป็นนายน้อยของโลกแฮกเกอร์ผู้ช่วยเขาออกมาจากวังวนชีวิต เธอเดินมาสู่จุดนี้ได้อย่างไร เขาเข้าใจดีกว่าใคร คงเพราะความปรารถนาต่อชายหนุ่มคนนี้

โฮชิโนะหมุนตัว มองดูแผ่นหลังของฉินมั่ว เพิ่งจะคิดอะไรขึ้นได้ เสียงหนึ่งก็ดังข้างหู “ยังจะดูอีก? ไม่ไปหรือไง?” เสียงของยูกิชินนั่นเอง เจ้าตัวยิ้มมุมปาก แต่แววตาไร้ความอ่อนโยน แสดงให้เห็นว่าอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก

ไปกอดอะไรกับคนชนะ? ยูกิชินเม้มเรียวปากบาง สาวเท้าไปยังเส้นทางตรงกันข้าม โดยท่านผู้ชมต่างไม่เห็นอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมา แต่เห็นการกอดกันอย่างที่คาดไม่ถึงมาก่อน ช่างร้อนแรงจริงๆ

“กอดกันแล้ว เทพโฮชิโนะของฉันเจ๋งเป็นบ้าเลย ไม่กลัวสักนิด!”

“ฉันพนันร้อยหนึ่งเลยว่า เทพฉินต้องเอาคืนจากแบล็กพีชแน่”

“เพิ่มอีกร้อย ฉันเป็นแฟนคลับเทพฉินมานาน เข้าใจเขาดีที่สุด ยังจำรูปภาพที่หลินเฟิงอยากกอดบ่าแบล็กพีช แต่โดนเทพฉินมองเหวี่ยงใส่ได้ไหม เมื่อก่อนฉันไร้เดียงสา ไม่เข้าใจความลึกลับซับซ้อน แต่ตอนนี้ ฉันว่าโถน้ำส้มสายชูแตกละเอียดแล้วมั้ง!”

“เทพฉินต้องบอกว่า มานี่ซิ พวกเราต้องคุยกันหน่อย ฮ่าๆๆๆ แค่คิด เลือดกำเดาก็พุ่งแล้ว ขอแฮปปี้อยู่ในโลกส่วนตัว ไม่คิดว่าจะได้แอบหวานกับเขาตั้งเยอะแน่ะ”

มองดูทั้งสองมีปฏิกิริยาต่อกันแล้ว เหล่าแฟนคลับคู่จิ้นต่างหวานระเบิดในใจ

การแข่งขันสนุก พอแข่งจบก็ยิ่งน่าดูเข้าไปใหญ่ คุ้มที่ซื้อตั๋วเข้ามาดูจริงเชียว!

บังเอิญได้เห็นฉินมั่วหันทางซ้ายเล็กน้อย โดยกำลังคุยกับแบล็กพีช ทั้งสองต่างสวมเสื้อทีมเหมือนกัน รูปร่างยังดีอีกต่างหาก ฉากนั้นให้ความรู้สึกหวานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน บรรดาแฟนคลับต่างหยิบมือถือมาเก็บรูปไว้อย่างยั้งใจไม่อยู่ ได้ดูทุกวัน หัวใจก็ยิ่งหวาน แน่ละ หากให้พวกเขารู้ว่าฉินมั่วพูดอะไร รับรองว่าจะต้องหัวใจพองโตแน่นอน…

………………………………………………………….

ตอนที่ 1838

 ฉินมั่วพูดว่า “เมื่อกี้ที่เธอนอกใจฉัน จะอธิบายยังไง?”

ป๋อจิ่วสะอึก ก่อนจะตอบ “พี่มั่วให้นิยามของคำว่า ‘นอกใจ’ ตื้นไปหน่อยหรือเปล่า”

“ห้ามเถียง” ฉินมั่วกระชากอีกฝ่ายอย่างเจ้าอำนาจระคนเด็กน้อย

นั่นไง หึงอีกแล้ว ป๋อจิ่วกลั้นขำไม่ไหว อยากหัวเราะออกมา แต่พอฉินมั่วเห็นเข้าก็กำมืออีกฝ่ายแน่น สื่อให้รู้ว่าสำรวมหน่อย  ทว่ากิริยาต่อกันที่เล็กน้อยเช่นนี้ กลับไม่รอดสายตาของเหล่าแฟนคลับ ยังไม่ทันได้มโนแต่อย่างใด ฝ่ายคณะกรรมการระดับเอเชียต่างก็เดินเข้ามาแล้ว

ว่ากันตามธรรมเนียมสากล ทีมที่ชนะจะได้ยืนบนแท่นสูงสุด ทว่าอันที่จริงมันไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่ธงชาติจีนซึ่งเจิดจ้าเหมือนเปลวไฟโบกสะบัดกลางอากาศมากกว่า คนทั้งสิบเอ็ดต่างยืนเรียงเป็นแถว พวกเขาในเวลานี้เหมือนเด็กน้อยที่เติบโตจากพื้นที่นี้ ต่างร้องเพลงเดียวกัน

หัวใจของผู้ชายทุกคนต่างมีความฝัน บ้างก็อยากเป็นทหารปกป้องดินแดนประเทศ บ้างก็อยากยืนอยู่บนเวทีนานาชาติ ให้คนทั้งโลกต่างเห็นธงที่ลอยขึ้นไปท่ามกลางสายตาพวกเขา เพราะทำเช่นนี้แล้วจะได้รับความเคารพมากยิ่งขึ้น นั่นเป็นความปรารถนาเดิมของพวกเขา ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยในหลายปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

แต่สิ่งมหัศจรรย์อยู่ตรงที่ เมื่อเราเห็นธงชาติผงาดขึ้นฟ้า หัวใจของเราจะเปรมดิ์ปรีและอ่อนโยน ไม่ว่าเราต้องเจอกับอะไร จะต้องรู้สึกถึงเกียรติยศในเวลานั้น แม้ว่าอาชีพนี้จะไม่ได้รับความเข้าใจจากผู้คน แต่นั่นไม่สำคัญแต่อย่างใด เหมือนอย่างที่พูดในตอนแนะนำตัว พวกเขาเคยตกอยู่ในหลุมแห่งความมืดมิด เวลานี้พวกเขากลับมากลายเป็นแชมป์แล้ว

32 สื่อหลัก 64 แพลตฟอร์มถ่ายทอดสด รวมถึงนิตยสารต่างประเทศ ต่างโชว์ภาพของคนทั้งสิบเอ็ด

แน่ล่ะ รูปของป๋อจิ่วและฉินมั่วจะใหญ่ที่สุด แต่ทุกคนต่างไม่รู้ว่า กลุ่มคนที่รับรางวัลแล้วไม่ได้รีบเปิดเวยป๋อ นิตยสารหรือสื่ออื่นๆ อ่าน เดิมก็คิดว่าจะฉลองอยู่แล้ว จึงไปที่อินเทอร์เน็ตบาร์ของอินอู๋เย่า อย่าว่าไป ไม่รู้ว่าคนกลุ่มนี้ชอบไปชุมนุมกันที่ชั้นสองตั้งแต่เมื่อไร คงเพราะได้ยินเสียงคีย์บอร์ดจริงจัง

“เป็นโรคอาชีพขึ้นสมองไงล่ะ” หลินเฟิงวิจารณ์ตัวเองได้อย่างแม่นยำ แต่ไม่กระทบกับคนเหล่านั้น เฟิงอี้รู้ว่าทุกคนอยากออกไปสูดอากาศหายใจ ต่างงดออกงาน เว้นแต่การสัมภาษณ์ระดับชาติ เขาสั่งอาหารมากินกัน แล้วลากผู้ช่วยให้มากันไว้ด้านบน

แต่เมื่อเขาเดินขึ้นชั้นสอง ก็พบว่าแต่ละคนไม่ได้สติกันเลย ไม่ใช่ว่าดื่มเหล้า แต่นั่งหลับกันต่างหาก แต่ละคนสนิทชิดเชื้อกันจะแย่ โคโค่และเฟิงซ่างเอาหัวชนกัน ปล่อยตุ๊กตากระต่ายร่วงลงพื้น

บางทีคนนอกวงการอาจไม่เข้าใจ แต่ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยของเฟิงอี้ เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ก็ไม่รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด เพราะรู้ดีว่าคนกลุ่มนี้เหนื่อยมากเหลือเกิน

อาชีพที่เกี่ยวข้องกับโลกออนไลน์ต่างจากอาชีพอื่นๆ ด้วยมีแรงกดดันสูง ทั้งยังเป็นบุคคลสาธารณะ จะต้องระมัดระวังทุกคำพูด แม้จะเป็นแค่คำพูดธรรมาดา ก็ยังมีคนไปตีความหมายไปอีกแบบ ความชอบในทัศนะของคนบางพวก ทำให้พวกเขาหายใจแทบไม่ออก การนอนไม่หลับเป็นอาการธรรมดา

หลายต่อหลายครั้ง เฟิงอี้ยังกลัวเลยว่าจะมีใครสักคนที่มีปัญหาทางจิตใจ ยังดีที่ทุกอย่างผ่านไปแล้ว ชัยชนะในการแข่งระดับเอเชียถือเป็นกระดาษคำตอบที่ดีที่สุด

…………………………………………………

ตอนที่ 1839

เฟิงอี้มองคนเหล่านั้นแวบหนึ่ง ก่อนจะพยักเพยิดให้ผู้ช่วย

จนเมื่อฝ่ายหลังเข้าใจความหมาย ก็รีบวางของลงบนโต๊ะ แล้วยกมือปรับเครื่องปรับอากาศให้อยู่ในอุณหภูมิที่เหมาะสม

อากาศของจีนทางตอนเหนือมักจะหนาวเป็นพิเศษเสมอเมื่อมาถึงเวลานี้ ไม่รู้ว่าข้างนอกหิมะตกตั้งแต่เมื่อไร

เฟิงอี้มองดูปฏิทินที่แขวนบนผนัง ไม่คิดเลยว่าเวลาจะผ่านไปรวดเร็วมาก ใกล้จะสิ้นปีแล้ว ไม่ว่าเจ้าแบล็กหรือพวกเฮียเย่าจะมาอยู่ที่นี่นานมาก

ในเมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลงแล้ว ก็ได้เวลาหาเรื่องอื่นให้พวกนี้ทำเสียที อย่างน้อยในฐานะที่เป็นผู้เล่นมือทองของทีมไดมอนด์ ก็ย่อมล่อเด็กใหม่เข้ามาได้ง่ายๆ จะว่าไป เขาเป็นนักธุรกิจนี่นะ

เฟิงอี้ยิ้มมุมปาก กลับมาเป็นผู้จัดการเฟิงผู้มีสมญานามว่าจิ้งจอกหน้ายิ้มอีกครั้ง เล่นเอาผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างถึงกับตัวสั่น เธอรู้สึกว่าห้วงเวลาแห่งการทำโอทีมาถึงแล้ว!

แม้จะเป็นเช่นนี้ เมื่อเดินจากไป อากัปกิริยาปิดประตูยังระมัดระวังเต็มที่ และเมื่อตอนที่ประตูถูกเปิดออก ฉินมั่วก็ตื่นแล้ว แต่ขี้เกียจลุกขึ้นมา เขากอดใครบางคนไว้ในอ้อมกอด คนที่ถูกกอดเป็นใคร ทุกคนคงรู้ แม้จะไม่พูดออกมา แต่ไม่นานเขาก็จูบจนอีกฝ่ายตื่นขึ้น ลมหายใจกระทบใบหู น้ำเสียงที่พูดออกมาราบเรียบ “แกล้งหลับอยู่ตอนนี้เพราะกลัวว่าฉันจะคิดบัญชีย้อนหลังหรือไง?”

ป๋อจิ่วถูกจูบจนตัวสั่น จึงลืมตาตื่น “พี่มั่ว พวกเราอย่าพูดเรื่องที่มันไม่เป็นมิตรกับหูตอนที่ทุกคนหลับอยู่เลย”

“อ้อ? งั้นเราพูดมาซิว่า เรื่องไหนบ้างที่เป็นมิตรกับหู?” ฉินมั่วหัวเราะ เขี่ยเส้นผมให้ ขายาวๆ พาดบนโซฟาตัวยาว ทั้งสองนอนแนวขวาง ซึ่งก็นอนได้อยู่ เพียงแต่ฉินมั่วสูงเกินไปจึงต้องนอนเอนตัว

ป๋อจิ่วกอดเอวอีกฝ่ายไว้ คนอื่นไม่รู้หรอกว่าการได้นอนกอดท่านเทพสบายแค่ไหน ดังนั้นจึงอาศัยทีเผลอแต๊ะอั๋งชายหนุ่มเข้าให้

ท่าทางดูจะไม่เป็นประโยชน์ต่อเธอสักเท่าไรในตอนนี้ แต่ก่อนที่จะมา เธอก็เตรียมแผนไว้แล้ว “ก็เช่น เราลองมาคุยกันว่าของรางวัลอีกอย่างที่พี่จะให้คืออะไร?” การคุยกันแบบเป็นแฟนของทั้งสองช่างไม่เหมือนคู่รักคู่อื่นจริงๆ

ฉินมั่วมองคนที่ยักคิ้วให้ ก่อนจะยื่นมือไปบีบแก้มอีกฝ่าย “เก็บไม้เก็บมือให้ดี จะเอาของรางวัลก็บอกดีๆ อย่าแอบเจ้าชู้”

ป๋อจิ่วมองเขาดึงมือเธอออกจากเสื้อฟอร์มของเขาอย่างสุดแสนเสียดาย ท่านเทพออกจะทรงคุณค่าขนาดนี้ ในฐานะที่เป็นแฟน เธอจะลูบซิกส์แพ็กของเขาก็ยังไม่ได้เลย

เมื่อไม่มีเรื่องเจ้าชู้ให้ทำ ป๋อจิ่วจึงได้แต่นอนตรงนั้นอย่างขี้เกียจเหมือนคุณชายเสเพลสักตระกูล แค่หมดแรงเล่นฤทธิ์เท่านั้น

“ท่าทางแบบนี้ เหมือนจะไม่สนใจของรางวัลที่ฉันจะให้เลยนะ?” ฉินมั่วบีบแก้มเธอ

ป๋อจิ่วทำหน้าจริงจัง “อย่างฉันเขาเรียกว่าเก็บอารมณ์ไม่ให้ออกมาทางสีหน้า” ก็กลัวว่าเขาจะขุดประวัติอันดำมืดของเธอนี่แหละ

“ไม่เลวนี่ เก็บความรู้สึกดีมาก” ฉินมั่วพูดธรรมดา แต่ป๋อจิ่วกลับรู้สึกว่าท่าทางเขาประหลาดไป เพราะไม่เหมือนว่าจะให้รางวัลเธอ เหมือนขุดหลุมพรางดักเธอเสียมากกว่า

จู่ๆ เขาก็พูดขึ้น “รอเดี๋ยว”

ป๋อจิ่วไม่เข้าใจ “ทำไมเหรอ”

ฉินมั่วยืนขึ้นจากโซฟา ก่อนจะเบี่ยงตัวให้ ท่าทางแบบนี้เท่เหลือเกิน “ของไม่อยู่ที่นี่ อยู่ในกระเป๋าเสื้อคลุม”

ป๋อจิ่วชะงัก ก่อนจะลุกขึ้นมาทั้งๆ ที่เส้นผมชี้โด่เด่ ใบหน้านั่นดูงุนงงระคนน่ารัก

มีของรางวัลจริงๆ ด้วย ไม่ใช่การขุดประวัติน่าอาย? แล้วจะเป็นอะไร?

…………………………………………………..

ตอนที่ 1840

ฉินมั่วรู้ดีว่าใครบางคนสงสัยอยากรู้ มุมปากจึงหยัดยิ้มอย่างกลั้นไม่อยู่ ปล่อยให้เจ้าหล่อนตามไปเหมือนไม่ได้ตั้งใจ ส่วนป๋อจิ่วเองก็ตามไปอย่างเปิดเผย ยังไงเสียก็ไม่ใช่ประวัติดำมืดที่น่าอับอาย ไม่เห็นต้องกลัว!

ฉินมั่วกวาดตามองใบหน้ายินดีที่พิลึกๆ มุมปากยิ่งกดยิ้มหนัก ก่อนหยิบเสื้อตัวนอก ยืนพิงอยู่อย่างนั้น แล้วกระดิกนิ้วเรียกอีกฝ่าย

ป๋อจิ่วจึงเดินไปหา “ทำไมเหรอ?”

ฉินมั่วพยักเพยิดให้เธอคว้าของในกระเป๋าเสื้อตัวนอก

ให้เธอหยิบเองเหรอ?

ป๋อจิ่วสนใจขึ้นมาทันที เมื่อเห็นของนั่น หูเธอกางขึ้นทันใด เป็นรูปถ่ายที่วางในปราสาทนั่น เธอรู้อยู่แล้วล่ะว่ามีแฟนอย่างท่านเทพ ก็อย่าหวังว่าเขาจะให้แหวนเพชรอะไรทำนองนั้น

สิ่งที่ท่านเทพชอบทำมากที่สุดคือการรื้อประวัติที่น่าอับอายของเธอ ต่อไปเธอต้องหาเวลาว่างถามพวกแฟนคลับเสียหน่อยว่า เวลามีแฟนที่ชอบทำอะไรประหลาดๆ จะต้องทำอย่างไร?

ถึงจะรู้สึกสนุกที่เห็นท่านเทพหึงตัวเขาเองในวัยเด็ก แต่เห็นหลายครั้งเข้าก็คงไม่ดี เกิดเขาฟื้นความทรงจำขึ้นมาได้จะทำยังไง มันจะกลายเป็นประวัติอันดำมืดของเธอต่อน่ะสิ

ป๋อจิ่วตัดสินใจแล้วว่า เธอจะอธิบายเรื่องทั้งหมดก่อนที่เขาจะฟื้นความทรงจำทุกเรื่องได้!

ฉินมั่วเห็นเธอไม่ยอมเอารูปถ่ายออกมาเสียที แถมยังทำหน้าแบบจนปัญญา จึงดึงตัวเธอเข้ามาหา แล้วกำมือชนใบหน้าเธอเบาๆ “เธอโง่หรือไง? เอาออกมา แล้วพลิกดูด้านหลัง”

รูปนั่นจะไปมีอะไร ยังไงก็พลิกไม่เจอแหวนหรอก…

ป๋อจิ่วนิ้วแข็งทื่อ สายตาหยุดมองด้านหลังของภาพ มันเป็นตัวอักษรจีนฟอนต์ข่ายถี่ที่ไม่ยาวนัก สั้นๆ เพียงแค่ว่า ‘เธอคือสุดที่รัก’

“อ่านกลับหลังสิ แล้วเธอจะเข้าใจ” ฉินมั่วหลบตาลง ภายใต้แสงไฟ ความมืดด้านนอกเหมือนจะขับเน้นร่างเขาให้เด่นขึ้น

เวลานั้น หูของป๋อจิ่วเหลือเพียงเสียงที่ผ่านเข้ามาช้าๆ ไม่ดังและไม่เบา ทว่ามีความหมาย ‘รักที่สุดคือเธอ’ นี่ไม่ใช่การสารภาพรักธรรมดา ไม่งั้นคงไม่ปรากฏบนด้านหลังของภาพนี้

ป๋อจิ่วถึงกับนิ้วแข็งทื่อ กำแขนเสื้อฉินมั่วไว้ กระจ่างแจ้งในทันใด ส่วนฉินมั่วยิ้ม ก้มลงจูบหน้าผากเธอ “ฉันเอง” สองคำนี้นี่แหละที่อธิบายทุกสิ่ง

ท่านเทพ เขาฟื้นความทรงจำแล้ว ความทรงจำทั้งหมด!

ป๋อจิ่วไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกของตนเองว่าอย่างไรดี มันว่างเปล่าไปหมด เธอยื่นมือไปรัดตัวเขาแน่น คราวนี้ล่ะ เขาได้เป็นของเธอเสียที จากในสู่นอก ทั้งหมดทั้งมวล

หลังจากความยินดี ก็เริ่มเป็นความน้อยใจ “ฉันเขียนจดหมายให้พี่ แต่พี่ไม่เคยตอบฉันเลย”

ฉินมั่วเกี่ยวผมทัดหูให้เธอ “ฉันผิดเอง”

“ตอนนั้นฉันจดหมายทุกวัน เขียนผิดตั้งหลายตัว คุณตาพ่อบ้านหัวเราะตั้งนาน”

ฉินมั่วถอนหายใจ “แล้วทำไมเธอถึงเขียนจดหมายล่ะ” เป็นถึงแฮกเกอร์ จะมาเขียนจดหมายทำไม

ป๋อจิ่วคิดเหมือนกันว่าตอนนั้นเธอบื้อเหลือเกิน “ก็ในละครทำพิษน่ะสิ บอกว่าการเขียนจดหมายจะทำให้คนรู้สึกถึงความจริงใจ แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าอีเมลมันน่าเชื่อถือกว่า อย่างน้อยเวลาที่อ่านแล้ว ก็ยังบอกว่าสถานะว่ามีคนอ่านแล้ว ฉันจะได้รู้ว่าพี่ได้รับจริงหรือเปล่า”

“อืม ไม่ถือว่าโง่หรอก” ฉินมั่วได้ยินเธอบ่นเสียงเบา กลั้นหัวเราะไม่ไหว

ป๋อจิ่วชะงัก เดี๋ยวก่อน รู้สึกว่าพูดกันไม่ถูกนะ ทั้งที่เธอแขวะท่านเทพแท้ๆ ทำไมเขาถึงบอกว่าเธอถือว่าไม่โง่ล่ะ

………………………………………………

ตอนที่ 1841-1

การมีแฟนเป็นคนไอคิวสูงเหนือมนุษย์ ใจโหดหน้ายิ้ม แถมยังปากร้าย จะให้ความรู้สึกยังไงกัน เอาเป็นว่าจูบเขาเสียเลยแล้วกันจะได้ไม่ต้องพูดอีก ซึ่งป๋อจิ่วก็ลงมือทำจริงๆ ยื่นมือโอบแผ่นหลังของเขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้น

จูบนี้ ฉินมั่วคาดไม่ถึง เป็นการจูบที่เกิดขึ้นกะทันหัน แต่ไม่นานเขาก็กลับมาเป็นฝ่ายรุกเสียเอง ดึงป๋อจิ่วออกห่างก่อนจะก้มหน้าชนเธอ “ยังมีของจะให้เธอ”

ยังมีอีกเหรอ? ป๋อจิ่วเลิกคิ้ว ทว่าฉินมั่วโยนของมาให้แล้ว

ทะเบียนบ้านเล่มแดงเข้ม?

ป๋อจิ่วยังไม่ทันพูด ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นข้างหู “ก็เคยบอกแล้วไงว่า ฉันจะยกตัวเองให้เธอ ตอนนี้ให้เป็นทางการแล้ว”

ป๋อจิ่วช้อนสายตามองในทันทีที่ได้ยิน “พี่เอาทะเบียนบ้านมาได้ยังไง?”

คนที่เป็นทหารย่อมต้องเอามายากอยู่แล้ว

“ให้แม่สามีเธอจัดการไง จะไปยากอะไร?” ฉินมั่วพูดอย่างเรียบเรื่อย ก่อนจะจุ๊บที่ตาเธอทีหนึ่ง

ป๋อจิ่วกระแอมอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง ใบหูแดงเรื่อ แม่สามีอะไรนี่ ท่านเทพพูดออกมาเสียเป็นเรื่องธรรมดาเชียว

แต่เมื่อมีสำมโนครัวของท่านเทพแล้วก็ถือเป็นเจ้าของเขาได้อย่างหมดจด

อื้ม ท่านประธานสุดโหดได้ทะเบียนบ้านจากสาวคนรัก จะว่าไปก็เหมาะกับเธอในบางด้านเหมือนกัน แน่ล่ะ ถ้าท่านเทพไม่พูดประโยคถัดไป โลกก็จะสมบูรณ์แบบ “ฉะนั้น พวกเราควรกลับไปคุยกันยาวๆ เรื่องที่เธอแอบนอกใจฉันทางกายเมื่อตอนแข่งดีไหม หืม?”

ป๋อจิ่วอับจนคำพูด เธอประเมินความแค้นแรงของท่านเทพต่ำไปจริงๆ

ผลของการคุยกันยาวๆ ก็คือ หลังจากที่กลับถึงบ้าน เขาก็อุ้มเธอไปที่โซฟา พูดจาให้เธอขวยเขิน

เสน่ห์ที่ทำให้คนหลงใหล ทำให้เธอฝืนได้ไม่นาน ลมหายใจที่หนักหน่วงของเขา รวมถึงเหงื่อบางๆ ที่ผุดพรายบนใบหน้าหล่อเหลา ดูสูงส่งต้องห้ามจนทำให้คนไม่อาจปฏิเสธได้ ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงก็ตาม

ป๋อจิ่วไม่รู้ว่ากิจกรรมดังกล่าวจบลงเมื่อไร ได้ยินแต่เสียงชีพจรและหัวใจเต้นที่ค่อยๆ ลดความร้อนแรงลง ความวาบหวามในกายยังไม่คลายลงก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมาอีก

อุณหภูมิภายในห้องทวีขึ้นสูงอีกครั้ง จนเมื่อได้เสียงน้ำกระทบพื้นดังขึ้น ควันร้อนประสานกับเสียงร้องที่ออกมาจากเรียวปากได้รูป

ด้วยเกรงว่าคนอื่นจะได้ยินเสียง ป๋อจิ่วพยายามกลั้นไว้สุดฤทธิ์ แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบาของเขา “คิดว่าพวกคนใช้จะอยู่ด้วยเหรอ? ที่นี่มีแค่เราสองคนเท่านั้น” เมื่อชายหนุ่มพูดจบ เขาฝังตัวเข้าร่างเธอลึกขึ้น หนักหน่วงขึ้น ทั้งยังเร็วยิ่งขึ้น กระทั่งน้ำในอ่างอาบน้ำยังร้อนระอุ

ป๋อจิ่วตัวสั่น ความหวามไหวโจมตีเธออย่างยากจะต้านทานและจนหนทางจะควบคุม กระทั่งเรียวขาขาวนวลยังเกร็งแน่น “ช้า เอ่อ ช้าลงหน่อย”

ช่างไม่รู้ตัวเลยว่าเสียงของเธอจะยิ่งทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉินมั่วคิดว่าเธอคงไม่รู้ว่าตัวเองสวยแค่ไหน ผิวเธอขาวเป็นยองใย ทั้งยังเนียนละเอียด ดังนั้นผิวเธอจะเป็นสีชมพูไปทั่วร่างทุกครั้งที่ ‘รักกัน’ แถมใบหน้าเธอยังเย้ายวนเสมอ เส้นผมที่แนบติดหลังหู โดยเฉพาะเวลาที่เสื้อผ้าเปียกน้ำ ยิ่งทำให้เขาอยากครอบครองตัวเธอมากขึ้น…

ทันใดนั้น จุมพิตรุ่มร้อนต้องบนร่างเธอเหมือนกลีบใบไม้ ป๋อจิ่วหลับตารองรับความรู้สึกดังกล่าว

“เด็กดี” เสียงของชายหนุ่มทุ้มต่ำ เมื่อเข้าสู่ยามกลางคืนก็ยิ่งเซ็กซี่เร้าใจ

 ………………………………….

ตอนที่ 1841-2

เมื่อเข้าสู่รุ่งสาง ก็รู้สึกได้ถึงมือของชายหนุ่มที่ล้วงเข้ามาในชุดนอนของเธอ ป๋อจิ่วเอ่ยเพียงว่า “เหนื่อย”

ทว่าจุมพิตของเขากลับสัมผัสบนริมหูเธอ “เด็กดี ใส่ยาก่อน มันดีต่อร่างกาย”

ยาเหรอ? ป๋อจิ่วไม่ได้คิดถึงในแง่นี้มาก่อน เธอรู้สึกถึงสัมผัสที่อ่อนโยนมาก รวมถึงกลิ่นหอมของยาที่เคล้าจมูก

สิ่งที่อยู่ในมือของฉินมั่วเป็นยาจริงๆ ให้คนปรุงมาเป็นพิเศษ สูตรยายังหาได้ยากอีกด้วย จะต้องไปหาแพทย์แผนจีนชราให้ปรุงให้ ทั้งยังใช้ยาสมุนไพรที่สูงค่าจากแถบธิเบตอีก เป็นประโยชน์มากต่อผู้หญิง ใช้บำรุงร่างกาย

แต่ยานี้ได้มาอย่างไม่ง่ายนัก แถมหมอยังเป็นคนมีนิสัยประหลาด ต่อให้มีเงินก็ใช้ทุ่มหัวไม่ได้ ฉินมั่วไปเสาะหามาหลังจากที่ทะเลาะกับเธอเรื่อง ‘ยาคุม’ เมื่อครั้งที่แล้ว

คุณหมอชราคิดว่าผู้ชายแบบนี้น่าจะไปเอาไปทำเรื่องชั่วที่ไหน ถึงได้ต้องใช้ยาดังกล่าวมารักษา ‘บริเวณนั้น’

เมื่อไปมาหาสู่หลายครั้ง คุณหมอจึงรู้ในที่สุดว่าชายหนุ่มเป็นห่วงคนรักสุดหัวใจ เกรงว่าตัวเองจะทำร้ายคนรัก ถึงได้มาขอตัวยาแบบนี้ เขาว่า “คนรักของผมอายุยังน้อย”

คุณหมอได้ยินแล้วหนวดแทบกระดิก “ยังน้อย อายุเท่าไร?” เพราะเจ้าหนุ่มนี่ก็ยังไม่โตสักเท่าไร

ฉินมั่วหัวเราะเบาๆ “เป็นผู้ใหญ่แล้วครับ ปีนี้เข้ามหาวิทยาลัย”

“งั้นก็ดี” คุณหมอจึงยอมให้ยามา แต่ท้ายที่สุดเป็นเพราะชายหนุ่มเล่นหมากล้อมเก่ง เอาชนะผู้ชราได้แทบทุกกระดาน จนหาข้ออ้างไม่ได้ ในสายตาของคุณหมอ ชายคนนี้เอาใจใส่สาวน้อยคนรักเอามากๆ

คนที่ประสบความสำเร็จอย่างพวกเขา หลายๆ คนจะบอกว่าเงินสำคัญที่สุด อันที่จริงสำหรับพวกเขาแล้ว เวลาต่างหากที่สำคัญ แต่ไม่ว่าเขาจะหาข้ออ้างมาลากเวลาให้ยืดเยื้ออย่างไร ชายคนนั้นก็อดทนเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังทดสอบตัวยาแต่ละชนิดด้วยตัวเอง การกระทำของเขาบ่งบอกให้รู้ว่ารักเธอคนนั้นจนลึกซึ้งเข้ากระดูก จึงทำได้ถึงขั้นนี้

คุณหมอคิดต่อว่า ถ้าครั้งหน้าอีกฝ่ายพาสาวน้อยมาด้วย เขาจะบอกแม่สาวน้อยว่าต้องทะนุถนอมผู้ชายคนนี้ให้ดี เพราะเดี๋ยวนี้มีผู้ชายดีๆ ไม่เยอะหรอกนะ

ไม่เยอะจริงๆ ด้วยล่ะ ต้องพูดกันตามตรง ผู้ชายที่ช่วยสวมเสื้อผ้าให้ผู้หญิงมีไม่เยอะหรอก

ป๋อจิ่วบิดขี้เกียจอย่างคร้านๆ เส้นผมยุ่งเหยิง เสียงยังแหบเหมือนเพิ่งตื่นนอน แถมยังดูโอหังอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ด้วยเสียงดูดีไม่ทำให้คนรังเกียจ “น้ำ”

“ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน น้ำน่ะมีให้อยู่แล้วล่ะ” ฉินมั่วยืนพูดพลางก้มตัวลง น้ำเสียงจึงกระทบริมหูของป๋อจิ่ว ทุ้มนุ่มดึงดูดใจเหมือนขนนกที่ไล้โดนหัวใจ

ขอยอมแพ้ พูดเสียจนเธอตัวอ่อนไปหมด เอาเหอะ สวมเสื้อผ้าก่อนก็ได้

“แขนเสื้อ” ท่านเทพฉินทนดูไม่ไหว ลงมือทำให้ทันที

ป๋อจิ่วถูกปรนนิบัติจนเหลิง ก่อนหน้าที่ท่านเทพจะออกปาก ก็ยื่นมือไปก่อนตั้งแต่แรกแล้ว

หากดูจากการแต่งตัวของฉินมั่ว ไม่ว่าเธอสวมอะไรก็รู้สึกว่าเธอดูเป็นเด็กเกเรอยู่ ตอนเด็กก็เป็นแบบนี้ สองคนนี้คนละสไตล์จริงๆ เธอเป็นประเภทสบายๆ ส่วนเขากลับดูสมบูรณ์แบบจนทำให้คนสงสัยว่า คนแบบนี้จะมีความสุขในวัยเด็กบ้างไหม

จะว่าไป ท่านเทพเองก็สมกับที่เป็นชายโฉดจริงๆ

เธอมองดูชายหนุ่มที่สวมเชิ้ตตัวขาว บุคลิกสะอาดสูงส่ง กระทั่งนิ้วมืออย่างสวยจนแทบจะเปล่งแสงได้ ใครบ้างรู้ว่าผู้ชายที่มีภาพลักษณ์แบบนี้ เวลาอยู่บนเตียงจะดุเดือดแค่ไหน

“ยัยหื่น วางแผนเรื่องร้ายอะไรอยู่? หืม?” ฉินมั่วเลิกหางคิ้ว ปลายจมูกชนกับปลายจมูกเธอ น้ำเสียงเรียบเรื่อย “ท่าทางเมื่อคืนฉันจะทำให้เธอจำได้ไม่ลืม…”

 ………………………………………….

ตอนที่ 1842-1

ด้วยเหตุนี้ ป๋อจิ่วจึงนึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำเมื่อคืนวาน โดยเฉพาะตอนที่เขาพูดสิ่งเหล่านั้นโอ้โลมเธอ…

หลังหูของป๋อจิ่วแดงก่ำ ก่อนจะหัวเราะอย่างเจ้าชู้ ก้มหน้าแนบหลังหูเขาบ้าง กะจะสร้างรอยประทับคืน

ใครจะคิดล่ะว่าเธอยังไม่ทันขยับปาก ลมหายใจเขาก็กระทบตัวแล้ว แววตาของเขาเคร่งขรึม “บอกหลายครั้งแล้วนะว่าอย่ายั่วฉันแบบนี้”

ป๋อจิ่วรู้สึกถึงความอันตรายตามสัญชาตญาณ กำลังจะผละหนี แต่เขากลับล้มเธอไว้บนเตียงนุ่ม เสื้อที่เขาสวมให้เป็นอย่างดี ถูกกระชากออก เมื่อได้ยินเสียงกระดุมกระทบพื้น ลมหายใจหนักหน่วงของชายหนุ่มก็ตามมา แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอ ทว่ายิ่งเป็นเช่นนี้ ป๋อจิ่วยิ่งรับไม่ได้ เขาซบหน้าลงบนซอกคอเธอ น้ำเสียงเซ็กซี่จนทำให้คนใจสั่น “อยากให้ฉันตายเหรอ? หืม?”

ป๋อจิ่วไม่ขยับอีก เพราะความร้อนที่ถ่ายทอดจากตัวเขาบอกเธอให้รู้ว่า เขา ‘แข็งแกร่ง’ แค่ไหน

“ถ้าไม่กลัวว่าร่างกายเธอจะรับไม่ไหวล่ะก็ เธอคิดว่าฉันจะอดทนได้ขนาดนี้ไหม” เขาพูดพลางอ้าปากงับคอเธอคำเล็กๆ

ป๋อจิ่วสะดุ้งขึ้นมา กอดคนที่อยู่เหนือร่างตัวเอง ความทรงจำที่คลุมเครือเริ่มชัดเจน ท่านเทพใส่ยาให้เธอแล้วก็จริง แถมยังเป็น ‘ตรงนั้น’ ด้วย… ป๋อจิ่วคิดมาถึงตรงหน้าก็หน้าร้อนผ่าว นิ่งเรียบร้อยทันที คิดในใจแค่ว่าได้แต๊ะอั๋งอย่างนี้ก็ยังดี พอสนิทกันแล้วก็ไม่ดีตรงนี้เอง เมื่อก่อนเธออ่อยเขาได้สบายๆ แต่เดี๋ยวนี้แค่อ่อยนิดเดียว เขาก็ไม่ยอมให้เธอจุ๊บแล้ว ทว่าเมื่ออ่อยหนัก เขาก็จะอุ้มเธอทันที จากนั้นฝ่ายที่เมื่อยเอวปวดหลังกลับกลายเป็นเธอแทน

จากนั้นความร้อนบนร่างก็ค่อยๆ ลดทอนลง ป๋อจิ่วรู้ว่าท่าทีเช่นนี้เธอน่ะได้เปรียบ เพราะน้อยครั้งจะเห็นท่านเทพอยู่ในอ้อมกอดของใครด้วยท่าทีออดอ้อน แต่เมื่อโดนออดอ้อนเช่นนี้ เธอก็จนปัญญาแล้ว

ผู้ชายของตัวเองช่างอ่อนโยนเหลือเกิน ป๋อจิ่วยิ้มมุมปาก สัมผัสเส้นผมของฉินมั่ว

“ทำตัวเรียบร้อยหน่อย” เขาเอ่ยประโยคสั้นๆ แล้วรั้งข้อมือเธอไว้ ก่อนจะอุ้มเธอไปยังหน้าตู้เสื้อผ้าทั้งอย่างนี้

ป๋อจิ่วขายาว ทั้งยังขาวมาก เมื่อออกมาทั้งอย่างนี้ ย่อมทำให้ดูสวยหยาดเยิ้ม หากบอกว่าเป็นกุลสตรี แน่ล่ะว่าป๋อจิ่วย่อมไม่ใช่ เพราะเธอยังไม่มีกิริยาอ่อนหวาน แต่กลับสวยเย้ายวน กระทั่งก้นบึ้งนัยน์ตายังเหมือนจะสะท้อนหมอกดำ ต่างไปจากออร่าของฉินมั่ว

เคยมีคนพูดว่า ฉินมั่วจะต้องชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนใสซื่อบริสุทธิ์ไม่เสแสร้งแน่นอน เพราะคนพวกนี้กิริยาอ่อนหวาน แต่ถ้าพวกเขาได้เห็นภาพในเวลานี้ รับรองว่าต้องพูดไม่ออกแน่ เพราะชายหนุ่มชอบแบบนัยน์ตาเรียว มีไฝเสน่ห์ใต้ตา ขายาวเนียนขาว มีเสน่ห์

รวมกันแล้วก็คือเธอนั่นเอง

ใช่ เขาชอบอย่างเธอ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ฉินมั่วก้มหน้าจูบเธออีก

ป๋อจิ่วไม่แคร์ นิ้วมือไล่เสื้อผ้าด้านใน เมื่ออุ้มเธอมาก็น่าจะให้เธอเลือกเสื้อผ้าเอง

ใครจะคิดว่าท่านเทพไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เขาเลือกสเวตเตอร์มาสวมลงบนศีรษะของเธอ แล้วพูดเพียงว่า “อุ่นดี”

ป๋อจิ่วในฐานะคนที่เลือกทุกอย่างเพื่อให้หน้าตาดูเท่ “พี่มั่ว ทำแบบนี้ฉันจะไม่หล่อเอานะ เฮ้อ เดี๋ยว พี่จะทำอะไรกับผมฉัน”

ผ่านความทุลักทุเลมาได้สิบนาที ป๋อจิ่วที่ถูกแต่งตัวเสียเหมือนหมีจึงได้รับอิสระเสียที แต่เดินไม่ถึงสองก้าว ชายหนุ่มก็เลิกคิ้ว “หนูน้อยป๋อเสียวจิ่ว”

 ………………………………………….

ตอนที่ 1842-2

เธอหันหน้าไปหา เสื้อขนเป็ดตัวดำเข้าคู่กับผ้าพันคอลายตาราง ทำให้ใบหน้าดูหล่อยิ่งขึ้น ราวกับอยู่ในการ์ตูน “หือ?”

“ในเมื่อเป็นคนที่มีแฟนแล้วก็ควรทำอะไรสักอย่าง?” ฉินมั่วสวมเสื้อกันลมตัวยาวสีดำ ดูไฮโซเป็นธรรมชาติ บวกกับคำพูดที่เอ่ยออกมา ทำให้ชายหนุ่มดูเย็นชา

ป๋อจิ่วมองมือขวาของเขาที่ละออกไป เอ่ยตอบเพียง “อื้ม” แล้วเดินเข้าไปหา

“พี่มั่ว” ป๋อจิ่วพูดช้าๆ “ต่อไปจะให้จูงมือกันก็บอกตรงๆ” เจ้าหญิงน้อยอย่างหยิ่งเหลือเกิน ว่าแล้วก็ไม่รอให้ชายหนุ่มเลิกคิ้ว จับมือเขาเสียดื้อๆ “หิวจัง น้าจางก็ไม่อยู่ จะส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของฉันเชียวนะ”

“แฟนเธออย่างฉันถือเป็นเครื่องประดับหรือไง?” ฉินมั่วหันไปมอง

ป๋อจิ่วตอบเฉยว่า “งั้นก็ทำกับข้าวให้ฉันกินสิ” เธอหวังว่าท่านเทพจะบอกว่าไม่ทำ แล้วเธอก็จะได้แสดงฝีมือต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้เขาประจักษ์ สกิลเลิศขนาดนี้ หากไม่โอ้อวดเสียหน่อย เกรงว่าจะไม่เหมาะต่อความมุ่งมั่นสู่เป้าหมายในชีวิตของเธอ

ฉินมั่วพูดว่าไม่ทำจริงๆ แต่เอ่ยต่อว่า “ไปกินที่โรงอาหาร วันนี้มีซาลาเปาไส้เนื้อผสมถั่วฝักยาวที่เธอชอบด้วย เพิ่งนึ่งเสร็จ”

ในเขตทหารมีโรงอาหาร เมื่อวานพวกเธอพักที่บ้านใหญ่ของตระกูลฉิน จึงมีสิทธิ์ไปกินที่โรงอาหาร เมื่อได้ยินชื่ออาหารดังกล่าว ป๋อจิ่วก็ท้องร้องขึ้นมา เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติจริงๆ

คนที่ไม่เคยกินย่อมไม่เข้าใจ อาหารของเขตทหารรสชาติดีเยี่ยม เพราะที่นี่มีผู้ใหญ่ทางฝ่ายทหารพักอยู่ ดังนั้นอาหารจึงทำตามความต้องการของพวกท่าน บะหมี่ที่ต้องหมักก็หมักกันทั้งคืน เนื้อวัวก็สดใหม่ หลังจากปรุงไส้เสร็จดีแล้ว กลิ่นหอมกระเทียมและขิง ผสมกับน้ำมันพริก ก็ลอยมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามีถั่วผักยาวที่ลวกเสร็จแล้วเป็นเครื่องเคียง

เมื่อผสมเสร็จก็เอาเข้าเตานึ่ง นึ่งอยู่นานครึ่งชั่วโมง

หลังนำออกมา กัดลงบนซาลาเปาผิวบางที่มีใส่เยอะ กลิ่นหอมก็จะกระจายเต็มปาก

ทว่าคนรุ่นหนุ่มสาวในเขตทหาร หากไม่อยู่ในกองทัพก็มีน้อยครั้งที่จะกินอาหารที่นี่ ก่อนหน้านี้ที่เคยอยู่บ้านใหญ่ ป๋อจิ่วก็ไม่เคยลืมฝีมือของน้าจาง ทั้งยังนึกถึงซาลาเปาไส้เนื้อของโรงอาหารบ่อยๆ ตอนนี้เธอได้มาอีกครั้งแล้ว!

เมื่ออยู่ตรงหน้าอาหารเลิศรส ป๋อจิ่วก็ทิ้งความคิดที่จะแสดงฝีมือทันที เร่งให้ท่านเทพรีบๆ เดิน เพราะเดี๋ยวไปสายแล้วอาจไม่ได้กิน เธอไม่รู้หรอกว่าก่อนที่เธอจะตื่น ฉินมั่วก็ต่อสายหาพ่อครัวของโรงอาหารเรียบร้อย แจ้งว่าให้ทำซาลาเปาไส้เนื้อเพิ่มในวันนี้

ส่วนทำไมถึงได้ช้า ย่อมมีเหตุผลแน่นอน ป๋อจิ่วก็รู้สึกถึงความผิดปกติอย่างรวดเร็ว ก่อนหน้านี้พวกคุณตาที่เคยเห็นเธอกำลังเดินนำผู้ช่วยออกมา เอ่ยเสียงดังกังวานว่า “เจ้าหนุ่มฉิน พาหนูน้อยที่บ้านออกมากินข้าวเหรอ”

“วันนี้ไม่ใช่หนูน้อยแล้วครับ” ฉินมั่วว่าพลางกดศีรษะป๋อจิ่วไว้พิงบ่าตัวเองไว้ ยิ้มเนิบๆ “แฟนครับ”

เล่นเอาป๋อจิ่วไม่ทันตั้งตัว

บรรดาคุณตาสูดปาก ไหนว่าเป็นน้องชายไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้กลายเป็นแฟนสาวไปแล้ว!

 ………………………………………

ตอนที่ 1842-3

ท่านเทพฉินอธิบายอย่างเป็นปกติมาก “เมื่อก่อนเขาขี้อายครับ ไม่อยากยอมรับความสัมพันธ์กัน ตอนนี้สนิทกันแล้ว บอกพวกคุณตาก็คงไม่เป็นอะไร”

เป็นครั้งแรกที่เหล่าคุณตามองพลาด ต่างพากันรุมล้อมป๋อจิ่ว “เด็กคนนี้ไม่น่ารักเลย”

“จากหนูน้อยกลายเป็นแฟนสาวไปแล้ว มิน่าล่ะเลยไม่ชอบให้พี่เรามีแฟน”

“จิ่ว บอกมาซิว่าเมื่อไรพวกเราจะได้ดื่มเหล้ามงคล”

“เชื่อฟังแฟนเข้าไว้นะหนู รู้ไหม เจ้าหนุ่มมั่วหน้าตาเย็นชาก็จริง แต่นิสัยดีนะ”

“เมื่อก่อนเจ้าหนุ่มฉินชอบยั่วโมโหตา หนูต้องว่าเขาให้ตาด้วยนะ”

“เป็นแฟนกันก็ต้องดูแลผู้ชายของเรานะ”

“ใช่”

รู้สึกว่ายิ่งพูดก็ยิ่งเลยเถิด ฉินมั่วเลิกคิ้วเล็กน้อย นี่คงเป็นบทสรุปที่ฉินมั่วคิดไม่ถึงเลยทีเดียว

ป๋อจิ่วดีใจขึ้นมาเชียว จึงจูงมือเจ้าหญิงน้อยของเธอ ท่าทีรุกสุดขีด “พวกคุณตาสบายใจได้ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ กลับบ้านไปหนูจะจัดการเขาเอง ไปเที่ยวยั่วโมโหคนอื่นได้ยังไง”

ฉินชอบยั่วโมโห ฉินแผนเยอะ โทษเธอไม่ได้นะ ปกติท่านเทพปากร้ายจะตายไป ทำให้คนทั้งรักทั้งชัง!

ป๋อจิ่วยิ้มตลอดทาง ฝ่ายฉินมั่วแค่แค่นหัวเราะ ไม่พูดอะไร มุมปากแอบแยกยิ้ม ยัยบ๊องนี่ ไม่รู้สึกตัวเลยเหรอว่าตัวเองพูดอะไรออกไป คำพูดแบบนั้นน่ะต้องพูดหลังจากที่แต่งงานแล้ว

เวลามีแฟนก็คงเป็นแบบนี้ รู้สึกหวานอย่างน่าประหลาด รวมถึงตอนกินข้าวก็เช่นกัน

ป๋อจิ่วเป็นคนทานข้าวเร็ว แม้ท่าทีจะสุภาพ แต่ความเร็วกลับไม่ลดลงเลย ส่วนฉินมั่วที่นั่งตรงข้าม คีบอาหารให้เธอบ่อยว่าคีบให้ตัวเองเสียอีก

อาหารมื้อนี้กินจนอิ่มแปล้ ป๋อจิ่วเดินไม่ไหว ฉินมั่วจึงดึงตัวเธอมานวดท้องให้ กลิ่นมินต์ผสมเข้าไปในลมหายใจของเขา

ป๋อจิ่วถึงกับยิ้ม รู้สึกว่าต่อไปต้องเป็นแบบนี้ ดีจังเลย คงเพราะน้อยคนที่จะเป็นแบบนี้ ตอนเด็กเขากลัวว่าเธอจะท้องอืดเลยช่วยนวดท้องให้ ตอนนี้โตแล้ว เมื่อเธอกินจนเกินอิ่ม เขาก็ทำแบบเดียวกัน

อันที่จริงต่อให้พวกคุณตาไม่พูด เธอก็ย่อมต้องดีต่อเขา โลกนี้มีคนมากมายนับไม่ถ้วน แต่ฉินมั่วมีแค่คนเดียว ทว่าทั้งสองจะอยู่อย่างนี้ทั้งวันไม่ได้ การแข่งชิงแชมป์เอเชียเพิ่งผ่านไป ตอนนี้พวกนักข่าวกับแฟนคลับต่างอยากรู้จักพวกเขาให้มากขึ้น ในฐานะที่เป็นหัวหน้าทีมไดมอนด์ หากฉินมั่วจะไม่ออกงานล่ะก็ ย่อมไม่เหมาะสมแน่

เวลานี้เฟิงอี้ได้กลับมาเป็นผู้จัดการจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่ประสบความสำเร็จสูง เมื่อโทรหาฉินมั่วแล้วถูกตัดสาย ก็ต่อสายถึงป๋อจิ่วทันที

ฉินมั่วเพิ่งล้างผลไม้เสร็จ ร่างสูงกำลังดึงกระดาษทิชชูมาเช็ดนิ้วอย่างสบายอารมณ์ สื่อให้ป๋อจิ่วถือโทรศัพท์ให้

ป๋อจิ่วรับแอบเปิลที่เขาส่งมา มืออีกข้างก็ส่งโทรศัพท์แนบเสี้ยวหน้าชายหนุ่ม

เฟิงอี้เล่าถึงกระบวนการต่างๆ รวมถึงข้อดีข้อเสียด้วยเสียงแผ่วต่ำ แล้วสรุปทิ้งท้าย “การสัมภาษณ์ครั้งนี้ คุณต้องเข้าร่วมนะครับ สบายใจได้ จะไม่ให้คุณพูดเยอะหรอก จะไม่รบกวนเวลาส่วนตัวของคุณกับเจ้าแบล็กด้วย แค่ห้านาทีเท่านั้น”

“ไม่ไป” ฉินมั่วปฏิเสธด้วยเสียงเนิบๆ กลับคืนสู่ความเป็นคุณชายผู้เด็ดเดี่ยวของแท้ เฟิงอี้ได้แต่สูดลมหายใจ บอกตัวเองว่าอย่าถือสาอีกฝ่าย ผู้ชายคนนี้ไม่ชอบเผยหน้ามานานแล้ว เว้นแต่การแข่งขันเท่านั้น เขานึกว่าหลังการแข่งขัน ชายหนุ่มจะให้ความร่วมมือกับงานเขาบ้าง แต่ตอนนี้เห็นทีเขาจะคิด-มาก-ไป-เอง! “มาไม่ได้จริงๆ เหรอครับ พวกเขาอยากถามถึงเรื่องระหว่างคุณกับเจ้าแบล็ก ว่าพวกคุณ…”

……………………….…………….