Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ 1813.1-1824.1

 ตอนที่ 1813-1

บ้าชะมัด! ทำไมเขาต้องปากมากไปถามด้วยวะ! หลินเฟิงปากกระตุก ไม่อยากพูดอีกต่อไป! เมื่อกี้คงเพราะเศร้า แต่ตอนนี้เพราะเจ็บใจ ต่อไปจะต้องจับพวกที่ชอบอวดผัวอวดเมียในเกมมายึดเป็นของกลางให้หมด!

ทว่าป๋อจิ่วไม่คิดแบบนั้น ต้องรู้นะว่าตอนที่อยู่ในกองทัพ ไม่มีใครให้เธออวดได้สักคน  ตอนนี้อุตส่าห์มีเหยื่อมาให้อวดแล้ว ย่อมต้องเล่าให้เพื่อนสาวคนสนิทอย่างหลินเฟิงฟังให้ได้

หลินเฟิง “เดี๋ยว เมื่อกี้นายว่าฉันเป็นอะไรนะ? เพื่อนสาวคนสนิทเหรอ”

“ทำไมอะ?” ป๋อจิ่วเลิกคิ้ว

หลินเฟิงทำหน้ายักษ์ “ฉันเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะเว้ย นายเล่นให้ฉันเป็นเพื่อนสาวคนสนิทได้ไง ต้องให้เหยาเย่าเป็นสิ นายไปพูดกับเหยาเย่าโน่นไป”

“มันไม่เหมือนกัน” ป๋อจิ่วพูดเป็นปกติ “พูดกับพี่สนุกกว่า พวกรับอย่างพี่ชอบฟังเรื่องแบบนี้ไม่เหรอ”

มันต่อเนื่องมาจากเมื่อคืนวาน กระแทกใจอีกแล้ว!

รับ!

รับเหรอ?

เขาเนี่ยนะ?

บ้าเอ๊ย!

“ฉันดูเป็นฝ่ายรับมากขนาดเชียวเหรอ เจ้าแบล็กว่ามาเดี๋ยวนี้นะ จะหาเรื่องกันใช่ไหม!”

เมื่อก่อนสภาพของทีมไดมอนด์ก็เป็นแบบนี้แหละ แต่หลินเฟิงกลับพบว่า มีบางคนที่หน้าหนาขึ้นทุกวันเลย หาว่าเขาเป็นฝ่ายรับ ทนไม่ได้จริงๆ!

“เอาดิ มา” ป๋อจิ่วยิ้ม แล้วดึงตัวฉินมั่วที่กำลังจัดของอยู่ให้เข้ามาใกล้ ทำท่าหล่อร้าย “ยังไงท่านเทพก็ช่วยฉันอยู่แล้ว แน่จริงพี่ก็หาคนมาช่วยพี่ดิ”

หลินเฟิงสะอึก ก่อนจะทึ้งผมตัวเอง “หาเรื่องอยู่ตั้งนาน ที่แท้ก็จะอวดผัวนี่เอง ทำไมฉันถึงตกหลุมพรางนายเนี่ย ทำไม!” ตอนนี้เขาไม่หวังให้หัวหน้าควบคุมเจ้าแบล็กแล้ว แววตาของชายหนุ่ม แสดงการให้ท้ายแฟนตัวเองอย่างสิ้นเชิง แถมหัวหน้าเองก็จำเขาไม่ได้แล้ว มันช่าง…

หลินเฟิงนั่งแปะลงบนเก้าอี้ ถามเพื่อนคนอื่นๆ “พวกนายทนได้ด้วยเหรอ?”

“พี่หลิน ดาวประจำทีม” โคโค่ลูบคาง พูดอย่างมีนัยยะ “ฉันคิดว่าเวลาที่โดนคนอวดใส่เนี่ย มันต้องดูหน้าตาเหมือนกันนะ ไม่งั้นก็มานี่มา ฉันช่วยแต่งหน้าปรับโหงวเห้งให้ นายจะได้ไม่ต้องโดนอวดใส่อีก”

หลินเฟิงไม่พูดอะไรอีก เขาหมดอาลัยกับชีวิตแล้ว ปล่อยให้อีกฝ่ายละเลงหน้าตามใจชอบ ส่วนโคโค่เอาดินสอมาวาดให้ นัยน์ตาระยิบระยับอย่างเจ้าเล่ห์ วาดพลางพูดขึ้นว่า “แฟนคลับให้ฉันเองล่ะ แจ่มมากเลย”

“จริงเหรอ?”

“จริงสิ”

“เฮ้ย โคโค่ นายแต่งหน้าอะไรให้ฉันวะ!”

“ก็เลข1[1] ไง นายชอบบอกว่าตัวเองเป็นฝ่ายรุกไม่ใช่เหรอ”

หลินเฟิงอยากลบทิ้ง แต่พบว่าลบอย่างไรก็ไม่ออก ฝ่ายอวิ๋นหู่ยื่นมือมาห้ามไว้ “ดูดีออก”

ก็ดูดีจริงๆ  เพราะใบหน้าเจ้าเพื่อนรักบนกระจก สะท้อนให้เห็นว่าซีกหน้าด้านข้างมีตัวเลข 1 ปรากฏอยู่ที่หางตา ทำให้เจ้าตัวดูเยาว์วัยมากมาย

บรรยากาศในห้องพักเป็นไปด้วยความผ่อนคลาย ราวกับไม่ว่าต่อไปเขาจะต้องผจญกับอะไร ก็จะไม่มีวันกลัวเด็ดขาด

เหราหรงยืนอยู่ด้านข้าง มองดูเหตุการณ์ดังกล่าวด้วยรอยยิ้มบางเบา ได้ยินเสียงหลินเฉินทาวที่ข้างตัวดังขึ้น “บรรยากาศในทีมไดมอนด์ ดีจัง”

เหราหรงหันไปหาคนที่กำลังพูดกับตัวเองอยู่ ก่อนจะยื่นมือไปวางบนเส้นผมที่ลอนคลื่นอันติดตัวมาแต่เกิดของอีกฝ่าย “ตอนนี้นายก็เป็นหนึ่งในทีมไดมอนด์นะ”

หลินเฉินทาวได้ยินแล้วถึงกับชะงัก ก่อนจะหัวเราะขึ้นอย่างสว่างสดใส “อื้ม ฉันก็เป็นหนึ่งในพวกเขาเหมือนกัน”

 ………………………………………

ตอนที่ 1813-2

พวกนักกีฬาในทีมลีกส์อาชีพต่างเข้าใจดี นอกจากทีมเซียงหนานแล้ว ทุกทีมก่อนลงแข่งจะไม่ได้มีบรรยากาศแบบนี้ หวนคิดถึงเมื่อก่อน ตอนนั้นผู้ลงทุนต้องการดันเด็กตัวเองเลยยัดเข้ามาในทีม เกมนั้นทั้งๆ ที่พวกเขาสามารถชนะได้ง่ายดาย แต่กลับกลายเป็นต้องเล่นอย่างยากเย็นแสนเข็ญเพราะเด็กเส้น

แต่ทีมไดมอนด์ต่างออกไป พวกเขารู้สึกเสมอว่า ความฝันจะไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป หากอยากพิสูจน์ตัวเองในวงอาชีพที่ตัวเองรัก อย่างน้อยต้องให้พ่อแม่รู้ว่า ตัวเองก็ไม่แพ้พวกคนทำงานประจำ อาชีพของเขาก็มีคนนับถือ

บางทีเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเทพอินซานที่ออกจากวงการนี้ไปแล้วยังกลับเข้ามาในทีมนี้ เพราะเขาหาแรงบันดาลใจที่เข้าวงการนี้ในตอนแรกเจอแล้วในทีมนี้ เขาอยากคลุมธงชาติบนร่างพร้อมๆ กับเพื่อน ขึ้นยืนในตำแหน่งแชมป์

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง คนที่อยู่ในสนามต่างไม่คิดเช่นนี้ ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาพวกเขาถูกยกยอ ถูกชอบ ถูกสร้างข่าวลือใส่ร้าย ถูกกลับขาวให้เป็นดำ ทั้งยังกลายความทรงจำของผู้คนจำนวนไม่น้อย

ฝีมือเป็นอย่างไร ก็จะเห็นในการแข่งของวันนี้นี่เอง

คงเพราะบรรยากาศดูกลมเกลียวกันมาก ฉินมั่วจึงไม่คิดจะเอ่ย ดังนั้นจนมาถึงตอนนี้ นอกจากป๋อจิ่ว คนในทีมต่างไม่รู้ว่าชายหนุ่มจำได้หมดแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้บรรยายที่อยู่ด้านนอกเลย

บ่าย 1:45 เหลืออีก 15 นาที การแข่งจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

ภายในสนามแข่ง เจ้าหน้าที่ที่ดูแลเรื่องการไลฟ์สดต่างเช็คอุปกรณ์ในมือตัวเอง เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาในระหว่างการทำงาน  ทางด้านพิธีกรชายสองหญิงหนึ่งต่างยืนพร้อมอยู่บนแสตนแล้ว แต่ละวินาทีผ่านไป ดังนั้นเหล่าแฟนคลับที่มาดู ต่างนั่งลงกับที่ ข้างนอกทำการเก็บกวาดให้เรียบร้อย ซึ่งเมื่อ 10 นาทีก่อนหน้านั้น ก็หยุดตรวจตั๋วแล้ว

บรรยากาศภายในสนามจะเป็นอย่างไร ต่างรู้กันดี

บ่าย 1:55  แพลตฟอร์มการไลฟ์สดทุกแห่งกลายเป็นสีแดงกันทั่วหน้า ผู้ควบคุมสนามและทางผู้กำกับการถ่ายทอดสดเช็คสถานการณ์ต่อกัน และส่งสัญญาณมือให้ด้านหลังเวทีอย่างพร้อมเพรียง  เสียงดังเข้าห้องพักผ่อนของทั้งสองทีม ด้วยภาษาที่ต่างกัน แต่ความหมายใกล้เคียงกัน อันเป็นการแจ้งทุกทีมว่า เหลืออีกไม่ถึง 5 นาทีก็จะเข้าสู่การแข่งขันแล้ว ขอให้เตรียมตัวให้พร้อม

เมื่อเสียงดังขึ้น หลินเฟิงยังคงชี้เลข 1 บนหน้าตัวเอง พลางถามอวิ๋นหู่ว่าตัวเองดูรุกไหม? ทว่าหลังจากที่ได้ยินเสียงตามสาย อารมณ์ของทุกคนเปลี่ยนแปลงทันที กลายเป็นความตั้งใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ไม่ผิดหรอก ความตั้งใจ

กระทั่งเฟิงซ่างเองยังดูเหมือนโตขึ้น เริ่มปรากฏความคมสัน ส่วนอินอู๋เย่าก็หยุดจุดบุหรี่ ในขณะที่เหราหรงจัดผ้ารัดข้อมือข้างขวา ทางด้านป๋อจิ่วซุกมือข้างหนึ่งลงในกระเป๋ากางเกง มุมปากหยัดยิ้ม ท่าทางออกหน้าออกตาอย่างชัดเจน ดูร้ายเจ้าเล่ห์เหมือนตัวละครในเกมที่เธอเลือกเล่นบ่อยๆ

ฉินมั่วปิดตู้ หมุนตัวมาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ ราวกับควบคุมสถานการณ์ดังกล่าวอยู่หมัด “พร้อมหรือยัง?”

แววตาของหลินเฟิงสั่นสะเทือนหนัก เพราะ…คุ้นมาก! เพราะทุกครั้งที่พวกเขาจะเข้าสนาม หัวหน้ามักจะถามแบบนี้เสมอ!

แต่…ไม่ใช่แค่นั้น ชายหนุ่มซุกมือข้างหนึ่งในในชุดทีม ส่วนอีกข้างยื่นออกมากำมือ แววตาลุ่มลึกเหมือนสะท้อนทุกสิ่งที่สั่งสมมาหลายปี

ครั้งแรกที่เขาลงแข่งในนามของทีมไดมอนด์ จากความเป็นมือใหม่เดินทางมาจนเวลานี้  รวมถึงปีที่เขาแพ้ ต้องยืนนิ่งเงียบพิงกำแพง สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ยังจำได้ไหม?

หลินเฟิงขอบตาแดง แต่ก็ยังยื่นมือออกไป ขนาดเขายังมองออก คนอื่นย่อมต้องมองออกเช่นกัน ทุกคนต่างยื่นกำปั้นมาชนกัน

“ทีมไดมอนด์”

“ต้องชนะ!”

………………………………………

[1] หมายเลข 1 หมายถึงฝ่ายรุก ส่วนหมายเลข 0 คือฝ่ายรับ

ตอนที่ 1814-1

สวบ! หน้าจอยักษ์ถูกปล่อยออกมา ผู้กำกับส่งสัญญาณมือเป็นครั้งสุดท้าย พิธีกรทั้งสามต่างมองดูกล้องตรงหน้า

บ่าย 1:58 การไลฟ์สดทางออนไลน์เริ่มนับเวลาถอยหลัง คอมเมนต์โผล่ออกมาในระหว่างไลฟ์สดล้วนเป็นสิ่งที่แฟนคลับจำนวนมากมายต้องการส่งให้ทีมไดมอนด์

บางคนว่า กลุ่มคนเหล่านี้มีความเลือดร้อนในวัยเยาว์ของพวกเขา การได้ร่วมกับเพื่อนเล่นเกมแข่งกับคนอื่นที่อยู่คนละที่ ได้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้วยกัน แล้วจะลืมรักแรกลงได้อย่างไร มันเป็นสภาพสุดเพอร์เฟกต์ของเราเมื่อตอนเด็กไงล่ะ

การแข่งอีสปอร์ตชิงแชมป์เอเชียแห่งปี 2018

เสียงกระหึ่มดังขึ้น คบไฟสว่างโรจน์ ใบหน้าของพิธีกรปรากฏออกมา แสดงให้เห็นว่าการแข่งขันเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!

“สวัสดีครับ ทุกท่าน เราได้พบกันอีกแล้วนะครับ”

“เชื่อว่าทุกคนคงรออย่างใจจดใจจ่อเลยทีเดียว พวกเราก็เหมือนกับทุกท่าน ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะได้เห็นการแข่งสุดมันส์ในรูปแบบไหน ขอย้ำอีกครั้ง นี่คือการสนามสดของการแข่งอีสปอร์ตชิงแชมป์เอเชียประจำปี 2018 โปรดอย่าเปลี่ยนช่อง เพราะนักกีฬาที่พวกคุณอยากเห็นกำลังจะออกมาแล้ว”

“เอาล่ะ พวกเรามานับถอยหลังพร้อมกันดีกว่า 10 9 8 7 6 5…1 0! ขอเชิญทีมแรกของเรา ทีมอาทิตย์อุทัย!

เสียง ‘สวบ!’ ดังขึ้น แสงไฟต่างรวมตัวไปส่องยังที่เดียวกัน

ตรงทางเข้าสนามขนาดใหญ่ทางซ้ายมือ คนจากทีมอาทิตย์อุทัยเหมือนเดินออกมาจากวงแสง การจะบอกว่าทีมอาทิตย์อุทัยไม่ธรรมดา ย่อมมีหลักฐานมาประกอบ ก็เหมือนออร่าของพวกเขาที่ดูเจิดจรัสนั่นแหละ

ยูกิชินยังคงไว้ผมดำยาวสลวยเหมือนเส้นไหมเช่นเดิม ทว่าเขาในสภาพแบบนี้กลับไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนผู้หญิง เขาสวมชุดทีมที่ตัดมาได้พอดีตัว ดูเฉียบคมอย่างไม่อาจมองข้ามได้ เหมือนรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาในเวลานี้ กลิ่นอายความโหดเข้มข้นชนิดที่อย่าเข้าไปหาเรื่องเชียว

คนที่ยืนข้างเขาก็คือโฮชิโนะ วันนี้เขาต่างไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด เส้นผมดำสั้นเซอร์ถูกรวบขึ้น นัยน์ตาเหมือนแสงตะวันในหิมะแรก ออร่าไหลบ่าท่วมท้น

ส่วนน้องหน้าแบ๊วและผองเพื่อนต่างยืนอยู่ด้านหลัง โชว์ให้เห็นบารมีของทีม

แม้จะไม่ได้แข่งในบ้านตัวเอง แต่เสียงกรีดร้องเชียร์โฮชิโนะกับยูกิชินต่างไม่ลดลงเลยสักนิด บางคนตื่นเต้นจนยืนขึ้นมาด้วยความชอบล้วนๆ

หน้าจอยักษ์ที่ติดตั้งครบสี่ด้าน ต่างฉายข้อมูลของสมาชิกทุกคนในทีมอาทิตย์อุทัย ส่งผลให้ทุกคนเลือดเดือดพล่าน

และด้วยเหตุนี้ ทำให้ผู้คนต่างนึกถึงทีมไดมอนด์ขึ้นมาได้ เหล่าแฟนคลับต่างกำไม้เชียร์ไฟในมือจนแน่นชนิดที่ตัวเองยังคิดไม่ถึง ซึ่งในกลุ่มคนเหล่านี้ ยังมีคุณน้าคนหนึ่งที่นั่งอยู่ด้วย โดยที่เธอไม่รู้จักอีสปอร์ตด้วยซ้ำว่าเป็นอะไร วันนี้เธอแต่งตัวสวยมากเหมือนเมื่อตอนที่ขึ้นศาลคดีของลูกสาว ทว่าไฟในดวงตาของเธอเหมือนจะมอดสนิท

 ………………………………………….

ตอนที่ 1814-2

ใครบ้างจะรู้สึกถึงความไม่เป็นธรรมเสมือนโดนกับตัว ในขณะที่เธอเจ็บปวดมากจนคิดจะฆ่าตัวตาย หลายๆ คนเรียกร้องให้เธอรักษามารยาท เธอต้องผ่านความดำมืดของชีวิตชนิดที่ไม่น่าจะก้าวข้ามมาได้ หากจะบอกว่ามีพลัง ไม่สู้จะบอกว่า ตอนที่เห็นเด็กคนนั้น เธอก็เห็นถึงความสว่าง เวลานี้เธอนั่งอยู่ที่นี่ ดูพวกเขาลงแข่งขันด้วยหัวใจที่อบอุ่น แววตาก็เช่นกัน ของบางอย่าง เธอไม่เข้าเข้าใจหรอก แต่ความซาบซึ้ง เธอรู้เป็นอย่างดี

สาวน้อยคนหนึ่งที่นั่งข้างกันกุมมือเธอไว้ ทั้งชี้ชวนให้เธอดู “คุณน้า เดี๋ยวพวกแบล็กพีชจะเดินออกมาจากตรงนั้น ไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะแต่งตัวยังไง จะสวมกระโปรงหรือเปล่า เมื่อวานเขาสวมกระโปรง วางแผนการเล่นทั้งเกมเลย ประเมินสถานการณ์ระดับเทพจนหนูลุ้นตัวโก่งเชียว ถ้าวันนี้เขาสวมกระโปรงอีก พวกผู้ชายที่นั่งข้างๆ ต้องบ้าแน่ๆ หนูก็เหมือนกัน นี่หนูเอากล้องโพลารอยด์มาด้วย จะได้ถ่ายรูปเขาส่งไปให้เพื่อนเกย์ดู แต่ ไม่ว่าเขาจะสวมอะไร หนูก็ชอบทั้งนั้น”

สาวน้อยพูดเสียจนเพื่อนข้างๆ พลอยหัวเราะไปด้วย ก่อนหน้านี้กังวลว่าคุณย่าจะดูไม่รู้เรื่อง จึงตัดสินใจนั่งขนาบกัน พอจะเข้าสนามก็ช่วยเธอ กระทั่งชี้ให้ดูถึงเสื้อเชียร์ที่สวมมา “พวกเราเป็นแฟนคลับแบล็กพีชค่ะ พวกเดียวกัน”

ใครเคยบอกนะว่า คนที่เคยผ่านความมืดมนมา จะยิ่งเข้าใจความอบอุ่น ก่อนหน้านี้ไม่เคยพบหน้ากัน แต่กลับชอบคนๆ เดียวกัน พอมาถึงที่นี่ก็ช่วยดูแลเธอ ปากก็ร้อง “คุณน้า คุณน้าคะ นั่งตรงนี้ค่ะ” กระทั่งยังช่วยเก็บขยะใส่ถุงพลาสติกให้ กิริยาเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ เผยให้เห็นจิตใจของเจ้าตัว ดูเหมือนพวกสาวๆ ที่ชอบเด็กคนนั้นจะเป็นแบบนี้เหมือนกันหมด เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หญิงสูงวัยพลันหัวเราะขึ้น ต้องให้ได้อย่างนี้สิ ก็เป็นถึงแฟนคลับของเด็กคนนั้นนี่นา

“เอาล่ะ พวกเราแนะนำเหล่าท่านเทพของทีมอาทิตย์อุทัยกันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ขอเชิญทีมที่สอง ทีมไดมอนด์!”

เมื่อชื่อทีมปรากฏออกมา หัวใจของหลายๆ คนเหมือนถูกกุมแน่น สายตามองตรงไปยังทิศทางเดียวกัน แสงไฟรวมตัวกันที่จุดเดียว พอจะเห็นร่างคนจากที่เดินออกมาจากด้านใน

พวกเขาต่างยืนหันหลังให้แสง เงาจึงทอดตัวยาว คงเพราะแสงไฟเจิดจ้ามาก ทำให้เห็นหน้าไม่ชัด รอจนพวกเขาเดินเรียงเป็นแถวเข้ามาใกล้ ทุกคนต่างตะลึงไปในชั่วพริบตา!

นัยน์ตาเบิกกว้าง น้ำตาคลอเบ้า บ้างก็ตื่นเต้นจนยกมือปิดปาก เพราะร่างที่สูงใหญ่แสนสง่าที่ยืนด้านหน้าสุด ลมพัดชุดทีมของเขาจนเกิดเสียงเสียดสี เขาช้อนตามองเล็กน้อย แสงทุกที่วิ่งเข้าสู่นัยน์ตาเขา ดูสุกสกาวเหลือเกิน!

“ท่านเทพ! เทพฉิน! รู้ล่ะว่าคุณต้องกลับมา พวกเรารอคุณอยู่” ไม่รู้ว่าใครเป็นคนร้องประโยคดังกล่าวขึ้น ได้ยินเพียงเสียงดัง ‘พรึบ’ ผู้ชายจำนวนหนึ่งต่างคลี่ป้ายที่เตรียมมาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

อันที่จริง พวกเขาไม่ได้ตั้งความหวังต่อแต่อย่างใด ถึงจะไม่อยากยอมรับ แต่เขาไม่ได้ปรากฏตัวในการแข่งนัดที่แล้ว ซึ่งหลายๆ คนก่นด่าเขา หาว่าเขาเป็นถึงท่านเทพ แต่ไม่ยอมแบกรับความกดดันสักนิด กลับลืมไปแล้วว่าพวกเขานั่นแหละที่ไม่ยอมให้ชายหนุ่มลงแข่ง

หลังจากเมื่อวาน หลายคนต่างเศร้า โดยเฉพาะออฟฟิเชียลแฟนคลับ พวกเขาเฝ้าดูออฟฟิเชียลเวยป๋อ มองดูข้างใต้ของเวยป๋อ ดูสิ่งที่ชายหนุ่มเคยโพส รวมถึงคลิปเกมที่ได้กลายเป็นคลิปเด็ดหลายต่อหลายครั้ง พวกเขาแชร์ต่อกันอย่างเงียบเชียบ ด้วยหวังว่าชายหนุ่มจะกลับมา เพราะทีมไดมอนด์ที่ไม่มีฉินมั่วจะเป็นทีมไดมอนด์ไปได้อย่างไร อย่าลืมสิว่าใครเป็นคนสร้างทีมนี้มากับมือ ซึ่งเรียกได้ว่า ใครก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจทิศทางของทีมไดมอนด์ เว้นแต่เขาเพียงคนเดียว

เพราะเขาทำให้ทีมไดมอนด์เป็นที่จดจำของคนจำนวนนับไม่ถ้วน และเพราะเขา ทีมไดมอนด์ถึงไม่โดนตัดสิทธิ์ หลายๆ ทีมต้องสลายตัวไป ด้วยเหตุที่ผู้เล่นอายุมากขึ้น ทำเงินไม่ได้อีกต่อไป ทว่าทีมไดมอนด์กลับไม่ทำแบบนั้น เพราะชายหนุ่มสร้างความสมดุลให้กับทีม บางทีคงมีแต่แฟนคลับที่ติดตามมาตลอดเส้นทางการเดินทางถึงจะเข้าใจ นักฆ่าที่มีพรสวรรค์ต้องเก็บเขี้ยวเล็บตัวเองมาเป็นตัว CC ที่เชื่องช้า จะต้องเสียสละมากแค่ไหน ใช่ว่าเขาทนรับความกดดันไม่ได้เหมือนอย่างที่คนอื่นว่ากัน แต่เขาต้องรับผิดชอบเกียรติยศของทีมไดมอนด์ทั้งทีมต่างหาก!

……………………………………………

ตอนที่ 1815-1

การปรากฏตัวของฉินมั่ว ถือเป็นความประหลาดใจชนิดที่เหนือความคาดหมาย ยอดผู้เข้าชมแพลตฟอร์มไลฟ์สดแทบจะพุ่งทะลุถึงจุดสูงสุด นอกจากเหล่าแฟนคลับที่นึกไม่ถึงว่าจะเห็นภาพดังกล่าวแล้ว ยังมีนักข่าวหลายคนต้องเปลี่ยนความตั้งใจ หันมาจับภาพทีมไดมอนด์เป็นการด่วน

หากว่ากันตามหลักการ คนทำเรื่องประชาสัมพันธ์อย่างเฟิงอี้ น่าจะปล่อยข่าวให้พวกเขาก่อนล่วงหน้า แต่ครั้งนี้ อย่าว่าแต่ข่าวเลย กระทั่งเสียงลมพัดลมเพก็ยังไม่มี คนในวงการข่าวอย่างพวกเขาจึงได้แต่คาดเดาว่า น่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับฉินมั่ว ทำให้มาแข่งไม่ได้ แต่ไม่คิดเลยว่า ชายหนุ่มจะปรากฎตัวออกมา!

หลังจากที่ผู้กำกับตกตะลึง ก็รีบส่งสัญญาณมือให้ทีมงานใหม่ทันที โดยแสงไฟถูกจัดให้สว่างขึ้นกว่าเดิมเท่าหนึ่ง หน้าจอ 8 แห่งต่างฉายภาพของทีมไดมอนด์ทั้งหมด

ลูกทีมสิบคนเดินตามหลังฉินมั่วมา แต่ละหน้าล้วนแต่เป็นที่คุ้นเคย ไม่ว่าจะเป็น เฟิงซ่าง โคโค่ หลินเฉินทาว เหราหรง อินอู๋เย่า หลินเฟิง อวิ๋นหู่ และเซวียเหยาเย่า รวมถึงยัยเด็กผมสีเงิน เธอยังเหมือนเมื่อครั้งแรกที่ปรากฏตัวบนเวทีการแข่งขัน ดูสะอาดอ่อนโยนจนทำให้สาวๆ หัวใจเต้นแรงขึ้นชนิดยั้งไม่อยู่

แม้จะรู้เพศที่แท้จริงของเจ้าตัว แต่เมื่อเห็นเธอสวมชุดทีมสีขาวตัดดำ ซุกมือข้างหนึ่งในกระเป๋ากางเกง เงยหน้าขึ้นมาก็ทำให้หัวใจสาวๆ อ่อนระทวย เธอคนนั้นดูเหมือนจะยิ้ม แสงไฟจากโคมที่ห้อยลงมาทำให้เห็นเครื่องหน้าของเธอชัดเจน กระทั่งเรียวปากสีอ่อนยังส่องประกาย

‘สวบ!’ หน้าจอยักษ์โชว์ชื่อเธอ แบล็กพีช Z! แทบจะเรียกได้ว่าไม่ต้องมีใครมาแนะนำ สมองของพวกเขาก็ปรากฏข้อมูลของเธอ ซึ่งคือแชมป์เฟิร์สคิลแห่งโซน C บุกเดี่ยวเข้ารังคู่แข่ง เดินไปที่ไหน แม้แต่ดอกหญ้ายังไม่กล้าเกิด

พวกเขาในแบบนี้แหละ ถึงจะเป็นทีมไดมอนด์ที่สมบูรณ์แบบ!

เห็นได้ชัดว่าพิธีกรตะลึงจนลืมจังหวะตัวเอง ดังนั้นเมื่อทีมไดมอนด์นั่งลง เธอจึงเอ่ยขึ้นมา “น่าตื่นเต้นจริงๆ นะคะ ไม่คิดว่าเทพฉินจะปรากฏตัวในเวลานี้ เชื่อว่าการแข่งรอบชิงชนะเลิศในวันนี้จะต้องมันส์อย่างแน่นอน และเชื่อว่าเพื่อนๆ ทุกคนก็คงเหมือนฉันที่ทนรอไม่ไหวแล้ว เช่นนั้นตอนนี้ขอให้ทุกทีมประกาศรายชื่อผู้เล่นประเภทเดี่ยวกันเลยค่ะ”

ห้วงเวลาดังกล่าวเสียงเชียร์ก็ดังกระหึ่ม ผู้คนต่างกรี๊ดร้องสุดแรงเกิด กระทั่งแววตายังเป็นประกาย ยูกิชินที่นั่งด้านหลังของทีมดูเหตุการณ์ดังกล่าว เอนหลังอย่างเนิบนาบ มุมปากยังคงหยักยิ้ม “ทำไม? รองหัวหน้าทีมของพวกเราที่ไม่เคยแพ้ หาวิธีเจ๋งๆ สู้กับฉินมั่วยังไม่ได้เหรอ?”

“ก็มีอยู่นะ” โฮชิโนะหันไปมอง เลิกผมขึ้น “ให้ฉันคุยกับ Z เยอะๆ เขาจะได้หึงไง”

ยูกิชินหรี่ตาลง “วิธีไม่เลวนี่ แต่ฉันไม่ค่อยชอบ ฉะนั้นฉันหาทางแก้ลำฉินมั่วเอง ว่าไง?”

“นายรอการแข่งนัดนี้มานานแล้วไม่ใช่เหรอ?” โฮชิโนะถามกลับโดยไม่ตอบ ฝ่ายยูกิชินหัวเราะ “ฉันเนี่ยนะ รอการแข่ง”

“นายดูคลิปการแข่งของฉินมั่วมาตลอดเลยนี่” โฮชิโนะพูดเนิบช้า “คนที่ไม่รู้ล่ะต้องคิดว่านายคิดอะไรๆ กับเขาชัวร์”

ยูกิชินชะงัก นั่งตัวตรง นัยน์ตาเข้มขึ้น “นายว่าระหว่างฉันกับเขา ใครที่ประเมินสถานการณ์ได้แม่นกว่ากัน”

“ที่แท้ก็อยากดวลกับเขาเพราะเรื่องนี้” โฮชิโนะสวมผ้ารัดข้อมือ “พวกเรารวมทีมสู้ ฉันกับนาย เรารวมทีมสู้กัน”

รอยหยักยิ้มบนหน้ายูกิชินยิ่งลึกเข้าไปใหญ่ “ฉันก็คิดอย่างนั้น”

 ………………………………………….

ตอนที่ 1815-2

สมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมอาทิตย์อุทัยยิ้มแล้ว ต่างสันหลังเย็นวาบ รู้สึกว่าวันนี้หัวหน้ากับรองหัวหน้าตั้งใจแบบดูมหัศจรรย์อย่างไรก็ไม่รู้

นี่ถึงขั้นจะรวมตัวสู้ เป็นที่รู้กันทั่วหน้าว่ารองหัวหน้าชำนาญการเล่นเดี่ยวเป็นที่สุด ขนาดเป็นที่เล่าลือในสนามแข่งกันว่า หากใครได้เจอทีมอาทิตย์อุทัยให้ทิ้งการแข่งประเภทเดี่ยวไปเลย เพราะถ้าโฮชิโนะลงเล่นประเภทดังกล่าวย่อมไม่มีใครเอาชนะเขาได้ แต่นี่ชายหนุ่มมาเล่นประเภททีม เพราะอะไร?

น้องหน้าแบ๊วอายุยังน้อย จึงสงสัยใคร่รู้มาก ส่วนวาตานาเบะได้แต่ลูบคาง “ทีมไดมอนด์น่าจะเอาตัวเจ๋งๆ ลงประเภททีม หมายความว่า…” ไม่รอให้เขาวิเคราะจนจบ หน้าจอยักษ์ก็ฉายรายชื่อผู้เล่นประเภทเดี่ยวที่ทางอาทิตย์อุทัยส่ง

วาตานาเบะ! ใบหน้าของเจ้าของชื่อจึงได้ปรากฏสู่สายตาท่านผู้ชม โดยเห็นเขาแค่เลิกคิ้ว

เมื่อพิธีกรเห็นแล้ว  ก็เอ่ยต่อ “เอาล่ะ ทางทีมอาทิตย์อุทัยคอนเฟิร์มตัวผู้เล่นแล้ว งั้นเรามาดูดีกว่าทางทีมไดมอนด์ส่งใครลงสู้…ทิศอุดรแห่งอินซาน!”

ทั้งสองยืนขึ้นพร้อมกัน วาตานาเบะเหยียดยิ้มขึ้น “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะลองเชิงดูละกัน” ว่าแล้วก็ขึ้นเวทีไป นั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ สวมหูฟังสีดำที่แขวนไว้ด้านข้าง ไม่ลืมหันมามองแฟนคลับ

ส่วนผู้บรรยายกลับเกิดข้อสงสัยขึ้น “การให้ลงเล่นแบบนี้ ถือว่าเห็นได้น้อย”

“ใช่” ผู้บรรยายอีกคนรีบตามติด “บอกตรงๆ ผมเห็นการแข่งของทีมอาทิตย์อุทัยมาไม่น้อย ในสถานการณ์ปกติ การแข่งสนามใหญ่แบบนี้ เขาจะส่งโฮชิโนะลงนัดแรก เมื่อปีที่แล้วตอนที่แข่งกับทีมเซียงหนานก็เป็นแบบนี้ ทำไมปีนี้ถึงเปลี่ยนไป”

“คงวางแผนบางอย่างเอาไว้”

“เป็นไปได้”

เหล่าผู้บรรยายก็หาสาเหตุไม่เจอ ทว่านี่เป็นรายการที่ฉายผ่านโลกออนไลน์ จึงมีคนถามว่าทำไมทีมอาทิตย์อุทัยถึงได้วางแผนเช่นนี้? เมื่อมีคนถาม ย่อมมีคนตอบ ทว่าเป็นการตอบโดยยึดจากความเห็นของตนเองเป็นหลัก “ฉันมาดูเกมการแข่งวันนี้แบบมีใจเป็นกลาง ทุกคนคงรู้ว่าฉินมั่วสูญเสียความทรงจำไปแล้วแน่นอน และฝีมือของเขาน่าจะถอยหลังเพราะเหตุผลนี้นี่แหละ ทางทีมอาทิตย์อุทัยก็เลยให้เกียรติคู่แข่ง ซึ่งถ้าฝ่ายตรงข้ามฝีมือแย่จริงๆ โฮชิโนะก็คงไม่ออกมา มันน่าจะเป็นไปได้ว่า หนึ่งเพื่อทดสองฝีมือของทีมไดมอนด์ สองเพื่อเอาไว้ฝึกมือใหม่ประเภทเดี่ยว ในฐานะที่เคยเล่นเกมออนไลน์มาก่อนแล้วก็เคยแข่งมาแล้วด้วย ก็พูดได้ประมาณนี้แหละ ถ้าไม่ชอบก็อย่าด่ากันนะ”

คำวิจารณ์ดังกล่าวออกจะได้รับการสนับสนุนจากคนส่วนหนึ่ง เมื่อได้รับฟังมาหยกๆ ก็รู้สึกว่าน่าจะเป็นไปได้

คนวงนอกได้แต่ส่ายหน้า “ทีมไดมอนด์เป็นแบบนี้เหรอ รู้อย่างนี้ก็น่าจะให้ทีมเซียงหนานลงแทนนะ เขารู้กันทั้งนั้นแหละว่าการแข่งปีเมื่อที่แล้วกับเซียงหนาน เทพโฮชิโนะออกมาเป็นคนแรกเลยแหละ”

“ฉันว่าเราอย่าเดาเลย ดูการแข่งเงียบๆ ดีกว่า”

“จะดูอะไรอีก? ไม่เข้าใจจริงๆ เสียความทรงจำไปแล้วยังจะลงแข่งอีกทำไม ไม่คิดจะถอนตัวบ้างเหรอ? ดูสิ่งที่ทีมอาทิตย์อุทัยทำกับเราสิ ทำให้คนจีนเสียหน้าหมด”

“ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน ก็อย่าเย้ยหยันคนที่กำลังจะลงสู้ ฉันล่ะไม่เข้าใจวิธีคิดของคนรุ่นใหม่จริงๆ พวกเขาสู้เพื่อประเทศนะ ไม่ใช่พวกนาย”

“เห็นด้วยกับคอมเมนต์บน แต่ถ้าไม่สามารถบีบให้โฮชิโนะลงแข่งได้ ทีมไดมอนด์ก็ถือว่าแพ้แล้ว…”

…………………………………………….

ตอนที่ 1816-1

ยังดีว่านี่เป็นการแข่งขัน ด้วยการแข่งลีกส์อาชีพมีข้อดีอยู่ตรงที่ หลังจากที่เข้าสนามไปแล้วจะไม่ได้ยินเสียงอื่นใดอีก

อินอู๋เย่าสวมหูฟัง วันนี้เขาไม่สูบบุหรี่ก่อนลงแข่ง ซึ่งน้อยครั้งจะเป็นแบบนี้ สายตาของทุกคนที่จับจ้องเริ่มเปลี่ยนแปลงไปนับตั้งแต่ตอนที่เขานั่งลง ทว่าสีหน้าของเจ้าตัวดูสบายๆ กว่าทุกคน แต่ในทันทีที่กุมเมาส์ สายตาของทุกคนต่างเลื่อนไปมองที่นิ้วมือเขาอัตโนมัติ

จะว่าไปมันก็แปลก เมื่ออายุล่วงเลยมาถึงวัยนี้ นิ้วมือจะต้องหยากระด้างสิ แต่นิ้วมือของอินอู๋เย่าต่างไปจากนั้น มันยาวเรียวสวยอย่างชัดเจน ประกาศให้รู้ถึงความรักในอีสปอร์ตของเขา ด้วยเคยฝันว่าจะได้กลับมาสู่วงการอีกครั้ง จึงถนอมมือตัวเองมาก ก็เขายังต้องใช้งานพวกมันในการจับเมาส์และพิมพ์คีย์บอร์ดอีกนี่

เสียงเอฟเฟกต์ของเกมดังขึ้น เสียงอธิบายที่แฝงความตื่นเต้นของพิธีกรดังแทรกเข้าไปด้วย

การแข่งเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!  ทว่าไม่ว่าจะเป็นแฟนคลับที่อยู่ในสนามแข่งหรือสมาชิกของทีมไดมอนด์ ต่างจับจ้องมือที่ผุดขึ้นลงของอินอู๋เย่า

“เล่นงานวานาตานาเบะยากเหมือนกันนะ” พวกผู้บรรยายเอ่ยความเห็นตัวเองออกมาเมื่อนักกีฬาทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน

“จริงด้วย ไม่ว่าจะเป็นการเดินตำแหน่งหรือสกิลการเล่น เทพจริงๆ ความเร็วก็สูงมาก โจมตีโหดแบบนี้ ถ้าไม่แสดงทีเด็ดออกมา รับรองว่ากันไม่ไหวแน่” ผู้บรรยายอึ้งทันทีที่พูดมาถึงตรงนี้ “ถึงแม้ตอนนี้ยังเป็นช่วงต้นของเกม แต่พวกเราต่างรู้ว่าอันที่จริงยิ่งเป็นการเล่นเกมชั้นสูงในระดับประเภทเดี่ยวจะยิ่งใช้เวลาสั้น ใช้เวลาแป๊บเดียวก็รู้ผลแพ้ชนะแล้ว ถ้าเล่นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มีหวังทิศอุดรแห่งอินซานต้องแย่แน่”

เหมือนจะเป็นการยืนยันในสิ่งที่ผู้บรรยายพูดไว้ เพราะวาตานาเบะใช้สกิลรองทำความเสียหายให้กับอินอู่เย่าอย่างแม่นยำ ไม่ว่าจะลดความเร็ว สตัน และการฟาดดาบทันควัน ก็ทำด้วยความเร็วสูง ทำให้คนเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว ล้วนแต่นิ่งอึ้ง

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะเร็วได้ขนาดนี้!” ผู้บรรยายเอ่ยเสียงหนักอึ้ง “นี่คงเป็นความสามารถของทีมระดับโลกของแท้ แต่ละคนที่ลงแข่งไม่ธรรมดากันทั้งนั้น ฝีมือแบบนี้ นักกีฬาประเทศจีนที่จะสู้เขาไหว เรียกว่ามีน้อยจนนับนิ้วได้เลยทีเดียว”

เมื่อมีคนถามว่าเป็นถึงขั้นนั้นเลยเหรอ? เป็นเพราะตอนนี้ทีมไดมอนด์ไม่ไหวแล้วหรือเปล่า กระทั่งมาตรฐานการเล่นของคนในทีมยังต่ำลง อันที่จริงพวกเขาไม่เข้าใจว่า ฝีมือของฝ่ายตรงข้ามแกร่งมากแค่ไหน ผู้ที่รู้ดีที่สุดคือทีมเซียงหนานที่นั่งอีกมุมหนึ่ง

“ลั่วลั่ว”

“หือ?”

“ยังจำวาตานาเบะได้ไหม?”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ตอนเล่นประเภทคู่ เราสองคนอุตส่าห์กันเขาไว้ได้แล้วเชียว แต่ต้องเสียไปตั้งสองชีวิต จนกลายเป็นเล่นสองต่อหนึ่ง แล้วถึงจะเราจะชนะประเภทคู่นั่น แต่ถ้าเทียบฝีมือกันจริงๆ เราก็แพ้หลุดลุ่ย”

“อื้ม ตอนนั้นเรายังมีทีมมินเนี่ยนที่ช่วยล้มป้อมคริสตัลของฝ่ายเขาด้วย แต่ตอนนี้อินอู๋เย่าต้องเล่นกับหมอนั่นคนเดียว คงต้องเหนื่อยแล้วล่ะ”

 ……………………………………………

ตอนที่ 1816-2

มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ความแข็งแกร่งของทีมอาทิตย์อุทัยนั้น เราจะต้องได้ปะทะกับเขาถึงจะรู้ซึ้ง เราอาจคิดว่าฝ่ายนั้นใช้แค่สกิลรองไม่ใช่เหรอ ทำไมอินอู๋เย่าถึงดูอ่อนแอจัง แต่อันที่จริงสกิลรองนี่แหละที่พอบวกกับตำแหน่งการเดินและการประเมินล่วงหน้า แล้วเล่นอย่างคล่องตัว ก็จะทำให้คนเราหลงลืมรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ

ในเกมชั้นสูง ภาพที่เราเห็นจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

“ถ้าเล่นอย่างนี้ต่อไป เฮียแกคงเจริญเติบโตไม่ไหวในช่วงท้ายเกมแน่” ถึงเจ้ลั่วคนสวยจะเป็นผู้หญิง แต่ก็ถนัดด้านการวิเคราะห์เกม “วาตานาเบะเล่นแบบนี้ เท่ากับช่วยลองเชิงให้ทีมตัวเอง เฮียจะต้องหาวิธีให้อีกฝ่ายเปิดแผนการเล่นออกมา ถึงจะชนะเกมนี้ได้ เพราะพวกเรารู้ดีว่าตอนที่แข่งกับวาตานาเบะ ฝีมือของเขาไม่ได้มีแค่นี้…”

เจ้ลั่วคนสวยพูดยังไม่ทันจบ เสียงของเซียวจิ่งพลันดังขึ้นมา เจ้าตัวกอดอก นัยน์ตาสีเข้มจ้องหน้าจอ เอ่ยแค่ว่า “มาแล้ว”

อะไรมา?

ในระหว่างที่ผู้คนยังตั้งตัวไม่ทัน วาตานาเบะในจอภาพก็โจมตีเป็นระลอกที่สอง! โดยที่ป้อมยังคงอยู่ ซึ่งอยู่เหนือความคาดหมายของผู้คน และสกิลที่สองพลันถูกปล่อยออกมาอีกครั้ง! ในระหว่างที่ทุกคนคิดว่าอินอู๋เย่ายังไม่รู้ตัวอีก ต้องตายแน่ๆ ก็เห็นเขาขยับมือขวาอย่างรวดเร็ว หลบการควบคุมของอีกฝ่าย แถมป้อมยังทำร้ายตัววาตาเบะอีกด้วย

ทั้งนี้มันยังไม่จบ วาตานาเบะสะบัดเมาส์ กะจะเดินตำแหน่งคว้าเฟิร์สบลัด แต่ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายกลับสะบัดเมาส์อย่างเท่ทันควัน นิ้วมือที่พิมพ์คีย์บอร์ดขยับขึ้นลง หมุนตัวฟาดดาบใส่ฝ่ายตรงข้ามทันที

“เยี่ยม!” ผู้บรรยายเอ่ยชมอย่างยั้งใจไม่อยู่! ส่วนวาตานาเบะเกิดไหวพริบในทันที โดยเข้าทำความเสียหายให้คู่แข่งอีกครั้ง ทว่าอินอู๋เย่าก็ใช่จะธรรมดา เขาเดินตำแหน่งเหมือนงู หลบการทำร้ายได้ฉมัง เล่นเอาคนดูอ้าปากค้าง แต่วาตาเบะไม่คิดจะทิ้งโอกาสนี้หรอก แถมเขายังทำร้ายคู่แข่งโดยทิ้งการทำดาเมจในตอนท้าย ฆ่าระยะประชิด ซึ่งอินอู่เย่าก็โจมตีคืน ทั้งสองต่างทำความเสียหายให้ซึ่งกันและกัน

KO! เสียงเอฟเฟกต์ดังขึ้น ทุกคนต่างเห็นตัวอักษรบนหน้าจอกับตาตัวเอง

ทิศอุดรนอนลงท่ามกลางเลือด แม้ว่าพวกแฟนคลับจะรับไม่ได้กับภาพดังกล่าว แต่อินอู๋เย่าก็เสียเฟิร์สบลัดไปแล้ว หากว่ากันตามกฎสากล ใครก็ตามที่ได้เฟิร์สบลัดในการสู้ประจันหน้าจะถือเป็นผู้ชนะ

เหล่าแฟนคลับไม่คิดว่าเกมจะจบลงได้เร็วเพียงนี้ ทั้งที่ไม่ได้เสียป้อมเลย แต่กลับแพ้เสียแล้ว แถมยังเล่นกันแค่ช่วงกลางของเกมเท่านั้น ซึ่งหากนับจากเริ่มเกมจนมาถึงตอนนี้ก็ยังไม่ถึงยี่สิบนาทีเสียด้วยซ้ำ เกมก็จบลงเสียแล้ว!

พวกที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์กำลังรู้สึกว่าทีมไดมอนด์ไม่มีอะไรน่าดูอีกต่อไป กะจะเลิกดู ทว่าเสียงเอฟเฟกต์อีกเสียงหนึ่งก็ดังตามมา!

วาตานาเบะนอนจมเลือดเช่นกัน แค่ช้ากว่าอินอู๋เย่าแค่ก้าวหนึ่ง ชนิดที่เจ้าตัวยังกำเมาส์ชะงักค้าง จะว่าไปเขาวางแผนไว้ว่า หลังจากที่ฆ่าอีกฝ่ายได้ เขาแค่ออกจากป้อมในสภาพที่เลือดเกือบหมด และต่อให้คู่แข่งมีแรงโจมตีกลับ เขายังพอจะควบคุมได้

วาตานาเบะหรี่ตาลง เงยหน้ามองดูภาพสโลโมชั่น ถึงได้พบว่าฝ่ายตรงข้ามไม่เพียงแต่จะโจมตีกลับ ด้วยการเดินตำแหน่งอย่างมีเทคนิค ทั้งยังฆ่าเขาคืน แม้รู้ว่าเขาจะโจมตีเป็นครั้งที่สอง!

หากไม่เพราะทิศอุดรหักเลี้ยวช้าไป บางทีคนที่เสียเฟิร์สบลัดคนแรกอาจเป็นเขาก็ได้ มุมปากของวาตานาเบะกระตุก เหมือนจะพูดว่า “น่าสนใจแฮะ” ซึ่งก็น่าสนใจจริงๆ แหละ เพราะไม่เห็นคู่แข่งแบบนี้มานานแล้ว ขนาดอยู่ในสภาวะแบบนี้ยังฆ่าเขาได้อีก!

ทุกคนต่างตาโต กระทั่งผู้บรรยายยังรู้สึกเสียดายขึ้นมาทันที ทว่าการแข่งขันก็คือการแข่งขัน กฎก็คือกฎ ในเมื่อคนที่ตายก่อนคืออินอู๋เย่า คนที่ได้เฟิร์สบลัดย่อมเป็นวาตานาเบะ ดังนั้นต่อให้ตายทั้งคู่ในท้ายที่สุด แต่ฝ่ายที่ชนะยังคงเป็นทีมอาทิตย์อุทัย…

………………………………………….

ตอนที่ 1817-1

อินอู๋เย่าปลดหูฟังออกแล้วเดินลงมา พอจะเห็นว่าเขาอารมณ์หดหู่แค่ไหน ส่วนป๋อจิ่วแค่ขยับปลายเท้าก็หยัดกายขึ้นมาได้ “เดี๋ยวหาเวลาแข่งในอินเทอร์เน็ตอีกครั้งนะ”

ความหมายนั่นชัดมาก หากแข่งประเภทเดี่ยวนานกว่านี้อีกหน่อย หรือกฎการแข่งไม่ได้เป็นเช่นนั้น ผลแพ้ชนะอาจเปลี่ยนไป

อินอู๋เย่ายิ้ม “อย่าปลอบฉันเลย ฉันรู้ดีว่าเมื่อกี้ฉันพิมพ์ช้าไปหน่อย”

“มันเกี่ยวข้องกับอายุจริงๆ แหละ” ป๋อจิ่วยิ้ม “เพราะเฮียอาศัยว่าตัวเองพิมพ์ช้า มารังแกคู่แข่งแบบนั้นไง”

อินอู๋เย่าชะงัก รอยยิ้มบนหน้ายิ่งลึกซึ้งเข้าไปใหญ่ “เอาล่ะ หัวหน้าตัวเล็ก ฉันโดนนายปลอบเข้าให้แล้ว” บางอย่างพูดออกมาจะดีกว่า “ต่อไปจะเป็นประเภทคู่แล้ว” ชายหนุ่มเงยหน้ามองจอยักษ์ “นายคิดว่าโฮชิโนะไม่ลงเดี่ยวเพราะอะไร?”

หลินเฟิงชะโงกหน้าเข้ามาเมื่อได้ยิน “ใช่ เรื่องนี้ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน ฝั่งอาทิตย์อุทัยไม่ใช่พวกหยิ่งผยองสักหน่อย”

“กลัวแต่ว่าตอนนี้ฉันแพ้แล้ว ต่อไปจะยิ่งบีบให้พวกเขาแสดงความสามารถที่แท้จริงออกมาไม่ได้” อินอู๋เย่ากังวลอย่างมีเหตุผล

ป๋อจิ่วฟังแล้ว ยิ้มบางๆ พลางเอ่ยขึ้น “ไม่หรอก”

“ทำไมถึงไม่ล่ะ?” หลินเฟิงไม่เข้าใจ

ป๋อจิ่วมองดูทีมคู่แข่งที่เหมือนเรื่อยเฉื่อย เรียวปากบางแย้มยิ้มขึ้นมา “ไม่มีวันที่จะบีบความสามารถที่แท้จริงของเขาออกไม่ได้หรอก นายคิดว่าเห็นฉันกับท่านเทพนั่งด้วยกันตรงนี้แล้ว พวกเขาจะไม่ทุ่มสุดแรงเหรอ? พวกเราถือเป็นคู่รักสุดเก่งเชียวนะ”

หลินเฟิง “นี่ยังจะอวดหลัวอีกเหรอ? เจ้าแบล็ก นายนี่มันเพ้อพกได้โล่จริงๆ”

ป๋อจิ่วไม่คิดว่าน่าอาย แต่ถือเป็นเกียรติอย่างสูง “ถ้ามีแฟนอย่างท่านเทพ นายก็ต้องอวดเหมือนกันแหละน่ะ”

หลินเฟิงนิ่งไป ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเถียงไม่ออก

“เอาล่ะ ฉันพูดจริงจังล่ะนะ” ป๋อจิ่วยิ้มขึ้นมาในทันใด “เรื่องที่ทำไมโฮชิโนะถึงไม่เล่นเดี่ยว”

หลินเฟิง “ทำไม?”

ป๋อจิ่วหัวเราะ “เพราะฉัน เขาอยากแข่งกับฉันตอนเล่นทีม”

หลินเฟิงเซ็ง “ฉันถามนายจริงจังนะ”

“ฉันก็ตอบจริงจังเหมือนกัน” ป๋อจิ่วซุกมือข้างหนึ่งลงกระเป๋า ยิ้มแย้มดังเดิม เล่นเอาหลินเฟิงมุมปากกระตุก “นายคิดว่าจะมีใครเชื่อคำพูดนายบ้าง”

“คนเก่งก็ต้องเก็บเงียบกัน รู้แก่ใจเป็นพอ” ป๋อจิ่วหันไปหยิบน้ำแร่ “ต้องโทษที่น้องเจียมตัวเกินไปหน่อย”

หลินเฟิงหันไปมองโคโค่ที่ฟังคำตอบอยู่ด้วย “ฉันอยากชกเขาอะ”

“ดาวประจำทีม นายต้องใจเย็นนะ อย่าวู่วาม ต่อให้เจ้าแบล็กดูแมนกว่านาย หล่อกว่านาย แต่เขาก็เป็นผู้หญิง อีกอย่างเมื่อกี้อะ หัวหน้าก็จ้องนายแล้ว จริงๆ นะ ขืนต่อยกันขึ้นมา ระวังนายจะแย่เอา” ประโยคสุดท้ายของโคโค่ เล่นเอาหลินเฟิงตัวแข็ง ค่อยๆหันไปมองในสภาพคอแข็งฝืด เพราะคนที่ยืนหลังเขาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหัวหน้านั่นเอง

 ……………………………………………….

ตอนที่ 1817-2

หลินเฟิงสูดลมหายใจเข้าไปลึก  ยังไม่ทันได้ออกปาก เสียงจากหัวหน้าก็ลอยมา “ท่าทางเราคงต้องหาเวลาคุยกันเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโฮชิโนะหน่อยแล้วแหละ หนูน้อยแบล็กพีช Z”

ป๋อจิ่วที่ฉลาดหลักแหลมกลับไม่คิดเลยว่า เพลิงจะไหม้ตัว จึงกระแอมกระไอเบาๆ ฝ่ายหลินเฟิงที่เห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนั้น สีหน้าถึงกับเปลี่ยนทันที “ใช่ ต้องคุยกันให้เยอะๆ เลย”

ฉินมั่วหันไปกวาดตาใส่คนกระพือไฟ “ส่วนหนูน้อยหลินเฟิง โปรดอย่ารังแกแฟนฉัน อยู่กันมาตั้งนาน น่าจะรู้นะว่าฉันเป็นคนไม่มีเหตุผล”

หลินเฟิง “…” ใครรังแกใครกันแน่วะ! เรื่องไม่มีเหตุผลน่ะ ไปพูดกับคนอื่นเถอะ หัวหน้า เพราะมันไม่ใช่ข้อดีอะไรเลย แล้วทำไมถึงได้ทำท่าสบายๆ อย่างนั้น ไหนบอกว่าอีสปอร์ตไม่มีความรักแบบแฟน มีแต่รักกันแบบเพื่อนสนิทไง! หัวหน้าที่รักพวกเขาเปลี่ยนไปแล้ว คำโบราณว่าไว้ไม่ผิด ผู้ชายชอบเปลี่ยนใจง่าย!

ว่าแต่ทำไมฝ่ายอาทิตย์อุทัยถึงได้วางแผนการเล่นแบบนี้? เหล่าผู้บรรยายต่างเดาออก ก็เหมือนที่ป๋อจิ่วว่าไว้นั่นแหละ แค่หลินเฟิงไม่คิดจะเชื่อนั่นเอง

“สถานการณ์ของทีมไดมอนด์ดูจะไม่ค่อยสวย เอาชนะการเล่นประเภทเดี่ยวไม่ได้ ส่งผลกระทบต่อการแข่งในประเภทถัดไปอย่างมหาศาล” ปกติแล้วผู้บรรยายจะวิเคราะห์จากสถานการณ์ในสนาม “บางมีอาจมีเหตุผลหนึ่ง”

“เหตุผลอะไรเหรอ”

“เวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่เก่งกว่ามาก คนเรามักจะอยากหลีกเลี่ยง จนไม่กล้าสู้ด้วย”

“จะว่าไป ทีมไดมอนด์เองก็พิจารณาตัวเลือกในการแข่งครั้งนี้อยู่นาน”

“เพราะไม่รู้ว่าจะส่งใครดี ถึงจะปลอดภัยที่สุด”

“อันที่จริงมีอยู่คู่หนึ่ง ถ้าเล่นตอนนี้ ต้องชนะแน่”

“ใคร?”

“ฉินมั่วกับแบล็กพีช Z แต่ทางทีมไม่น่าจะส่งพวกเขาลงแข่ง ที่คุณพูดมาผมก็เข้าใจ การแข่งประเภทนี้ต้องชนะเท่านั้น เราพอจะรู้กันว่าการแข่งในนัดนี้จะต้องกดดันมากแน่”

“ใช่ เพราะการแข่งนัดนี้ก็สำคัญต่อทีมอาทิตย์อุทัยเหมือนกัน ดังนั้นพวกเขาจะต้องแข่งเต็มที่ชัวร์ ถึงโฮชิโนะกับยูกิชินจะไม่ลง แต่อย่าลืมว่าสมาชิกคนอื่นของทีมก็เก่งมากเหมือนกัน ประเภทคู่ของเขามีโอกาสชนะมากกว่า 90% ซึ่งถ้าแพ้ในประเภทนี้ ทีมไดมอนด์ก็หมดโอกาสแล้ว ดังนั้นการจะเลือกใครมาแข่ง ถือเป็นเรื่องยากมากสำหรับทีมเขา เพราะฉินมั่วยังไม่จำอะไรไม่ได้ เราเห็นได้จากเมื่อกี้ที่เฟิงอี้เป็นคนเลือกตัวผู้เล่นเอง”

“อันที่จริง พวกเขามีสองตัวเลือก ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าไม่เอาหลินเฟิงกับอวิ๋นหู่ ก็ต้องเป็นเหราหรงกับหลินเฉินทาว เพราะทั้งทีมมีแค่สี่คนนี้ที่เหมาะต่อการแข่งประเภทคู่เท่านั้น”

“ทีมไดมอนด์เลือกแล้ว!”

“นั่นไง หลินเฉินทาว เหราหรง ประเภทคู่!”

“ในฐานะที่เป็นคนวงนอก แต่เฟิงอี้สามารถวางแผนได้แบบนี้ ถือว่าร้ายกาจมาก แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขามองข้ามไป”

“อะไรเหรอ?”

“สองคนนี้เพิ่งจะเข้าร่วมทีมไดมอนด์ ถ้าส่งหลินเฟิงกับอวิ๋นหู่จะได้ผลชัวร์มากกว่า ต้องรู้นะว่าพวกเขาเป็นทีมที่เล่นกันมานาน น่าเชื่อถือมากกว่า แน่ล่ะว่านี่เป็นเพียงความเห็นของผมเท่านั้น แต่ดูจากบรรยากาศของทีมไดมอนด์แล้ว อาจจะไม่ใช่ก็ได้”

 …………………………………………

ตอนที่ 1817-3

ผู้บรรยายพูดมามีเหตุผล ที่ไม่มีเหตุผลน่ะเป็นคนดูที่ตามเผือก แต่บางอย่างอาจจะถูก เพราะไม่ว่าจะแข่งอะไร ล้วนแต่ดูที่ผลแพ้ชนะเท่านั้น ด้วยอินอู๋เย่าแพ้ในสนามแรกแล้ว ผู้คนเริ่มพูดกันว่าทีมไดมอนด์แย่แล้ว แค่จะบีบให้ทีมอาทิตย์อุทัยสู้ด้วยความตั้งใจ ยังทำไม่ได้เลย จะหวังว่าพวกเขาจะชนะในสนามถัดไปได้อย่างไร?

อันที่จริงทีมเซียงหนานที่เข้าใจทุกอย่างดีต่างหากที่มีสิทธิ์พูด “อินอู๋เย่าร้ายอะ”

“จริงด้วย” จ้าวซานพั่งลูบคาง “แค่ช้าไปหน่อย  ถ้าเป็นเมื่อก่อน วาตาเบะอาจเป็นฝ่ายตายก็ได้ ถ้าไม่คำนึงเรื่องความเร็วมือนะ เขาเป็นคนเดียวที่ฉันไม่กล้าสู้ซึ่งๆ หน้าด้วย”

เจ้ลั่วคนสวยหัวเราะ “นายเจอฉินมั่วก็ไม่กล้าสู้ซึ่งหน้า อ้อ ใช่ ขนาดน้องแบล็กนางฟ้าของฉัน นายก็ยังหมดความศักดิ์สิทธิ์ของการเป็นแทงค์เลยอะ วันนี้นางฟ้าของฉันยังเท่สุดใต้หล้าอยู่เลย อยากจับคู่จิ้นกับเขาจัง”

“ตื่นเหอะ เจ้” จ้าวซานพั่งพยักเพยิดคางอวบๆ ของตน “ดูซะ นางฟ้าของเจ้อะนั่งอยู่ข้างฉินมั่ว แถมพาดแขนที่พนักเก้าอี้เขาอีกต่างหาก เหมือนจะประกาศว่านี่แฟนฉัน แถมได้ยินยังมาว่าทีมไดมอนด์ถูกสาดอาหารหมาทุกวันเลย ชีช้ำจริงๆ เออ…ตั้งแต่เข้าสนามแข่งมา ฉินมั่วเหมือนจะไม่เข้าร่วมการตัดสินใจส่งนักกีฬาลงแข่งเลยนะ เขาเป็นแบบนี้จะมีปัญหาตอนแข่งประเภททีมไหม?”

เจ้ลั่วคนสวยยิ้มตาใส “เทพอ้วน ลืมแล้วหรือว่า? ตอนนั้นพวกเราโดนเขาเล่นจนยับยังไง”

“พอเหอะ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย” จ้าวซานพั่งทำหน้าจริงจัง ไม่อยากระลึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นจริงๆ

ทว่าเทพลั่วลั่วจำได้ได้แม่นยำ “ตอนที่พวกเราสามคนรุมเล่นงานเขาคนเดียว ฉินมั่วอยู่กับบอสจอมโหด พวกเรายังนึกว่าเราสามคนเข้าไปสู้กับเขาแล้วจะฆ่าเขาได้ เรารู้กันว่าเขาไม่ได้จะไปสู้กับบอสจอมโหด แค่ล่อให้พวกเราเข้าไปทีเดียว จะได้ซัดพลังชุดใหญ่เข้าใส่ แล้วหลอกใช้บอสจอมโหดสตันพวกเรา จากนั้นค่อยใช้สกิลหลักเดินตำแหน่ง กระโดดข้ามกำแพง ตอนนั้นเขาฆ่านายแล้วเหลือเลือดแค่ครึ่งหลอด เราก็คิดว่าเขาต้องตายแน่ แต่ใครจะรู้ว่าเขากลับข้ามกลับไปที่บอสจอมโหดนั่นอีก แล้วเอาดาบดูดเลือดมาใช้พลังชุดใหญ่เพื่อเติมเลือดให้ตัวเอง ทำให้สามพันมีดประหารของเขาสะเทือนวงการอีสปอร์ตเลยล่ะ จนถึงวันนี้ นอกจากเขาแล้ว หลายคนอยากเห็นฉากในปีนั้นอีกครั้ง แต่ก็ต้องผิดหวัง”

“แต่นั่นเป็นช่วงที่ฉินมั่วรุ่งเรืองที่สุด ฉันรู้ว่าเธอลืมเหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้ ตั้งแต่ฉินมั่วบาดเจ็บที่มือ เขาก็เล่นเลเวลนั้นไม่ไหวอีก ยิ่งตอนนี้เขาสูญเสียความทรงจำไปแล้ว ฉันก็เหมือนกับเธอนั่นแหละที่อยากให้ทีมไดมอนด์ชนะ แต่ในสถานการณ์จริงเราต้องพิจารณาให้ดี ไม่ใช่แค่ทีมไดมอนด์ ขนาดฝีมือของพวกเรายังถอยหลังลง ลั่วลั่ว ถึงไม่อยากจะยอมรับแค่ไหน แต่พวกเราก็แก่ขึ้นแล้วจริงๆ”

ได้ยินคำพูดของจ้าวซานพั่งแล้ว เทพลั่วลั่วถึงกับชะงักนิ้ว กำลังจะเอ่ยขึ้น แต่เสียงจากด้านข้างดังขึ้นก่อน “ลั่วลั่วแก่เหรอ?”

“เรียนตั้งปีสี่แล้ว จะไม่แก่ได้ไง? ตอนนี้เด็กใหม่ๆ เขาแค่ 18 19 กันเอง” จ้าวซานพั่งรู้ไม่เท่าทันในสิ่งที่ตัวเองพูดสักนิด ส่งผลให้หัวหน้าทีมขมวดคิ้ว “เอาลั่วลั่วไปเทียบกับเด็กพวกนั้นได้ไง? ความเร็วมือกับการเดินตำแหน่งธรรมดาจะตาย ขนาดหน้าก็ยังผ่านมีดหมอ จะเทียบไปได้ยังไง?”

“ใช่” เทพลั่วลั่วยิ้ม หันไปเชยคางคนที่นั่งด้านซ้ายของตัวเอง

จ้าวซานพั่งเห็นแล้ว แววตานั่นให้ความรู้สึกที่ไม่ธรรมดาจริงๆ เฮ้ย! นึกไม่ถึงเลยว่าการมาดูการแข่งในสนามนี้ จะได้เห็นอะไรที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนในยามปกติ เพราะเจ้เขาชอบเด็กใหม่หน้าตาจิ้มลิ้มมากที่สุด ทำให้ทุกคนพลอยคิดว่าเจ้าหล่อนชอบเด็กเอ๊าะๆ แน่ล่ะก็มีการคาดเดากันว่า ที่เธอยังอาลัยการแข่งในวันนั้น จะต้องคิดอะไรกับฉินมั่วชัวร์

แต่ไม่ว่าจะคาดเดากันไปยังไง ก็มีคนพูดกันในโลกออนไลน์ว่าจะจับคู่จิ้นเซียวลั่ว ทว่ากลับไม่ได้กระแส เพราะท่าทีของลั่วลั่วที่มีแต่หัวหน้า ไม่เหมือนจะชอบเลย แต่ตอนนี้เห็นทีน่าจะอันตรายแฮะ!

 …………………………………….

ตอนที่ 1817-4

ในระหว่างที่จ้าวซานพั่งยังกำลังจมดิ่งอยู่ในความคิดน่าตกใจของตัวเอง การแข่งขันในสนามก็เริ่มต้นขึ้น

หลินเฉินทาวไม่คิดว่าตัวเองจะได้ลงแข่งในสนามนี้ ตอนที่สวมหูฟังยังตะลึงงัน ฝ่ายเหราหรงพอจะดูออกว่าอีกฝ่ายตื่นเต้น จึงเอียงศีรษะเข้าไปหา กุมเมาส์ด้วยมือข้างเดียว เรียวปากสีอ่อนขยับพูดว่า “กังวลเหรอ?”

“อื้ม” หลินเฉินทาวไม่ปฏิเสธ เขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

เหราหรงมองอีกฝ่าย เอื้อมมือข้างหนึ่งไปจัดหูฟังให้อีกฝ่าย “มีฉันอยู่ด้วยจะกลัวอะไร? ไหนเคยบอกว่าต้องมีตัว CC อย่างฉัน นายถึงจะแข่งได้สบายใจ? หรือว่านายไม่เชื่อฝีมือฉัน?”

ถึงหลินเฉินทาวจะไม่ได้หันไปมอง ก็พอจะเห็นใบหน้าที่ชะโงกมาอยู่ใกล้ตัวเอง เขารอมาตั้งปีหนึ่ง รอให้หัวหน้ากลับมา

หนึ่งปีในทีมแบบนั้น ต่อให้ชายหนุ่มได้กลับมา แต่ความเก่งฉกาจกลับต้องถูกฝุ่นดำครอบทับเอาไว้ เขาหวังว่าจะได้แข่งระดับเอเชีย แต่แม้จะไม่อยากแค่ไหน เขาก็เคยคิดเรื่องจะถอนตัวจากวงการ ถ้าไม่ใช่ชายหนุ่มมาพูดกับเขาว่า ‘มากับฉัน มาแข่งด้วยกันสักนัด’ เขาอาจเก็บของกลับบ้านเกิดแล้ว

บ้านเกิดของเขาเป็นตำบลเล็กๆ ที่หากเอ่ยชื่อขึ้นมา ย่อมไม่มีใครรู้จัก การจะให้คนที่นั่นยอมรับในอาชีพของเขา ย่อมเป็นไปไม่ได้ เขาไม่มีแพลตฟอร์มเป็นของตัวเอง ต่อให้มีแฟนคลับมากแค่ไหน แต่หากถอนตัวจากวงการก็ไม่มีปัญญาจะทำการไลฟ์สดขนาดใหญ่ได้ มันเหมือนทุกวงการนั่นแหละที่คนเก่งๆ มักมีน้อยนิด

นอกจากการแข่งขันแล้ว พวกเขายังต้องดำรงชีวิตต่อไป แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่อยากให้แฟนคลับเห็นเขาในสภาพไลฟ์สดเล่นเกม เพื่อทำเงินกับการซื้อสติกเกอร์ในการคอมเมนต์สด ทั้งนี้หากยังอยู่ในทีมก็ไม่เป็นปัญหา แต่หากออกจากทีมแล้ว มันคงน่ากระอักกระอ่วนสิ้นดี

อันที่จริงต่อให้คิดมากอย่างไร ก็ปกปิดความคิดที่แท้จริงของตัวเองไม่ได้ ใครๆ ก็อยากเป็นฮีโร่ ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงล้วนแต่อยากยืนในจุดที่เจิดจรัสที่สุด สร้างชื่อเสียงให้ประเทศ หากเวลานั้นชายคนนี้ยังยืนอยู่ข้างเขาละก็ เขาคงไม่มีวันเสียดายชั่วชีวิต ความชอบของบางคนอาจพูดออกมาเป็นวาจาได้ ทว่าเขาทำไม่ได้ ได้แต่ติดตามผู้ชายคนนั้น

“สงบใจได้แล้วใช่ไหม?” เหราหรงเลิกคิ้ว

หลินเฉินทาวพยักหน้า เหราหรงจึงยิ้มพลางหยิบมือถือขึ้นมา “ดูทื่อมะลื่อจะตาย ก่อนแข่ง ฉันมีของขวัญให้นาย”

“ของขวัญเหรอ?” หลินเฉินทาวหน้าเหลอหลา

เหราหรงจึงเปิดหน้าข้อความออกมา โชว์ให้อีกฝ่ายดูหน้าจอมือถือ “คุณอาบอกว่าส่งวีแชทไม่เป็น ก็เลยอัดเสียงพูดกับนายไม่ได้ เลยใช้การส่งข้อความเสียงมาให้แทน”

หลินเฉินทาวได้ยินแล้ว สองตาสั่นสะเทือน เมื่อจ้องหน้ามือถือ นัยน์ตาถึงกับแดงก่ำ คงเพราะคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ไม่รู้จะแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างไร ถึงได้ใช้วิธีนี้ เพราะมันดูจริงใจที่สุด โดยมีสามข้อความด้วยกัน

“พ่อได้ยินเพื่อนลูกเล่าให้ฟังแล้ว”

“พ่อกับแม่เล่นคอมพิวเตอร์ไม่เป็น ว่าจะให้เสี่ยวหลินข้างบ้านมาช่วยจัดการให้หน่อย จะได้เรียกพวกญาติๆ มาดูลูกแข่งที่บ้าน อันที่จริงพวกเราเคยดูการแข่งขันของลูกครั้งที่แล้วๆ มา แค่ไม่ได้บอกลูกเท่านั้นเอง

“ลูก สู้ๆ นะ ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ แข่งเสร็จก็อย่าลืมกลับบ้านเรา”

ลูกกระเดือกของหลินเฉินทาวขยับ เบือนหน้าออกมาไป หลายปีที่ผ่านมา ในที่สุดเขาก็ได้รับการยอมรับจากพ่อแล้วใช่ไหม?

“พ่อฉันเป็นคนอารมณ์ร้าย” หลินเฉินทาวพูดเสียงแหบ “ตอนนั้นฉันจะออกจากบ้านมาเล่นลีกส์อาชีพให้ได้ พ่อบอกว่า ห้ามฉันกลับบ้านตลอดชาติ แต่ตอนนี้…”

เหราหรงยิ้ม กำมือไปชนกับอีกฝ่าย “ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่า พ่อนายติดตามนายมาตลอด ฉะนั้นนายต้องทำให้ทุกคนเห็นฝีมือของผู้เล่นประเภทคู่ของทีมไดมอนด์ได้แล้ว”

…………………………………..

ตอนที่ 1818-1

พวกเขาเป็นผู้เล่นประเภทคู่ของทีมไดมอนด์! ไม่ใช่ของทีมอื่น

บางทีเป็นเพราะต้องมองเหม่อนอกหน้าต่างอย่างเหงาหงอยในยามค่ำคืนเพียงลำพังมานานเกินไป เคยคิดว่าโลกเราก็เป็นแบบนี้แหละ แต่เวลานี้ไม่ใช่อีกต่อไป

คนที่อยู่ในสนามแข่งเวลานี้ ไม่เคยมีใครหรอกที่รู้จักคำว่าความมืดมนอย่างแท้จริง เว้นแต่เหราหรง เขาเคยคิดว่าตัวเองลุกไม่ขึ้นอีกแล้ว ยิ่งรักในวงการนี้แค่ไหน ก็ยิ่งถูกรังเกียจมากแค่นั้น และไม่ได้รับการให้เกียรติจากคนอื่น แค่อ้างคำว่าชอบก็เหยียบย่ำคนอื่นได้ แล้วจะเล่นไปเพื่ออะไร?

หลังจากที่พ่อเสียชีวิต เหราหรงถามคำถามนี้ต่อตัวเองหลายครั้ง และเขาหาคำตอบเจอแล้วในตอนนี้ ชายหนุ่มคลิกเมาส์ เข้าสู่หน้าเกมแล้วเลือกบทบาทที่ต้องการ ทั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นทีมไดมอนด์หรือทีมอาทิตย์อุทัยต่างพิมพ์ด้วยความเร็วสูง ผู้บรรยายยังหาจังหวะบรรยายไม่ได้เลย ทั้งสองทีมก็เหาะกันไปที่บ่อน้ำพุกันเรียบร้อย

ปกติการแข่งประเภทคู่ หากไม่ใช่การเข้าคู่กันระหว่างตัวยิงไกลและแทงค์สนับสนุน ก็ต้องเป็นตัว CC และตัวฆ่ามอนสเตอร์ที่เลนกลาง

“ถ้าดูจากฟอร์มทีมแล้ว ทีมไดมอนด์และอาทิตย์อุทัยต่างเลือกเหมือกัน” ผู้บรรยายพูดต่อ “ทั้งสองทีมเลือกการเข้าคู่ของนักฆ่า ท่าทางอยากจบเกมนี้เร็วๆ”

“ทีมอาทิตย์อุทัยอาศัยที่ชนะมาแล้ว กำลังตามไล่บี้คู่แข่ง การเล่นคู่แบบนี้เหมาะสมกับจังหวะการเล่นในเวลานี้จริงๆ”

“ตอนนี้ต้องมาดูว่านักฆ่ามอนสเตอร์ของใครจะเร็วกว่ากัน”

“ใช่ เราจะได้เห็นนักฆ่ากำลังล่ามอนสเตอร์ผ่านโซนป่าของตัวเองอยู่ แต่พูดกันตามจริง ตอนนี้ดูเหมือนฝั่งอาทิตย์อุทัยจะเร็วกว่า” ในทันทีที่ผู้บรรยายพูดเสร็จ นักฆ่าของฝั่งอาทิตย์อุทัยก็อ้อมมายังพุ่มหญ้าของเลนล่าง ทั้งยังส่งสัญญาณรวมตัว ดูออกว่าพวกเขาเตรียมแผนอะไรกัน! แต่จะเกิดอะไรขึ้นในที่ตรงนี้จริงๆ หรือ?

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังหมดใจ ป๋อจิ่วที่นั่งบนเก้าอี้ในเขตพักกำขวดน้ำแร่แน่นในทันใด ด้วยฐานะที่เป็นนักฆ่า เธอรู้ดีว่าฝ่ายตรงข้ามจะทำอะไร พวกเขาจะซุ่มตีเรดบัฟแล้วจับคน! เธอมองดูหลินเฉินทาวใกล้เข้ามาขึ้นเรื่อยๆ ผ่านแผนที่ ส่วนคนอื่นๆ เพิ่งจะรู้เห็นตามหลัง 10 วินาที แต่ละคนต่างเบิกตากว้าง

จ้าวซานพั่งอ้าปากค้าง “เฮ้ย เล่นแบบนี้ใครจะหลบทันวะ”

“ผู้บรรยายพูดไม่ผิด ถึงการแข่งในเวลานี้จะอยู่ในตอนต้นของเกม แต่ถ้าดูจากฟอร์มการเล่น น่าจะลากไม่ถึงตอนท้าย หมายความถ้าใครที่ไม่สามารถเติบโตในช่วงต้นสำเร็จ พอมาถึงตอนท้ายก็จะหมดแรง ฝ่ายตรงข้ามวางแผนให้แล้วว่าจะรุมฆ่านักล่ามอนสเตอร์ของทีมไดมอนด์ ถึงเล่นแบบนี้ แต่ขอพูดตามตรง ถ้าผมกับคุณลงแข่งด้วยกันก็รอดยาก เพราะเขามุ่งตรงเป้าหมายมาก แถมยังไม่ทำให้คู่แข่งไหวตัวทัน ตอนแรกแยกกันเล่น แต่ตอนนี้กลับมารวมตัวกัน การเล่นคู่แบบนี้น่ากลัวที่สุด” เจ้ลั่วถึงกับพูดด้วยเสียงหนักอึ้ง “หลินเฉินทาวอันตรายแล้ว”

 …………………………………………..

ตอนที่ 1818-2

แต่ละคนที่อยู่นอกสนามล้วนแต่ใจสั่น ฝ่ายหลินเฉินทาวที่เหาะผ่านโซนป่ากลับไม่ได้สังเกตุถึงอันตรายรอบด้าน  ทุกคนต่างเห็นเขากระโดดขึ้นตีตัวเรดบัฟด้วยความเร็วสูง เดินตำแหน่งเฉียบขาด มือขวาคลิกเมาส์ มือซ้ายพิมพ์ระรัวบนคีย์บอร์ด

หากไม่เพราะมีคนดักซุ่มอยู่ใกล้ตัว วิธีการเล่นของเขาย่อมถือว่าดีเลิศ แต่เวลานี้ทุกคนเห็นแล้วได้แต่กังวลแทนเขา

ฝ่ายคู่แข่งทั้งสองรอดักเล่นงานเขาที่พุ่มหญ้า รอให้เขาเหลือเลือดแค่ครึ่งเดียว ก็ได้จังหวะเล่นงานทันที!

แถมหลินเฉินทาวยังเอาแต่สู้กับเรดบัฟเหมือนยังไม่รู้ตัว…

“มาแล้ว!” จ้าวซานพั่งที่ถึงกับกำมือแน่น ด้วยความที่อยู่จุดทัศนวิสัยที่ดีที่สุดสำหรับการชมการแข่งขัน จึงได้เห็นคู่แข่งที่ซ่อนในพุ่มหญ้าเดินออกมาทันที! เริ่มจากใช้สกิลจับตัวแข็ง ตรึงตัวหลินเฉินทาวที่กำลังล่าเรดบัฟให้อยู่กับที่ จากนั้นนักฆ่าของฝ่ายญี่ปุ่นก็กระโดดเข้ามาซัดพลังใส่หลินเฉินทาว

ห้วงเวลานั้น หลินเฉินทาวเหลือเลือดเพียงนิดเดียว และในระหว่างที่ทุกคนคิดว่าทีมญี่ปุ่นน่าจะได้เฟิร์สบลัด  กลับไม่มีใครสังเกตเห็นร่างหนึ่งที่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ เหราหรงนั่นเอง! เขาใช้สกิลแฟลชเดินตำแหน่ง แล้วใช้สกิลสตันสามจังหวะ เล่นงานจนตัว CC ของฝ่ายตรงข้ามเสียเลือดถึง 1 ใน 3  ก่อนจะใช้พลังชุดใหญ่ ดึงคู่แข่งที่คิดจะหลบให้มาอยู่ตรงกลาง ทำให้พวกเขาสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหว

และในเวลานี้นี่เอง ผู้คนต่างคิดว่าหลินเฉินทาวจะฉวยโอกาสกลับเมือง หมุนตัวปล่อยพลังชุดใหญ่แทน

ห้วงเวลาดังกล่าว เสียงเอฟเฟกต์ดังขึ้นบนหน้าจอ KO! เฟิร์ดบลัด! แน่ล่ะ หลังจากที่เขาฆ่านักฆ่าของฝ่ายตรงข้ามแล้ว ตัวเองก็ใช่จะหนีรอด แต่เพราะเขาฆ่านักฆ่าประชิดตัวของฝ่ายคู่แข่งแล้ว เหราหรงถึงได้ฆ่านักเวทของฝั่งนั่นในวินาทีถัดมา ถือเป็นการเสียหนึ่งชีวิตเพื่อฆ่าอีกสอง!

ไม่มีใครคิดหรอกว่าผลจะกลายเป็นแบบนี้!

ทีมอาทิตย์อุทัยที่คิดว่าตัวเองต้องได้เฟิร์สบลัดแน่นอน กลับถูกฝ่ายตรงข้ามอ่านเกมออก มันเป็นไปได้อย่างไร? ไม่ต้องพูดถึงแฟนคลับส่วนหนึ่งที่รู้สึกเหลือเชื่อ กระทั่งผู้แข่งประเภทคู่ยังช็อก เพราะทีมนี้มีสโลแกนว่าเล่นแผนไม่ซ้ำกัน หมายความว่าพวกเขาจะวางแผนสดๆ ในระหว่างการแข่ง อธิบายได้อีกอย่างว่าต่อให้ทีมไดมอนด์เคยเห็นคลิปการแข่งของพวกเขา แต่ไม่มีวันอ่านเกมออกว่าพวกเขาจะเล่นกันยังไงในสนามสด

ผู้แข่งประเภทคู่ของทีมญี่ปุ่นไม่เคยคิดว่าตัวเองจะพลาดเช่นนี้ ต่างหรี่ตาลง ส่วนยูกิชินที่นั่งตรงที่พักกลับหัวเราะ “เหมือนโดนย้อนแผนเลย เอาไงดี?”

โฮชิโนะมองดูหน้าจอแวบหนึ่ง กลับเอ่ยแค่ “ปกติออก”

ส่วนน้องหน้าแบ๊วไม่เข้าใจ มันปกติยังไง! เป็นที่รู้กันว่ารุ่นพี่ทั้งสองที่กำลังแข่งประเภทคู่ ไม่เคยโม้

เขาจะต้องถามให้รู้เรื่องให้ได้ “รองหัวหน้า มันปกติที่ตรงไหน?”

 …………………………………….

ตอนที่ 1818-3

โฮชิโนะอ้าปากหาว ก่อนจะจัดคอเสื้อให้เรียบร้อย “เพราะพวกเขามองข้ามเหราหรง เวลาต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้ อย่าได้ใช้วิธีซุ่มโจมตีเด็ดขาด คนคนนี้มีศักยภาพความเป็นผู้นำเทียบเท่าของฉินมั่ว คิดเหรอว่าเขาจะเป็นแค่นักเวทย์เฝ้าเลนกลางธรรมดาๆ? ในเมื่อเป็นถึงสุดยอดตัว CC ของประเทศจีน จะกระจอกเรื่องการประเมินสถานการณ์ได้ยังไง”

“รองหัวหน้าหมายความว่า? เขารู้ตั้งนานแล้วว่าพวกรุ่นพี่อยู่ที่ตำแหน่งไหน? แล้วทำไมถึงไม่บอกตัวล่ามอนสเตอร์ของเขาล่ะ?”

โฮชิโนะยิ้ม “ตั๊กแตนจับจั๊กจั่น นกขมิ้นดักจับอยู่ข้างหลัง เป็นคำคมที่เข้าใจง่ายเสมอ”

“แต่ไม่นะ หรือเขาไม่กลัวว่าตัวล่ามอนสเตอร์ของทีมตัวเองอาจจะลังเลขึ้นมา แล้ว…” น้องหน้าแบ๊วยังพูดไม่ทันจบ ก็เหมือนจะเข้าใจขึ้นมาในทันใด “หรือตัวล่ามอนสเตอร์ของเขาจะเชื่อใจเขามาก”

โฮชิโนะมองด้วยแววตานิ่ง “ถ้าจะบอกว่าเชื่อใจ ก็ไม่สู้จะบอกว่าเพราะคุ้นเคยกันมากกว่า สามารถคาดเดาได้ว่าเพื่อนจะทำอะไรจากตำแหน่งที่เพื่อนยืนอยู่ การเล่นประเภทคู่มีความหมายสมกับชื่อก็เพราะอย่างนี้แหละ คนสองคนรู้ใจกันมาก เหราหรงเป็นตัว CC  ที่หาตัวจับได้ยาก แถมตัวล่ามอนเตอร์ระยะประชิดของทีมไดมอนด์คนนี้ก็เก่งแบบหาคนสู้ได้ยาก เขายอมเป็นเหยื่อล่อแล้วเก็บในตอนท้าย ก็เพราะต้องการแลกหนึ่งชีวิตต่ออีกสองชีวิต”

เมื่อได้ยินโฮชิโนะพูดแบบนี้แล้ว น้องหน้าแบ๊วเหมือนจะยังไม่เข้าใจ รอจนได้เห็นภาพสโลโมชั่นที่ฉายบนจุดของหลินเฉินทาวออกมา ทุกคนถึงรู้ซึ้งตำแหน่งการเดินของเขา อันที่จริงการหยุดนิ่งแค่อึดใจเดียวก็มีวัตถุประสงค์นี้นั่นเอง!

เหราหรงกลายเป็นกำแพงที่ไม่มีใครทะลายได้ตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับเมื่อมีเขาอยู่ด้วย คนจากทีมอาทิตย์อุทัยจะไม่กล้ามาโซนป่าบ้านเขาอย่างง่ายดาย เหมือนกับที่พูดไว้เมื่อตอนเริ่มเกม พวกเขาทำให้ทุกคนเห็นศักยภาพของประเภทคู่ของทีมไดมอนด์ ถึงแม้จะต้องเผชิญหน้ากับทีมอาทิตย์อุทัย แต่ก็ไม่กระจอก

แน่ล่ะ และเพราะคู่แข่งคือทีมอาทิตย์อุทัย การจะเอาชนะจึงไม่ง่าย  เพราะหลังจากที่แลกหนึ่งชีวิตต่อสองชีวิต ทีมจากญี่ปุ่นเริ่มจะเดาทางการเล่นของคู่แข่งออกจึงดึงคะแนนมาได้อีกหนึ่งคะแนน

ตอนแรกที่พูดกันว่าจะเล่นให้จบเร็ว แต่กลายเป็นว่าลากกันมาจนถึงช่วงท้าย การแข่งขันในสนามนี้ใช้เวลาถึงสี่สิบนาทีเต็ม จากนั้นทีมจากญี่ปุ่นคิดว่าหลินเฉินทาวจะทำตัวเป็นเหยื่อล่ออีก จึงไม่ทำอะไรผลีผลาม ส่งผลให้สูญเสียโอกาสงาม

“คงจะแพ้แล้วล่ะ” หลังจากที่ยูกิชินพูดจบ ดึงเสื้อตัวนอกบนตัวออก เห็นเสื้อทีมตัวในและเส้นผมสีดำขลับ ชายหนุ่มลุกขึ้นมา ท่อนขาเรียวยาว หางตาเลิกขึ้นเล็กน้อย ดูสง่ามาก ไม่ว่าจะเป็นนักข่าวหรือผู้ชมต่างจับตามองภาพที่ว่า ผู้คุมการถ่ายทอดยังสั่งให้กล้องแพนไปที่ตัวชายหนุ่มทันที

เราจะไม่เห็นผู้ชายลักษณะนี้ในประเทศจีน เรือนผมใยไหมสีดำ ทำให้เขาเหมือนเดินออกมาจาการ์ตูนเลยทีเดียว ดูโหดจนรู้สึกในทันทีที่เห็นว่าอย่าไปมีเรื่องกับเขาเด็ดขาด

อันที่จริง คนแบบนี้เหมาะจะเป็นผู้นำ ใช่ว่าจะไม่มีใครที่เห็นเขาแล้วจะลืมตัว ทั้งนี้เคยมีคนที่อยากลักพาตัวเขา แต่หลังจากที่ได้กระทำลงไป ความซวยก็บังเกิดขึ้น

นี่แหละคือยูกิชิน คนที่ไม่มีใครประเมินความสามารถของเขาได้ว่าเก่งถึงขั้นไหน ในการแข่งขันหลายครั้ง เขาไม่จำเป็นต้องลงแข่งเอง โฮชิโนะคนเดียวก็จัดการเรียบร้อยแล้ว ทว่ายังเคยมีคนเห็นเขาลงประเภทเดี่ยวเมื่อไม่นานมานี้ โดยเขาใช้เพียงห้านาทีก็เอาชนะคู่แข่งได้แล้ว ชนิดที่ไม่ต้องล่ามอนสเตอร์สักตัว แค่เดินตำแหน่งอย่างเฉียบคม ด้วยฝีมือการเล่นที่เก่งกาจ กระทั่งประเมินล่วงหน้าได้อย่างแม่นยำว่าคู่แข่งจะเดินเลนไหนหรือจะทำอะไร

 …………………………………………..

ตอนที่ 1818-4

เคยมีคนพูดว่าสำหรับยูกิชินแล้ว สนามแข่งก็เหมือนเป็นที่ที่ให้เขาไล่ฆ่าเพียงฝ่ายเดียว อาจจะอธิบายได้อีกแบบหนึ่ง หากการแข่งครั้งไหนที่ยูกิชินไม่ได้ลง ก็เท่ากับว่านั่นไม่ใช่ความสามารถที่แท้จริงของทีมอาทิตย์อุทัย แต่กระนั้นก็ยังมีน้อยครั้งที่เจ้าตัวลงแข่งเอง ดังนั้นเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของเขา ผู้ชมในสนามแข่งต่างอื้ออึงกันใหญ่

“ท่านเทพของฉันจะลงแข่งแล้วใช่ไหม? พระเจ้า!”

“หมายความว่าประเภทคู่แพ้เหรอ? แต่ยังแข่งไม่จบเลยนะ?”

“ทีมไดมอนด์เก่งถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ถึงขั้นเทพยูกิชินต้องลงเอง?” หลายคนยังคงสงสัย โดยเฉพาะพวกนักข่าวต่างชาติที่มาทำข่าวทีมอาทิตย์อุทัยโดยเฉพาะ ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะสัมภาษณ์ทีมไดมอนด์ยังไง เพราะในหัวใจของพวกเขา ทีมอาทิตย์อุทัยถือเป็นเป้าหมายในการมาเยือนจีนอย่างไม่ต้องกังขา คิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นยูกิชินลงมือเอง แต่การแข่งประเภทคู่ยังไม่จบ จะสรุปเลยก็คงไม่ดีนัก

“เมลิน คุณเคยได้สัมผัสทีมไดมอนด์มาก่อน คุณคิดว่าเพราะอะไรยูกิชินถึงได้ทำแบบนี้?”

เมลินคนนี้เป็นนักข่าวต่างชาติเคยพูดว่า ‘เราได้เรียนรู้หลายอย่างจากการแข่งระหว่างทีมไดมอนด์และอาทิตย์อุทัยเลยล่ะค่ะ’ เธอหัวเราะพลางหัวเราะยักไหล่ “โอ๊ะ ฉันขอบอกว่า สาวๆ คะ อย่าตื่นเต้นตกใจไป เท่าที่ฉันรู้จักเขา ต้องบอกว่าเขาเป็นคนไม่ทำอะไรตามครรลองปกติ พวกคุณน่าจะรู้ว่าพวกมีพรสวรรค์ก็เป็นแบบนี้ บางครั้งเวลาที่เขาลุกขึ้นมาก็เพราะนั่งจนเบื่อเลยอยากเล่นสักตา ฝีมือของทีมไดมอนด์น่าสนใจมากก็จริง เรียกได้ว่าเหนือความคาดหมายของฉันเลยล่ะค่ะ แต่ไม่น่าจะถึงขั้นที่ทำให้เขาลุกขึ้นมาดู เรามาดูการแข่งต่อดีกว่า รอจนแข่งประเภทคู่จบแล้วค่อยว่ากัน”

“จริงด้วย” คำวิเคราะห์ดังกล่าวได้รับความเห็นน้อยจากคนไม่น้อย เพราะผู้บรรยายเองยังหาคำตอบให้ไม่ได้ แต่ในทันทีที่เธอพูดจบ เสียงเอฟเฟกต์ก็ดังตามทันที!

KO!

หลินเฉินทาวสามารถฆ่าหนึ่งในคู่แข่งได้ถึงสามครั้ง ซึ่งเห็นสถานการณ์ในเกมได้ชัด เมื่อทีมมินเนี่ยนบีบเข้าไปใกล้ ป้อมคริสตัลของทีมอาทิตย์อุทัยก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ การแข่งประเภทคู่ ทีมไดมอนด์เป็นฝ่ายชนะ แถมยังชนะได้อย่างสวยงาม!

หลินเฉินทาวเองยังตะลึงงัน ราวกับไม่อยากจะเชื่อ จนกระทั่งคนข้างตัวยื่นมือออกมาถอดหูฟังให้ แล้วหัวเราะนิดๆ “บื้อไปเลยเหรอไง?”

“ฮ่าๆๆๆ ชนะแล้ว! ท่านเทพ พวกเราชนะแล้ว!” หลินเฉินทาวมีนิสัยเหมือนเด็กชายตัวน้อยๆ ด้วยต้องแบกรับความกดดันมาก จึงปลดปล่อยออกมาเต็มที่ เขากระโดดกอดเหราหรง “เมื่อกี้เห็นตอนที่ฉันปล่อยพลังชุดใหญ่หรือเปล่า เล่นมันส์มากเลยล่ะ อุตส่าห์ได้ฟอร์มแบบนี้ ต่อไปฉันไล่บี้จ้าวซานพั่งได้สบายเลยล่ะ!”

ส่วนจ้าวซานพั่งที่อยู่ตรงที่นั่งผู้ชมแต่ได้บ่นในใจ…อะไรวะ! เฮ้ย! หมายความว่าไง! รวมถึงผู้ชมในสนามต่างคิดกันว่า ผู้ชายอย่างพวกนายสองคนอย่าใช้วิธีนี้ฉลองชัยชนะได้หรือเปล่า!

ในขณะที่ทีมไดมอนด์ไม่คิดอะไรมาก ผู้ชายทั้งแท่งอย่างอินอู๋เย่ายังมองเห็นแค่ชัยชนะที่ได้รับมา ทุกคนต่างดีใจ กระทั่งนักข่าวต่างชาติยังได้แต่มองอย่างงงงัน ทำไมชนะเสียเร็วอย่างนั้น? อันที่จริงสายตาของคนทั่วไปอาจจะไม่เห็นอะไร แต่การแพ้ชนะในครั้งนี้เป็นเรื่องจังหวะฟอร์มการเล่นจริงๆ กระทั่งเฟิงซ่างเองยังพูดติดอ่างกับหลินเฉินทาวว่า “มะ เมื่อกี้ คะ โคตรเท่เลย!”

“ใช่! ฮ่าๆๆๆ” หลินเฉินทาวดีใจจริงๆ เหราหรงมองอีกฝ่ายแล้วพลอยหยักยิ้มมุมปากไปด้วย ส่วนป๋อจิ่วที่ยิ่งดูก็ยิ้มหวานขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนเธอจะได้ล่วงรู้ความลับที่ลึกซึ้งเข้าเสียแล้ว

“เอาล่ะ” ฉินมั่วลุกขึ้นยืน เสี้ยวหน้าแสนหล่อดื่มด่ำอยู่ใต้แสงไฟราวกับเป็นเพชรที่เปล่งประกาย ดูหล่อคมสันและสง่างาม เหมือนมีลมพัดชุดทีมของเขาให้โป่งพองจนเห็นตัวอักษรชื่อทีม จากนั้นก็ได้ยินพียง “ต่อไปเป็นงานของพวกเราแล้ว”

………………………………………………..

ตอนที่ 1819-1

ฉัน..เธอจะเอาไม่เอา

ห้วงเวลานั้น ดูเหมือนจะมีลมแรงพัดเข้ามาในสนามแข่ง คงเพราะบรรยากาศนำพา เมื่อฉินมั่วลุกขึ้นมา สมาชิกคนอื่นของทีมไดมอนด์ต่างลุกขึ้นยืนตัวตรง ตัวอักษรชื่อทีมบนหลังของพวกเขาสะบัดขึ้นมา

“นับจากนี้ต่อไป การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศถือว่าได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ โปรดรอชม”

จ้าวซานพั่งได้ยินเสียงแล้วหันไปมองหัวหน้าตัวเองที่สีหน้าเปลี่ยนไปเช่นกัน “อื้ม” เขาย่อมต้องดูอย่างตั้งใจแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นวิธีการเล่นของทีมอาทิตย์อุทัยหรือไดมอนด์! การแข่งประเภททีมที่มาถึง ทำให้ทุกคนตื่นเต้นสุดขีด โดยเฉพาะพวกแฟนคลับสาวๆ ที่มองเห็นโฮชิโนะก้มตัวปลดเสื้อตัวนอกออกอย่างนุ่มนวลแล้วเงยหน้าขึ้นมา เส้นผมที่ยุ่งนิดๆ แสดงให้เห็นถึงความตั้งอกตั้งใจที่ไม่เคยทีมากขนาดนี้มาก่อน

ป๋อจิ่วแย้มยิ้มพลางเดินออกไป สวนทางกับเขาพอดี เจ้าหล่อนซุกมือในกระเป๋าข้างหนึ่งเหมือนยามปกติ แต่ความอ่อนโยนในสายตากลับหลอกใครไม่ได้ โฮชิโนะเห็นเธอ ก็พลันเอ่ยอย่างอบอุ่น “หายแล้วเหรอ?”

“อื้ม เมื่อวานอะ….อุ๊บ” ป๋อจิ่วยังไม่ทันได้พูดออกมา ก็ถูกหลินเฟิงที่อยู่ข้างๆ อุดปากทันที เรื่องอวดผัวแบบนี้ ต้องห้ามเสียหน่อย สถานที่ออกจะเป็นทางการ จริงไหม!

โฮชิโนะกลับหัวเราะ พูดต่อในสิ่งที่เธอยังพูดไม่จบ “เมื่อวานฉินมั่วดูแลคุณล่ะสิ?”

ป๋อจิ่วพยักหน้า ผลักหลินเฟิงให้หลีกทาง โดยฝ่ายหลังกลายเป็นหินไปแล้ว นี่มันอะไรกัน ทำไมฝ่ายตรงข้ามถึงรู้ทัน? เดี๋ยว เมื่อกี้เหมือนโฮชิโนะจะถามว่าเจ้าแบล็กหายหรือยัง! เป็นห่วงเป็นเจ้าแบล็กอย่างนี้เลยเหรอ? อุว้าว ถ้าเจ้าแบล็กเป็นผู้ชายล่ะก็ เขาจะไม่คิดมากเลย!

เหล่าผู้ชมเห็นความผิดปกติจากเหตุการณ์ดังกล่าว แม้จะไม่ได้ยินว่าพูดอะไรกัน แค่เห็นทั้งสองถามกันที ตอบกันไป เหมือนเพื่อนเก่าที่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบที่ไม่ได้เจอกันมานาน

เอ่อ…ตอนนี้ทีมไดมอนด์กับทีมอาทิตย์อุทัยเป็นคู่แข่งกันใช่ไหม? ทำไมรองหัวหน้าทั้งสองคนเหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกันเลยล่ะ! ต้องดูบรรยากาศของหัวหน้าทีมสิ ปกติที่สุด ถึงจะนั่งห่างกันขนาดนั้น พวกเขาก็ยังรู้สึกว่า ทั้งสองนำพาบรรยากาศคุกรุ่นมาให้

ยูกิชินยิ้มให้ โดยเอ่ยขึ้นเบาๆ ในระหว่างที่เดินสวนกัน “รองหัวหน้าทีมนายนี่เหมือนจะเชื่อมั่นในตัวรองหัวหน้าทีมฉันจังเลยนะ นายไว้ใจได้เหรอ?”

“เขาเป็นของฉันหมดทั้งตัวและหัวใจ จะไปมีอะไรที่ไม่ไว้ใจ” ฉินมั่วหันไปมองอย่างเป็นปกติ “ถ้านายไม่ไว้ใจ ก็ทำให้โฮชิโนะกลายเป็นคนของตัวเองสิ แต่ดูท่า นายคงจะหมดหวังไปทั้งชาติ” เล่นเอายูกิชินชะงักมือ หรี่นัยน์ตาลงทันที

ฝ่ายฉินมั่วได้ยินพิธีกรแจ้งให้ทั้งสองฝ่ายจับมือกัน ซึ่งทั้งที่เป็นแค่การจับมือกันแท้ๆ แต่ด้วยเหตุจากบารมีสูงส่ง ทำให้ดูเหมือนท้ารบกันเสียมากกว่า

“ขอคำแนะนำด้วยนะครับ”

“ได้เลย คุณฉิน”

ทั้งสองจับมือกันอย่างไม่จริงใจสักเท่าไร ขนาดที่ผู้ชมยังมองออก โดยคอมเมนต์ผุดขึ้นบนหน้าจอทันที

“ให้สองคนนี้จับมือกัน โอย คนจัดคงจะคลั่งไปแล้ว”

“นี่เป็นการแข่งขันนัดสำคัญนะ พวกเราสำรวมกันหน่อย ส่วนต่อไปนี้เป็นบทพากษ์นะจ๊ะ ของยูกิชิน คอยดูนะ เดี๋ยวจะจับนายฆ่าเสียเลย ส่วนฉินมั่ว หึๆ ลองดูสิ คิดว่าฉันกลัวนายงั้นเหรอ? ลองถามพวกนายดีกว่าว่า ใช่ป่ะล่ะ!”

“โห เหมือนจริงมาก ขอแคปหน้าจอไปทำมีม!”

“ทำไงดี? หลัวกับแฟนฉันจะตีกันแล้ว ฉันจะช่วยใครดี?”

“รู้สึกว่าเทพโฮชิโนะกับพี่แบล็กน่าจับคู่จิ้นอะ น่ารักจุงเบย ขอปิดหน้าด้วยความเขิน!”

“เป็นรองหัวหน้าทีมที่สมานฉันท์ที่สุดที่ฉันเคยเห็นจริงๆ…”

 ……………………………………………..

ตอนที่ 1819-2

ฉัน..เธอจะเอาไม่เอา

“เดี๋ยว พวกเธอลองฟังดูนะว่าฉันเดาถูกไหม ก่อนหน้านี้มีคนบอกว่าเทพโฮชิโนะดูถูกทีมไดมอนด์ เลยไม่ยอมลงประเภททีมใช่ป่ะ แต่ตอนนี้ทำไมฉันรู้สึกว่า ที่เขาไม่ลงแข่งประเภทเดี่ยว ไม่ได้เป็นเพราะดูถูกทีมไดมอนด์ แต่เพราะจะใช้ความสามารถทั้งหมดเพื่อจะแข่งทีม ก็ทีมไดมอนด์ไม่ได้มีแค่เทพฉินนี่นา ยังมีแบล็กพีชอีกด้วย!”

“…”

“…”

“หรือไม่ใช่?”

“ฉันขออยู่นิ่งๆแป๊บหนึ่ง แล้วค่อยวิเคราะห์เรื่องนี้!”

“ถ้าพี่แบล็กของฉันมีอะไรกับเทพโฮชิโนะจริง จะทำยังไงดี?”

ในระหว่างที่ผู้คนคิดกันแบบนี้ ก็เห็นฉินมั่วที่จับมือกับยูกิชินเสร็จ ก็เดินไปหาป๋อจิ่วแล้วยื่นมือให้ เอ่ยเสียงเรียบ “ก่อนแข่ง มีของจะให้เธอ”

“อะไรเหรอ?” มีของขวัญให้ก่อนแข่งด้วยอะ? หรือว่าเป็นอมยิ้ม?

ฉินมั่วเลิกคิ้วเล็กน้อย “ยื่นมือออกมาสิ” ซึ่งป๋อจิ่วก็ทำตาม เอาเสียงแฝงแววยิ้ม “ฉันเอง เธอจะเอาไหม?”

ผู้ชม “….”

แต่พวกเขาอึ้งแค่ครึ่งวินาทีเท่านั้น เสียงกรี๊ดก็ดังทั่วสนาม โดยคณะกรรมการที่กำลังตรวจเช็ครายชื่อผู้เข้าแข่งขันต่างหันมามองหน้ากันเอง เมื่อได้ยินเสียงที่ว่า ทั้งนี้แม้จะเป็นการไลฟ์สด แต่เหตุการณ์ต่อเนื่องกันนี้กลับไม่ถูกฉายทางเว็บไซต์

แม้ทางนักข่าวหลายคนอยากจะจับภาพดังกล่าว แต่สายไปเสียแล้ว! นอกเหนือจากนี้หลินเฟิงที่ยืนด้านข้างจะมีสีหน้าเป็นอย่างไร คงเป็นที่รู้กัน เขาคิดจะห้ามไม่ให้เจ้าแบล็กอวดผัว แต่ไม่คิดว่าหัวหน้าจะเป็นคนเปิดเผยเสียเอง แถมวิธีการบอกรักแบบนี้ ส่งผลให้สาวๆทั้งหลายต่างเนื้อเต้นกันใหญ่

“พี่แบล็ก รีบตอบรับเทพฉินของพวกเราเร็ว!”

“ปีศาจร้ายของแท้ เมื่อกี้ที่เทพฉินยิ้มอะ เลือดกำเดาฉันเกือบไหลเลยล่ะ”

“ฉัน เอ่อ อย่านะ? โอ้ๆๆๆ ฉันจะคลั่งแล้ว!”

ป๋อจิ่วพลอยร้องในใจด้วยว่า เธอก็จะคลั่งเหมือนกัน มันน่านักเชียว! เธอไม่อาจผลักเขาเข้ากำแพงแล้วจูบได้ดั่งใจ ด้วยเหตุที่ที่นี่คือสถานที่สาธารณะ รู้สึกคันหัวใจยุบยิบเหลือเกิน แต่เมื่อจะออกปาก ก็เห็นร่างของชายหนุ่มก้มนิดๆ “ถ้าไม่เอา งั้นคืนนี้เราต้องมาคุยกันสักหน่อยว่าเธอเคยบอกรักคนไปกี่คนแล้ว”

ป๋อจิ่วทำสีหน้าจริงจัง “ถ้าเอาแล้วคืนสินค้าทีหลังได้ไหม”

“ได้สิ” ฉินมั่วหัวเราะอีก

ป๋อจิ่วหัวเราะเช่นกัน เอ่ยเนิบๆ อย่างร้ายกาจ “จุ๊บก็ไม่ได้ เดี๋ยวยังต้องแข่งอีก ฉันแต๊ะอั๋งพี่ไม่ได้เลย พี่มั่ว จงใจใช่ไหม?”

ฉินมั่วจงใจจริงๆ แต่ไม่ใช่เพราะไม่อยากให้เธอแต๊ะอั๋งเขา ช่างเถอะ ยังไงยัยนี่ก็ซื่อบื้อในบางเรื่องมาโดยตลอด “อืม ฉันจงใจ” ฉินมั่วหันมามองพลางจัดแจงผ้ายืดรัดข้อมือให้อีกฝ่าย “ไปเถอะ เดี๋ยวแข่งเสร็จแล้วมีของขวัญให้”

“ยังมีอีกเหรอ?” ป๋อจิ่วแค่นึกถึงของขวัญก็มีความสุขไปทั้งชาติแล้ว ยังมีของขวัญอะไรให้เธออีกนะ?

เมื่อตอนเป็นเด็ก เจ้าหญิงน้อยคงคิดไม่ถึงว่า พอโตแล้วเขาจะมอบตัวเขาให้เธอด้วยตัวเอง ตอนนั้นเธออุตส่าห์ใช้เงินตั้งเยอะ แต่เขากลับไม่ยอมขาย กาลเวลาผ่านไป ตอนนี้สถานการณ์กลับมาเป็นคุณแก่ตัวเธอ ป๋อจิ่วยิ้มร้าย แต่ไม่รู้ว่าฉินมั่วมองดูแววตาของเธอ ด้วยความรู้สึกลึกซึ้งในอีกแบบ…

 ………………………………………

ตอนที่ 1819-3

ฉัน..เธอจะเอาไม่เอา

โฮชิโนะดูเหตุการณ์ทั้งหมด แสงในดวงตาลดทอนลง เดิมคิดจะยั่วให้ฉินมั่วหึง ซึ่งก็บรรลุผล แต่ชายหนุ่มกลับกล้าหาญที่จะใช้วิธีนี้สารภาพรัก ไม่กลัวหรือไงว่าถ้าเกิดทีมไดมอนด์แพ้ขึ้นมา จะมีคนหาว่าเขาดราม่า

“เมื่อกี้นายพูดอะไรกับ Z?” ยูกิชินเอียงศีรษะ ฝ่ายโฮชิโนะจัดแจงผ้ายืดรัดข้อมือ “ก็แค่แสดงความเป็นห่วงสุขภาพเขาเท่านั้น นายว่าฉินมั่วจำได้หรือยัง?”

“ดูไม่ออก” ยูกิชินหัวเราะ “ดูเหมือนสิ่งที่เขาพูดในวันนี้จะเหมือนตอนเป็นปกติ เฮ้”

โฮชิโนะ “เป็นอะไร?”

“อย่าอ่อนข้อให้นะ” ยูกิชินแววตาเข้ม ฝ่ายโฮชิโนะยิ้มอ่อน “ฉันก็เหมือนกับนายนี่แหละที่รอการแข่งครั้งนี้มานานแล้ว การได้สู้กับ Z ถือเป็นเรื่องสนุกอย่างหนึ่ง แค่เมื่อก่อนไม่มีโอกาสเท่านั้นเอง เอาล่ะ จะเริ่มแล้ว”

เหมือนเป็นการพิสูจน์คำพูดของโฮชิโนะ เสียง ‘สวบ!’ ดังขึ้น รายชื่อนักกีฬาทั้งหมดออกมาพร้อมมูล

พิธีกรถือไมโครโฟน “การแข่งชิงแชมป์เอเชียปี 2018 ในสนามสุดท้ายของรอบชิงชนะเลิศ เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!”

‘สวบ!’ ดังขึ้นอีกครั้ง กล้องเลื่อนตำแหน่งลงไป ทุกคนได้เห็นคนเหล่านั้นแยกย้ายกันนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ประจำตำแหน่งตัวเอง ฉินมั่วนั่งตรงกลาง เวลาเล่นทีมก็มักเป็นแบบนี้ หัวหน้านั่งตรงกลางเพื่อสะดวกต่อการออกคำสั่ง ส่วนโคโค่ ป๋อจิ่ว อวิ๋นหู่ หลินเฟิงสี่คนนี้นั่งเรียงเป็นแถว นิ้วเรียววางบนแป้นพิมพ์อย่างพร้อมเพรียงกัน  เสียงพิมพ์กังวานดังสะท้อนสนามแข่ง

เพื่อไม่ให้เกิดความน่าเบื่อในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีที่ว่า ผู้บรรยายเริ่มเอ่ยขึ้น “สิ่งที่พวกเราทุกคนรอคอยมากที่สุดได้มาถึงแล้ว เมื่อกี้ผมเห็นเพื่อนชาวเน็ตบอกว่า ที่โฮชิโนะไม่ยอมลงประเภทเดี่ยวเพราะแบล็กพีช Z คุณคิดว่าประเด็นนี้น่าเชื่อถือแค่ไหน?”

“เรื่องนี้พูดยากเหมือนกันนะ เพราะเมื่อดูปฏิกิริยาที่ทั้งสองทีมมีต่อกันแล้ว เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน จะว่าไปผมเคยเห็นยูกิชินเล่นร่วมกับโฮชิโนะแค่ในการแข่งระดับโลกเท่านั้น”

หลังจากที่ได้ยินคำบรรยายของผู้บรรยาย เมลินก็หยิบไมโครโฟนมาพูดในมุมมองของตัวเองบ้าง “ไม่ทราบว่าเพราะบรรยากาศในสนามสดนำพา ผู้บรรยายของที่นี่เลยพูดหนีประเด็นหลักหรือเปล่า การแข่งในสนามนี้เห็นได้ชัดกว่าความสามารถของทั้งสองทีมต่างกันเยอะมาก ไม่มีอะไรน่าเปรียบเทียบ ต่อให้ยูกิชินกับโฮชิโนะลงแข่งด้วยกัน แต่ก็เป็นเพราะพวกเขาทุ่มเท่กับการแข่ง ไม่ได้มีอีโก้จนมองข้ามฝ่ายตรงข้าม ในเมื่อเป็นสนามสุดท้าย ย่อมต้องเอาชนะให้สวยๆ  เดี๋ยวฉันจะบรรยายสถานการณ์การแข่งจากสนามสดนะคะ แน่ล่ะ เราจะบรรยายจากมุมของทีมอาทิตย์อุทัย”

โดยปกติแล้ว พวกเราจะได้รับข้อมูลอะไรก็จะเชื่อข้อมูลอันนั้น พวกแฟนคลับอีสปอร์ตที่อยู่ต่างประเทศต่างรู้สึกว่าผู้บรรยายในงานแข่งขันครั้งนี้ช่างไม่มืออาชีพเอาเสียเลย พวกเขาอยากดูทีมอาทิตย์อุทัยเสียมากกว่า ถึงทีมไดมอนด์จะไม่เลว แต่ตอนนี้ยูกิชินกับโฮชิโนะลงแข่งด้วยกันเชียวนะ มันมีความหมายว่าอย่างไร? ท่าทางอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจ! จะถือว่าเอาชนะประเภทคู่ได้แล้วคิดว่าตัวเองจะเทียบเท่ากับพวกยูกิชินงั้นสิ

คอมเมนต์จากต่างประเทศจึงทะลักเข้ามา ส่วนใหญ่จะพูดถึงจุดเสียของทีมไดมอนด์ จนก่อเกิดโอกาสโจมตีได้ในที่สุด พวกจอมยุทธ์คีย์บอร์ดจึงได้เวลาออกมาอีก คนพวกนี้มีจุดเด่นอยู่ข้อหนึ่งตรงที่ว่าเป็นพ่อพระแม่พระเหลือเกิน เลือกปกป้องความผิดทุกประการ แถมยังคิดว่าตัวเองมีเหตุผลด้วย

 ………………………………………………..

ตอนที่ 1819-4

ฉัน..เธอจะเอาไม่เอา

“เคยดูการแข่งของทีมไดมอนด์ ไม่ได้เก่งอะไรหรอก ชอบดราม่า จะซาบซึ้งอะไรกันมากมาย ก่อนหน้านี้ไม่มีใครกล้าพูด คนพวกนี้ควรจะดูเสียบ้างว่าสื่อต่างชาติว่าไงบ้าง บางครั้งก็ควรทุ่มเทเวลาไปซ้อมฝีมือตัวเองเสียจะดีกว่า แต่ยังไงฉันก็ไม่ชอบทีมไดมอนด์อยู่แล้ว ดูพวกเขาแข่งต่อไปไม่ลงหรอก”

“ฉันก็เหมือนกัน ก่อนหน้านี้ไอดอลของฉันแค่ลอกนิยายเอง มันจะผิดอะไรกันนักกันหน้า พวกเขาเอาแต่สนับสนุนคนประพันธ์ตัวจริง เรื่องมากเป็นบ้า สมน้ำหน้า ถูกสื่อต่างชาติด่าเข้าให้”

“คอมเมนต์บนทั้งสองท่านนี่มหัศจรรย์จริงๆ นะ สื่อนอกพูดว่าอะไรก็ต้องจริงอย่างนั้นเหรอ? อีกอย่าง การต่อต้านการละเมิดลิขสิทธิ์ไม่ถือว่าเรื่องมาก ด้วยเหตุผลที่ง่ายนิดเดียว พวกเขามีมโนธรรม แต่พวกเธอไม่มีไง แน่ล่ะ คงไม่ต้องหวังหรอกว่าคนอย่างพวกเธอจะเข้าใจคำว่ามโนธรรม”

“หึๆ มีแฟนคลับออกมาปกป้องทีมไดมอนด์อีกแล้ว ถูกสื่อนอกตบหน้าให้ขนาดนี้ ยังหน้ามืดหลงชื่อว่าตัวเองมีดีอีก มิน่าล่ะคนต่างชาติถึงไม่ชอบทีมไดมอนด์ โปรดอย่าทำเสียหน้าได้ป่ะ”

แต่กระนั้นในเวลานี้ ผู้กำกับหนังชื่อดังก้องโลกกลับโพต์คลิปวิดีโอบนโลกออนไลน์ขึ้นมา คลิปนั้นสั้นมาก มีความยาวแค่หนึ่งนาทีโดยประมาณ “ได้ยินมาว่าเด็กคนนี้กำลังแข่งอยู่ ขอมอบให้กับนักคอมพิวเตอร์ที่สวยสุดจนไม่มีใครเทียบได้ในใจผม นี่เป็นภาพโปรโมทหนังครับ”

ต้องรู้ว่า ผู้กำกับเลื่องชื่อแบบนี้ย่อมสร้างความฮือฮาได้มาก ไม่เพียงแต่ประเทศเดียว แต่เป็นหลายทวีปเลยต่างหาก ผู้คนต่างกดคลิปออกดู จึงได้เห็นภาพวัยรุ่นผมสีเงินสะท้อนนัยน์ตา ใบหน้าเจ้าตัวคลุมด้วยผ้าปิดปากสีดำ สวมแจ็คเก็ตสีเดียวกัน นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ โดยนิ้วมือขยับขึ้นลงด้วยความเร็วสูงจนทำให้คนตาลาย เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่ร้อนใจ โดยหลังจากที่แฮกระบบได้ ก็ถอดผ้าปิดปากไปวางไว้อีกทาง ปลายนิ้วกดไฟแช็กสีเงินเล่น ใบหน้าหล่อสุดเท่กำลังคลี่รอยยิ้ม

ด้านล่างหน้าจอปรากฏตัวอักษรแถวหนึ่ง ผงาดบนที่มืดลึกลับเพื่อคอยปกปักแสงสว่าง

‘ฉันคือ Z’

ทันใดนั้น! โลกออนไลน์ถึงกับเป็นหยุดชะงัก บางทีคงมีบางคนในประเทศจีนที่ไม่รู้ว่าหนังเรื่องนี้มีนัยสำคัญอย่างไร ทว่าที่ต่างประเทศ แฟนหนังต่างรู้กันหมดว่า ผู้กำกับยึดบุคลิกใครมาถ่ายตัวละครในหนังเรื่องนี้!

Z นายน้อยโลกแฮกเกอร์ผู้มีสีสันมหัศจรรย์

แต่ด้วยอยู่คนละวงการ จึงไม่อาจใส่รายละเอียดได้หมด ทว่าคนที่รู้จักว่าโค้ดคืออะไร ก็ย่อมรู้ว่าเป็นตัวละครนั่นคือใคร! ทั้งนี้คนที่แสดงเป็น Z อยู่ในทีมไดมอนด์

ชาวเน็ตที่อยู่ต่างประเทศแทบจะระเบิดลง ไม่สิ ไม่เพียงแค่ชาวเน็ต รวมถึงคนที่รู้ข่าวดังกล่าว ต่างเสิร์จหากันใหญ่ว่าจะดูการแข่งในครั้งนี้ได้อย่างไร

คอมเมนต์จากเพื่อนต่างชาติทะลักเข้ามา ราวกับจะตบหน้าคนที่บอกว่า ‘คนต่างชาติไม่ชอบทีมอย่างทีมไดมอนด์หรอก’

“มาเพื่อ Z!”

“ไอดอลของฉันตอนนี้ชื่อ แบล็กพีช Z เหรอ? ใช้ชื่อน่ารักอะ เหมาะกับความนุ่มนวลของคนเอเชียเลย”

“เฮ้ เพื่อน ฉันเป็นแฟนคลับเก่าแก่ของเขา ขอให้ข้อมูลกับคนใหม่นิดหนึ่ง Z เป็นผู้หญิง”

“What?”

“ใช่ ของจริงเลยล่ะ”

“โอ้! เท่มาก!”

“มีข้อมูลแค่นี้เองเหรอ ทำไมถึงไม่มีใครเสนอข่าว”

“นักข่าวที่อยู่ประจำประเทศจีนล่ะ”

ด้วยเหตุที่เว็บไซด์เมืองนอกถูกเสิร์จหาอย่างร้อนแรง หลายคนอยากรู้เรื่องการแข่งที่ทีมไดมอนด์กำลังจะเริ่มขึ้น

ฝ่ายหัวหน้าที่อยู่ต่างประเทศรีบต่อสายถึงเมลิน “นับแต่นี้เป็นต้นไป เธอพยายามจับภาพทีมไดมอนด์ให้มากหน่อย”

“Why?” เมลินรู้สึกว่ามันบ้ามาก “หัวหน้าคะ คุณน่าจะรู้ว่ามีหลายๆ คนรอดูทีมอาทิตย์อุทัยอยู่นะคะ ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าเราแบ่งเวลาไปจับภาพทีมใหม่อย่างทีมไดมอนด์ล่ะก็ ฉันไม่เห็นมูลค่าที่เราจะได้เลยค่ะ”

“เมลิน ผมรู้ว่าคุณชอบทีมอาทิตย์อุทัย ผมก็เหมือนกัน แต่หลายครั้งเราต้องยืนอยู่ตรงกลาง ถึงจะเอนเอียงบ้างก็อย่าให้มากนัก ถ้าคำนวนเวลาที่ต่างกันของทั้งสองประเทศ ตอนนี้การแข่งที่ฝั่งคุณน่าจะเริ่มแล้ว ทำข่าวให้ดีๆ เถอะ…”

…………………………………………..

  ตอนที่ 1820-1

“ไปทำข่าวเถอะ” เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายของมิสเตอร์สมิธแล้ว เมลินรู้สึกต่อต้านเงียบๆ เธอไม่คิดว่าตัวเองลำเอียง หากเทียบทีมไดมอนด์กับทีมอาทิตย์อุทัยแล้ว ทีมหลังย่อมสำคัญกว่าแน่นอน แต่ในเมื่อจะให้รายงานข่าวก็จะรายงาน เธออยากเห็นเหมือนกันว่าทีมไดมอนด์น่าดูกว่าอีกทีมที่ตรงไหน

เมลินหยิบอุปกรณ์ขนาดเล็กเล็งไปยังคนที่นั่งทางนั้น มันเป็นอุปกรณ์ที่นักข่าวพกพามา ซึ่งจะได้เห็นภาพอย่างชัดเจน

การแข่งเริ่มต้นแล้ว ทั้งสองทีมต่างเลือกบทบาทของตัวเอง ฉินมั่วเลือกเป็นนักฆ่าล่ามอนสเตอร์ ป๋อจิ่วเลือกตัวคอมมานโดอิสระ

“ฟอร์มแบบนี้ของทีมไดมอนด์ เกรงว่าจะสู้คู่แข่งได้ยาก อันตรายมากเกินไป” ผู้บรรยายวิเคราะห์บนมุมมองของบทบาทตัวละครเท่านั้น แต่ถ้าเลือกตัวแทงค์ อาจจะง่ายกว่าหน่อย”

“จะสู้กับทีมอาทิตย์อุทัยทั้งที ต้องเลือกตัวแทงค์ที่เป็นตัวชน ถ้าดูจากการแข่งครั้งที่ผ่านมา นี่ถือเป็นวิธีเดียวที่จะสู้กับทีมญี่ปุ่นได้”

“แบล็กพีช Z เริ่มเดินตระเวนแล้ว!”

ทุกคนในสนามต่างรู้ดีว่าสโลแกนของป๋อจิ่วคือ ‘โซนป่าของคู่แข่งคือบ้านของฉัน’

“จะแย่งบลูบลัฟใช่ไหม”

“แย่งไม่ได้หรอก” ซึ่งก็แย่งไม่ได้จริงๆนั่นแหละ เมื่อดูผ่านหน้าจอ เราจะเห็นผู้เล่นเลนกลางของทีมญี่ปุ่นและโฮชิโนะล้อมป๋อจิ่วไว้ตรงกลาง ราวกับเตรียมป้องกันไม่ให้เธอมาแย่งมอนสเตอร์โดยเฉพาะ

โฮชิโนะย่อมไม่ออมมือให้ สร้างความเสียหายให้เธอทันที ปริมาณเลือดของป๋อจิ่วที่ปรากฎบนหน้าจอลดลงนิดหนึ่ง แถมความเร็วของเธอพลอยถูกลดลงด้วย ในขณะที่ใกล้จะโดนล้อมไว้จริงๆ ก็ได้เห็นเธอตวัดทวนยาว กระโดดออกมาจากวงล้อม แล้วย้ายไปที่ริมแม่น้ำ มันช่างน่าตกใจ แต่ไร้อันตราย ส่งผลให้เหล่าแฟนคลับต่างโล่งอกโดยไม่รู้ตัว ทว่าผู้ชมบางส่วนพอจะมองออกถึงข้อเสียที่เกิดขึ้น “เล่นเกมแบบนี้ ไม่ระวังเอาเสียเลย อาจเสียเฟิร์สบลัดได้นะ”

“ฉันเคยบอกแล้วว่าแบล็กพีช Z มาจากพวกเล่นเกมบ้านๆ มาก่อน ไม่เคยได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นระบบ ถ้าเล่นลีกส์อาชีพนานๆคงไม่ไหว เพราะการแข่งลีกส์อาชีพเน้นที่การเล่นกันเป็นทีม ดูเอาเถอะ หลังจากที่ได้เจอทีมอาทิตย์อุทัย ข้อเสียนี้จะเห็นชัดมากขึ้น คนจากทีมญี่ปุ่นไม่ปล่อยให้เขาแย่งมอนสเตอร์ไปได้หรอก โฮชิโนะยิ่งจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรตามใจชอบในโซนป่าของพวกเขาหรอก”

“พูดแบบนี้จะเป็นการด่วนสรุปไปหรือเปล่า เพราะแบล็กพีช Z ไม่ได้สร้างความผิดพลาดใหญ่หลวงเสียหน่อย”

“เขาไม่สร้างความผิดพลาดก็จริง แต่ดูสเตตัสเขาในตอนนี้สิ ต่ำที่สุดในสนามเชียวนะ คนที่เคยเห็นเขาเล่นเกมมาก่อน น่าจะรู้ว่าเขามีสเตตัสสูงในทุกครั้งที่เล่น การจะสร้างความเสียหายให้ได้ผลดี จะต้องมีสเตตัสสูง นี่เปิดเกมมาหนึ่งนาทีกว่าแล้ว ตามปกติเขาต้องเติบโตขึ้นมาบ้างสิ แต่นี่ยังไม่เติบโตเลยก็แสดงให้เห็นว่า โฮชิโนะข่มเขาไว้ราบคาบ”

ดูเหมือนคนที่สังเกตเห็นเรื่องนี้จะไม่ใช่ผู้ชมที่ดูการแข่งบ่อยๆ กระทั่งผู้กำกับกานถ่ายทอดสดยังแพนกล้องไปจับภาพยังใบหน้าของป๋อจิ่วที่ดูหล่อสะอาด เส้นผมสั้นเซอร์สีเงินปรกลงมาบังนัยน์ตาของเจ้าตัว หากมองจากมุมนี้ จะเห็นเพียงคางของเธอเท่านั้น

 ……………………………………

ตอนที่ 1820-2

“ท่าทางแบล็กพีช Z จะเป็นฝ่ายรับแล้วครับ” ผู้บรรยายเอ่ยขึ้น “ก่อนหน้านี้เธอเป็นฝ่ายนำจังหวะการเล่น แต่ตอนนี้โดนโฮชิโนะควบคุมไว้อยู่หมัด ดึงฟอร์มไม่ขึ้นเลยทีเดียว”

“ตำแหน่งนี้มองไม่เห็นสีหน้าของเขา แต่ท่าทางจะกดดันอยู่ในใจเหมือนกัน”

“จริงด้วย ถ้าเขาตามจังหวะไม่ทัน ก็จะเล่นต่อไปในตอนท้ายของเกมไม่ไหว”

“ทีมอาทิตย์อุทัยเล่นได้มั่นคงมาก คุณดูตำแหน่งการเดินของโฮชิโนะสิ เร็วมากเลยทีเดียว”

“ถ้าผมเป็นแบล็กพีช Z จะสร้างสเตตัสก่อน เพราะการจะแย่งอะไรจากโฮชิโนะ ถือเป็นเรื่องยาก การทำแบบนี้ต่อไปจะสิ้นเปลืองเวลาไปเปล่าๆ”

เมื่อการแข่งขันดำเนินไปได้ถึงสี่นาที แม้กระทั่งผู้ชมทั่วไปยังมองอะไรบางอย่างออก เพราะเฟิร์สคิลที่พวกเขาคาดหวัง ยังไม่เกิดเสียที แถมแบล็กพีช Z ยังโดนไล่ล่าตอลด

เมลินยืนอยู่นอกสนาม มือถืออุปกรณ์ คอยให้คำบรรยายเป็นระยะ ซึ่งเมื่อดูมาถึงตรงนี้ ก็หัวเราะเบาๆ “อันที่จริงแชมป์ใหม่คนนี้ของทีมไดมอนด์ยังไม่เข้าใจสถานการณ์การแข่งขัน เขาเป็นคนที่เก่งมากเชียวล่ะค่ะ น่าจะมีชื่อเสียงไม่น้อยในประเทศจีน แต่พอต้องมาเผชิญหน้ากับโฮชิโนะแล้วยังเล่นวิธีเดิมอีก ทำให้สู้ไม่ได้ พวกเราจะเห็นได้ว่า ถึงตอนนี้จะยังไม่มีเฟิร์สบลัดเกิดขึ้นก็จริง แต่เห็นได้ชัดว่า สถานการณ์ของทีมไดมอนด์ไม่ดีเอาเสียเลย ทีมอาทิตย์อุทัยเล่นรุกคืบเข้ามาทีละนิดๆ ถึงเวลานั้นกว่าจะรู้ตัวก็ช้าเกินไป เพราะทีมอาทิตย์อุทัยนำฟอร์มการเล่นหมดแล้ว”

บรรยากาศในเวลานี้นิ่งอั้นไปตามสถานการณ์ที่แบล็กพีช Z โดนบีบ มันไม่ปกติอย่างแรง จ้าวซานพั่งเองนั่งไม่ติดเก้าอี้แล้ว เพราะพอจะเห็นว่าเจ้าแบล็กเล่นเกมนี้ได้เหนื่อยมาก เธอถือทวนยาวเบี่ยงตัวเหาะไปยังโซนป่าอีกครั้ง ความเร็วยังสูงเหมือนเดิม ราวกับสายลม

“ทำไมยังจะไปอีก?” ผู้คนต่างส่ายหน้า คนทั้งสนามเหลือเพียงเซียวจิ่งที่ไม่พูดอะไร เอาแต่นั่งขมวดคิ้วอยู่ที่เดิม

ทีมอาทิตย์อุทัยประเมินแผนของแบล็กพีช Z ผ่านแผนที่ โดยครั้งนี้นักเวทที่เลนกลางซุ่มอยู่ที่พุ่มไม้ กะจะซุ่มโจมตีแบล็กพีช Z! ทำให้พวกแฟนคลับเห็นฉากดังกล่าว ต่างหายใจติดขัด กระทั่งไม่กล้ามองดูร่างที่เข้าใกล้พุ่มไม้ทุกขณะ ด้วยคนจากทีมอาทิตย์อุทัยทยอยวิ่งไปทางนั้น ราวกับจะล้อมวงเธอ!

“น่ากลัวว่าเฟิร์สบลัด จะเสียจากตัวทีมไดมอนด์แล้วล่ะ” เสียงของผู้บรรยายเหมือนจะเสียดาย เพราะการเล่นประเภททีม ผู้ที่ได้มันไปถือว่าสำคัญมาก ทั้งนี้แบล็กพีช Z ได้รับความชื่นชอบมากก็ด้วยเหตุผลดังกล่าวนี่เอง แต่เวลานี้แชมป์เฟิร์สคิลจะถูกคู่แข่งฆ่าเป็นครั้งแรกเสียแล้ว!

เมลินส่ายหน้า “อย่างที่ฉันบอกไว้ตั้งแต่แรกนั่นแหละค่ะว่า ทั้งสองทีมห่างชั้นกันมาก”

เพื่อนชาวต่างชาติต่างพูดไม่ออก เพราะเมื่อคลิปโฆษณาถูกเผยแพร่ออกไป ป๋อจิ่วจึงเหมือนเป็น Z ตัวจริงไปโดยปริยาย

นั่นไงไม่ควรเชื่อพวกโฆษณาจากหนังเลย เพราะจะต้องมีการตัดต่อกันมาก่อน ตัวจริงก็คงฝีมือแค่นี้ อุตส่าห์ปั้นให้คนธรรมดาดูเป็นนักคอมพิวเตอร์ที่เก่งฉกาจ ซึ่งไม่ยากอะไรหรอกสำหรับการถ่ายทำหนัง ไม่ถึงขั้นผิดหวัง แค่เสียดายนิดหน่อย แต่ต่อให้เป็นแฮกเกอร์จริงก็ไม่เห็นว่าจะเป็นเกมเมอร์ลีกส์อาชีพได้ แต่อย่างน้อยก็ต้องมองปัญหาที่เกิดขึ้นการเล่นเกมออกมากกว่าคนทั่วไป รวมถึงฝีมือและความเร็วในการพิมพ์ย่อมต้องดี หากว่ากันตามหลักการ ต้องไม่ทื่อมะลื่ออย่างนี้สิ

 …………………………………..

ตอนที่ 1820-3

และในระหว่างที่เพื่อนชาวต่างชาติรู้สึกหมดความสนใจ กำลังจะปิดแพลตฟอร์มดังกล่าว กลับเห็นร่างบนหน้าจอหยุดชะงักแล้วหันไปกระโดดถอยหลัง เธอไม่ได้เดินต่อไปข้างหน้า! แต่ถอยกลับไปยังโซนป่าของตัวเอง? เล่นเอาสมาชิกสามคนจากทีมคู่แข่งถึงกับอึ้ง

ในเวลานี้ ปรากฏตัวอักษณบนหน้าจอว่า “บอสราชาถูกทีมไดมอนด์ฆ่า” ทำให้ประสบการณ์ของทั้งทีมเพิ่มเป็นเท่าตัว!

บอสราชาเหรอ? พวกผู้ชมต่างเงยหน้ามองดูทันที ทำไมพวกเขาถึงไม่สังเกตเห็นเลยล่ะ?

แท้จริงแล้วไม่ใช่พวกเขาไม่สังเกตเห็น แต่เพราะท่วงท่าของแบล็กพีช Z  มีมากมายเหลือเกิน ไม่เพียงแต่กล้องที่จับภาพตามเธอไป กระทั่งทีมอาทิตย์อุทัยยังทุ่มความสนใจไปที่ตัวเธออย่างไม่รู้สาเหตุ

ทว่าโฮชิโนะและยูกิชินไม่เหมือนใคร เมื่อความผิดปกติเข้ามาเยือนก็ขยายแผนที่ออกดูทันที เตรียมจะวิ่งไปที่ตัวบอสราชา แต่สายไปเสียแล้ว เพราะหลังจากที่ฉินมั่วฆ่าบอสตัวนั้นก็ใช้สกิลหลักกวาดล้าง เมื่อตวัดดาบก็ยังเอาตัวมอนสเตอร์ตัวเล็กตัวน้อยไปด้วยหนึ่งตัว

ผู้ชมต่างตามจังหวะการเล่นไม่ทัน ด้วยเหตุการณ์เมื่อครู่ ฝ่ายผู้กำกับจึงรีบเปลี่ยนมุมถ่าย โดยหันไปจับตาที่ฉินมั่ว

“เดี๋ยว ดูสเตตัสสิ!”

“เห็นแล้ว ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนี่ ยังเป็นที่โหล่ของทั้งสนาม”

“ไม่ใช่สเตตัสของแบล็กพีช Z แต่เป็นของเทพฉิน!”

“เฮ้ย ทำไมเยอะอย่างนี้!”

“ไม่ใช่แค่นี้ ต้องไม่ใช่แค่นี้แน่!”

พวกแฟนคลับทีมไดมอนด์ที่คุ้นเคยกัน ต่างหรี่ตาลงเหมือนจะหาว่ามีอะไรที่ตัวเองพลาดไป

โฮชิโนะรีบพิมพ์ลงบอร์ดสาธารณะ “คอยสกัดผมตั้งแต่ตอนแรก เพื่อจะให้ฉินมั่วเพิ่มเร็วขึ้นนี่เอง ผมไม่ใส่ใจคุณไม่ได้จริงๆ”

แบล็กพีช Z สกัดโฮชิโนะไว้เหรอ?

เป็นไปได้ยังไง? ไม่เพียงแต่แฟนคลับของโฮชิโนะที่ไม่เข้าใจ กระทั่งเมลินยังเบิกตากว้างขึ้นมา แต่เมื่อกล้องจับภาพแบล็กพีช Z กลับเห็นเธอยิ้ม มือขวาเคลื่อนเมาส์เหมือนจะเปลี่ยนหน้า ส่วนมืออีกข้างพิมพ์สัมผัสแค่ “คุณยอมออมมือให้ฉันต่างหาก”

ผู้ชมต่างหันไปดูหน้าจอ จึงเห็นตัวละครของแบล็กพีช Z กำลังล่าเรดบลัฟอย่างไม่พลาดการทำความเสียหาย แถมยังละมือมาพิมพ์อีก?

แต่ประโยคสั้นๆ แสดงให้เห็นว่าเธอยอมรับที่เล่นไปเมื่อครู่ ไม่ได้ทำเพื่อแย่งมอนสเตอร์จากคู่แข่ง แต่ต้องการสกัดนักเวทย์และนักฆ่าที่รวมพลังกันไว้ต่างหาก เพื่อให้ฉินมั่วเติบโตได้เร็วขึ้น!

ทว่าทำแบบนี้ไปก็ไม่คุ้มนี่นา ต่อให้ทีมไดมอนด์ได้ชีวิตบอสราชาไป แต่สเตตัสของเธอยัง…

“ประสบการณ์เพิ่มเท่าตัว? อุว้าว ที่แท้ก็หลุมพรางหลุมเบ้อเร่อเลย”

พอประสบการณ์เพิ่มเป็นเท่าตัว แบล็กพีช Z ย่อมไม่ใช่ผู้ที่มีสเตตัสต่ำที่สุดในสนามอีกต่อไป ไม่เพียงเท่านี้ ไม่รู้ว่าเงินเหล่านั้นของเธอมาจากไหน แต่พอจะเห็นได้จากตาเปล่าว่ามันกระโดดเพิ่มขึ้นสูงเลยทีเดียว

“ที่แท้ก็มีวิธีการเล่นแบบนี้ด้วย” ผู้บรรยายรู้สึกว่าเหลือเชื่อ “ไม่เจริญเติบโตในตอนต้นของเกม แต่ไปเร่งในตอนท้าย?”

 ……………………………………

ตอนที่ 1820-4

ส่วนผู้บรรยายอีกคนก็เอ่ยขึ้นบ้าง “ถ้าพูดกันจริงๆ ตอนนี้ยังไม่อยู่ในช่วงท้ายเกมนะครับ ยังอยู่ตอนต้น เพราะเล่นได้แค่ห้านาทีเอง คงเพราะพวกเราคิดว่าทั้งสองทีมห่างชั้นกันมาก จะต้องรู้ผลแพ้ชนะในเวลาสั้นๆ แต่ดูจากตรงนี้แล้วเห็นจะไม่ใช่ แถมทีมไดมอนด์ยังเล่นต่างไปจากการเล่นปกติตรงที่ ปกติแล้วนักฆ่ากับนักเวทย์เลนกลางจะรวมพลังกัน แต่ฝั่งของทีมไดมอนด์ กลับเป็นตัวคอมมานเดอร์อิสระกับนักฆ่ามอนสเตอร์เล่นประสานกันในระยะไกล ดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยสนับสนุนกันเลย แต่จริงๆ แล้วกลับสกัดคู่แข่งเอาไว้ เช่น การเดินตำแหน่งของแบล็กพีช Z เมื่อครู่นี้ ทั้ง ๆ ที่สามารถอำพรางตัวได้เมื่อตอนที่เดินในพุ่มไม้ ซึ่งในสเตตัสที่แชมป์เฟิร์สคิล เขาไม่มีวันที่จะไม่เข้าใจหลักการนี้ ผมคิดว่าคุณคงคิดเหมือนผม ที่ตอนแรกยังคิดว่าทำไมพวกเขาถึงเดินตำแหน่งแบบนั้น เพราะมันจะทำให้ทีมอาทิตย์อุทัยประเมินการเส้นทางตัวเองได้ แต่พอหลังจากที่ฉินมั่วฆ่าบอสราชาสำเร็จ ผมถึงได้เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้เดินเส้นทางแบบนั้น เพราะเขาต้องการทำตัวเป็นเหยื่อล่อดึงดูดความสนใจจากทีมอาทิตย์อุทัย แผนส่งเสียงดังที่ทิศตะวันออก แต่ไปโจมตีทิศตะวันตกของเขาทำได้สวยจริงๆ”

เมลินได้ยินคำอธิบายดังกล่าวก็รู้สึกว่าเวอร์ไป จะเป็นไปได้ยังไงที่คนสองคนที่อยู่คนละฟากฝั่งของแผนจะร่วมมือกันสู้ได้ “น่าจะบังเอิญมากกว่า” เมลินถือไมโครโฟน ยิ้มให้กับอุปกรณ์ตัวเอง “ท่าทางวันนี้ทีมไดมอนด์จะโชคดี คงเพราะแข่งในบ้านตัวเองนั่นเอง แต่เชื่อว่าวิธีของพวกเขาคงใช้ไม่ได้ผลอีกแน่”

มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ กระทั่งผู้บรรยายยังสังเกตถึงปัญหานี้ได้ “แต่มีสิ่งที่เราต้องระวังคือ เมื่อกี้ตอนที่แบล็กพีช Z ใกล้จะชะงัก ยูกิชินกับโฮชิโนะก็เหาะไปที่บอสราชาแล้ว หมายความว่าวิธีแบบนี้ไม่อาจล่อทีมอาทิตย์อุทัยให้หลงกลได้อีก ฉินมั่วฆ่าบอสราชาได้ จะมากจะน้อยก็อาศัยดวงเช่นกัน เกรงว่าตอนนี้ทีมอาทิตย์อุทัยจะเริ่มแผลงฤทธิ์แล้ว”

เมื่อผู้บรรยายพูดจบ ผู้ชมก็เห็นทั้งสองที่แย่งบอสราชาไม่ได้ เหาะไปคว้าเอาบลูบลัฟในโซนป่าของทีมไดมอนด์ไป เมื่อโคโค่เห็นสัญญาณบนแผนที่ก็รีบวิ่งไป! แต่เขาคิดไม่ถึงว่าแค่ก้าวขาออกไปเอง ทางโน้นกลับมีคนมาเพิ่มอีกหนึ่ง ยูกิชินออกคำสั่งให้รวมตัวโจมตี ล้อมโคโค่ไว้ตรงกลาง ระยะห่างเช่นนี้เรียกว่าอยู่ไกลจากทุกคนมาก “เลนกลางของทีมไดมอนด์อันตรายแล้ว!” คำคาดเดาดังกล่าวปรากฏอยู่ในสมองของทุกตน และเสียงเอฟเฟกต์ที่ทำให้คนใจสั่นก็ดังเข้าหู

KO!

เฟิร์สคิลตกเป็นของยูกิชิน! ส่วนโคโค่หงายหลังล้มไปกองบนพื้น ทั้งที่กลับไปถึงใต้ป้อมแล้ว แต่เมื่อครู่โฮชิโนะได้ช่วยซ้ำเติมอย่างทันเวลา จึงทำให้ความเร็วถูกลดลง ทำให้แม้จะกลับป้อม ก็ยังต้องมาตายคาดาบของยูกิชิน

“เฟิร์สคิล เฟิร์สคิล!” เหล่าแฟนคลับในสนามสดต่างร้องอุทาน!

“การสู้ครั้งนี้เจ๋งเป็นบ้าเลย”

“อุแม่เจ้า เมื่อกี้เดินตำแหน่งยังไงอะ กลับเข้าป้อมแล้วยังโดนฆ่าได้?”

“ต่อไปทีมไดมอนด์คงเล่นลำบากแล้วล่ะ”

ถูกล่ะที่ได้ชีวิตบอสราชามา แต่กลับต้องเสียชีวิตของลูกทีมไป หากคำนวณดูแล้ว เห็นจะไม่คุ้ม ฝ่ายป๋อจิ่วลบประโยค “อย่าไป” ทิ้งซะ ก่อนจะเหาะไปที่เลนล่าง หมายจะคว้าเอาทีมมินเนี่ยนในระหว่างทาง

โคโค่รู้สึกผิดจนอยากพูดอะไรสักอย่าง แต่ฉินมั่วกลับชิงเอ่ยขึ้นก่อน “ฉันคงไม่ต้องให้ปลอบใจนายหรอกนะ”

โคโค่ชะงักทันที

“เฝ้าเลนกลางให้ฉันที” ฉินมั่วว่างพลางก็คว้าดาบยาวเหาะไป “จำไว้นะว่าการแข่งเพิ่งเริ่มขึ้น”

โคโค่ไม่พูดอะไร แต่ผู้บรรยายกลับให้คำวิเคราะห์ที่เป็นมืออาชีพ “ทีมอาทิตย์อุทัยหาจุดอ่อนของทีมไดมอนด์เจอแล้ว”

“คุณหมายถึงโคโค่ที่เลนกลาง?”

“ใช่ โคโค่เล่นบทบาทนักเวทย์กับตัวสนับสนุนในประเทศจีนได้ไม่เลว แต่กลับมีจุดอ่อนที่อันตรายมาก เขาไม่ใช่ตัว CC ที่ดีนัก ถ้าเราดูจากวิธีการเล่นของทีมอาทิตย์อุทัยแล้ว เดี๋ยวพวกเขาจะทะลวงจุดอ่อนอันนี้ เพราะเลนกลางเป็นส่วนสำคัญที่สุดของแผนที่เกม…”

……………………………………..

ตอนที่ 1821-1

ทีมไดมอนด์ถูกบีบ

ผู้บรรยายพูดไม่ผิด หากรักษาเลนกลางไว้ไม่ได้ การแข่งในสนามนี้ย่อมเล่นยาก ทีมอาทิตย์อุทัยเป็นอย่างไรก็เป็นพวกวางแผนแยบยล กลยุทธ์สุดล้ำ ซึ่งหากพวกเขาค้นพบจุดอ่อนแล้ว ย่อมคว้าไว้ไม่ปล่อย นี่แหละคือจุดที่ทำให้คนอื่นสู้ไม่ไหว การสู้กับทีมแบบนี้ หากไม่ตั้งสติร้อยเปอร์เซ็นต์ รับรองว่าโดนฆ่าแน่

“สิ่งสำคัญที่สุดคือ ทีมไดมอนด์จะใช้วิธีไหนมาสู้กับสภาวะอันตรายแบบนี้”

“น่าจะแบ่งคนไปเฝ้าที่เลนกลาง”

“แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ทีมอาทิตย์อุทัยก็จะกลายเป็นฝ่ายนำฟอร์มเกมนะ”

“แต่ถ้าไม่ไปก็จะรักษาเลนกลางไม่ได้ สถานการณ์จะยิ่งย่ำแย่เข้าไปใหญ่”

“อันที่จริงการโจมตีแบบสายฟ้าแลบเมื่อกี้ มีจุดสำคัญอยู่ที่การร่วมมือกันระหว่างโฮชิโนะกับยูกิชิน ถ้าทีมไดมอนด์หาทางเบรกการร่วมมือของทั้งสองคนไว้ไม่ได้ ไม่ว่าจะเลนไหนก็สู้ด้วยยาก”

“ทีมไดมอนด์เริ่มปรับแผนการเล่นแล้ว…เดี๋ยว เหมือนจะไม่ได้ปรับนะ?”

ผู้บรรยายเห็นตำแหน่งการเดินของอวิ๋นหู่บนหน้าจอ หรี่ตาทันที “คงอยากจะปรับ แต่ถูกสั่งให้กลับไปเฝ้าที่เดิม”

“แล้วเลนกลางจะทำยังไง?” ผู้บรรยายอีกคนขมวดคิ้วนิดๆ เพราะเกิดปัญหาใหญ่ขนาดนี้แล้ว หากทีมไดมอนด์ไม่ปรับแผนอีก จะต้องเล่นแบบถูกบีบแน่

“ทีมไดมอนด์น่าจะหาวิธีเจ๋งๆ ไม่ได้” ผู้บรรยายว่าพลางจับตามองฉินมั่ว “เรื่องการวางแผนการเล่น เป็นหน้าที่รับผิดชอบของหัวหน้าทีม จนถึงตอนนี้แล้ว ทีมอาทิตย์อุทัยยังไม่จำเป็นต้องออกคำสั่ง ทีมไดมอน์กลับกลายเป็นว่าต้องเผชิญกับปัญหามากมาย”

“เป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่รู้ว่าฉินมั่วเป็นยังไงบ้าง เขาที่สูญเสียความทรงจำไปแล้วจะสามารถประเมินล่วงหน้าได้แม่นย่ำเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า? แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เราเห็นความสามารถที่แท้จริงของยูกิชินกับโฮชิโนะแค่ 3/10 เท่านั้นเอง พอจะรู้ว่าเมื่อถึงตอนปลายเกม การร่วมมือของสองคนนี้จะต้องทำให้ทุกคนตกตะลึงแน่นอน ฉินมั่วจะยันไหวไหม?”

ผู้บรรยายพูดในสิ่งที่เหล่าแฟนคลับกังวลพอดี เมื่อครู่การร่วมมือกันระหว่างเทพฉินกับแบล็กพีช Z ในระยะทางไกลถือว่ามหัศจรรย์มากก็จริง แต่วินาทีถัดมากลับถูกทีมอาทิตย์ฆ่าไปได้หนึ่งชีวิต แถมยังใช้วิธีเดิมซ้ำอีกไม่ได้ เพราะไม่ว่าจะเป็นยูกิชินหรือโฮชิโนะต่างเดาแผนลวงของพวกเขาได้หมดแล้ว

ทีมอาทิตย์อุทัยแกร่งจริงๆ แกร่งขนาดที่หลินเฟิงกับอวิ๋นหู่ยังไม่อาจเดินออกมารัศมีการโจมตีของตัวเองได้ ต้องเล่นภายในภาวะที่ถูกต้อน

ในสถานการณ์เช่นนี้ กลยุทธ์การเล่นก็ยังไม่เปลี่ยน…ผู้บรรยายคิดว่าน่าจะเป็นปัญหาของการวางแผนการเล่น “ท่าทางฉินมั่วในตอนนี้จะไม่เหมาะกับการแข่งในสนามใหญ่” เท่าที่เห็นในตอนนี้ ชายหนุ่มกลายมาเป็นคนเล่นเกมตามครรลองทั่วไป ไม่เหมือนในเมื่ออดีตสักนิด

ผู้บรรยายพูดจบก็มองไปที่หน้าจอยักษ์ ผู้กำกับสั่งให้ซูมร่างในชุดขาวที่กำลังตีมอนสเตอร์อยู่ในโซนป่า อันเป็นบทบาทจองฉินมั่ว โดยเสื้อตัวละครของเขาสะบัด กุมดาบยาวไว้ในมือ

 ………………………………….

ตอนที่ 1821-2

ทีมไดมอนด์ถูกบีบ

ความเร็วในการล่ามอนสเตอร์ของชายหนุ่ม ทำให้ผู้บรรยายเห็นแล้วถึงกับตะลึงงัน สูญเสียความทรงจำไปแล้วยังเล่นได้เร็วขนาดนี้ นับว่าไม่ธรรมดาจริงๆ

ทว่าการแข่งในนัดนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเร็วมือ แต่อยู่ที่ใครประเมินล่วงหน้าได้แม่นยำได้มากกว่ากัน และใครที่มีข้อผิดพลาดน้อยกว่ากัน!

“ฉันไม่เคยเห็นทีมไดมอนด์เล่นแบบนี้มาก่อน”  ประโยคนี้มาจากแฟนคลับที่นั่งในสนาม “รู้สึกเหมือนโดนเล่นแบบโดนฝ่ายตรงข้ามไล่บี้อย่างนั้นแหละ”

ใช่ ไม่เพียงแค่โคโค่ หลินเฟิง อวิ๋นหู่ กระทั่งฉินมั่วกับป๋อจิ่ว ต่างให้ความรู้สึกเช่นนั้นกับผู้ชม เวลาที่ฉินมั่วตีมอนสเตอร์ ฝั่งโน้นก็คอยระรานอย่างจงใจบ้างไม่จงใจบ้าง เพื่อไม่ให้เขาสเตตัสขึ้น และเพื่อให้หากจับได้ก็จับ จ้าวซานพั่งถึงกับนิ่วหน้า “ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่ใช้วิธีนี้สู้กับฉินมั่วนะ” ส่วนเซียวจิ่งไม่พูดอะไร มองดูหน้าจอ แววตาลุ่มลึก

เมลินอาศัยจังหวะที่ว่าง หันไมโครโฟนแบบมีหูฟัง “ตอนนี้พวกเราจะเห็นว่าการแข่งดำเนินมาใกล้จะสิบนาทีแล้ว ทีมอาทิตย์อุทัยยังเป็นฝ่ายได้เปรียบเหมือนเดิม แต่พวกเขาไม่ได้พอใจแค่นี้ ซึ่งเหมือนกับสไตล์ที่ผ่านๆ มา พวกเขาค่อยๆขยับใกล้เป้าหมาย กระทั่งนักฆ่าล่ามอนสเตอร์ของทีมไดมอนด์ยังโดนต้อนอย่างหนัก ซึ่งเหมือนว่า…เดี๋ยว!”

ดูเหมือนเมลินเห็นอะไรบ้างอย่าง เธอชะงักงันราวกับเป็นเรื่องที่เคยประเมินไว้แล้ว “ท่าทางทีมไดมอนด์ใกล้จะเสียเซเคิ้ลบลัดแล้วล่ะค่ะ” และในทันทีที่เธอพูดจบ ตัวแทงค์ของทีมอาทิตย์อุทัยก็มาถึงข้างตัวฉินมั่วที่กำลังตีบลูบลัฟอยู่ โดยส่งสัญญาณให้นักเวทย์ที่อยู่พุ่มหญ้าเตรียมโจมตี จากนั้นก็ซัดพลังโดยจับเป้าหมายที่ตัวฉินมั่ว!

ฉินมั่วเองอยู่ในระหว่างที่จะถอย แต่พลังของฝ่ายนั้นกลับมีฤทธิ์ที่เกาะตำแหน่งเป้าหมาย ส่งผลให้ปริมาณเลือดของฉินมั่วลดลงอย่างมากมายทันที! นักเวทย์ของทีมอาทิตย์อุทัยเห็นแล้ว รีบใช้สกิลจับตัวแข็ง กะจะฉวยโอกาสจับฉินมั่วให้อยู่หมัด

คนที่เล่นเป็นนักฆ่าต่างกลัวการถูกร่ายเวทย์ควบคุมเอาไว้เป็นที่สุด เพราะหากถูกควบคุมแล้วย่อมขยับไม่ได้ ก็เท่ากับจบกัน!

“เกรงว่าเทพฉินจะต้องจบชีวิตที่หน้าประตูบ้านตัวเองแล้วล่ะ”

“ไม่ระวังเลย ทั้งที่รู้ว่าคู่แข่งจะมาแย่งไป”

“ต้องบอกว่าเพื่อนร่วมทีมมาช่วยได้ไม่สมความสามารถ แต่เมื่อกี้เหมือนเทพฉินจะไม่ส่งสัญญาณอะไรเลย เขาคงลืมไปแล้วควรจะออกคำสั่งยังไง?”

จ้าวซานพั่งส่งเสียงจิ๊จ๊ะ ดูท่าทางจะร้อนใจมาก และในระหว่างนี้นี่เอง เซียวจิ่งกลับเอ่ยขึ้นว่า “ทีมอาทิตย์อุทัยพลาดไปแล้ว”

“อะไรเหรอ?” จ้าวซานพั่งเพิ่งจะถาม ก็เห็นภาพบนหน้าจอว่าสกิลจับตัวแข็งจับตัวฉินมั่วไม่สำเร็จ ไม่ได้มาจากการเล่นที่ผิดพลาดของทีมญี่ปุ่น แต่เพราะเวลานั้นฉินมั่วเคลื่อนตำแหน่งด้วยสกิลหลัก ข้ามกลับไปยังตำแหน่งเดิม แต่ตำแหน่งเดิมที่ว่านี้คือที่ที่นักเวทย์ของคู่แข่งยืนอยู่!

หากมองภาพจากกล้อง จะเห็นอย่างชัดเจนว่านักเวทของคู่แข่งถึงกับเบิกตากว้าง สกิลแฟลชถูกใช้ไปเรียบร้อยแล้วเมื่อตอนโจมตีครั้งล่าสุด ตอนนี้จะหลบอย่างไรก็ไม่พ้น เขาเริ่มจากโดนดาบทำให้ลดความเร็วลง ได้ยินเสียงดาบที่ฟาดฟันลงมาสามครั้ง แสงสีเงินก็สว่างไปทั่ว เขาถูกฝ่ายตรงข้ามเล่นงานจนเลือดเกือบหมดตัว!

 ………………………………………….

ตอนที่ 1821-3

ทีมไดมอนด์ถูกบีบ

หลังจากที่ได้เห็นฉากดังกล่าว นัยน์ตาของผู้ชมต่างตื่นตะลึงเป็นครั้งแรก นับจากที่แข่งกันมา

ฉินมั่วกุมเมาส์ด้วยมือข้างเดียว นิ้วชี้คลิกลงจนเกิดเสียงกังวาน เราจะไม่เห็นอะไรจากใบหน้าหล่อเหลาของเขาในขณะที่กำลังไล่ฆ่าคู่แข่ง ทว่านิ้วเรียวแข็งแรงขาวนวลขยับขึ้นลงอย่างให้ความรู้สึกสูงส่งต้องห้าม

มาถึงในตอนนี้เซียวจิ่งจึงพูดความเห็นที่เหลือ “ต่อให้ฉินมั่วสูญเสีความทรงจำไปแล้ว แต่ทีมอาทิตย์อุทัยก็ไม่น่าอยากฆ่าเขาจนส่งไปแค่สองคน เพราะแบบนี้จะทำให้เรือคว่ำระเนระนาด”

“หัวหน้าหมายความว่านักเวทย์คนนั้นจะตายเหรอ? ไม่น่าเลยนะ ตัวแทงค์ของฝั่งนั้นกลับมาขวางฉินมั่วแลว เขาไม่น่าจะไล่ตามต่อ นักเวทเองก็หนีวงล้อมการโจมตีของฉินมั่วแล้ว ขอแค่…”

จ้าวซานพั่งยังพูดไม่ทันจบ พลันเห็นร่างหนึ่งเหาะออกมาผ่านแผนที่ เธอทำด้วยความเร็วสูงเหมือนว่าต่อให้ด้านหน้ามีกำแพงก็สกัดเธอไว้ไม่ได้ เธอเดินตำแหน่งสองช่วงก่อนจะกระโดดขึ้นมาถึงข้างตัวนักเวทย์ ดูเหมือนพอจะเห็นร่องรอยที่ทิ้งค้างกลางอากาศ ไม่รอให้ใครรู้ตัว เธอใช้ทวนยาวตวัดร่างอีกฝ่ายลอยขึ้น ตัวอักษรผงาดหน้าจอ KO!

คนที่อยู่ในสนามแข่งเห็นแล้วต่างนิ่งอึ้งกันไปหนึ่งวินาที จากนั้นก็ร้องตะโกนออกมาจากใจจริง! ไม่มีใครรู้ว่าแบล็กพีช Z มาได้อย่างไร! ผู้ชมทุกคนรู้เพียงว่านี่เป็นผลงานเฟิร์สคิลของฝั่งทีมไดมอนด์! คะแนนถูกดึงขึ้นมาเท่ากันใหม่!

ตัวแทงค์ที่มาพร้อมกับนักเวทย์ได้แต่หลบเข้าไปอยู่ใต้ป้อม ถึงได้เห็นตัวอักษรที่หัวหน้าส่งมาให้ก่อนหน้านี้ “แหย่ๆ พอ อย่าโจมตี”

เจ้าตัวจึงออกปากยอมรับผิด “ฉันผิดเอง” แล้วพูดเสริมด้วยความเสียใจ “ฉันไม่คิดว่าเขาจะเห็นฉัน”

ยูกิชินล่าโซนป่าของทีมไดมอนด์ไปครึ่งหนึ่ง หยัดยิ้มมุมปาก “คิดว่าฉินมั่วสูญเสียความทรงจำไปแล้วจะสู้ได้ง่ายๆ ฉันเคยบอกแล้วไงว่า อย่าได้มีความคิดแบบนี้ แต่ไม่ถึงกับเสียเปรียบหรอก เพราะฉันกับโฮชิโนะกวาดล้างมอนเสตอร์ของพวกเขาจนเกลี้ยงแล้ว”

มอนสเตอร์ในโซนป่าคือเงิน ไม่เพียงเท่านั้น เรดและบลูบลัฟจะให้ฤทธิ์ในด้านการลดความเร็ว คนที่เล่นเป็นนักฆ่าถึงได้พยายามล่าบลูให้มากที่สุด

ตอนนี้โซนป่าของทีมไดมอนด์ไม่มีของเหล่านี้เหลืออีกแล้ว หมายความว่าฉินมั่วถูกอีกฝ่ายทิ้งระยะห่างอีกครั้ง แต่กระนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นก็พิสูจน์ได้ว่า มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นหรอก เพราะมอนสเตอร์ในโซนป่าของทีมอาทิตย์อุทัยก็ไม่เหลือเช่นกัน?

“อะไรกันนี่?” หนุ่มหน้าแบ๊วของทีมอาทิตย์อุทัยงงงวย ผู้ชมยิ่งไม่เข้าใจเข้าใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น

ฝ่ายผู้กำกับการถ่ายทอดสดเหมือนจะเข้าใจว่าทุกคนอยากเห็นอะไร จึงรีบถ่ายทอดแผนที่แสดงความเป็นไปของเกมอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ทีมอาทิตย์อุทัยกำลังล่าโซนป่าของทีมคู่แข่ง จึงเห็นว่าหลังจากที่ฆ่านักเวทของทีมคู่แข่งเสร็จแล้ว แบล็กพีช Z ก็ไม่ได้กลับมา แต่เหาะไปยังโซนป่าของทีมคู่แข่ง จากนั้นก็มีคนเร็วกว่าเธออีก นั่นคือฉินมั่ว ทั้งสองเหมือนจะเดาได้ว่าโซนป่าสีแดงของบ้านตัวเองหลุดลอยไปแล้ว แถมการจะไล่ตามตัวแทงค์ก็ไม่มีความจำเป็น เพราะนอกจากจะเปลืองเวลาแล้ว ยังฆ่าไม่ตายอีกด้วย

ตัวแทงค์ของทีมอาทิตย์อุทัยคิดว่าตัวเองวิ่งเร็วมากแล้ว ดังนั้นจึงเห็นร่างของสองคนนั้นในตอนแรก แต่ต่อมาก็ไม่เห็น เขาน่าจะได้ดูเกมในมุมนี้ ขอแค่เห็นเขาก็จะเข้าใจว่าเป้าหมายของฉินมั่วและป๋อจิ่วไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาแต่แรกแล้ว แต่เป็นโซนป่าผืนใหญ่ที่อยู่อีกด้านของกำแพงทางด้านขวามือตัวเองต่างหาก

ทั้งสองเล่นร่วมกันอย่างรู้ใจกันเป็นอย่างดี ทุกที่ที่ผ่านไปดอกหญ้ายังไม่กล้าเกิด ทั้งยังตัดทางทีมมินเนี่ยนได้ระลอกหนึ่ง

เมื่อมองดูร่างที่เหาะมาอย่างรวดเร็วแล้ว เมลินที่ทำการรายงานข่าวถึงกับอึ้งชะงัก เพราะมันเร็วมาก

ไม่

ไม่สิ

ไม่ใช่แค่เร็ว แต่ทั้งการเดินตำแหน่ง การประเมินล่วงหน้า รวมถึงเวลาที่ใช้ในการตีมอนสเตอร์ สองคนนั้นทำได้อย่างสบายๆ เหมือนไม่รู้จักคำว่ากลัวแปลว่าอะไร?

ไม่กลัวเหรอ? พวกเขาเผชิญหน้ากับทีมอาทิตย์อุทัยเชียวนะ ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ดึงคะแนนกลับมาเท่ากันได้ พวกเขาก็ยังถูกเล่นแบบไล่ล่าอยู่ดี แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่กังวลสักนิด?

……………………………………………

ตอนที่ 1822-1

เมลินยังมองไม่ออก ทว่าผู้บรรยายในสนามกลับรู้ดี “ถ้าเทียบกับการสู้ร่วมกันของยูกิชินกับโฮชิโนะแล้ว การสู้ร่วมกันของฉินมั่วกับแบล็กพีช Z ก็เด่นไม่แพ้กัน”

“คุณหมายความว่า การจับคู่ของทั้งสองทีมสูสีกันเหรอ?”

“ไม่ ยังมีส่วนที่แตกต่าง ลองดูเลนล่างของทีมไดมอนด์ก็จะเข้าใจ”

เมื่อผู้บรรยายเสนอมาเช่นนี้ ทุกคนต่างรวมตัวกันไปจับจ้องยังเลนล่าง

โฮชิโนะมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร? ไม่เพียงแต่โฮชิโนะ แต่ยังมียูกิชินด้วย พวกเขาเดาออกใช่ว่าโซนป่าของตัวเองไม่เหลือแล้วหรือ? ไม่งั้นเวลาอย่างนี้ต้องล่าทีมมินเนี่ยนกับตีมอนสเตอร์สิ แต่พกเขากลับแล่นมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ในทันใดด้วยความเร็วเท่ากับแสงชนิดที่ไม่แม้แต่จะลังเล แล้วโจมตีใส่หลินเฟิงที่กำลังล่าทีมมินเนี่ยน โดยอวิ๋นหู่ที่เห็นเหตุการณ์ กะเข้าไปช่วยให้การสนับสนุน จากนั้นยูกิชินส่งสัญญาณทำดาเมจ หลินเฟิงถูกตรึงร่างอยู่กับที่ ไม่เหลือเวลาให้สู้กลับ มือขวาของเจ้าตัวจับคีย์บอร์ดไว้ มือซ้ายขยับขึ้นลง กะจะใช้การเดินตำแหน่งหลบหนีพลังคู่แข่ง ทั้งนี้หลินเฟิงทำได้ แถมด้วยอวิ๋นหู่เข้ามารับความเสียหายแทน แต่เดิมที่คิดว่าพอเข้าป้อมแล้วจะเดินต่อได้ ทว่าทีมมินเนี่ยนของฝั่งอาทิตย์อุทัยดันโจมตีเข้ามา บวกกับตัวยิงไกลสร้างดาเมจของคู่แข่งก็อยู่ด้วย

โฮชิโนะกุมดาบวงพระจันทร์ข้ามป้อมโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เมื่อแสงดาบฟาดลงมา ทั้งดูดและดึง เล่นงานจนหลินเฟิงเลือดเกือบหมดตัว จากนั้นก็ฟาดอีกดาบจึงคว้าชีวิตอีกฝ่ายจนสำเร็จ พลางกระโดดหนีรัศมีการโจมตีของป้อมได้อีกด้วย

แสงสีเงินสว่างท่วมหน้าจออย่างชัดแจ้ง

การเดินตำแหน่งที่เฉียบคมและการโจมตีเช่นนี้ ใครๆ ก็นึกไม่ออกว่าโฮชิโนะจะเล่นได้ เพราะต่างไปจากบุคลิกของเจ้าตัว แต่แฟนคลับที่คุ้นเคยกับเขากลับไม่แปลกใจในวิธีการเล่นดังกล่าว ชนิดที่เสียงเอฟเฟกต์ยังไม่ดังออกมา ก็รู้แล้วว่าผลจะเป็นอย่างไร จึงร้องออกมา “เทพโฮชิโนะ ตื่นสักที!”

ประโยคนี้มีที่มา ด้วยโฮชิโนะเป็นคนชอบนอน แม้ดูภายนอกเป็นคนสุภาพอ่อนโยน แต่อันที่จริงหลังจากที่แฟนคลับจับได้ถึงสามครั้งก่อนการแข่งว่า เจ้าตัวนอนหลับอยู่ในเขตพักผ่อน แต่พอเข้าสนามแข่ง เขาจะกลายเป็นอีกแบบ

แน่ล่ะ หากเป็นทีมธรรมดาๆ เทพโฮชิโนะของพวกเขาจะเล่นในสไตล์รูปลักษณ์ของเจ้าตัว ดูนุ่มนวลเหมือนแสงจันทร์ในยามฤดูใบไม้ผลิโปรยตัวทางช่องหน้าต่าง แต่หากคู่แข่งน่ากลัวล่ะก็ เขาจะเปลี่ยนวิธีเล่นไปเลย เสมือนเป็นอัศวินที่ตื่นขึ้นจากความฝัน ส่องแสงสว่างทั่วทุกแห่งที่เดินผ่าน เหมือนกับตัวละครที่เขาเลือกใช้ที่ได้รับการขนานนามว่า ‘รานีใต้แสงจันทร์ รบรัวสู้ไม่ถอย’

ดูเหมือนจะเป็นการตอบรับเสียงร้องของแฟนคลับ เพราะคะแนนบนหน้าจอเปลี่ยนไปทันที

2:1!

ตัวละครของหลินเฟิงนอนกองลงบนพื้นในสภาพเลือดท่วมตัว ทีมอาทิตย์อุทัยคะแนนนำอีกครั้ง! แต่สิ่งที่สำคัญกว่านี้ยังไม่จบ ด้วยทุกคนต่างเห็นป้อมของทีมไดมอนด์ที่อยู่เลนล่างใกล้จะแตกแล้ว และอวิ๋นหู่คนเดียวย่อมสู้การโจมตีจากคนสามคนไม่ไหว!

“คงต้องถอย” ผู้บรรยายเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา ซึ่งอวิ๋นหู่ก็ถอยออกมาจริงๆ เพราะหากอยู่ต่อไปอาจจะโดนฆ่าได้

 ………………………………….

ตอนที่ 1822-2

เสียงป้อมถล่มดังขึ้นจากหน้าจอ ผู้บรรยายสบตากัน “ตอนแรกยังคิดว่าทีมอาทิตย์อุทัยจะจับเลนกลางไม่ปล่อย แต่ตอนนี้ดูเหมือนเราจะประเมินไม่แม่นยำเสียแล้ว”

“จริงด้วย ไม่ว่าจะเป็นเลนไหน ขอแค่เจอโอกาสโจมตี พวกเขาก็จะไม่ปล่อย เราจะใช้แนวความคิดธรรมดาในการวิเคราะห์ทีมอาทิตย์อุทัยไม่ได้จริงๆ”

“ครั้งนี้ทีมไดมอนด์เล่นลำบากมาก ท่าทางเลนล่างจะพังแล้ว ทีมไดมอนด์สู้เรื่องทีมมินเนี่ยนได้ยากเหลือเกิน”

มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ เลนล่างมีทีมมินเนี่ยนของทีมอาทิตย์อุทัยอยู่ แถวด้วยตัวยิงไกลทำดาเมจก็อยู่ด้วย ความเร็วในการโจมตีของป้อมจะต้องเร็วกว่าเดิมสูง!

“แข่งกันมาถึงตอนนี้ ผมยิ่งรู้สึกว่าการที่ทีมหนึ่งจะชนะหรือไม่ แม้จะเกี่ยวพันกับฝีมือการเล่น แต่การวางแผนก็มีผลเหมือนกัน ฝีมือการเล่นของฉินมั่วอาจจะไม่มีอะไรผิดพลาด แต่มาถึงตอนนี้ผมกลับเห็นว่า ความสามารถด้านการวางแผนของเขายังแสดงออกมาได้ไม่ดี”

“แล้วยังมองออกไม่ยากว่าสภาพจิตใจของทีมไดมอนด์กำลังระส่ำระสาย นักเวทเลนกลางก็ไม่กล้าออกมาสู้ แสดงให้เห็นว่า พวกเขารู้เหมือนกันว่า ถ้าออกจากป้อมอาจต้องเจออันตราย ฝีมือของโคโค่ถือว่าไม่เป็นรองใครในประเทศก็จริง แต่การเล่นแบบกลัวนั่นกลัวนี่ สะท้อนให้เห็นถึงสภาพจิตใจของเขาที่คิดว่า จะโดนฆ่าอีกไม่ได้ กระทั่งจะเดินตำแหน่งยังต้องลองเชิงอย่างระวัง มันไม่ใช่เรื่องที่ดี เพราะยิ่งเป็นแบบนี้ก็จะยิ่งโดนซุ่มเล่นงาน” ผู้บรรยายเพิ่งพูดจบก็เห็นทีมอาทิตย์อุทัยทั้งหมด เว้นแต่นักเวท กระทั่งตัวแทงค์ที่เหลือแค่เลือดครึ่งหลอดยังออกมาด้วย แค่ตัวแทงค์เลือกเดินที่พุ่มไม้ ต้องยืนอยู่ที่มุมของทีมอาทิตย์อุทัยถึงจะเห็น หมายความว่าโคโค่เองอาจจะไม่รู้ตัวว่ามีคนจากฝ่ายตรงข้ามอยู่ตรงนี้สองคน หนึ่งในนั้นเป็นตัวแทงค์ที่มีสกิลสตัน ทำให้รู้ว่าหากเขาออกจากป้อมไป จะต้องเจออันตรายแน่นอน แต่เขาเหมือนจะไม่รู้เท่าทัน แค่เห็นนักเวทคู่แข่งเดินตำแหน่งพลาด ก็ฉวยโอกาสออกมาสู้!

“เฮ้ย!”

“หลงกลแล้ว!”

“ฉันพอจะเข้าใจโคโค่ พอเห็นคู่แข่งพลาดท่าก็คิดจะฆ่า จะได้ลากคะแนนให้เท่ากัน แต่นักเวทของทีมญี่ปุ่นจงใจเดินพลาดชัดๆ เพราะเกมเมอร์ของทีมอาทิตย์อุทัยจะเล่นแบบง่ายๆ ได้ไง เขาทำเพราะจะล่อโคโค่ให้หลงกลต่างหาก” เหมือนกับเป็นการพิสูจน์คำพูดของเกมเมอร์เกมชั้นสูงเลยทีเดียว เพราะนักเวทของคู่แข่งที่ดูเหมือนจะเล่นแบบกระวนกระวาย กลับเหยียดขาทั้งสอง แล้วซัดสกิลจับตัวแข็งไปที่ร่างของโคโค่

เวลานี้ตัวแทงค์ของทีมอาทิตย์อุทัยก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ กะจะสตันโคโค่ให้อยู่หมัด! แต่กลับนึกไม่ถึงว่า ในเวลาที่เขากระโดดออกมา อีกร่างหนึ่งก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้เช่นกัน ร่างในชุดขาวบริสุทธิ์เหมือนหิมะ ถือดาบยาวไว้ในมือ ฟาดขวับไปที่ใดก็ทิ้งแสงสีเงินเอาไว้

เมื่อดาบยาวตวัดฟาด กลุ่มดาบลอยขึ้น ไม่ว่าจะเป็นตัวแทงค์หรือนักเวทของทีมญี่ปุ่น ต่างถูกลดความเร็วภายใต้ฝนดาบ

ต่อให้ทีมอาทิตย์อุทัยจะระวังแต่อย่างใด แต่ก็หลบภัยไม่รอด เพราะความเร็วนั่นสูงมาก มาก…จนทำให้ไม่มีใครไหวตัวทัน! ทว่าทีมคู่แข่งก็ไม่กระจอก เมื่อพบว่ามีคนโจมตี นักเวทของทีมอาทิตย์อุทัยก็เดินตำแหน่งหลบการทำความเสียหายที่ฉินมั่วสร้างอย่างหลักแหลม แต่กลับคิดไม่ถึงว่า เป้าหมายของฉินมั่วจะไม่ใช่ตนเอง เพราะแสงสีเงินจากดาบกระทบไปที่ร่างของตัวแทงค์ถึงสามครั้งต่างหาก ซึ่งเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็คาดไม่ถึง ทว่าการกระทำดังกล่าว กลับไม่ทำให้ชายหนุ่มสูญเสียพลังไปเปล่า ยิ่งทำให้โคโค่ได้โอกาสร่วมมือกับหัวหน้าตัวเอง ฆ่าฝ่ายตรงข้ามไปหนึ่งชีวิต!

2:2! คะแนนถูกลากขึ้นมาให้เท่ากัน

 ……………………………………..

ตอนที่ 1822-3

เสียงเอฟเฟกต์ในเกมดังขึ้นอีกครั้ง ป้อมที่เลนบนของทีมอาทิตย์อุทัยถูกทำลายไปหนึ่งแห่ง ผู้ที่ทำลายไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นแบล็กพีช Z ที่ไม่รู้ว่าเส้นทางของเธออยู่ที่ไหน!

เมลินเห็นการแข่งสนามนี้แล้ว ควรต้องพูดว่าผู้ไม่รู้จึงไม่กลัว? คงอธิบายได้อย่างนี้ ทีมอาทิตย์อุทัยเพิ่งเอาชีวิตคู่แข่งไปหนึ่งหัว ทีมไดมอนด์ก็เอาคืนกลับมาอีกหนึ่งหัวเช่นกัน กระทั่งทำลายป้อมยังไม่ต่างกัน ทว่าต่อให้เป็นแบบนี้ต่อไป ทีมอาทิตย์อุทัยก็นำหน้าอยู่ดี

เมลินส่ายหน้า พูดออกมาจากใจจริงว่า “เป็นการเอาคืนตามหลังทีมอาทิตย์อุทัยทุกครั้ง ทีมอาทิตย์อุทัยเป็นผู้นำจังหวะการเล่นจริงๆ หวังว่าทีมไดมอนด์จะคิดได้เสียที แต่การแข่งมักจะมีอะไรที่เหนือความคาดหมายเสมอ แต่หากเล่นกันในรูปแบบนี้ต่อไป ทีมไดมอนด์จะเอาคืนก็ย่อมยาก คนที่เข้าใจเรื่องการแข่งขันคงจะรู้ แม้ว่ายอดชีวิตที่ถูกฆ่าของแต่ละทีมจะเท่ากัน แต่ในด้านทีมมินเนี่ยนทีมไดมอนด์ดูจะอ่อนกว่า แถมด้วยตัวยิงไกลทำดาเมจของทีมไดมอนด์ก็ตายไปครั้งหนึ่งแล้ว ในขณะที่ฝ่ายตัวทำดาเมจของทีมอาทิตย์อุทัยยังอยู่ครบ ฉะนั้นการพาทีมมินเนี่ยนล้มป้อมจะทำได้เร็วกว่าทีมไดมอนด์มาก”

มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ สิ่งที่เมลินวิเคราะห์ มันตรงกับสิ่งที่ผู้บรรยายพูดต่อมาอย่างไม่ได้นัดหมาย ทว่าแม้แบล็กพีช Z จะอยู่ที่นั่น โฮชิโนะที่ซุ่มอยู่เลนล่างยังอดหันหัวกลับมาแล้วเหาะไปยังโซนป่าของตัวเองไม่ได้ เพราะอาศัยความเข้าใจของเขาที่มีต่อ Z แล้ว หลังจากที่เจ้าหล่อนทำลายป้อมพวกเขา แต่ไม่พาทีมมินเนี่ยนมาด้วย แสดงว่าจะต้องฆ่ามอนสเตอร์ของพวกเขาแน่ เขารู้ซึ้งถึงประโยคที่ว่า “โซนป่าของคู่แข่งก็คือบ้านของฉัน” เป็นอย่างดี แค่ผู้ชมบางส่วนไม่เข้าใจว่าทำไมโฮชิโนะถึงไม่ล่าทีมมินเนี่ยน แต่กลับเหาะไปที่โซนป่า

แต่พอขยายแผนที่โซนป่าให้กว้างขึ้น ถึงได้เข้าใจว่าที่แท้แบล็กพีช Z กำลังล่ามอนสเตอร์ชุดที่สองนี่เอง ผู้กำกับเปลี่ยนไปถ่ายมุมของโฮชิโนะอีกครั้ง จึงเห็นเขาบินด้วยความเร็วสูง กุมดาบวงพระจันทร์ไว้ในมือ เหมือนจะเปล่งแสงจันทร์ออกมา

ไล่ตามทัน!

ไม่เพียงแต่ไล่ตามทัน แต่ยังกักแบล็กพีช Z ไว้ที่โซนป่าได้อีกด้วย! หากดูจากเวลา ตอนนี้แบล็กพีช Z น่าจะล่าเอาเลือดของมอนสเตอร์มาได้ครึ่งหนึ่งแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นในวินาทีต่อมา ทุกคนกลับเงียบลง เพราะเรดบลัฟในโซนป่ายังคงอยู่ แต่กลับไม่เห็นร่างของเธอคนนั้นแล้ว

โฮชิโนะถือดาบวงพระจันทร์ไว้ในมือ เดินไปยังโซนป่า คมดาบกวาดพุ่มหญ้าข้างเรดบลัฟ จะว่าไปนี่เป็นครั้งแรกที่โฮชิโนะสู้กับแบล็กพีช Z ตัวต่อตัว

ทุกคนในสนามแข่งต่างกลั้นลมหายใจ เดาว่าผลของการเผชิญหน้าจะเป็นอย่างไร เวลาเหมือนถูกลากให้ยาวขึ้น ทั้งที่ผ่านไปไม่ถึงสองวินาทีเท่านั้น

บนหน้าจอ โฮชิโนะออกตัวในทันใด คมดาบไม่ได้แตะต้องพุ่มหญ้าข้างเรดบัฟ แต่เหาะไปที่ริมแม่น้ำ

“ซ่อนขนาดนี้ก็ยังเจออีกแฮะ” ป๋อจิ่วเหยียดยิ้ม กระโดดไปทางซ้ายมือ “การสู้กับคนที่สนิทกันนี่ ยากเป็นบ้า”

โฮชิโนะได้ยินแล้วถึงกับยิ้ม คมดาบแหลมในมือกับยิ้มน่าเอ็นดู เปรียบเทียบให้เห็นความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง “ตอนแรกก็ไม่เห็นหรอก แต่เพราะเป็นคุณเลยต้องคิดมากหน่อย”

เหล่าผู้ชมต่างไม่เคยเห็นการสู้กันแบบนี้มาก่อน เวลาความเป็นความตายแบบนี้ ทั้งสองยังจะอารมณ์ดีคุยกันอีก แถมยังเป็นศัตรูกันด้วย ทำไมถึงทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นแบบไม่มีที่ไปที่มาอย่างนี้ล่ะ?

ทว่าจะบอกว่าเป็นความอบอุ่นก็ไม่ถูก เพราะตอนที่โฮชิโนะพูดเช่นนี้ออกมา ก็มีแสงสว่างเหมือนดวงจันทร์ ดาบวงพระจันทร์กลายเป็นลำแสงพุ่งไปหาร่างที่อยู่ไม่ไกลจากตัว ก่อนจะเหาะไปด้วยรังสีอำมหิตมหาศาล…

…………………………………………….

ตอนที่ 1823

บนหน้าจอยักษ์ ผู้คนต่างเห็นโฮชิโนะฟาดดาบวงพระจันทร์ไปยังที่ตัวป๋อจิ่ว ลมหายใจสะดุดทันที!

แต่ในเวลาเดียวกัน ป๋อจิ่วกลับหันมาตวัดทวนยาว กระโดดหนีโฮชิโนะเร็วกว่าก้าวหนึ่งแล้วกลับมาอยู่ที่เดิมด้วยความเร็วสูง ทำให้ทุกคนต่างหยุดนิ่ง!

ดาบของโฮชิโนะจึงฟาดถูกความว่างเปล่า นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่การต่อสู้ของทั้งสองยังไม่จบ!

ป๋อจิ่วหลบการโจมตีได้ก็จริง แต่กลับไม่คิดหนี กวาดทวนยาว กระโดดสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวง ส่วนโฮชิโนะรีบเคลื่อนเมาส์ไปทางขวาเพื่อหลบ ก่อนจะฟาดดาบกลับ ทั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นการเดินตำแหน่งหรือความเร็ว ล้วนแต่สร้างความตกตะลึงให้กับผู้ชมติดๆ และด้วยเหตุที่ทั้งสองเล่นเร็วมาก จึงเห็นแค่แสงเงินที่เกิดจากการปะทะกันของทวนยาวและดาบวงพระจันทร์ผ่านหน้าจอเท่านั้น เมื่อหันมาดูใบหน้าเจ้าตัวจะเห็นถึงความหล่อคนละสไตล์

เมื่อกล้องซูมภาพเข้าไป เห็นนิ้วมือของโฮชิโนะที่ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะอย่างรวดเร็วจนเห็นภาพลวงตา ผู้บรรยายต่างเห็นเพียงภาพค้าง หลังจากนั้นสามวินาที พวกเขาถึงได้รู้ตัวว่าต้องบรรยายเสียที แต่พอจะนึกขึ้นมาได้ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร พวกเขารู้สึกลำบากใจเหลือเกิน เพราะเพิ่งแสดงกระบวนท่าหนึ่งไป อีกกระบวนท่าหนึ่งก็ตามติดมาอย่างรวดเร็ว จำต้องย้อนภาพสโลโมชั่นให้เห็นถึงจะบรรยายได้

ทั้งนี้ด้วยเวลาที่ไม่ถึงยี่สิบวินาที ทั้งกิริยาและการเดินตำแหน่งของทั้งสองกลับมีมากมายกว่าการเล่นประเภททีมทั่วไปที่พวกเขาเคยบรรยายเสียอีก!

การเดินตำแหน่งที่เต็มไปด้วยเทคนิคเช่นนี้ ถึงพูดออกมาพวกผู้ชมก็ไม่น่าจะเข้าใจ เพราะเต็มไปด้วยหลายสิ่งหลายอย่าง กระทั่งพวกเขาเองได้เห็นการดวลเดี่ยวเมื่อครู่ ยังอยากจะพูดออกมาว่าเมื่อกี้การเดินตำแหน่งเท่มาก มีการเล่นในรูปแบบนี้ด้วยหรือ?

ส่วนพวกเกมเมอร์ที่เล่นเกมระดับสูงได้ดูการไลฟ์สดในฉากเมื่อครู่ ก็งึมงำกับตัวเองว่า “ประเมินตำแหน่งล่วงหน้าทั้งนั้นเลย แถมยังประเมินได้เทพมาก สองคนนี้น่ากลัวจริงๆ”

การเดินตำแหน่งที่แม่นยำ แสดงถึงเราสามารถคาดเดาว่าฝ่ายตรงข้ามจะสร้างความเสียหายที่ตรงไหน ไม่เพียงเท่านั้น เล่นกันมาถึงขั้นนี้ พวกเขาต่างคิดว่าคนที่โดนเล่นจนเหลือเลือดเพียงครึ่งเดียวคือ แบล็กพีช Z แต่ใครจะรู้ว่าเธอแค่ออกไอเทมดูดเลือด สร้างความเสียหายให้มอนสเตอร์เพื่อเอาเลือดคืนมา หมายความว่าเมื่อใช้สกิลไปแล้ว ต่อให้เพลี่ยงพล้ำต่อโฮชิโนะก็ไม่เสียอะไร

“คุณยังคงฉลาดเหมือนเดิม” โฮชิโนะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานหู เหมือนไม่ได้ต่อสู้กันเลย เหล่าแฟนคลับสาวๆ ได้ยินแล้วต่างมโนซีรีส์เรื่องยาวได้ทันที แต่ฉากเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความรัก

การดวลกันของทั้งสองเท่มาก กระทั่งกล้องยังไม่อยากจะเลื่อนผ่าน แต่การจะจับภาพต่อสู้กันนานๆ ก็คงไม่ไหว เพราะเล่นกันมายี่สิบห้าวินาทีแล้ว ถือเป็นขีดสุดของท่านเทพ แววตาของฉินมั่วขรึมลง จากนั้นเหาะตามไป

ฝ่ายโฮชิโนะเห็นร่างที่เหาะเข้ามาผ่านแผนที่ จึงดึงดาบวงพระจันทร์กลับ ถอยหลังหนึ่งก้าว มาซุ่มอยู่ในพุ่มหญ้า ไม่ยอมหนีไปไหน

หลังจากที่เห็นฉากนี้ ประกายแสงพาดผ่านแววตาของเซียวจิ่ง “จะเริ่มแล้ว”

“อะไรเหรอ?” จ้าวซานพั่งยังมึนอยู่ อันที่จริงคนที่มองออกถึงการต่อสู้ระหว่างโฮชิโนะและป๋อจิ่วเมื่อครู่ถึงจะมึน เพราะเกมเมอร์เห็นแล้วรู้สึกได้แค่ความเร็วของทั้งสองเท่านั้น ระดับลีกส์อาชีพอย่างจ้าวซานพั่ง เห็นอะไรต่อมิอะไรมาเยอะแล้ว แค่ยี่สิบกว่าวินาที เขายังจ้องจนต้องหยอดน้ำตาเทียม

สองคนนั้นสู้กันได้ยังไง? มีคนประเภทเหนือมนุษย์มาคนหนึ่งยังพอว่า แต่พวกเหนือมนุษย์ทำไมเยอะอย่างนี้ แถมสองคนนั้นยังหน้าตาดีกว่าเขาอีกต่างหาก! จ้าวซานพั่งลูบหน้าตัวเอง ได้ยินเสียงดังข้างหูว่า “ทีมอาทิตย์อุทัยจะเริ่มโจมตีของจริงแล้ว…”

………………………………………….

  ตอนที่ 1824-1

เหมือนเป็นการตอบรับคำพูดของเซียวจิ่ง หน้าจอยักษ์ระเบิด ไม่รู้ว่าใครเป็นคนซัดพลังชุดใหญ่ไป ในระหว่างที่แสงเงินกระจาย ตัวแทงค์ก็แบกความเสียหาย หมุนรอบตัวเอง ก่อนจะเหาะไปหาป๋อจิ่ว

ฝ่ายป๋อจิ่วตวัดทวนยาว หลบสกิลสตันของอีกฝ่าย นักเวทของฝ่ายตรงข้ามติดตามมา กะจะใช้สกิลจับตัวแข็ง เพียงแต่ความเร็วของเขากลับสูงไม่เท่าป๋อจิ่ว แค่ยกมือขึ้น ป๋อจิ่วก็กวาดทวนยาวตวัดร่างเขาขึ้นมา และในเวลานี้เอง โฮชิโนะก็เหาะออกมา ดาบโค้งของชายหนุ่มทั้งดูดและดึง สะกดให้ป๋อจิ่วอยู่กับที่ ก่อนจะช่วยนักเวทโจมตี ทำให้เธอเสียเลือดไปครึ่งหนึ่ง

ป๋อจิ่วเองก็ไม่ได้ตื่นตระหนก แต่กุมเมาส์หลบไปทางขวา เห็นได้ถึงการเดินตำแหน่งที่มั่นคง

อวิ๋นหู่ในฐานะที่เป็นตัวชนจึงพุ่งเข้ามา ใช้สกิลสตันล้อมทีมตรงข้ามสองคนไว้ตรงกลาง หลินเฟิงตามมาติดๆ ทำความเสียหายให้โฮชิโนะโดยตรง  แต่ฝ่ายหลังเล่นงานกลับ โดยไม่ติดตามป๋อจิ่ว แต่หันมากักหลินเฟิงไว้คาที่!

หลินเฟิงเล่นเป็นตัวยิงไกลทำดาเมจ ย่อมต้องกลัวนักฆ่าจะเล่นงานระยะประชิด แต่ไม่ทันจะได้พูดว่า “เฮ้ย” โฮชิโนะก็ฟาดดาบวงพระจันทร์บนร่างตัวเองเสียแล้ว

หลินเฟิงขยับนิ้วใช้สกิลแฟลชหลบหนีอันตรายติดตัว ทว่าถึงจะเป็นเช่นนั้น เลือดก็แทบหมดตัว

ทั้งนี้หากไม่มีตัวยิงไกล การรวมทีมสู้ต้องไม่ชนะแน่ ไม่ว่าคนเล่นหรือคนดูต่างรู้ดีทั้งนั้น

“ทีมไดมอนด์คงจบเห่แล้ว”

จ้าวซานพั่งได้ยินแล้ว สีหน้าหนักอึ้ง ถ้าหลินเฟิงไม่กลับอีกล่ะก็ ด้วยปริมาณเลือดที่เหลือน้อยนิด จะต้องทำให้เขาตายแน่ อวิ๋นหู่ย่อมช่วยอะไรไม่ได้  ต่อให้โคโค่อยู่ด้วย แต่ฐานะของเขาต่ำที่สุดในการแข่ง ย่อมสร้างความเสียหายได้ไม่พอ ในขณะที่กำลังเล หลินเฟิงก็ได้เสียงดังข้างหูว่า “ไป” เขาจึงถอยกลับเข้าป้อมโดยไม่ลังเล

ทีมอาทิตย์อุทัยเห็นแล้วก็สร้างความเสียหายทั้งหมดให้กับอวิ๋นหู่ทันที และระหว่างที่จะเลือดหมดตัว ร่างในชุดขาวก็เหาะมาเสกบ่อไฟฟ้า ลดความเร็วของทีมอาทิตย์อุทัยทั้งสามคน ส่งผลให้อวิ๋นหู่กลับมาได้อย่างสำเร็จ

ทั้งนี้เรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น นี่คือสิ่งที่ทุกคนคิดไว้

ไม่ผิดคาด ในวินาทีต่อมา ร่างของยูกิชินก็ปรากฎอยู่บนหน้าจอ เขากุมเมาส์เหาะไปหาอวิ๋นหู่ที่เลือดเกือบหมดตัว เสียงเอฟเฟกต์ดังขึ้นมา รอจนผู้คนได้สติ อวิ๋นหู่ก็นอนกองบนพื้นแล้ว แต่ยังไม่จบ! ใช่ ยูกิชินไม่หยุดแค่นี้ เขายังไปหาหลินเฟิงโดยไม่คิดจะพัก และในเวลานี้ ฉินมั่วก็ใช้สกิลรองเดินตำแหน่ง โดยเส้นทางการเดินบดบังการโจมตีของยูกิชินพอดิบพอดี

นี่คือการประเมินได้ล่วงหน้าหรือบังเอิญ? หลายคนไม่เข้าใจ แต่คนที่เข้าใจคือยูกิชินที่ยิ้มขึ้น ราวกับเดาได้ว่าชายหนุ่มจะกลับมา ส่วนหลินเฟิงที่ไม่โดยโจมตีก็ไหวตัวสร้างความเสียหายให้บอสจอมโหด?

ตีบอสจอมโหดเหรอ?

ตอนนี้อีกต่างหาก? ไม่น่าเป็นไปได้เลยนะ

วินาทีต่อมา ทุกคนจึงว่าทำไมเขาทำแบบนี้ เพราะยูกิชินเหมือนมีดวงตาอยู่ด้านหลัง รู้ว่าป๋อจิ่วจะตวัดทวนยาวมาที่นี่ จึงสร้างความแค้นไปที่ตัวมอนสเตอร์ยักษ์อย่างบอสจอมโหด เพื่อล่อให้มันออกมา แล้วก่อความเสียหายแบบแผ่นดินไหว แน่ล่ะก็สร้างความเสียหายนี้ ต่างได้รับผลกระทบกันทั่วหน้า ไม่ว่าจะเป็นยูกิชิน ป๋อจิ่วหรือฉินมั่ว

การสร้างความเสียหาย แม้จะส่งผลเล็กน้อย แต่ก็ส่งผลกระทบต่อการร่วมมือกันของป๋อจิ่วและฉินมั่ว ตัวเองเสียหายแค่สองร้อย แต่ศัตรูเสียไปหกร้อย จะว่าไปมันก็คุ้มมาก

 ………………………………………..