Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย 443-449
ตอนที่ 443
ฟรึบ!
ทุกคนรีบเคลื่อนตัวไปรวมทีมให้ครบห้าคนทันที เนื่องจากซอมบี้เกือบทั้งหมดต่างรวมตัวกันมุ่งหน้าไปทางชูฮัน เพราะฉะนั้นซอมบี้ที่อยู่ตรงวงรอบนอกจึงมีไม่มาก อีกทั้งเป้าหมายของพวกมันก็ไม่ใช่พวกเขาแต่เป็นชูฮัน
ทหารวิวัฒนาการ 20 นายกระจัดกระจายไปรวมตัวกับทีมอื่นๆ พวกเขาต่างไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป
“ล้อมซอมบี้ไว้!” เยวจึบอกซูเซียงหลงที่อยู่ในทีมถัดไปจากเขา “ฆ่ามันสิ! จะยืนบื้ออยู่ทำไม!”
ซูเซียงหลงมึนงงสุดๆอย่างทำอะไรไม่ถูก เขาจ้องไปที่สมาชิกในทีมที่เหลืออีกสี่คน มันมีวิวัฒนาการแค่คนเดียวเท่านั้นในทีมซึ่งก็คือเขา ส่วนอีกคนก็ถือขวานดับเพลิงฟาดสู้กับซอมบี้ ส่วนผู้ช่วยอีกสองคนใช้อาวุธที่มีจัดการกลุ่มซอมบี้เช่นกัน ซึ่งเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจให้มือปืนยิงปืนใส่จุดตายของซอมบี้
สมาชิกทั้งสี่คนต่างปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองต่อหน้าซูเซียงหลงและภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที ทั้งทีมก็สามารถจัดการซอมบี้ระยะ 1 ได้แล้วห้าตัว ถ้าหากนำเรื่องนี้ไปเล่าให้ซางจิงฟัง คาดว่าคงจะไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอน มันดูง่ายดายเกินกว่าจะเชื่อได้หลง มันเป็นไปได้ยังไง?
แถมไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเลย!
ประเด็นคือซอมบี้ระยะ 1 ทั้งห้าตัวนั้น สามตัวถูกฆ่าโดยคนธรรมดาที่ใช้แค่ขวานดับเพลิง ส่วนอีกสองตัวถูกกระสุนของมือปืนในทีมจัดการและถ้าซอมบี้ไม่ตายแต่แค่บาดเจ็บ ผู้ช่วยสองคนที่เหลือก็จะทำการเอาดาบเสียบเข้าที่หัวซอมบี้ให้ตาย
แน่นอนว่ามันอาศัยความโชคดีด้วยอย่างแน่นอน แต่ถึงมันจะเป็นเพราะโชคและเรื่องบังเอิญ ทว่าคนที่ใช้ดาบแทงเข้าหัวซอมบี้นั้นมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่รวดเร็วมาก อีกทั้งหลังจากชักดาบกลับออกมาก็ยังคงหันไปจัดการซอมบี้ตัวอื่นต่ออีกทันที ทุกคนรู้หน้าที่ของตัวเองว่าต้องทำอะไร และมีสมาธิกับสิ่งที่ต้องทำ ไม่มีความวุ่นวายแตกตื่นให้เห็น เหมือนกับฟันเฟืองที่ขับเคลื่อนอย่างไหลเลื่อน ทั้งสี่คนทำงานประสานกันอย่างลงตัว ต่อสู้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ!
มองไปที่ภาพนี้ หัวใจของซูเซียงหลงก็เต้นรัวราวกับหัวใจจะวาย จากนั้นเขาก็มองไปที่ข้างหน้าไกลออกไปตรงกลางวงล้อมซึ่งมีซอมบี้อัดแน่นอย่างมหาศาล พวกมันพยายามเบียดอัดพุ่งเข้าไปชูฮันกันให้ได้ กลิ่นของเลือดที่คละคลุ้งยิ่งทำให้พวกมันคลั่งขึ้นไปอีก เหล่าซอมบี้ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากลุ่มคนข้างหลังกำลังฆ่าพวกของพวกมันอยู่
ทุกทีมต่างสร้างสถิติที่ดีพอสมควรหลังจากจัดการซอมบี้คลื่นลูกแรกจนหมด ซอมบี้ที่อยู่ตรงวงนอกถูกพวกเขาจัดการจนหมด ทว่าฝูงซอมบี้คลื่นที่สองขนาดใหญ่ในวงตรงกลางกลับไม่รับรู้อะไรเลย
ตรงศูนย์กลาง ชูฮันได้สร้างป้อมปราการแข็งแกร่งขึ้นมา ด้วยสัมผัสของวิวัฒนาการระยะ 4 ที่มี ทำให้ชูฮันรับรู้ได้ว่าการต่อสู้ของซอมบี้คลื่นแรกได้จบลงแล้ว ดังนั้นเขาจึงตะโกนสั่งออกมาอีกครั้ง “จัดการต่อไป! รวมตัวกันเข้ามา!”
ฟรึบ! ฟรึบ! ฟรึบ!
กลุ่มคน 100 คนที่ล้อมกันอยู่วงนอกเป็นวงใหญ่ก้าวเท้าเขยิบเข้าไปด้านในพร้อมกัน เพียงแค่ก้าวไม่กี่ก้าวแต่สามารถทำให้วงมีขนาดเล็กลงไปอย่างมาก ช่องว่างที่มีก็ลดน้อยลง แสดงให้เห็นถึงความหมายที่แท้จริงของวงล้อม
การโจมตีคลื่นซอมบี้ลูกที่สองได้เริ่มขึ้นแล้ว!
ซูเซียงหลงช็อคค้าง ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นแต่เหล่าทหารวิวัฒนาการ 20 นายที่ร่วมมือกับเฉินเสี้ยนกาวและพรรคพวกต่อสู้ต่างช็อคค้างกันหมด วันนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมชูฮันถึงสามารถเป็นวิวัฒนาการระยะ 4 และถูกซางจิงบีบบังคับให้เป็นหนึ่งในพลเอกทั้งหมด 15 ของจีนได้!
ยุทธวิธีการทำงานร่วมมือกันและการตอบสนองแรก!
ชูฮันคนนี้คือที่สุดแห่งตำนานและน่ายกย่องบูชา
อย่างไรก็ตาม ไม่รอให้ทหาร 20 นายได้มีเวลาตะลึงค้าง—-
“ซอมบี้ระยะ 2!” ทันใดนั้นคนที่มีอาวุธรุนแรงในทีมก็ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
เหล่ามือปืนต่างเตรียมพร้อมและเล็งเป้า จากนั้นก็เริ่มเหนี่ยวไกรัวใส่ซอมบี้ระยะ 2 ที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา
“ปัง! ปัง! ปัง!”
กระสุนเจาะเข้าที่หัวซอมบี้ กระสุนที่ระดมยิงมาอย่างหนาแน่นป้องกันไม่ให้พวกมันได้เข้ามาใกล้ตัว
“ซอมบี้ระยะ 2? กูมาแล้ว!”
ทีมที่อยู่ถัดไปจากเยวจึรีบเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ขณะเดียวกันมือปืนในทีมของเยวจึก็เตรียมพร้อมที่จะยิงใส่ซอมบี้ระยะ 2 พวกซอมบี้ไม่มีวิสัยทัศน์และซอมบี้ระยะ 2 ยังไม่มีสติปัญญา การระดมยิงปืนจากสองฝั่งนั่นก็มากพอแล้วที่จะสร้างความโกลาหลขึ้นได้
จากนั้น สมาชิกของสองทีมก็วิ่งออกไปอย่างรู้หน้าที่กัน พวกเขาแยกกันออกไป 3 ทาง ทุกคนต่างรวมตัวกันล้อมกลุ่มซอมบี้ระยะ 2 สู้กับพวกมันด้วยอาวุธที่มี เตะต่อยไม่ยั้ง
ซูเซียงหลงนิ่งค้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา คนพวกนี้เป็นแค่กลุ่มคนธรรมดา ในทีม 9 คนมีวิวัฒนาการอยู่เพียงแค่คนเดียวเท่านั้นแถมยังเป็นวิวัฒนาการระยะ 1 ที่ต่ำที่สุดอีก แม้แต่ซอมบี้ระยะ 2 ยังกล้าวิ่งเข้าใส่ ใครมันปลูกฝังความคิดที่แสนจะสิ้นหวังขนาดนี้ให้พวกเขากัน? พวกเขาบ้ารึเปล่า?
ไม่รอให้ซูเซียงหลงได้แสดงอาการตื่นตระหนกออกมา—-
“ปัง!”
ซอมบี้ระยะ 2 ซึ่งแข็งแกร่งยิ่งกว่าวิวัฒนาการระยะ 2 เริ่มมีจำนวนลดลงจากการที่สองทีมรวมตัวกันจัดการ ทุกคนใช้อาวุธตัวเองพยายามสู้กับซอมบี้จนได้สร้างบาดแผลมากมายบนตัวพวกมัน เลือดสีดำของซอมบี้กระเซ็น คอที่ถูกขวานตัดจนขาดเกือบหมดเอียงห้อยเผยให้เห็นกระดูกที่โผล่ขึ้มา ตรงหน้ามีร่องรอยกระสุนหลายนัด
เยวจึเป็นวิวัฒนาการคนเดียวท่ามกลางคนทั้ง 9 คนและเจ้าซอมบี้ระยะ 2 ตัวนี้ก็ถูกฆ่าโดยการโจมตีครั้งสุดท้ายจากเยวจึ
“เก็บคริสตัล แยกย้ายและจัดการต่อ!” เยวจึออกคำสั่ง เขาจากไปออกไปพร้อมกับสมาชิกในทีมสี่คนของเขากลับไปที่ตำแหน่งเดิม เขายังคงรวมตัวกับกลุ่มที่ใกล้ที่สุดต่อไปเพื่อจัดการกับซอมบี้ที่อยู่ใกล้ที่สุดพยายามมุ่งหน้าเข้าไปหาชูฮัน
ความเร็วที่ใช้ก็รวดเร็ว ประสิทธิภาพก็สูง การเข้าใจกันและความร่วมมือที่ทุกคนมีให้กันทำให้ซูเซียงหลงที่ดูอยู่ช็อค
ซอมบี้ระยะ 2 ที่น่ากลัวถูกจัดการง่ายๆแบบนี้น่ะเหรอ?
นี่มันช่างไร้ศักดิ์ศรีและอธิบายไม่ได้!
ซอมบี้ระยะ 2 ฆ่าได้ง่ายๆ? แน่นอนว่าไม่ ความเร็วและความแข็งแกร่งของพวกมันนั้นน่ากลัวมากจนวิวัฒนาการที่ไม่มีความสามารถพอที่คิดจะต่อสู้มักตายคาที่ทันที แม้แต่ซูเซียงหลงที่เป็นวิวัฒนาการระยะ 2 ยังไม่สามารถจะสู้มันได้ด้วยซ้ำ แม้กระทั่งตัวเขาเองยังฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายเดือนเพื่อให้ตัวเองกล้าที่จะต่อสู้กับซอมบี้ระยะ 2
แต่วันนี้เมื่อเขาได้เห็นการต่อสู้ของความไม่เสมอภาคกับตาตัวเอง แถมฝ่ายที่ชนะยังเป็นฝ่ายที่อ่อนแอกว่าซะอีก
และการชนะอย่างไม่มีใครเทียบด้วยกระบวนการที่รวดเร็วแบบนี้ แสดงให้เห็นชัดเจนว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรกของทุกคน!
“นี่นายยืนบื้อทำอะไรอยู่!” สมาชิกคนหนึ่งในทีมมองมาที่ซูเซียงหลงอย่างไม่พอใจ “เป็นถึงวิวัฒนาการระยะ 2 แต่ทำตัวขี้เกียจแบบนี้!”
คนคนนี้เป็นคนที่ใช้อาวุธรุนแรงในทีม เขาชื่อหลี่ชวน พึ่งอายุ 22 ปีเมื่อตอนสิ้นปี เขาฆ่าซอมบี้ไปได้หลายตัวในยุทธวิธีการล่าสัตว์ที่สงครามของเมืองแห่งความตาย…เมืองตง ความมั่นใจในตัวเองของหลี่ชวนพุ่งทะยานเมื่อได้เห็นซอมบี้ และตั้งแต่นั้นมาเขาก็บูชาชูฮันเหนือกว่าอะไรทั้งนั้น
ซูเซียงหลงยิ่งสับสนเข้าไปอีก หากเขาก็ออกตัววิ่งพร้อมกับคว้าดาบที่หลังออกมาเข้าร่วมการต่อสู้
ตอนที่ 444
“นายมีดาบที่ดี!” หลี่ชวนมีความอิจฉา
ซูเซียงหลงหันมามองจากนั้นก็ออกตัวพุ่งเข้าไปร่วมต่อสู้กับหลี่ชวน หากยังคงมีความสงสัยค้างอยู่ในอก “พวกนายกล้ากันเกินไป คนแค่สิบคนกล้าจะฆ่าซอมบี้ระยะ 2?”
“ง่ายๆ!” หลี่ชวนมีสีหน้าภาคภูมิ “ซอมบี้ระยะ 2 ในบริเวณนี้ก็เปรียบเสมือนกับนก พวกมันถูกรบกวนได้ง่าย ถ้ารู้วิธีจัดการมันมันก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กสามขวบ ง่ายจะตาย!”
“ง่ายกะผี!” ซูเซียงหลงมึนงง พลางถามต่อทันที “โกงกันรึเปล่า? นี้ล้อกันเล่นเหรอไง?”
“ฟังนะ!” หลี่ชวนโจมตีใส่ซอมบี้ไปพร้อมกับพูดกับซูเซียงหลงไปด้วยสีหน้าผ่อนคลาย “ซอมบี้ระยะ 2 ไม่มีการมองเห็น ไม่มีสติปัญญา ไม่มีความคิด ไม่มีความพลังมากมายอะไรขนาดนั้น พวกมันอาศัยแค่เสียงและกลิ่นเป็นปัจจัยหลัก อย่าไปตกหลุมมัน มันเป็นการเสียผลประโยชน์ของเราเปล่าๆในฐานะสิ่งมีชีวิตที่สูงส่งกว่า!”
การหาจุดบกพร่องของซอมบี้และโจมตีมันคือวิธีการต่อสู้ที่ชูฮันทำมาตลอดและภายใต้การชี้แนะของชูฮัน เหล่าคนที่รอดชีวิตมาจากสงครามเมืองตงก็ได้สลักวิธีการต่อสู้แบบนี้เข้าไปถึงรากกระดูกตัวเองแล้ว
ซูเซียงหลงรู้สึกราวกับได้เปิดประตูโลกใหม่ การต่อสู้แบบนี้ล้ำหน้าและแปลกใหม่เกินไป เพราะงั้นเขาเลยถามอีกครั้ง “นี่เป็นกลยุทธ์ของใคร? สุดยอดมาก!”
“เฮ้ นายคิดว่าใครล่ะ?! แน่นอนว่า—-” หลี่ชวนและขวานของเขาสับเข้าที่หัวซอมบี้ จากนั้นก็ปาดเลือดสีดำที่เลอะหน้าออก น้ำเสียงเต็มไปด้วยความภาคภูมิ “หัวหน้าชูฮัน ไม่สิ แผนการรบของท่านชูฮัน!”
“พลเอกชูฮัน?! ฉันไม่รู้เลย? เขาสอนพวกนายตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาไม่ได้อยู่ในรถตลอดตั้งแต่แรกเหรอไง?” ซูเซียงหลงยิงคำถามติดต่อกันสี่คำถาม
หลี่ชวนที่ถูกถาม หันกลับมามองหน้าซูเซียงหลงอย่างประหลาดใจ “การต่อสู้ที่สงครามเมืองแห่งความตายไง ข่าวมันแพร่กระจายไปทั่วทั้งซางจิง นายไม่รู้เหรอไง?”
“ฉัน? ฉันไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสงครามเมืองตง แต่มันจะดีมากถ้านายช่วยบอกฉัน” ซูเซียงหลงเริ่มสนใจ
“มันซับซ้อนเกินกว่าจะพูดได้” หลี่ชวนทีสีหน้าที่ไม่อาจคาดเดาได้ “นายแค่ต้องจำไว้ว่าพวกเราทุกคนเรียนรู้กลยุทธ์มาจากตอนนั้น”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้เรียนรู้ มันคือการสูญเสีย!” จู่ซูเซียงหลงก็ตะโกนขึ้นมา จากนั้นเขาก็ถามอีกครั้ง “กลยุทธ์การฆ่าที่กำลังอยู่นี้ก็ถูกสอนตอนนั้นเหมือนกันงั้นเหรอ?”
“ไม่ ไม่” หลี่ชวนมองซูเซียงหลงด้วยสายตาลึกลับ “ท่านชูฮันพึ่งออกคำสั่งไม่ใช่รึไง? นายไม่ได้ยินเหรอ?”
ซูเซียงหลงตะลึง สายตาพลันว่างเปล่า “นายหมายถึง ก่อนหน้านี้นายก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร คำสั่งของพลเอกชูฮันที่ทั้งกระชับและรวบรัดก่อนหน้านี้ พวกนายสามารถเข้าใจสิ่งที่พลเอกหมายถึงได้ทันทีเลยเหรอ? แถมไม่ลังเลที่จะลงมือทำเลยสักนิด?”
ชูฮันพึ่งออกคำสั่งไปแค่สองคำสั่งเท่านั้น อันแรกคือรวมทีมและอีกอันคือรวมตัวกันเพื่อฆ่า
อันที่จริง ทั้งสองคำสั่งนั้นก็เป็นสิ่งที่ทุกคนก็กำลังทำอยู่ในขณะนี้ แค่ว่าคำพูดของชูฮันนั้นน้อยนิดและมันไม่มีคำอธิบายหรืออะไรให้วิเคราะห์ เป็นไปได้อย่างไรที่คนธรรมดาไม่แม้แต่ลังเลที่จะลงมือต่อสู้ทันที ทุกคนลงมือปฏิบัติทันทีอย่างไม่ลังเล ไม่มีการสงสัยหรือลังเลเลยสักนิดว่าตัวเองจะเป็นจะตายหรือไม่?
“ใช่ มันทำไม?” หลี่ชวนมีสายตาดิ่งลึก ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้น “ทหารวิวัฒนาการควรมีกัปตันคุมทีม แต่ฉันคิดว่าจิตใจของนายไม่ยืดหยุ่นเท่าไหร่และมีปัญหาเยอะเกินไป อีกทั้งดูจะขี้เกียจ นายไม่สามารถเป็นกัปตันได้ ดังนั้นฉันจะทำเอง!”
เฮ้!
ซูเซียงหลงหันหน้ากลับมามองหลี่ชวนพร้อมกับจัดการซอมบี้ข้างๆ เขาไม่เคยต่อสู้หรือข้องแวะกับชูฮันมาก่อน เขาเลยไม่รู้กฏระเบียบของชูฮัน
สถานการณ์ที่ซูเซียงหลงกำลังเผชิญอยู่นั่นก็กำลังเกิดขึ้นกับทหารวิวัฒนาการที่ประจำอยู่ในทุกทีมเช่นกัน มันเป็นครั้งแรกสำหรับเหล่าทหารวิวัฒนาการที่เจอกับวิธีการแปลกๆและกลยุทธ์ในการรบแบบนี้ การที่คนธรรมดาหลายคนกล้าที่จะพุ่งเข้าไปสู้กับซอมบี้ระยะ 2 อย่างไม่เกรงกลัว ปล่อยให้พวกเขายืนอึ้งพร้อมกับอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับพลเอกชูฮัน…ราวกับว่าคนพวกนี้ไม่ได้มองว่าซอมบี้คือศัตรูที่น่ากลัวอะไรเลย!
เปรียบเทียบกับการฝึกซ้อมหนักหน่วงอันตรายและกลยุทธ์ที่ใช้ต่อสู้กับซอมบี้ของกองทัพแล้ว วิธีของชูฮันนั้นน่าทึ่งอย่างมากจนเหมือนกับการเปิดโลกใบใหม่แก่พวกเขา ผู้ช่วยสองคนมีหน้าที่คอยดึงดูดความสนใจของซอมบี้ ก่อกวนพวกมัน ส่วนคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทั้งสองฝั่งก็จะคอยโจมตีเข้าที่ข้างลำตัวพร้อมกันๆ ทำให้ซอมบี้ที่มองไม่เห็นไม่สามารถรับรู้ได้ว่าต้องโจมตีกลับไปทางไหน จากนั้นมือปืนก็จะเป็นฝ่ายปิดงาน
ใช้คำว่า โกง น่าจะเป็นคำที่เหมาะสมที่สุด!
หลังจากชูฮันออกคำสั่งครั้งที่สองออกไป เขาก็กระโดดออกมาจากป้องปราการที่สร้างขึ้นจากซากศพซอมบี้ ชูฮันวิ่งออกมาพร้อมกับจัดการซอมบี้ที่สวนระหว่างทางไปด้วย เขาวิ่งไปที่ศพของมนุษย์และฟาดฟันทำลายศพมนุษย์ที่อยู่ที่พื้น
กลิ่นเลือดและเนื้อที่กระจายตัวได้ปลุกสัมผัสของซอมบี้อีกครั้งและล่อให้มันวิ่งตามชูฮันมา
หลิวยู่ติงวิ่งตามชูฮันมาอย่างเหงื่อแตกพลั่กด้วยความเหนื่อย เขาไม่เคยผ่านประสบการณ์ที่เหลือเชื่อและน่าตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่มีซอมบี้ตัวไหนเข้ามาทำอะไรเขาและชูฮันได้เลย
“ดูไปที่วงล้อมสิ” ชูฮันเพยิดหน้าให้หลิวยู่ติงมองตามพร้อมกับยิ้มออกมา “การเข้าใจกันของคนพวกนี้ไม่เลวเลย ฉันคิดว่ามันจะมีจำนวนผู้เสียชีวิตตั้งแต่คลื่นซอมบี้ลูกแรกซะอีก!”
หลิวยู่ติงนิ่งไปชั่วครู่หนึ่ง คนพวกนี้เกือบหมดเป็นแค่คนธรรมดา ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่กลัวฝูงซอมบี้หลายพันตัว แต่พวกเขายังทำกับซอมบี้เหมือนเป็นเหยื่อที่พวกเขาต้องล่าซะอีก ทั้งคลื่นซอมบี้คลื่นแรกและคลื่นที่สองพวกเขาฆ่าซอมบี้ไปมากมายด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ อีกทั้งยังไม่มีผู้เสียชีวิตเลยสักคน
นี้คือการแสดงความสามารถที่แท้จริง แสดงให้เห็นถึงกลยุทธและการสั่งการที่แท้จริงว่าต้องทำอย่างไร แสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของคำสั่งปฏิบัติของผู้บัญชาการรบ และแสดงให้เห็นถึงความสามารถของคนพวกนี้ที่ถึงแม้จะเป็นคนธรรมดาแต่กลับเก่งกล้ายิ่งกว่าทหารของซางจิง!
หลิวยู่ติงเกิดการพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล “แล้วซอมบี้ระยะ 3 ล่ะ?”
คนหนึ่งร้อยคนพวกนี้อาจสามารถรับมือกับซอมบี้ระยะ 2 ได้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะฆ่าซอมบี้ระยะ 3 ได้ด้วยวิธีการเช่นก่อนหน้านี้!
“ฉันไม่รู้ว่า—–” หลิวยู่ติงยังไม่ทันจะพูดจบ
“ปัง!”
เกิดเสียงดังขึ้น มีควันสีขาวลอยออกมาจากปากกระบอกปืนไรเฟิลในมือเฉินช่าวเย่ที่ยืนอยู่บนหลังคารถห่างออกไป
ซอมบี้ระยะ3 ตัวใหญ่ที่เกือบจะงับหัวเฉินเสี้ยนกาวถูกยิงเข้าที่หัว เลือดสีดำของมันพุ่งกระจายราวกับน้ำพุจนเปรอะเปื้อนไปทั่วยบริเวณ
ปฏิกิริยาของเฉินเสี้ยนกาวรวดเร็วและเจาะจงมาก เขารีบก้มเก็บคริสตัลขึ้นมาทันที หลังจากนั้นเฉินช่าวเย่ที่อยู่บนหลังคาก็เริ่มยิงปืนใส่เหล่าซอมบี้ระยะ 3
หลิวยู่ติงหุบปากเงียบทันที…เขาเข้าใจแล้ว
ตอนที่ 445
“น่าเสียดายคะแนน” เสียงของหวังไคดังขึ้นในหัวชูฮัน “ถึงแม้คนพวกนี้จะสามารถช่วยทำคะแนนให้นายได้ แต่กลับไร้ประโยชน์”
“ฉันไม่สามารถทนเก็บคนที่ไม่ทำประโยชน์ไว้ได้” ชูฮันมองข้อมูลของระบบล่มสลายในหัว จำนวนของคนนั้นค่อนข้างแย่มาก เมื่อก่อนเขาไล่ค้นหาซอมบี้อย่างสิ้นหวังเพื่อหาทางเพิ่มคะแนนให้ตัวเอง แต่ตอนนี้เขามีคะแนนมากพอแล้วทว่าเขากลับยังไม่สามารถยกระดับขึ้นไปได้ หลังจากการประเมิณของเสาหิน เขาก็ไม่สามารถหาชิ้นส่วนที่สี่ของระบบล่มสลายได้เจอ
ชิ้นส่วนระบบล่มสลายมีค่ามากสำหรับเขา!
ชูฮันพุ่งเข้าไปจัดการกลุ่มซอมบี้ระยะ 3 อย่างรุนแรงจนทุกคนได้แต่มองมาอย่างตะลึงและตกใจ เขาพุ่งเข้าไปตัวคนเดียวและจัดการซอมบี้อย่างไม่เกรงกลัว สายตาทุกคนที่มองมามีความซับซ้อนอยู่ในแววตา
จำนวนผู้เสียชีวิตของทหารจากซางจิงที่ไม่คิดต่อสู้ค่อนข้างเยอะ ทว่าศพที่อยู่บนพื้นนั้นมีให้เห็นไม่มากเนื่องจากถูกฝูงซอมบี้ขนาดใหญ่กลืนกินไปหมดแล้ว
หลังจากนั้นฝูงซอมบี้ทั้งหลายก็แห่กันพุ่งเข้ามารุมโจมตีชูฮันตามเสียงที่ดึงดูดมันมา ส่วนซอมบี้ที่เหลือก็พุ่งเข้าโจมตีกลุ่มคน
ดังนั้นเมื่อกลยุทธ์วิธีการล้อมโจมตีถูกก่อตัวขึ้น ฝูงซอมบี้ก็เริ่มถูกเฉินเสี้ยนกาวและทุกคนเล่นงาน กลุ่มทหารจากซางจิงที่ก่อนหน้านี้มีความคิดที่อยากจะวิ่งหนีเอาตัวรอดเริ่มผ่อนคลายและเมื่อจำนวนของซอมบี้เริ่มลดลงจากฝีมือของกลุ่มเฉินเสี้ยนกาวซึ่งเป็นคนธรรมดา ทุกคนก็เริ่มได้สติ
เหล่าทหารซางจิงตะลึงค้างและตกใจอย่างมาก เมื่อได้เจอกับจำนวนซอมบี้มหาศาลต่อหน้าตัวเองแบบนี้ และการที่กลุ่มคนธรรมดากล้าที่เข้าไปล้อมและจัดการกับพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว นอกจะไม่คิดจะวิ่งหนีพวกมันแล้ว คนพวกนี้ยังสร้างสามารถสร้างบาดแผลและฆ่าซอมบี้ได้อีกด้วย
กลุ่มคนธรรมดาที่มีวิวัฒนาการปนอยู่เพียงน้อยนิด ไม่เพียงแต่กล้าจะเผชิญหน้ากับฝูงซอมบี้ แต่กลับสร้างสถิติขนาดนี้ได้อีก? เมื่อมองไปที่จำนวนซากศพซอมบี้ที่พื้น ถึงแม้กลุ่มคนพวกนี้จะสามารถจัดการได้เพียงแค่ซอมบี้ระยะ 2 หากจำนวนของซอมบี้ที่พวกเขาจัดการฆ่าไปได้นั้นสูงถึง 500 ตัวไปแล้ว!
พวกเขามีเพียงแค่ 100 คนเท่านั้น มันเป็นไปได้ยังไง?
และเมื่อมองมาที่ฝั่งของพวกเขาซึ่งเป็นทหารจากซางจิงที่มีอย่างน้อย 150 คนและทุกคนก็ต่างเป็นวิวัฒนาการกันหมด แม้แต่วิวัฒนาการระยะ 3 ก็มีอยู่หลายคนเลยทีเดียว เมื่อตอนที่ฝูงซอมบี้พุ่งโจมตีเข้ามาในครั้งแรก มันเป็นวินาทีที่พวกเขาต้องตัดสินใจเอาตัวรอดและต่อสู้เพื่อพื้นที่ในรถจี๊ป
ภายในระยะเวลาสั้นๆ ทหารวิวัฒนาการ 150 คนได้เสียชีวิตไปแล้วกว่าครึ่งหนึ่ง และเนื่องจากซอมบี้ส่วนใหญ่ถูกชูฮันจัดการไปจนเกือบหมดแล้วเพราะฉะนั้นสาเหตุที่เพื่อนทหารของพวกเขาตายไปนั้นไม่ใช่เพราะอะไร แต่มันเกิดจากตัวพวกเขาเอง ตั้งแต่การโจมตีคลื่นลูกแรกของฝูงซอมบี้เพราะพวกเขาเองที่ไม่คิดจะต่อสู้และทำให้คนของพวกเขาเองตาย พวกเขาปล่อยให้คนที่ไม่สามารถหนีเข้าไปอยู่ในรถถูกฝูงซอมบี้ฆ่าและกัดกินต่อหน้าต่อตาอย่างไม่คิดจะออกมาช่วยและรู้สึกผิด
ตราบใดที่ตัวเองรอดชีวิต ใครจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ!
แต่ตอนนี้ไม่มีผู้คนเบียดอัดแน่นอีกต่อไปแล้ว ศพคนที่ตายไม่มีให้เห็นแม้แต่กระดูก ทหารวิวัฒนาการที่รอดมาได้กว่า 70 คนตกอยู่ในอาการหวาดระแวงและเต็มไปด้วยความกลัว และเมื่อพวกเขาได้เห็นชูฮันที่ยืนอยู่ห่างออกไปด้วยสีหน้านิ่งๆและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ขณะที่เฉินเสี้ยนกาวและคนอื่นๆกำลังต่อสู้กับซอมบี้อย่างไม่เกรงกลัว
หลังจากความตกใจผ่านพ้นไป อารมณ์ที่มีก็แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธที่พวยพุ่ง
“ชูฮัน!” ทหารวิวัฒนาการคนหนึ่งตะโกนเรียกชื่อชูฮันด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธและเกลียดชัง “นายจงใจฆ่าพวกเราใข่มั้ย?”
เมื่อมีคนเปิดนำ ที่เหลือก็รีบแหกปากโวยวายตามมา
“ไหนนายมีความสามารถในการฆ่าซอมบี้ไง ทำไมถึงเอาแต่หลบอยู่ในรถ? แล้วตอนนี้ที่พวกเราตายไปกว่าครึ่งแล้วนายพึ่งจะออกมา นายจงใจใช่มั้ย?”
“คุณเป็นวิวัฒนาการระยะ 4 ไม่ใช่เหรอ? แล้วก็ได้คะแนนจากการประเมิณ S+ ติดต่อกันสามครั้ง? ทำไมคุณไม่ออกมาจัดการกับซอมบี้ตั้งแต่แรก!” “ซอมบี้ไล่ฆ่าพวกเราและฉันได้แต่มองภาพนั้นผ่านกระจกขณะที่ฝูงซอมบี้พุ่งเข้าหา แกมันโหดเหี้ยมไม่ต่างจากสัตว์!” “นี่คือความรับผิดชอบของท่านในฐานะพลเอก? ท่านไม่ต่างอะไรกับพวกลูกผสมด้วยซ้ำ ไม่ต่างกับอะไรกับหมูสกปรก!”
“ตอนนี้มีคนตายตั้งมาก ท่านจะรับผิดชอบยังไง? พูดมาสิ!”
“ฉันไม่ได้ตายแต่ฉันก็ถูกซอมบี้กัด! โชคดีที่ฉันเป็นวิวัฒนาการระยะ 2 และซอมบี้ที่กัดฉันก็แค่ซอมบี้ระยะ 1 เพราะงั้นฉันเลยไม่ติดเชื้อ แต่ใครจะรู้ถ้าซอมบี้ว่ามันเป็นซอมบี้ระยะ 2 หรือ 3 ขึ้นมา ใครจะรับผิดชอบกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น? นายจะรับผิดชอบมั้ยชูฮัน? แล้วนายจะรับผิดชอบยังไง? ด้วยชีวิต!?”
เสียงแหกปากดังออกมาไม่หยุดจากเหล่าทหารวิวัฒนาการ ความคิดที่แฝงลึกอยู่ในใจถูกเปิดเผยออกมาหลังจากถูกโจมตีด้วยฝูงซอมบี้ ความตายเป็นสิ่งที่น่าวิตกที่สุด สติและจิตสำนึกอารมณ์ที่ควรมีได้ถูกลืมเลือนไปหมดเมื่อผ่านวินาทีเฉียดตายมา
หลิวยู่ติงตกใจมากเมื่อได้เห็นกลุ่มทหารจากซางจิงที่ไม่ทำอะไรเลยสักอย่างแถมยังโหมกระหน่ำอารมณ์โกรธกับชูฮันไม่หยุด ดาบยาวในมือของหลิวยู่ติงสั่นอย่างแรง ถ้าคนพวกนี้ทำแบบนี้ต่อละก็ ฆ่าทิ้งเลยซะดีกว่า!
กลุ่มทหารวิวัฒนาการที่มีความสำคัญอย่างมากในซางจิงกลับแข็งทื่อเป็นหินเมื่อเจอกับฝูงซอมบี้ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ในการต่อสู้เลยสักนิดแต่แม้คุณธรรมของมนุษย์ขั้นพื้นฐานก็ยังไม่มี
แถมยังมาเรียกร้องความรับผิดชอบอีก!
ชูฮันยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันพลางเมินเฉยพวกขยะพวกนี้ ชูฮันกระพริบตาพร้อมกับจิตสังหารที่พวยพุ่งออกมา ทุกคนเริ่มมีทักษะและฝีมือมากขึ้นแล้ว ดังนั้นชูฮันจึงออกคำสั่งขึ้นมาอีกครั้ง “เฉินช่าวเย่ฆ่าซอมบี้ระยะ 3 ส่วนคนที่เหลือเร่งความเร็สและล้อมเป็นวงกลมซะ อย่าปล่อยให้มีช่องว่างเด็ดขาด! ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม—-รับมือกับคลื่นซอมบี้คลื่นใหม่!”
และทันทีที่ชูฮันออกคำสั่ง—–
ฟรึบ! ปัง! ปึก! !@#$%^&*!@#$!!!
เสียงอาวุธฟาดฟันกระแทกเข้าที่หัวของฝูงซอมบี้เริ่มดังรุนแรงและหนักหน่วงขึ้น ทุกคนมีอาการตื่นตัวและเดือดเลือดพล่าน พุ่งเข้าจัดการกับซอมบี้อย่างฮึกเหิม พวกเขาไม่มีความกลัวต่อฝูงซอมบี้ตรงหน้าเลยสักนิด เป็นแค่คนธรรมดาไม่เหมือนกับวิวัฒนาการอย่างกลุ่มทหารจากซางจิงที่มีพลังทางกายภาพของวิวัฒนาการแต่ไม่รู้วิธีที่จะใช้ประโยชน์ที่มี นอกจากจะเอาแต่โวยวายเรียกร้องความรับผิดชอบแต่ละคนยังไม่กล้าแม้แต่จะเผชิญหน้ากับฝูงซอมบี้ที่ความจริงแล้วอ่อนแอและเอาชนะได้ไม่ยากด้วยซ้ำ
ปัง! ปัง! ปัง!
เฉินช่าวเย่ไม่ทำตัวเงียบๆอีกต่อไป กระสุนมากมายวิ่งพุ่งเข้าเจาะที่หัวของซอมบี้ระยะ 3 ที่กำลังล้อมรอบผู้คนอยู่ตายคาที่ทันที
ความแตกต่างอย่างมากในอำนาจการต่อสู้นั้นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน!
ผู้คนเริ่มเร่งความเร็วขึ้นตามคำส่ังของชูฮัน พวกเขากระตือรือร้นที่จะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างไม่รีรอขณะที่เริ่มสร้างวงกลมล้อมเข้ามาจนแคบลงเรื่อยๆพร้อมกับจัดการซอมบี้จนพวกมันเริ่มลดจำนวนลง
จากการรวมทีม 5 คนจัดการซอมบี้ 4 ถึง 5 ตัว ตอนนี้คนนับร้อยสร้างวงล้อมเพื่อฆ่าซอมบี้หลายร้อยตัว กลยุทธ์การล้อมวงของชูฮันได้แสดงให้เห็นอย่างสมบูรณ์แบบต่อหน้าทุกคน โดยเฉพาะทหารวิวัฒานาการ 20 นายที่ได้แสดงความบูชาต่อชูฮันออกมาอย่าไม่ปิดบัง
ตอนที่ 446
“ฆ่ามัน!” เฉินเสี้ยนกาวตะโกนปลุกระดม
ทุกคนต่างพุ่งเข้าต่อสู้กับซอมบี้ไล่ฆ่าพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว
ปัง! ปึก! เปรี๊ยะ! วร๊าก!
อาวุธมากมายนับร้อยส่งเสียงที่เกิดจากการปะทะขึ้น เช่นเดียวกับเสียงคำรามสนั่นของซอมบี้ดังผสมปนกันไปมา หัวของพวกมันระเบิดกระจาย เลือดสีดำสาดกระเซ็น
การที่ได้เห็นกลุ่มคนนับร้อยมีท่าทีตื่นตัวและเลือดพล่านกับการสู้กับฝูงซอมบี้ ทหารวิวัฒนาการอีกกว่า 70 นายก็ต้องตกใจขึ้นมาอีกครั้ง ซอมบี้มากกว่าพันตัวซึ่งประกอบไปด้วยซอมบี้ระยะ 2 จำนวนมาก ซึ่งความจริงแล้วแค่ซอมบี้ระยะ 2 ก็มากพอแล้วที่จะสร้างความหวาดกลัวให้คนทั่วไปจนฉี่ราด แต่คนพวกนี้กลับเหมือนไม่รับรู้ว่านี้คือซอมบี้ระยะ 2 แถมยังไล่ฆ่าพวกมันไปเรื่อยๆทีละตัว
ตลอดสองวันที่ผ่านมาพวกเขา…ทหารวิวัฒนาการจากซางจิงต่างเอาแต่เยาะเย้ยและดูถูกคนธรรมดาพวกนี้ไม่หยุด ทว่าวันนี้เมื่ออันตรายที่แท้จริงมาถึง การต่อสู้และต้นพลังที่แท้จริงกลับมาจากคนธรรมดาที่พวกเขาเคยดูถูกไว้นั่นเอง คนพวกนี้มีเกียรติและเคารพในตัวเองยิ่งกว่าพวกเขาที่เป็นวิวัฒนาการซะอีก ถึงแม้พวกเขาจะเสียหน้าไปแล้ว ทว่าศักดิ์ศรีที่มีก็ยังค้ำคออยู่ พวกเขาจะไม่เสียมันไปเด็ดขาด
ตอนนี้พวกเขาเข้าใจกระบวนการทั้งหมดแล้ว ซอมบี้หลายพันตัวแบ่งออกไปหลายๆคลื่นโจมตี แต่พวกมันก็ถูกกำจัดไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน
การมอบหมายให้ทุกคนประจำตำแหน่งที่เหมาะสมกับความสามารถของแต่ละคน แล้วให้ทุกคนมาร่วมมือกันต่อสู้โดยใช้วิธีการที่ตัวเองถนัด ก็จะสามารถแสดงความสามารถสุดขีดของแต่ละคนออกมาได้นั้นเอง เมื่อร่วมมือกันมันจะไม่มีจุดสิ้นสุดและไม่มีอะไรหยุดยั้งพวกเขาได้ นี่คือสิ่งที่ชูฮันถนัดมากที่สุด เขาไม่เคยเชื่อว่าแค่วิวัฒนาการและพรสวรรค์จะต่อสู้กับซอมบี้ได้
เมื่อตอนที่เขาอยู่ระยะ 3 ตัวเขาคนเดียวสามารถฆ่าซอมบี้ได้มากมายหลายพันตัว และในตอนนี้เขาก็เป็นถึงวิวัฒนาการระยะ 4 เพราะฉะนั้นซอมบี้หลายพันตัวในบริเวณนี้ไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขาเลย การที่พวกซอมบี้ฆ่าคนทำให้เขาสูญเสียโอกาสได้คะแนน และการปล่อยให้คนพวกนี้ฆ่าซอมบี้เองถึงจะทำให้เขาสูญเสียหลายพันคะแนนไป แต่ฝูงซอมบี้ฝูงนี้คือโอกาสสำหรับทีมของเขาที่จะเร่งพัฒนาความสามารถขึ้นไปอีกระดับ คนพวกนี้ที่ตามเขามาจากสงครามเมืองตงจะกลายเป็นทีมที่ทรงพลังที่สุดของเขาในอนาคต ส่วนคะแนนที่สูญเสียไปราว 8,000 คะแนนนั้นอีกไม่นานเขาก็จะได้มันกลับคืนมาจากคนพวกนี้นั้นเอง
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือในที่สุดเขาก็มีทีมที่เป็นของเขาเองจริงๆ ทีมที่จะเชื่อฟังแค่เขาและเป็นทีมที่แข็งแกร่งและทรงพลังที่ไม่มีใครลังเลที่จะลงมือทันทีที่เขาสั่ง
ความภักดีไม่อาจเปลี่ยนความคิดและจิตสำนึกของผู้คนได้ และไม่สามารถส่งผลต่อโชคชะตาและอนาคตของใครได้ ทว่ามันสามารถสร้างหนทางให้ชูฮันได้ใช้มันอย่างถูกต้อง นั่นก็คือ การที่คนคนนั้นไม่ลังเลที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของเขาในสนามรบ…การเชื่อใจ 100% เปอร์เซ็นต์
ชูฮันเชื่อว่ามันคุ้มค่าที่จะลงทุน!
หลังจากชูฮันออกคำสั่งไป ลำแสงประกายสีดำของขวานซิ่วโหลก็เปล่งประกายวาบ ขวานยักษ์ดูราวกับกำลังแสดงความโหดร้ายของมันออกมาพร้อมกับชูฮันหันหน้าไปทิศทางที่มีคลื่นซอมบี้กำลังมุ่งหน้าเข้ามาพร้อมกับเสียงคำรามกุก้องมากกว่า 1500 ตัว นี่เป็นคลื่นลูกสุดท้ายของซอมบี้ และเป็นกลุ่มที่น่ากลัวที่สุด ซอมบี้ระยะ 1 มีเพียงน้อยนิด ซอมบี้ระยะ 2 มองเห็นได้เต็มไปหมดปะปนปสมอยู่กับซอมบี้ระยะ 3
อีกทั้งชูฮันยังมองเห็นซอมบี้ระยะ 4 มากกว่าสองตัว!
คลื่นซอมบี้ที่กำลังมุ่งเข้ามาอย่างหนักหน่วงส่งผลให้พื้นสั่นสะเทือน ตามมาด้วยเสียงแหกปากและเสียงร้องตระหนกหวาดกลัวของเหล่าทหารจากซางจิงที่ผสมปนเปกันจนวุ่นวายไปหมด หลายคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวังเมื่อคิดว่าอีกไม่นานพวกเขาจะถูกซอมบี้พวกนี้กลืนกินจนไม่เหลือแม้กระทั่งกระดูก
“มันยังซอมบี้อีกคลื่นได้ยังไง? พวกมันไม่ได้ถูกฆ่าหมดแล้วเหรอ?!”
“นั่นมันซอมบี้ระยะ 4! แถมยังมีมากกว่าหนึ่งตัวด้วย!”
“หลี่บี๋เฟิงล่ะ! เค้าไม่ใช่คนคลั่งที่ไล่ฆ่าซอมบี้เหรอไง! เรียกเขามาช่วยพวกเราเร็ว!”
“ห้าคนนั้นหายไปแล้ว น่าจะถูกซอมบี้กินไปแล้ว?” “มันจบแล้ว มันจบแล้วจริงๆ”
เสียงโวยวายอย่างไร้ซึ่งศักดิ์ศรีและบรรทัดฐานดังขึ้นไม่หยุด จำนวนและระยะของซอมบี้ที่สูงนั้นมากพอที่จะทำให้เหล่าทหารวิวัฒนาการเกิดความหวาดกลัวอยู่ในอก
อย่างไรก็ตาม ชูฮันยังไม่แม้แต่จะขยับเขยื้อน เขายิ่งนิ่งอย่างมั่นใจอยู่กลางถนน ด้านหลังของเขาคือเฉินเสี้ยนกาวและคนอื่นๆที่รวมกันวงล้อมขนาดใหญ่ ทุกคนรวมกันสร้างวงขึ้นมาราวกับต้องการจะสร้างกำแพงเพื่อกั้นซอมบี้ไม่ให้ผ่านไป
สิ่งที่ชูฮันต้องทำก็คือฆ่าซอมบี้พวกนี้ให้หมด
วืด!
ดาบยาวในมือหลิวยู่ติงถูกกวัดแกว่งอย่างพร้อมที่จะสู้ไปกับชูฮัน
หลังจากเฉินเสี้ยนกาวและคนอื่นๆจัดการกับซอมบี้ที่ล้อมวงไว้ได้เรียบร้อยแล้ว พวกเขาต่างก็ส่งเสียงเฮดังลั่นออกมาด้วยความดีใจ ทุกคนยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งของตัวเอง สายตาเต็มไปด้วยความคาดหวังขณะมองไปที่ชูฮันที่ยืนเผชิญหน้าไปทางคลื่นซอมบี้คลื่นใหม่ เหล่าทหารวิวัฒนาการ 20 นายที่พึ่งมาเข้าร่วมก็มีสายตาไม่ต่างจากกลุ่มเฉินเสี้ยนกาว มันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและเคารพบูชา
พลเอกชูฮันสวมใส่แค่เสื้อผ้าธรรมดา อาวุธที่ใช้ก็ธรรมดาไม่ใช่แม้แต่ปืนด้วยซ้ำ ทว่าร่างกายกลับยืนตรงสูงสง่า ขวานในมือสีดำส่องประกายวาว นี่คือผู้บัญชาการรบที่สู้เคียงบ่ากับพวกเขาอย่างไม่หวาดกลัว นำพาพวกเขาสู่สนามรบอย่างชาญฉลาด คนที่มองแต่ข้างหน้าและทำให้พวกภาคภูมิครั้งแล้วครั้งเล่า
เมื่ออยู่กับชูฮัน ความหวาดกลัวทั้งหลายหายไปหมด ถึงแม้มันอาจจะมีซอมบี้มากกว่านี้ หรือสัตว์ประหลาดที่ดุร้ายยิ่งกว่าโผล่มา หรือปีศาจที่มีระยะสูงๆ ตราบใดที่ชูฮันบัญชาการรบ พวกเขาก็พร้อมกับบุกเข้าสู้อย่างไม่ลังเล
ทุกคนเชื่อมั่นในเต็มอดว่าการติดตามชูฮันจะนำพามาซึ่งชัยชนะ!
วร๊ากกกกกกกก!
เสียงคำรามอย่างรุนแรงของซอมบี้ระยะ 4 ดังกังวาล ทันใดนั้นคลื่นซอมบี้ก็เร่งความเร็วของพวกมันขึ้น พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างหนัก ฝูงซอมบี้กว่า 1,500 ตัวทำให้เกิดภาพสีดำเต็มไปหมด พวกมันสามารถที่จะกลืนกินทุกคนในนี้หายวับได้ภายในพริบตา
ระยะห่างเริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงตรงหน้าแล้ว!
อย่างไรก็ตาม แววตาของชูฮันกลับเปล่งประกายขึ้นมา ขวานยักษ์ในมือเขาถูกยกขึ้นสูงพร้อมกับส่งเสียงดุดันที่ไม่ต่างจากซอมบี้ระยะ 4 ก่อนหน้านี้ “ตาย!”
ดาบยาวของหลิวยู่ติงเองก็ยกขึ้นสูงตามชูฮันพร้อมกู่ร้อง “ฆ่ามัน!”
เสียงของคนหนึ่งร้อยคนด้านหลังก็ตะโกนกุก้องตามมาเช่นกัน “ฆ่ามัน!!!”
เสียงร้องฆ่าที่ดังขึ้นมาสามครั้งติดกันเต็มไปด้วยพละกำลังและความดุดัน ส่งผลให้ทหารวิวัฒนาการของซางจิงกว่า 70 คนที่กำลังจะหนีเพื่อเอาตัวรอดถึงกับช็อค ตามมาด้วยความรู้สึกอับอายอยู่ในอก
ขณะที่พวกเขาเป็นกลุ่มวิวัฒนาการขนาดใหญ่กำลังจะหนี ทว่าคนธรรมดาพวกนี้กลับมุ่งหน้าเข้าไปฆ่าศัตรูอย่างไม่เกรงกลัว!
วร๊ากกกกกกกก!
ฝูงซอมบี้พุ่งเข้ามาถึงชูฮัน
ฟรึบ!
ขวานซิ่วโหลของชูฮันส่องประกายแสงสีดำ ตวัดในอากาศอย่างรุนแรงเข้าใส่ซอมบี้ระยะ 3
“ปัง!”
กระโหลกของซอมบี้ระยะ 3 ตัวใหญ่ถูกกระแทกพร้อมกับแตกระเบิด เลือดสีดำและของเหลวในสมองที่ผสมกันพุ่งกระจาย—–
!@#$%^!@#$%^&*!!!!
ศพมากกว่า 10 ของซอมบี้กระเด็นลอยไปมา ชูฮันไม่แม้แต่จะหันหน้าด้วยซ้ำ ขณะฆ่าซอมบี้ระยะ 3 ด้านข้างซึ่งเป็นซอมบี้ระยะ 1 ก็ถูกรัศมีสังหารของขวานซิ่วโหลจัดการ แต่ละการกวัดแกว่งขวานซิ่วโหลของชูฮันสามารถฆ่าซอมบี้ได้มากกว่า 10 ตัว หัวของซอมบี้มากมายตกไปอยู่ที่พื้น พวกไม่ทันแม้แต่จะได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ
เฮ้!
เฉินเสี้ยนกาวและคนอื่นๆที่เตรียมตัวรอจังหวะอยู่แล้วก็รีบวิ่งเข้ามาจัดการซอมบี้ตรงหน้าเช่นกันอย่างไม่ลังเลที่จะฆ่า ส่วนทหารจากซางจิงกว่า 70 คนก็ได้แต่มองภาพข้างหน้าอย่างประหม่าอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ตอนที่ 447
ซอมบี้ทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาถูกชูฮันแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ทำให้จำนวนซอมบี้ที่คนในวงล้อมต้องสู้ถูกเฉลี่ยลง ถึงแม้จำนวนจะแบ่งไปกว่าครึ่ง ทว่าเป็นเพราะการมาถึงของคลื่ยซอมบี้คลื่นนี้มีซอมบี้ระยะสูงอยู่เยอะมาก คนที่อยู่ด้านหลังจึงตกอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิม
ชูฮันไม่ได้ให้ความช่วยเหลือใดๆแก่พวกเขา นอกจากฆ่าซอมบี้ระยะ 3 และหลิวยู่ติงที่ไล่ฆ่าซอมบี้ระยะ 2 ส่วนซอมบี้ที่เหลือนั้นพวกเขาต้องจัดการด้วยตัวเอง ชูฮันมั่นใจว่าด้วยวิธีการนี้พวกเขาจะสามารถเค้นพลังอันสุดยอดที่ซ่อนอยู่ออกมาได้
กลุ่มคนที่อยู่หลังชูฮันเองก็ไร้ซึ่งความเกรงกลัว ทุกคนตะโกนกุก้องเรียกกำลังใจ ถึงแม้มันจะเห็นได้ชัดเจนว่าพวกเขาเหนื่อยล้าจนจะสู้ต่อไม่ไหวแล้วแต่ในเมื่อมีซอมบี้พุ่งเข้ามาต่อหน้า ยังไงพวกเขาก็จะท้อไม่ได้เพราะไม่อย่างนั้นมันจะมีแต่ความตายเท่านั้นที่มอบให้
“ตายซะ! ฆ่ามันอีก!”
“จัดการพวกมันไม่ให้เหลือซาก!”
“ไม่มีอะไรต้องกลัว พวกเราฆ่าซอมบี้ไปได้เกือบสองพันตัวแล้ว แค่อีกพันตัว เราทำได้!”
ทุกคนต่างกลืนน้ำลายอึก ตาแดงก่ำ ความเหนื่อยล้าฉายชัดอยู่บนสีหน้า “ฆ่ามันสามพันตัว!” เฮ้! ทุกคนระเบิดเสียงโห่ร้องสร้างกำลังใจขึ้นมา ช่วงระยะเวลามันทั้งสั้นและรวดเร็วมาก และภายในวงล้อมนั้นก็เละเทะสุดๆ ศพของซอมบี้กระจัดกระจายกองพะเนินอยู่บนพื้นนองเลือดข้นเหนียว
เหล่าทหารจากซางจิง 70 นายที่ยืนอยู่ถัดไปรู้สึกอับอายอย่างมาก พวกเขานึกถึงภาพการกระทำที่ไร้ศักดิ์ศรีของตัวเอง ทันใดนั้นสายตาของพวกเขาก็พลันเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจอยู่ในอก
ทำไมคนพวกนี้ถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้? ทำไมคนธรรมดาถึงฆ่าซอมบี้ได้เยอะแบบนี้? ทำไมชูฮันถึงนำพาแต่ปฏิหาริย์มา?
“ย๊าาาาา!” เสียงของคนหนึ่งร้องดังขึ้นมา จากนั้นก็ตามมาด้วยคำพูดเยาะเย้ย “มันก็คงไม่ต่างอะไรกับฆ่าหมูหมาหรอก?” ทันทีที่ชายคนนั้นพูดออกมา เหล่าคนไม่กี่คนที่ยื่นอยู่ข้าๆงชายคนนั้นก็วิ่งพุ่งเข้าไปที่วงล้อมที่กำลังล้อมฆ่าซอมบี้กันอยู่ทันทีพร้อมกับตะโกนกู่ก้องด้วยความตื่นเต้น
“ฉันก็ไปด้วย! ฉันเองก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 2 ต้องการให้ฉันช่วยตรงไหน?”
“ฉันก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 3 ฉันมีอาวุธหนักๆ ให้ฉันยืนตรงไหน?”
บางคนรู้สึกไม่ยุติธรรมและไม่พอใจ คนอื่นเองก็รู้สึกอับอายและยากเข็น หนทางที่ต้องเลือกในตอนนี้ทำให้ทุกคนกังวล
แววตาของเฉินเสี้ยนกาวเป็นประกาย พลางพยักหน้าอย่างขอบคุณให้กับเหล่าทหารวิวัฒนาการที่วิ่งเข้ามาแสดงความต้องการจะช่วย เฉินเสี้ยนกาวหันหน้าไปหาชูฮันพร้อมพูด “ท่านครับ! ได้โปรดให้คำแนะนำ!” สำหรับคนมาใหม่นั้นไม่ว่าพวกเขาจะถูกจับกลุ่มให้อยู่กลุ่มเดียวกันหรือแยกไปเข้าแต่ละกลุ่ม จะจัดการอย่างไรนั้นทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผู้บัญชาการรบ…ชูฮัน
ชูฮันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ทีมที่มีพละกำลังไม่พอส่งเสียงขึ้น!” “นี้ครับ!” เยวจึเป็นคนแรกที่ตะโกนขึ้น เวลานี้เขาไม่สนใจคำถามย่อยแล้ว เขาพูดต่ออย่างเร่งรีบ “เรามีมีเพียงแค่วิวัฒนาการระยะ 1ครับ เราต้องการการสนับสนุนเพิ่ม!” “ทีมที่ 7 ต้องการการสนับสนุน!” “ทีมที่ 11 ก็มีแค่วิวัฒนาการระยะ 1ครับ!” ฟรึบ! ฟรึบ!
ทหารวิวัฒนาการจากซางจิงหลายนายต่างรีบกระจายตัวมุ่งหน้าไปตามทิศทางเสียงที่ได้ยินทันที พวกเขาไม่คิดอีกแล้วว่าคำสั่งของชูฮันไร้สาระ ดูจากผลลัพธ์ที่ผ่านมาทุกอย่างมันแสดงให้เห็นชัดเจนแล้ว และในฐานะที่ชูฮันเป็นพลเอกที่อายุน้อยที่สุด มันต้องมีเหตุผลที่เขาได้ขึ้นมารับตำแหน่งนี้ และพวกเขาเองก็พึ่งจะกระจ่างเหตุผลมันก็ตอนนี้ อีกทั้งชูฮันยังทรงพลังมากๆ นอกจากจะมีพละกำลังมหาศาลแล้ว ชูฮันเองก็ยังเก่งกาจในด้านกลยุทธ์และการบัญชาการรบอีก
ชื่นชม…ไม่จำเป็นต้องพูดคำอะไรอีก
การเคลื่อนไหวของทีมเริ่มหนักหน่วงขึ้นอีกครั้ง พลังการทำลายล้างของทุกทีมก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วของซอมบี้ที่ฆ่าก็เร่งขึ้น จำนวนของซอมบี้ในฝูงเริ่มลดจำนวนลงด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ
หลิวยู่ติงที่ยืนถัดไปจากชูฮันกำลังไล่ฆ่าซอมบี้ระยะ 2 ทันใดนั้นก็มีสายตาประหลาดใจขึ้น จากนั้นก็หันไปดูชูฮันที่ไล่ฆ่าซอมบี้ระยะ 3 ไปด้วยพร้อมกับออกคำสั่งบัญชาการไปด้วยพร้อมๆกัน พลันหลิวยู่ติงก็รู้สึกชื่นชมชูฮันอยู่ในอก ชูฮันสามารถเปลี่ยนใจทหารจากซางจิงที่ต่อต้านมาตลอดให้วิ่งพุ่งเข้ามาช่วยต่อสู้ได้ การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงนี้ช่างน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน
นอกจากการออกคำสั่งแค่ไม่กี่คำแล้ว ชูฮันก็ไม่ได้ทำอะไรอีก ตั้งแต่เริ่มจนจบ เขาสนใจแค่ซอมบี้ระยะ 3 เท่านั้น ทว่าคนพวกนี้กลับบูชาและเชื่อมั่นในตัวชูฮันอย่างสุดหัวใจ
ส่วนทหารจากซางจิงที่เหลือยังยืนหลบอยู่ข้างทางด้วยความหวาดกลัวเมื่อได้เห็นทหารไม่กี่นายจู่ๆก็วิ่งออกไป ไม่นานความไม่พอใจ โกรธ ก็เป็นทางออกที่น่าอับอายที่สุดที่พวกเขาจะเลือกได้
คนทรยศ
“น่าอายที่สุด ร่วมต่อสู้กับคนธรรมดา นี่มันคือการดูหมิ่นเกียรติของวิวัฒนาการชัดๆ!”
“ไม่มีศักดิ์ศรีของทหารซางจิง ค่ายทหารที่ใหญ่ที่สุดในจีนเลย!”
“มันน่าอับอายเกินไป นี่มันเรื่องของชูฮัน เสียพลังทิ้งเปล่าๆ!” “ปัง!” ทันใดนั้นมันก็เสียงกระสุนยิงขึ้น กระสุนเจาะเข้าที่กลางระหว่างคิ้วของชายที่กำลังพูดอยู่ เลือดกระจายพุ่งราวกับน้ำพุ มันไหลหยดลงพื้น กลุ่มทหารซางจิงเงียบสนิททันที ความหวาดกลัวเข้าครอบคลุมในใจของทุกคน
เฉินช่าวเย่ที่ยืนอยู่บนหลังคารถห่างไกลออกไปเป่าควันที่ลอยจากปากกระบอกปืน พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉันได้ยินคนต่อว่าหัวหน้าฉัน?”
แม่มึงสิ เขาอยากจะฆ่าไอ้คนพวกนี้มานานแล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้วงล้อมของชูฮันยังไม่สมบูรณ์แบบ เขาคงฆ่าไอ้พวกนี้ทิ้งด้วยตัวเองไปนานแล้ว แต่ในเมื่อพวกมันว่าหัวหน้าเขา คราวนี้เขาจึงไม่ยอมอีกต่อไป
หึ! ห้ามใครแตะต้องหัวหน้าเขาเด็ดขาด!
“ถึงงั้นคุณก็ไม่สามารถฆ่า—–” มีเสียงของทหารคนหนึ่งแย้งขึ้นมา
“ดูหมิ่นพลเอก มีโทษตายสถานเดียว” จู่ๆหลิวยู่ติงก็พูดแทรกขึ้นมา ขณะที่ดาบยาวในมือเขาที่พุ่งเข้าใส่ซอมบี้ระยะ 2 จากนั้นก็ตวัดสีหน้ามืดมนมาที่ทหารพวกนั้น
หัวใจของเหล่าทหารเต้นระรัว ยิ่งการที่ชูฮันไม่มีท่าทีตอบสนองต่อเสียงก่นด่าต่อว่าของพวกเขา ยิ่งทำให้พวกเขาไม่พอใจมากขึ้นไปอีก ในอกเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธและไม่พอใจที่เริ่มดิ่งลึกลงเรื่อยๆ พวกเขาจึงได้แหกปากโวยวายต่อว่าจนมารู้ตัวอีกทีก็เมื่อหนึ่งในเพื่อนทหารของพวกเขาตายต่อหน้าต่อหน้า ทันใดนั้นพวกเขาก็ระลึกได้ว่าพวกเขาพูดอะไรออกไป
พวกเขาไม่พอใจพลเอก แต่ที่ผ่านมาพวกเขาไม่ต่อว่าหรือดูหมิ่นออกมาแบบนี้
อาการตื่นตระหนกและความกลัวเกาะกุมหัวใจทุกคน!
เฉินช่าวเย่หันหน้ากลับไปอย่างอารมณ์ไม่ดี ซอมบี้ระยะ 3 ในวงล้อมถูกเขาฆ่าเอง ในตอนนี้ปากกระบอกปืนของเขาเริ่มที่จะสอดคล้องไปกับวงล้อม ซอมบี้บางตัวก็ถูกชูฮันจัดการ ทว่าเพียงแค่เขาหันหน้าไปจัดการกลุ่มทหารเมื่อครู่
หลิวยู่ติงยังคงยืนอยู่แต่ชูฮันหายไปแล้ว!
หลิวยู่ติงและเหล่าทหารวิวัฒนาการที่ต่อสู้อยู่พบว่านี่มันไม่ถูกต้อง คนที่อยู่ในวงล้อมยังคงไล่ฆ่าซอมบี้ไปเรื่อยๆ เลือดของซอมบี้ไหลลงพื้นจนพื้นนองเจิ่งเต็มไปด้วยเลือกสีดำ
ทว่าชูฮันที่ควรจะยืนอยู่หน้าวงล้อมกลับหายตัวไป การหายตัวไปอย่างเงียบๆทำให้ไม่ค่อยมีใครเห็น ชูฮันหายไปไหน?
ทันใดนั้นทุกคนก็หยุดนิ่งค้างพลางมองไปที่ภาพตรงหน้าด้วยความตกใจสุดขีด
ร่างของซอมบี้กองรวมอยู่ตรงจุดหนึ่ง ร่างของพวกมันสูงกว่าซอมบี้ตัวอื่นๆ เขี้ยวและเล็บของมันแหลมคมและแข็งแรงยิ่งกว่าใคร มันมีลักษณะทุกอย่างตรงกับซอมบี้ระยะ 3!
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจและไม่อยากจะเชื่อก็คือซอมบี้ระยะ 3 นั้นมีมากกว่าร้อยตัว หัวแต่ละตัวถูกเด็ดออกราวกับเด็ดดอกไม้ และหัวของทุกตัวนั้นถูกบิดทิ้งไปทิศทางเดียวกันหมด ส่วนร่างก็ถูกทิ้งกองเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ
ใครที่สามารถทำแบบนี้น่าจะเป็นคนที่ย้ำคิดย้ำทำก็น่าจะบ้าคลั่ง!
ตอนที่ 448
แน่นอนว่าชูฮันไม่มีพฤติกรรมย้ำคิดย้ำทำแบบนั้น แสดงว่าเขาต้องมีเวลาว่างอย่างมากถึงสามารถวางเรียงศพซอมบี้ระยะ 3 อย่างเป็นระเบียบแบบนี้ได้
ทุกคนที่เห็นภาพนั้นต่างช็อคและไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาไม่แม้แต่จะสามารถจัดการกับซอมบี้ระยะ 3 ได้ด้วยซ้ำ ชูฮันไม่เพียงแต่ฆ่าซอมบี้ระยะ 3 ไปมากกว่าร้อยตัวในเวลาสั้นๆ แต่เขายังมีเวลาเหลือมากพอที่จะมาจัดเรียงศพพวกมันอีกงั้นเหรอ?
เฉินช่าวเย่บิดปากด้วยความตกใจ ความเร็วของชูฮันก้าวข้ามผ่านซอมบี้ไปอีก หัวหน้าก็คือหัวหน้า แม้แต่ซอมบี้ระยะ 3 หัวหน้ายังจัดการได้ง่ายๆและยังมีเวลาเล่นสนุกอีก
หลิวยู่ติงยืนค้างอย่างอย่างทำอะไรไม่ถูก เขายืนอยู่ข้างชูฮันมาตลอดและเขาก็หวาดกลัวพวกซอมบี้ระยะ 3 อย่างมาก เขาได้แต่รับมือกับพวกซอมบี้ระยะ 2 มันทั้งวุ่นวายเละเทะไปหมดกว่าเขาจะจัดการแต่ละตัวได้แถมเขายังโดนพวกมันกัดอีกด้วย
ฝูงซอมบี้ระยะ 3 ไม่สามารถเข้ามาใกล้ชูฮันได้เกินระยะหนึ่งเมตร พวกมันนอนกองตายอยู่ตรงหน้าห่างออกไปโดยฝีมือชูฮัน ศพของพวกมันกองเรียงอย่างเป็นระเบียบ แม้แต่วิธีการจัดการหัวของซอมบี้แต่ละตัวยังเหมือนกันทุกตัวอย่างเป๊ะๆและคริสตัลในหัวซอมบี้ทุกตัวถูกเอาออกไปหมดแล้ว
มันไม่เพียงแต่แม่นยำและตรงจุดอย่างน่ากลัว แต่มันเป็นการต่อสู้ที่เกินจะจินตนาการ
วิวัฒนาการระยะ 4 สามารถทำอะไรแบบนี้ได้ในระยะเวลาสั้นๆแค่นี้ด้วยเหรอ? มันน่าตกใจมาก!
มีเพียงพวกเฉินเสี้ยนกาวที่ต่อสู้อยู่ในกลุ่มวงล้อมที่ยังไม่ทันได้สังเกตเห็นภาพนี้ พวกเขากำลังวุ่นวายอยู่กับการสู้กับซอมบี้มากมายหากหันเหความสนใจไปเพียงแค่นิดเดียวมันอาจหมายถึงชีวิตได้ และในขณะที่การต่อสู้กำลังดุเดือด พวกเขาได้ไล่ฆ่าซอมบี้ไปแล้วสำเร็จด้วยจำนวนตัวเลขที่น่าประหลาดใจ
“ตายซะ!” เฉินเสี้ยนกาวเป็นคนนำ ตะโกนก้องเรียกกำลังใจของคนร้อยคนให้ใช้พลังเฮือกสุดท้ายสู้อย่างสุดกำลัง
ท่ามกลางสนามรบที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับการต่อสู้ ทันใดนั้นมันก็เกิดเสียงดังสนั่นสองครั้งติดต่อกันขึ้นตรงหน้าพวกเขา
“ปัง! ปัง!”
แต่ละครั้งที่เกิดเสียงหิมะที่เกาะอยู่ตามต้นไม้ก็จะร่วงกระเทาะลงพื้น รถที่คว่ำอยู่ที่พื้นก็ลอยเด้งกระแทกขึ้น หลายคนสูญเสียความสมดุลในการยืนจนซวนเซ และไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้
ทุกคนหันไปมองตามเสียงที่เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณทันที ภาพที่ปรากฏคือถนนเบื้องหน้าที่ถูกฝูงซอมบี้วิ่งผ่านมาเละเทะกระจุยกระจายไปหมด เศษซากกระดูกผสมปนเปกันทั้งซอมบี้และคน ส่วนอีกฝั่งของถนนก็เป็นวัสดุข้าวของจากในรถที่หกเทกระจาย อาหารมากมายถูกเหยียบย่ำเละเทะจนไม่สามารถินได้อีก
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการที่ถนนทั้งเส้นเงียบสงบ มันไม่มีซอมบี้เลยสักตัว ไม่รู้ว่าพวกมันตายหมดแล้วหรือยังไง
หลี่บี๋เฟิงและทหารอีกห้านายหายไปแล้วและซอมบี้ระยะ 4 ที่ยังไม่ถูกฆ่าก็หายไปเช่นเดียวกับชูฮัน
และในขณะที่ความกลัวกำลังจะแทรกซึมเข้ามาในหัวใจของทุกคน——
ปังงงงงงงงงงง!
ทันใดนั้น มันก็เสียงดังสนั่นยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ขึ้นอีกจากบนฟ้า มีบางอย่างตกลงมาจากบนฟ้าลงใส่รถจี๊ปจนมันพลิกคว่ำหลายตลบ ของที่อยู่ในรถเทกระจายกระจายออกมา ทันใดนั้นรถจี๊ปคันใหญ่ก็กลายเป็นเศษซากขยะชิ้นใหญ่ภายในพริบตา
ทุกคนพูดอะไรไม่ออก วิวัฒนาการระยะ 1 และ 2 ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง วิวัฒนาการระยะ 3 หลายคนเช่นเดียวกับหลิวยู่ติงต่างช็อคค้างและทำอะไรไม่ถูก
นั่นคือซอมบี้ระยะ 4!
วร๊ากกกกกก!
ซอมบี้ระยะ 4 ไม่ได้พุ่งเข้ามาจัดการทุกคนทันที มันเด้งจากรถจี๊ปที่พังพลางส่งเสียงคำรามลั่นอย่างรุนแรงที่เต็มไปด้วยความโกรธออกมา
ราวกับสัตว์ป่าดุร้าย สีหน้าของสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น เหงือกหนาและเขี้ยวแหลมคมที่ดุร้าย
ซอมบี้ไม่มีวิสัยัทศน์เพราะฉะนั้นลูกตาจึงไม่ใช่จุดอ่อนของพวกมัน
แถมร่างกายของมันก็ยังแตกต่างออกไปจากซอมบี้ระยะ 3 ซอมบี้ระยะ 4 สูงถึงสามเมตร แถมลำตัวด้านข้างก็หนาและกว้างกว่า กล้ามเนื้อแน่นขึ้นเป็นลูกจนเห็นได้ชัดดูน่ากลัวอย่างมาก
“ซอมบี้ระยะ 4!”
ทุกคนช็อค เกิดความหวาดกลัวและตื่นตระหนก ตามมาด้วยเสียงแหกปากร้องของทุกคน
“ซอมบี้ระยะ 4 ยังไม่ตาย! หลี่บี๋เฟิง…พวกเขาไม่สามารถสู้มันได้จริงๆ”
“เดี๋ยว นี้ดูไม่เหมือนกับตัวที่เราเห็นก่อนหน้านี้!”
“อะไรน่ะ?!”
“นี่คือจุดจบของพวกเราแล้ว มีซอมบี้ระยะ 4 เพิ่มเข้ามาอีก!”
วร๊ากกกกกกก!
ปากกว้างใหญ่ของซอมบี้ระยะ 4 เปิดกว้างขึ้นอีกครั้งพร้อมส่งเสียงรุนแรงโหดร้ายดังสนั่น หลังจากที่ตัวมันกระเด้งจากรถออกไปกระทบพื้นมันก็พุ่งตัวออกไปอีกทางหนึ่งทันทีด้วยความรวดเร็วอย่างมากจนไม่มีใครสามารถมองตามได้ทัน แม้แต่พื้นยังแตกด้วยน้ำหนักมหาศาลที่กระแทกกับพื้น ภายใต้พื้นที่ปกปิดได้ด้วยน้ำแข็งและหิมะ ถนนแตกเป็นรูและรอยแยกเป็นทางยาว
ในเวลาเดียวกัน ก็มีเงาสีดำตามมาเสียงดังสนั่นตรงาสุดปลายถนนโผล่ขึ้น ซอมบี้ระยะ 4 อีกตัวกำลังพุ่งมารวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ
วร๊าก! วร๊าก!
เสียงคำรามของซอมบี้ระยะ 4 สองตัวดังประสานกันจนดังสนั่นหู
ความหวาดกลัวและความสิ้นหวังพุ่งเข้ามาเกาะกินหัวใจของผู้คนทันที ทุกคนกลัวจนตัวสั่น บางคนออกตัววิ่งหนีหัวซุกหัวซน พวกเขาได้แต่มองภาพซอมบี้ระยะ 4 สองตัวที่พุ่งเข้ามาอย่างหวาดหวั่น
พวกมันกำลังเล่นเกมกันอยู่เหรอไง?
และในขณะเกิดเหตุการประหลาดๆและเต็มไปด้วยความรุนแรง ทันใดนั้นมันก็เงาของขวานยักษ์สีดำพาดเข้ามากึ่งกลางระหว่างซอมบี้ระยะ 4 สองตัวที่กำลังพุ่งเข้ามาหาทุกคน!
ตอนที่ 449
“พั้วะ—–” พลังผันผวนอันรุนแรงปะทุขึ้นมาจากของตรงกลางระหว่างซอมบี้ระยะ 4 สองตัว ก่อให้เกิดความกดอากาศขึ้นอย่างฉับพลัน ความเร็วที่สายตาของทุกคนไม่สามารถมองตามทันได้ก่อตัวขึ้น ทุกคนมองเห็นเพียงแค่แสงสีดำและเงาดำสองร่างขนาดใหญ่ของซอมบี้
เกิดความช็อคขึ้นบนสีหน้าของทุกคน พลังผันผวนที่รุนแรงและมหาศาลทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดจากแรงกดดันในอากาศ และคนที่ปล่อยพลังนี้ออกมาก็คือชูฮันนั่นเอง
เหงื่อไหลย้อยลงมาตามโหนกแก้มของทุกคน หัวใจเต้นรัวเร็วและหนักหน่วง ทุกคนรู้ว่าชูฮันแข็งแกร่งและทรงพลังในทุกๆด้าน นั่นคือข้อพิสูจน์ตำแหน่งพลเอกของเขา
รวมถึงการเป็นอันดับที่หนึ่งของการประเมิณเสาหินทั้งสามอันดับ และได้คะแนน S+ สามครั้งรวดติดต่อกัน ทุกคนรู้ดีว่าพลังการต่อสู้ของชูฮันนั้นไม่ธรรมดา หากไม่มีใครรู้ว่าชูฮันจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้และสามารถทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัดกับพลังที่ปล่อยออกมาได้ขนาดนี้ แค่นี้มันยังไม่พอด้วยซ้ำที่จะบรรยายถึงชูฮันในเวลานี้
วิวัฒนาการระยะ 4 สามารถสร้างพลังผันผวนที่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้! แม้แต่วิวัฒนาการระยะ 5 ยังไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้เลย!
ทว่าชูฮันกลับทำมันได้ และแม้แต่พวกเขาจะอยู่ห่างออกมายังโดนพลังของชูฮันกดดันมาถึงตรงนี้ ทุกคนทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมแพ้และหยุดนิ่งอย่างไม่สามารถขยับตัวได้
นี้มันไม่แค่แข็งแกร่ง นี้มันอีกระดับขึ้นไปอีก!
ทันใดนั้นในจังหวะที่ซอมบี้ระยะ 4 สองตัวกำลังจะเข้ามาถึงมันก็หยุดชะงักทันที ซอมบี้ระยะ 4 สองตัวที่แข็งแกร่งและทรงพลังจนสามารถทำลายล้างทุกอย่างได้ ทว่าสีหน้าของมันกลับแสดงออกถึงความกลัวขึ้นมา
เป็นที่รู้กันดีว่าโดยปกติแล้ววิวัฒนาการระยะ 3 สามารถรับมือกับซอมบี้ระยะ 3 แบบตัวต่อตัวได้หากไม่ใช่ง่ายๆและอาจได้รับบาดเจ็บรุนแรง ส่วนซอมบี้ระยะ 4 จำเป็นต้องใช้วิวัฒนาการระยะ 4 อย่างน้อยสองคนเพื่อรับมือ
ทว่าในตอนนี้เมื่อซอมบี้ระยะ 4 สองตัวเจอกับชูฮัน พวกมันกลับแสดงอาการหวาดกลัวออกมา นี่เป็นเหตุการณ์ที่หาได้ยากมากแม้กระทั่งสำหรับวิวัฒนาการระยะ 5 ก็ตามที อาจเป็นไปได้ว่าพลังผันผวนของชูฮันอาจโหดเหี้ยมจนเหนือคำบรรยาย…
พั้วะ! พั้วะ!
ซอมบี้ระยะ 4 ทั้งสองตัวถอยหนีพร้อมกันทันทีอย่างไม่ลังเล
โชคร้าย ที่มันสายเกินไป!
วี๊ด!
เกิดเสียงดังออกมาจากขวานซิ่วโหลและเพราะพลังอัดแน่นอย่างรุนแรงที่ทุกคนไม่เคยพบเจอมาก่อนจึงไม่รู้ว่ามันเป็นอาวุธอะไร ทว่าสิ่งที่ทุกคนเห็นคือเงาดำขนาดใหญ่ที่รูปร่างเหมือนขวานที่คมกริบจนมองเห็นไม่ชัดเพราะการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วอย่างมาก เพียงแค่ตวัดขวานยักษ์อย่างรวดเร็วในอากาศมันก็เกิดแรงลมรุนแรงอัดแน่นในอากาศขึ้นแล้ว
พัฟ!
เลือดสีดำพุ่งกระจายออกมาจากขาข้างซ้ายของซอมบี้ระยะ 4 ตามมาเสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดของมัน
วร๊ากกกกกก!
เจ้าซอมบี้ที่โดนทำร้ายยื่นแขนของมาออกมากดบาดแผลเอาไว้ จากนั้นก็รีบถอยหนีไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับแหกปากร้องไปด้วยอย่างทุรนทุรายมันใช้ทั้งมือและขาไถตัวหนีจากชูฮัน ไม่เหลือศักดิ์ศรีหรือความสง่าของซอมบี้ระยะ 4 ให้เห็นอีก
ในขณะเดียวกัน เกิดแรงลมหมุนอัดแน่นขนาดใหญ่ขึ้นอีกครั้งจากการเหวี่ยงขวานยักษ์สีดำ วงอากาศที่เกิดขึ้นมีขนาดใหญ่จนทุกคนที่มองมาได้แต่ละตึงค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง บางคนถึงกับทำอาวุธในมือหล่นอย่างมือไม้อ่อน
เราสามารถสร้างลมหมุนขึ้นจากการวาดขวานในอากาศได้ด้วยเหรอ? และลมหมุนขนาดย่อมนี้ก็คงอยู่แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นก็ได้เหรอ? ในตอนนี้ชูฮันเป็นเพียงแค่วิวัฒนาการระยะ 4 เท่านั้นเอง ถ้ารอจนชูฮันขึ้นระดับขึ้นไปถึงระยะ 5 6 หรือแม้กระทั่ง 9 ละ…
ไม่อยากจะจินตนาการ! น่ากลัวเหลือเกิน!
เมื่อมองไปที่ซอมบี้ระยะ 4 ที่ไม่เหลือภาพลักษณ์น่ากลัวอะไรอีกแล้ว มันถอยหนีจากชูฮันอย่างเดียว เป็นอีกครั้งที่ทุกคนได้เห็นอะไรแปลกใหม่ ราวกับเปิดโลกใบใหม่ ชูฮันเก่งกาจจนเกินคำบรรยาย
ชูฮันที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับ จับจ้องไปที่ซอมบี้ที่กำลังถอยหนีเขา จากนั้นก็พุ่งเข้าไปที่จัดการซอมบี้อีกตัวที่มีท่าทีหวาดกลัวเขาเช่นกัน!
ขวานซิ่วโหลได้สร้างบาดแผลขนาดใหญ่บนขาของเจ้าซอมบี้ตัวแรก ขวานซิ่วโหลซึ่งในตอนนี้อยู่ที่ตัวเลขระดับ 4 นั้นแตกต่างไปจากตอนที่ชูฮันพึ่งได้ขวานมาใหม่ๆอย่างสิ้นเชิง พลังทำลายล้างนั้นเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวและโหดร้ายอย่างมาก ความสามารถของมันล้ำยิ่งกว่าอาวุธใดที่เคยมีมา
อาวุธทั่วไปที่ถึงแม้คุณภาพวัสดุที่ใช้จะดีขนาดไหนก็ไม่สามารถทะลุผ่านผิวหนังของซอมบี้ระยะ 4 ได้อย่างรวดเร็วเพียงแค่การปะทะครั้งเดียวแบบนี้ ก่อนหน้านี้เจ้าซอมบี้ที่โดนชูฮันเตะอัดกระเด็นขึ้นฟ้าและกระแทกตกลงมาใส่รถจี๊ปยังไม่สามารถสร้างบาดแผลอะไรบนร่างของมันได้เลยสักนิด ทว่าเพียงแค่ปลายด้ามคมของขวานซิ่วโหลกลับสามารถทำได้ ไม่เพียงแต่จะเปิดผิวหนังของมันได้อย่างง่ายดายแต่การฟันขวานของชูฮันเพียงครั้งเดียวยังสามารถสร้างความเจ็บปวดไปถึงกระดูกของมันได้ด้วย ถ้าไม่ใช่มันมีความสามารถในการวิ่งอย่างรวดเร็วและสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของชูฮันจนถอยหนีออกไปซะก่อนละก็ ขวานซิ่วโหลของชูฮันคงมากกว่าแค่จะสร้างบาดแผลไว้ที่ขาของเจ้าซอมบี้
เหย่โม่บอกว่าความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างขวานซิ่วโหลและอาวุธอื่นๆคือวัสดุที่ใช้ในการตีขวานขึ้นมา
เลขระดับ 10 วิวัฒนาการระยะ 10 เสาหินประเมิณความสามารถ 10 ระดับ ทุกอย่างมีความเกี่ยวข้องกันหมด!
เมื่อระลึกถึงสิ่งที่เหย่โม่เคยพูดไว้ ในที่สุดชูฮันก็ตระหนักได้ว่าทุกชีวิตมีพลังผันผวนของชีวิตแตกต่างกันไป ไม่ว่าจะทั้งซอมบี้ ลูกผสม หรือมนุษย์
ข้อแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างขวานซิ่วโหลและอาวุธอื่นคือมันเปลี่ยนพลังความถี่โดยรวมในแต่ระดับเลขที่ใช้ ในตอนนี้ที่ชูฮันอยู่ที่วิวัฒนาการระยะ 4 ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถใช้เลขความถี่ระดับ 5 ได้เพราะพลังผันผวนของเขาไม่สามารถเชื่อมต่อเข้าได้
ขวานซิ่วโหลระดับ 4 จึงสามารถจัดการกับซอมบี้ระยะ 4 ได้อย่างเพราะระดับพลังเดียวกัน จึงสามารถฟาดฟันทะลุเข้าผิวหนังของมันได้อย่างง่ายดายนั่นเอง!
นี่คือสาเหตุที่ขวานซิ่วโหลมีฉายาว่านักฆ่าปีศาจ และมีแค่ผู้ใช้งานอย่างชูฮันเท่านั้นที่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังดิ่งลึกสุดของมัน หากต้องต่อสู้กับซอมบี้ระยะ 5 ด้วยขวานซิ่วโหลระดับ 4 อาจเป็นเรื่องยาก แต่กับซอมบี้ระยะ 4 มันไม่เป็นปัญหาอะไรเลย
ประโยชน์สูงสุดของอาวุธนี้คือพลังโจมตีที่ไม่มองเห็นทั้งๆที่ใช้การโจมตีรูปแบบเดียวกัน!
และในขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตะลึงกับซอมบี้ที่กำลังถอยหนีชูฮันอยู่ ขวานยักษ์สีดำในมือชูฮันก็เหวี่ยงจนเกิดเป็นคลื่นพลังลมหมุนวนในอากาศพร้อมกับพลังผันผวนของวิวัฒนาการระยะ 4 ที่ปล่อยออกมาจนซอมบี้ระยะ 4 ตัวที่สองที่อยู่ต่อหน้าชูฮันได้แต่มองค้าง
พัฟ!
นี่มันน่ากลัวมาก ขนาดซอมบี้ระยะ 4 ยังคิดจะหนี ร่างสูงใหญ่สูง 3 เมตรหยุดนิ่งกลางถนนและเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาจากตรงหัว จากนั้นมันก็มีเลือดพุ่งกระจายราวกับน้ำพุออกมา ทันใดนั้นร่างของซอมบี้ก็แยกขาดออกจากกันทันที
มันขาดออกเป็นกึ่งกลางเป็นสองส่วน!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น