กับดักรักในรอยแค้น 348-355
ตอนที่ 348 แฟนของผม
ภายในรถ ฉู่เจียเสวียนนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ มองใบหน้าด้านข้างของกงจวิ้นฉือพร้อมกับเอ่ย
“จวิ้นฉือ หลายวันมานี้ต้องรบกวนให้คุณช่วยแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไง”
“พวกเราสองคนขอบคุณกันไม่ห่างเหินไปหน่อยเหรอ อย่าลืมสิ ตอนนี้คุณคือแฟนของผมนะ”
กงจวิ้นฉือกล่าว หลังจากชำเลืองมองฉู่เจียเสวียนแล้ว ก็ละสายตามองไปยังถนนเบื้องหน้าอีกครั้ง
กงจวิ้นฉือเชื่อใจฉู่เจียเสวียนอย่างแน่นอน เขาหวังว่าเขาจะสามารถปกป้องเธอไปชั่วชีวิต
ที่จริงเรื่องการลอกเลียนแบบครั้งนี้ เขาไม่ได้ช่วยอะไรมาก เขาเพียงแค่ยืนอยู่ข้างเธอคอยสนับสนุนเธอก็เท่านั้น วันนี้เธอสามารถพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์ ทั้งหมดเป็นเพราะความสามารถของเธอเอง
“ฉันรู้ แต่ว่าคำว่าขอบคุณก็ควรพูดนี่นา” ฉู่เจียเสวียนยิ้ม ดวงตาที่สดใสโก่งงอ มองกงจวิ้นฉือด้วยรอยยิ้มสุกใส
เมื่ออยู่กับเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่กลัว หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้งที่มีต่อเขา
หลังจากที่เธอเกิดเรื่อง กงจวิ้นฉือยืนอยู่ข้างกายเธอทันทีโดยไม่คิดอะไร ช่วยเหลือเธอด้วยใจ เชื่อว่าเธอไม่ได้ลอกเลียนแบบคนอื่น
“ในเมื่อรู้สึกขอบคุณผมขนาดนี้ งั้นคุณเลี้ยงข้าวมื้อนี้นะ” กงจวิ้นฉือไม่คุยเรื่องนี้กับเธออีกต่อไป แววตาเปี่ยมด้วยความอ่อนโยน อย่างไรก็ตามตราบใดที่สามารถอยู่กับเธอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะปกป้องเธออยู่เคียงข้างเธอเสมอ
“ไม่มีปัญหา ฉันกลัวว่าเดี๋ยวคุณจะกินมากเกินไปน่ะสิ” เสียงที่ชัดเจนของฉู่เจียเสวียนดังขึ้น จากนั้นก็ยิ้ม
“วางใจเถอะ ความสามารถในการกินของผมดีมาก” เสียงที่อบอุ่นของกงจวิ้นฉือดังก้องอยู่ภายในรถ
ฉู่เจียเสวียนหัวเราะ ไม่ได้ตอบอะไร ละสายตามองออกไปนอกหน้าต่างรถ มองทิวทัศน์ที่เคลื่อนตัวไปข้างหลังไม่หยุดพร้อมกับยิ้ม หัวใจรู้สึกผ่อนคลายอย่างแท้จริง
ไม่ว่าใครจะเป็นคนทำเรื่องนี้ ถ้าหากให้เธอรู้ล่ะก็ เธอจะไม่มีทางปล่อยไปแน่นอน
รถขับช้าๆ ไปตามถนนจนถึงร้านอาหาร
หลังจากเผยหนานเจวี๋ยกับฉู่อีอีออกจากสนามแข่งขันแล้ว ก็กลับไปที่วิลล่าบ้านเผยทันที
ในวิลล่า
เผยหนานเจวี๋ยยืนอยู่ที่ระเบียง สายตาเหม่อมองออกไประยะไกล ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ฉู่อีอีนั่งอยู่บนโซฟา เห็นเผยหนานเจวี๋ยสีหน้าบึ้งตึงตั้งแต่กลับมา ไม่พูดไม่จา ในใจก็เต้นตึกตัก นั่งไม่ติดที่ สองมือที่วางบนหัวเข่าสั่นไหวไม่หยุด
หลังจากครุ่นคิดแล้ว ในที่สุดฉู่อีอีก็ลุกขึ้นยืน เดินไปหาเผยหนานเจวี๋ย “หนานเจวี๋ย คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ” เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นข้างหูของเผยหนานเจวี๋ย
เมื่อได้ยินเสียง เขาหันไปมองฉู่อีอีที่อยู่ตรงหน้า เขารู้สึกแปลกเกินไปแล้ว นึกถึงตอนที่เขาได้รับข้อความวันนี้ สายตาที่มองฉู่อีอีนั้นเยือกเย็น
“อีอี เรื่องของฉู่เจียเสวียนครั้งนี้คุณมีส่วนเกี่ยวข้องหรือเปล่า” แม้ว่าจะมีคำตอบในใจอยู่แล้ว เขาก็ยังอยากได้ยินจากปากของเธอเอง
เพราะว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่าฉู่อีอีจะสั่งให้คนทำเรื่องแบบนี้จริงๆ ต่อให้ความสัมพันธ์ระหว่างฉู่เจียเสวียนกับเธอแย่สักแค่ไหน เธอก็ไม่ควรทำแบบนี้ ฉู่เจียเสวียนเป็นพี่สาวพ่อเดียวกับเธอนะ
ทำไมเธอถึงได้ทำร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งๆ ที่เขาเคยบอกกับเธอแล้ว ว่าอย่าทำเรื่องที่เปล่าประโยชน์แบบนี้ ทำไมเธอถึงไม่ยอมฟัง
ฉู่อีอีคิดไม่ถึงว่าเผยหนานเจวี๋ยจะเอ่ยปากถามเธอแบบนี้ หัวใจเต้นตึกตัก ในสมองคาดเดาไม่หยุดว่าเผยหนานเจวี๋ยรู้อะไรบ้างกันแน่ ไม่อย่างนั้นเขาจะถามแบบนี้ทำไม
ตอนที่ 349 อย่าทำให้ผมผิดหวัง
“หนานเจวี๋ย ทำไมคุณถึงถามแบบนี้” ฉู่อีอีฝืนยิ้ม มองเผยหนานเจวี๋ยพร้อมเอ่ยปาก แววตามีประกายคลุมเครือ
“อีอี ผมเคยบอกคุณแล้ว ผมหวังว่าคุณจะไม่หลอกผม เรื่องของฉู่เจียเสวียนครั้งนี้ คุณมีส่วนเกี่ยวข้องหรือเปล่า” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยถามอีกครั้ง น้ำเสียงเยือกเย็นกว่าเมื่อครู่เล็กน้อย
รอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่อีอีแข็งทื่อ เขาต้องรู้แล้วแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะถามเธอแบบนี้ทำไม
“หนานเจวี๋ย คุณฟังฉันนะ ที่ฉันทำแบบนี้ทั้งหมดก็เพราะหวังดีกับคุณ ฉันทนดูพี่สาวทำแบบนั้นกับคุณไม่ได้จริงๆ เขาทำให้บริษัทของคุณตกอยู๋ในภาวะวิกฤต ฉันก็เลยอยากสั่งสอนเธอนิดหน่อย” ฉู่อีอีเอ่ย น้ำเสียงมีความน้อยใจ ดวงตากลมโตจ้องเผยหนานเจวี๋ยไม่กระพริบ
ในเมื่อเขารู้แล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งต่อไป แทนที่จะปล่อยให้เขาพูด สู้ยอมรับเองเสียดีกว่า แบบนี้เผยหนานเจวี๋ยจะได้ไม่เกลียดเธอ ฉู่อีอีคิดในใจ
เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว เผยหนานเจวี๋ยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เพราะว่าเมื่อไม่นานมานี้หุ้นของบริษัทเขาร่วงครั้งใหญ่เพราะฉู่เจียเสวียนจริงๆ คิดในใจเช่นนี้
“อีอี คุณรู้หรือเปล่าถ้าฉู่เจียเสวียนรู้เรื่องนี้ล่ะก็ คุณจะเผชิญหน้ากับอะไรบ้าง” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยเย็นชา แววตาที่มองเธอนั้นเยือกเย็น
“หนานเจวี๋ย คุณจะไม่พูดใช่หรือเปล่า เรื่องนี้พี่สาวไม่มีทางรู้แน่นอน ฉันทนไม่ได้จริงๆ ที่พี่ทำกับคุณแบบนั้น ทั้งที่คุณไม่ได้ทำผิด แต่กลับทำให้บริษัทคุณเจอกับวิกฤต ฉันในฐานะคู่หมั้นของคุณ หรือว่าการช่วยคุณเอาคืนก็ไม่สมควรเหรอ” ฉู่อีอีพูดไปพูดมา น้ำตาในดวงตาก็ร่วงลงมาแล้ว ท่าทางน่าสงสารเป็นอย่างมาก
‘เขารู้ได้อย่างไร ทั้งๆ ที่เธอเตรียมการมาอย่างดีแล้ว ทำไมเขาถึงสืบเจอว่าเป็นเธอ’ ฉู่อีอีคิดในใจด้วยความไม่เข้าใจ
ถ้าเผยหนานเจวี๋ยสามารถสืบเจอว่าเป็นเธอ เช่นนั้นฉู่เจียเสวียนก็สืบได้เหมือนกัน อยู่ที่จะช้าหรือเร็วก็เท่านั้น ถ้าหากเผยหนานเจวี๋ยช่วยเธอล่ะก็ ฉู่เจียเสวียนก็จะสืบหาเธอไม่เจอแล้ว
เผยหนานเจวี๋ยไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่ฉู่อีอีพูดได้ เพราะเธอแค่ต้องการเอาคืนให้เขาเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไม ในใจกลับไม่อยากเชื่อคำพูดของเธอ
“อีอี ครั้งนี้ก็ช่างมันเถอะ ผมหวังว่าต่อไปคุณจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ไม่น่าล่ะคราวก่อนฉู่เจียเสวียนจึงโทรหาเขา และพูดเรื่องแปลกๆ พวกนั้น เชื่อว่าเธอคงคิดว่าเขาโต้ตอบเธอกลับสินะ
“อีอี นี่คือครั้งสุดท้ายแล้วนะ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ย มองฉู่อีอีด้วยสายตาล้ำลึก เขาจึงหันหลังจากไป
“หนานเจวี๋ย” ฉู่อีอีตามเผยหนานเจวี๋นเข้าห้องรับแขกไป นั่งลงข้างเขา มองใบหน้าด้านข้างที่เย็นชาของเขา พูดขึ้น “คุณวางใจเถอะ จะไม่มีครั้งหน้าแน่นอน”
ฉู่อีอีรับประกัน มองเผยหนานเจวี๋ยด้วยความจริงจัง
แต่ว่าเห็นได้ชัดเจนว่า เผยหนานเจวี๋ยไม่เชื่อการรับปากของฉู่อีอี เพราะว่าเธอได้รับปากเขาหลายครั้งแล้ว แต่ว่าเธอก็ไม่เปลี่ยนเลยสักนิด
ช่างเถอะ คราวนี้ก็ปล่อยไปก่อน ถ้าคราวหน้าเธอทำผิดอีกล่ะก็ เขาจะไม่ยกโทษให้เธออีกแล้ว
นึกถึงตอนที่ฉู่อีอีกลับมาใหม่ๆ เมื่อได้เจอกับเธอ เธอกอดเขาไว้แน่น ท่าทางหวาดกลัว ในตอนนั้น เขาเชื่อเธอจริงๆ
แต่ว่าเมื่อนึกถึงความแปลกประหลาดของฉู่อีอีในช่วงเวลานี้ ในใจของเผยหนานเจวี๋ยก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มสงสัย หรือว่าความดีงามทั้งหมดของเธอก่อนหน้านี้ก็เป็นการเสแสร้งงั้นเหรอ
ยิ่งคิดยิ่งไม่กล้าคิด เผยหนานเจวี๋ยดึงสติกลับมา “อีอี ผมหวังจริงๆ ว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังอีก” พูดจบก็ลุกขึ้นจากโซฟา และเดินขึ้นไปชั้นบนแล้ว
ตอนที่ 350 มีเธออยู่ในหัวใจแล้ว
อ้าปากเล็กน้อย ยังไม่ทันเอ่ยปากพูดอะไร เผยหนานเจวี๋ยก็ขึ้นไปข้างบนแล้ว มองดูเงาของเผยหนานเจวี๋ย นึกถึงคำพูดของเขา ในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง
ต้องโทษยัยฉู่เจียเสวียนนั่น ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอ ตอนนี้เผยหนานเจวี๋ยก็คงไม่ทำกับเธอแบบนี้!
ถ้าหากไม่มีเธอ เธอก็คงได้เป็นคุณนายเผยไปแล้ว ในใจยิ่งคิดยิ่งเกลียดชัง ยิ่งเกลียดตัวเองที่สามปีก่อนปล่อยให้ฉู่เจียเสวียนแต่งงานกับเผยหนานเจวี๋ยแทนเธอได้อย่างไร ทำให้เขาในตอนนี้มีเธออยู่ในหัวใจ
ถ้าหากไม่มีเธอ เธอก็คงไม่ทำเรื่องมากมายขนาดนี้แล้ว
“ติ๊งๆ…” จู่ๆ โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น ฉู่อีอีดึงความคิดกลับมา ขณะที่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านข้อความข้างใน สีหน้าก็เปลี่ยนทันที
[พรุ่งนี้บ่ายสาม เจอกันที่โรงแรมวีนัส ถ้าไม่มาก็ต้องรับผลที่จะตามมา จากเฮ่าที่รักคุณ]
เฉิงเฮ่า! มือกำโทรศัพท์มือถือแน่น บนใบหน้าของฉู่อีอีมีประกายความโกรธ นึกถึงตอนที่เฉิงเฮ่ากักขังเธอก่อนหน้านี้ และยังบังคับให้เธอมีความสัมพันธ์กับเขา
ตอนนี้! ฉู่อีอีรู้ดีวว่าเธอต้องไป ถ้าหากไม่ไปล่ะก็ ด้วยนิสัยของเขาแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะมีลูกเล่นอะไรอีก
เธอเชื่อว่าถ้าเธอไม่ไปล่ะก็ เฉิงเฮ่าจะต้องคิดหาวิธีให้เธอไปอย่างแน่นอน!
วันรุ่งขึ้น เผยหนานเจวี๋ยกลับไปที่บริษัท
ช่วงนี้บริษัทของเผยหนานเจวี๋ยยุ่งตลอดเวลาจริงๆ บริษัทกำลังเตรียมการประมูล
เดิมทีเขาไม่อยากไปเป็นคณะกรรมการ แต่ว่าพอนึกถึงเรื่องของฉู่เจียเสวียนแล้ว เผยหนานเจวี๋ยก็ไปโดยไม่รู้ตัวแล้ว
พนักงานในบริษัทยุ่งจนไม่ลืมหูลืมตาเนื่องด้วยงานประมูลครั้งนี้ เผยหนานเจวี๋ยบอกไว้ว่า ถ้าหากสามารถชนะการประมูลครั้งนี้ได้ พนักงานทั้งบริษัทสามารถพักร้อนได้หนึ่งสัปดาห์ และจะคำนวณโบนัสจากวันหยุดประจำปี
“ประธานเผยครับ นี่คือแผนการเสนอราคาสุดท้าย คุณลองดูก่อนว่าต้องเปลี่ยนตรงไหนหรือเปล่า ถ้าหกาไม่มีแล้ว ผมก็จะส่งออกแล้ว” ผู้ช่วยเคาะประตูเดินเข้ามา วางแผนการประมูลในมือลงบนโต๊ะของเผยหนานเจวี๋ย และมอบมันให้กับเขา
เอกสารนี้ถูกแก้หลายรอบแล้ว ตอนนี้สายตาของเขาล้าไปหมด ถ้าหากยังไม่พอใจอีกล่ะก็ ก็ต้องแก้…
หลังจากเผยหนานเจวี๋ยพลิกดูรอบนึงแล้วก็พยักหน้า การประมูลนี้สำหรับตรอกซอกซอยเก่าในเมืองที่เพิ่งถูกทำลาย เพื่อที่จะสามารถครอบครองมันได้ เผยหนานเจวี๋ยได้ยกเลิกคำสั่งซื้อหลายรายการ ถ้าหากไม่สามารถชนะที่ดินผืนนี้ล่ะก็ มันจะเป็นความล้มเหลวครั้งใหญ่ของบริษัทเผย
พรุ่งนี้ก็เป็นวันประมูลแล้ว เขาจะต้องมั่นใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด
นึกถึงที่ดินที่เขาซื้อคราวก่อนแต่สุดท้ายกลับถูกฉู่เจียเสวียนเล่นงานอย่างโหดร้าย คิ้วก็ขมวดเข้าหากันแล้ว ยกมือขึ้นนวดคลึงคิ้ว
โรงแรงวีนัส
ฉู่อีอีสวมแว่นตาดำขนาดใหญ่ ขณะที่มาถึงโรงแรมวีนัส ฉู่อีอีก็เริ่มมองไปรอบทิศ จนกระทั่งเจอเงาที่คุ้นเคยร่างนั้นแล้ว ฉู่อีอีจึงเดินเข้าไป
เดินมาถึงข้างกายของเฉิงเฮ่า ฉู่อีอียื่นมือออกมาลากเก้าอี้แล้วนั่งลง
มองเฉิงเฮ่าที่อยู่ตรงหน้า ฉู่อีอีอดไม่ไห้วรู้สึกเกลียดตัวเองในตอนนั้น ตอนนั้นเธอชอบเขาไปได้ยังไง
“คุณหาฉันมีอะไร” ฉู่อีอีมองเฉิงเฮ่าเอ่ยปากเย็นชา เงยหน้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นตากันแดดขึ้น
เฉิงเฮ่ามองฉู่อีอีที่ไม่ได้เจอหน้ามาสักพัก พบว่าเธอยิ่งสวยกว่าเดิม ริมฝีปากบางๆ ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ยื่นมือถอดแว่นกันแดดบนใบหน้าของเธอออก
ใบหน้าที่สวยงามของฉู่อีอีปรากฏอยู่ตรงหน้าของเฉิงเฮ่าทันใด แน่นอนว่าเขายังคงชอบเธอที่ไม่สวมแว่นตามากกว่า
“ไม่เจอกันตั้งนาน คุณก็ทำท่าทางแบบนี้กับผมเหรอ” เฉิงเฮ่าเอ่ย เสียงที่ทุ้มต่ำดังออกมาจากปากของเขา เจือปนความเศร้าสร้อยเล็กน้อย
ฉู่อีอีขมวดคิ้ว มองเฉิงเฮ่าอย่างไม่พอใจ สายตาหมดความอดทน
“คุณจะเอายังไงกันแน่” ในตอนนี้ฉู่อีอีมีเพียงความเกลียดชังเฉิงเฮ่า ไม่ได้ชอบเขาเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
ตอนที่ 351 คิดถึงคุณมาก
เฉิงเฮ่าไม่รังเกียจฉู่อีอีที่หมดความอดทนเลยแม้แต่น้อย รูปร่างที่สูงใหญ่ลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปหาฉู่อีอี โน้มตัวแนบข้างหูของฉู่อีอีพร้อมพูด “ตามผมมา” พูดจบ ก็เหยียดมือคว้าแขนของฉู่อีอี ฉู่อีอีถูกบังคับให้ลุกขึ้นยืน
“เฉิงเฮ่า คุณคิดจะเอายังไงกันแน่ ทำไมคุณยังไม่ปล่อยฉันไปอีก” ฉู่อีอีเอ่ยปากด้วยความโมโห เธอไม่สามารถขยับตัวได้เพราะถูกเฉิงเฮ่าโอบเอวไว้ ถูกบังคับให้เดินตามเขาไป
“คุณเชื่อฟังหน่อยจะดีที่สุด คุณเป็นคนของประชาชน ถ้าหากมีคนจำคุณได้ หรือถูกปาปารัสซี่ถ่ายรูปคุณกับผมแบบนี้ คุณคิดว่าเผยหนานเจวี๋ยจะคิดยังไง” เฉิงเฮ่ากล่าว คำที่พูดออกมาทำให้ฉู่อีอีตื่นตระหนกอย่างประหลาด
‘เฉิงเฮ่าบัดซบ!’ ฉู่อีอีด่าเฉิงเฮ่าอยู่ในใจ มองดูท่าทางที่ชั่วร้ายของเขา เธอเกลียดเขาสุดขีดจริงๆ แต่ว่าเธอกลับทำอะไรไม่ได้เลย
ที่ชั้นห้าของโรงแรม ฉู่อีอีถูกบังคับให้เข้าไปในห้องส่วนตัว ทันทีที่เข้าห้องไป ฉู่อีอีเข้าใจดีว่าเฉิงเฮ่าต้องการทำอะไรกับเธอ ดังนั้นในตอนนี้ เธอจึงเอื้อมมือยึดลูกบิดประตูอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมก้าวเดินไปข้างหน้า
“เฉิงเฮ่า คุณปล่อยฉันไปดีหรือเปล่า” ฉู่อีอีเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาล่วงรู้ความลับของเธอและเฉิงเฮ่าก็ยังเป็นหมาบ้าตัวหนึ่ง เธอก็จะไม่มาแน่นอน ในใจของเธอนั้นรู้ดี เมื่อได้ข้องเกี่ยวกับเขาแล้ว เธอจะไม่มีทางลงเอยด้วยดีแน่
เฉิงเฮ่ามองท่าทางของฉู่อีอี หรี่ตาลงอย่างน่ากลัว พ่นลมหายใจข้างหูของฉู่อีอี มือเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาบนเอวของเธอ
“คุณไม่คิดถึงผมเหรอ ไม่นึกถึงผมเหรอ ผมคิดถึงคุณมากเลยนะ” ทันทีที่พูดประโยคสุดท้ายจบ เฉิงเฮ่าออกแรงจนฉู่อีอีรู้สึกเจ็บ เมื่อปล่อยมือก็ถูกเฉิงเฮ่าลากเข้าไปในห้องทันที แล้วเฉิงห่าวก็ปิดประตูอย่างไร้ความปราณี
ฉู่อีอีถูกเขาดึงเข้าไปในห้องอย่างแรงจนเซไปข้างหน้า เพิ่งจะยืนได้อย่างมั่นคง เงยหน้าขึ้นก็เห็นเฉิงห่าวกำลังเข้ามาใกล้เธอ ความหวาดกลัวในดวงตาของเธอหนักหน่วงขึ้น
เธอส่ายหัวอย่างหมดท่า ก้าวถอยหลังไม่หยุดจนกระทั่งตัวชิดกำแพง เมื่อไม่มีทางหลบหนีแล้ว เงยหน้ามองเฉิงเฮ่าด้วยสายตาหวาดกลัว ร้องตะโกนอยู่ในใจ อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา
“อีอี ทำไมคุณถึงกลัวผมขนาดนั้น คุณลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราเคยมีความทรงจำที่สวยงามแค่ไหน ทำไมคุณถึงกลัวผมขนาดนี้ล่ะ” เฉิงเฮ่าเข้าใกล้เธอ มองดูใบหน้าที่งดงามและแววตาที่หวาดกลัวของเธอ เขาหรี่ตา ริมฝีปากที่บอบบางยกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา
ได้กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์บนตัวของเขา หัวใจของฉู่อีอีสั่นเทาไม่หยุด
เอื้อมมือไปที่หน้าอกของเฉิงเฮ่า ป้องกันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้
“เฉิงเฮ่า คุณอย่าทำแบบนี้กับฉันเลย” ฉู่อีอีเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ระคนความสั่นเทาเล็กน้อย ยกมือห้ามมือที่ซุกซนของเฉิงเฮ่าไว้
แต่เฉิงเฮ่ากลับยื่นมือคว้ามือทั้งสองของฉู่อีอี มองอารมณ์บนใบหน้าของเธอ ราวกับว่ากำลังเพลิดเพลินกับละครสนุกๆ และดวงตาของเขาก็เผยความลึกลับยิ่งยวด
เฉิงเฮ่าพอใจกับการขัดขืนของฉู่อีอีมาก เขาชอบเธอที่เป็นแบบนี้ ชอบท่าทางของเธอที่หวาดกลัวเขาแบบนี้
“ก็แค่ผู้หญิงที่ไร้หัวใจ” พูดจบ ก็ก้มหน้าจูบริมฝีปากที่อวบอิ่มของฉู่อีอี
ฉู่อีอีหวาดกลัวจนมือทั้งสองข้างดิ้นรนต่อสู้ แต่เขาถูกหน่วงเหนี่ยวไว้อย่างแน่นหนาจนเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
เฉิงเฮ่าเหยียดมือออกไปช้อนเข่าทั้งสองข้างของฉู่อีอี ยังไม่ทันได้ตอบสนอง ฉู่อีอีรู้สึกว่าร่างกายของเธอลอยไปในอากาศ ร้องอุทานด้วยความตกใจ มือทั้งสองข้างโอบคอของเขาตามสัญชาตญาณ
เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ใกล้เข้ามาไม่หยุด ในวินาทีนี้เองฉู่อีอีรู้ว่าเธอหนีไปไหนไม่รอดแล้ว
หลังจากเสร็จกิจ เฉิงเฮ่าแยกตัวออกมา หลังจากสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์มือถือส่องไปทางฉู่อีอีพร้อมกับเสียงดัง ‘แชะ’ ถ่ายท่าทางที่น่าจดจำของเธอเอาไว้แล้ว
ตอนที่ 352 จริงใจ จริงเหรอ
ฉู่อีอีตื่นตกใจ ยื่นมือดึงผ้าห่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ว่าเธอจะเคลื่อนไหวเร็วแค่ไหน เฉิงห่าวก็ถ่ายภาพเอาไว้แล้ว
“เฉิงเฮ่า คุณคิดจะทำอะไรน่ะ” ฉู่อีอีกัดฟันพูด เธอทนไม่ไหวแทบอยากจะฆ่าเขา
มุมปากยกยิ้ม ยื่นรูปที่ถ่ายเมื่อครู่ไปตรงหน้าฉู่อีอี “ดูคุณสิ ท่าทางมีความสุขแค่ไหน ถ้าเผยหนานเจวี๋ยได้รับรูปนี้ล่ะก็ คุณคิดว่าเขายังจะอยากได้คุณอยู่ไหม”
“เฉิงเฮ่า แกมันไม่ใช่คน! กว่าฉันจะเดินมาถึงวันนี้ได้มันไม่ง่ายเลย ทำไมแกต้องทำแบบนี้กับฉัน แกอยากจะทำอะไรกันแน่” ฉู่อีอีเอ่ยด้วยเสียงแหบแห้ง น้ำตาเป็นประกายอยู่ในดวงตา
“ที่รัก อย่าร้องไห้สิ ผมก็ไม่ได้อยากจะทำร้ายคุณ จริงๆ นะ” เฉิงเฮ่ากล่าว มองดูน้ำตาบนใบหน้าของ
ฉู่อีอี เขายื่นมือเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอด้วยความปวดใจ
“เฉิงเฮ่า งั้นคุณลบรูปถ่ายเมื่อกี้ดีหรือเปล่า” ฉู่อีอีกล่าว ยื่นมือที่อ่อนแรงไร้กระดูกของเธอดึงแขนของเขาไว้
มองเฉิงเฮ่าด้วยดวงตาที่เปื้อนน้ำตา
“คุณช่วยผมทำเรื่องนึง แล้วผมจะพิจารณาว่าจะลบรูปนี้ไหม ว่ายังไง” เฉิงเฮ่ากล่าว ยื่นมือลูบผมของเธอ
แม้ว่าเขาจะหมกมุ่นอยู่กับการมีสัมพันธ์กับเธอ แต่เขาก็ยังไม่ลืมจุดประสงค์ของการนัดเธอออกมาในวันนี้
ได้ยินคำพูดของเฉิงเฮ่าแล้ว หัวใจของฉู่อีอีส่งสัญญาณเตือนทันที เขาคิดจะทำอะไรกันแน่
“คุณจะให้ฉันทำอะไร” เงยหน้ามองเฉิงเฮ่าอย่างระแวดระวง รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
เห็นท่าทางที่ตื่นตระหนกของฉู่อีอี เฉิงเฮ่าคลายมือของเธอออก ลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โซฟา ยกขาไขว่ห้าง
“พรุ่งนี้บริษัทเผยจะประมูลราคาตรอกซอยเก่าในเมือง ผมอยากรู้ราคาประมูลของเขา” เฉิงเฮ่ากล่าว ใบหน้าที่มองฉู่อีอีเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม
“อะไรนะ? คุณอยากให้ฉันไปขโมยราคาประมูลของเผยหนานเจวี๋ย?” เสียงของฉู่อีอีสูงขึ้นหลายระดับโดยไม่รู้ตัว เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ให้เธอทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง
เผยหนานเจวี๋ยคือคนที่เธอชอบ เธอจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร เธอไม่มีทางรับปากแน่นอน!
“ที่รัก เบาๆ หน่อย หรือว่าคุณอยากให้ผมส่งรูปนี้ไปให้เขาเหรอ ในมือของผมไม่ได้มีแค่รูปนี้นะ” เฉิงเฮ่ากล่าว ยกโทรศัพท์มือถือในมือขึ้น ยิ้มให้เธอด้วยความไร้เดียงสา
ฉู่อีอีคิดไม่ถึงเลยว่าเฉิงเฮ่าต้องการให้เธอไปขโมยราคาประมูลของเผยหนานเจวี๋ย ถ้าหากเผยหนานเจวี๋ยรู้ล่ะก็ งั้นเธอก็ไม่จบเห่หรอกเหรอ เธอไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน
อีกอย่างถ้าหากเธอทำแบบนี้ ก็เท่ากับหักหลังเผยหนานเจวี๋ย ไม่ เธอจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด
“ไม่ เฮ่า คุณอย่าทำแบบนี้กับฉัน” ฉู่อีอีกล่าว มองเฉิงเฮ่าด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“ก็ได้ ในเมื่อคุณไม่รับปาก งั้นผมก็จะส่งรูปให้เขา ดูสิว่าเขาจริงใจกับคุณจริงหรือเปล่า” เฉิงเฮ่าพูด หยิบโทรศัพท์มือถือพร้อมขยับนิ้ว
มือของฉู่อีอีกำผ้าปูเตียงแน่น หัวใจเต้นตึกตักๆ ไม่หยุด เธอรู้ดีว่าทันทีที่รูปนี้ถูกเปิดเผยออกไป ระหว่างเธอกับเขาก็จะเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
แม้จะไม่อยากหักหลังเผยหนานเจวี๋ยมากเพียงใด แต่เธอกลัวที่จะสูญเสียทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้ไปมากกว่า
ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แม้จะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ต้องรับปากแล้ว “ก็ได้ ฉันรับปากคุณ แต่ว่าคุณต้องรับปากว่าจะไม่เปิดโปงรูปนี้ และห้ามทำร้ายเผยหนานเจวี๋ย”
เฉิงเฮ่าได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว หรี่ตาลงอย่างน่ากลัว ความโกรธที่อธิบายไม่ได้ปรากฏอยู่ในดวงตา ลดขาลง รูปร่างที่สูงใหญ่ของเฉิงเฮ่าลุกขึ้นยืน เดินไปตรงหน้าฉู่อีอี เอื้อมมือใช้นิ้วชี้และหัวแม่มือบีบคางของเธอ
ผู้หญิงคนนี้จริงใจกับเผยหนานเจวี๋ยจริงเหรอ
ตอนที่ 353 คุณคือผู้หญิงของผม
“ฉู่อีอี ผมจะเตือนคุณนะ คุณคือผู้หญิงของเฉิงเฮ่า เพียงแค่ผมไม่ปล่อยมือ คุณก็อย่าคิดจะหนี ผมยิ่งไม่อนุญาตให้คุณมีผู้ชายคนอื่นในใจ ได้ยินหรือเปล่า” เสียงที่มีเสน่ห์ชั่วร้ายดังขึ้น ทั้งๆ ที่ใบหน้าของเฉิงเฮ่ากำลังยิ้ม แต่ว่าฉู่อีอีกลับรู้สึกว่าทั้งตัวเย็นเฉียบ
ฉู่อีอีเผชิญหน้ากับเฉิงเฮ่า แววตาหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด พยักหน้าโดยไม่รู้ตัวแล้ว
เฉิงเฮ่าพึงพอใจกับกับการตอบสนองของฉู่อีอีมาก หลังจากก้มหน้าลงจูบริมฝีปากของฉู่อีอีแผ่วเบาแล้ว ก็พ่นคำหนึ่งออกมา “เด็กดี” จากนั้นจึงหันหลังออกจากห้องไปแล้ว
จนกระทั่งเสียงปิดประตูดังขึ้น ฉู่อีอีจึงดึงสติกลับมา สายตาจับจ้องไปยังประตูด้วยความโกรธแค้น ดวงตาราวกับทนไม่ไหวต้องการจะจ้องประตูจนทะลุเป็นรู
หลังจากลุกขึ้นจากเตียงและแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว จึงออกจากโรงแรมวีนัส
ขับรถมาถึงลานจอดรถชั้นใต้ดินของกลุ่มบริษัทเผย ฉู่อีอีสงบสติอารมณ์อยู่นานจึงจะลงจากรถ และเดินไปยังลิฟท์
‘ติ๊ง’ เสียงลิฟท์เปิดออก ฉู่อีอีเดินออกมาจากข้างใน รู้สึกเหมือนพนักงานในบริษัทจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ ฉู่อีอีอดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อย
“เสี่ยวลี่ ช่วงนี้บริษัทยุ่งมากเหรอ” ฉู่อีอีไม่ได้มาที่บริษัทระยะหนึ่งแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะเฉิงเฮ่าบอกให้เธอมาขโมยราคาประมูลของเผยหนานเจวี๋ยล่ะก็ เธอก็คงจะไม่มา
“อ่อ คุณฉู่ ช่วงนี้บริษัทต้องเตรียมการประมูล พรุ่งนี้ก็ได้เวลาประมูลแล้ว ทุกคนก็เลยตื่นเต้นเป็นพิเศษ” หญิงสาวที่แผนกต้อนรับเห็นว่าคนที่เข้ามาคือฉู่อีอี พูดขึ้นทันที
ฉู่อีอีได้ยินเสี่ยวลี่แล้วก็พยักหน้า จากนั้นก็เดินไปยังออฟฟิศของเผยหนานเจวี๋ย ยกมือขึ้นเคาะประตู หลังจากได้ยินเสียงของเผยหนานเจวี๋ยดังมาจากข้างในแล้ว ฉู่อีอีจึงผลักประตูเข้าไป
ในออฟฟิศ เห็นเผยหนานเจวี๋ยกำลังก้มหน้าก้มตา ดวงตาของฉู่อีอีมีประกายความเจ็บปวด “หนานเจวี๋ย พักผ่อนสักหน่อยเถอะ คุณกินข้าวเที่ยงแล้วยัง” ฉู่อีอีกล่าว เดินไปหาเผยหนานเจวี๋ยพร้อมกับพูด น้ำเสียงเปี่ยมด้วยความเป็นกังวล
“กินแล้ว คุณมาได้ยังไง” เงยหน้าขึ้นมองฉู่อีอีอย่างเมินเฉย จากนั้นก็เอ่ยถาม
“คิดถึงคุณน่ะ ก็เลยมาหาคุณ ช่วงนี้คุณยุ่งอะไรอยู่หรือเปล่า ฉันเห็นคนข้างนอกท่าทางยุ่งมากเลย”
ฉู่อีอีแกล้งทำเป็นเอ่ยปากไม่เข้าใจ จ้องเขาตาไม่กระพริบ
“อืม พรุ่งนี้บริษัทจะเข้าร่วมการประมูล แล้ว ถ้าหากไม่มีอะไรล่ะก็ คุณกลับไปก่อนเถอะ” เผยหนาน
เจวี๋ยกล่าวโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง
ได้ยินคำพูดของเผยหนานเจวี๋ยแล้ว ความโกรธที่อธิบายไม่ได้ในใจของฉู่อีอีเพิ่มขึ้น เธอเพิ่งมาก็จะให้เธอกลับ เขาไม่อยากเห็นหน้าเธอขนาดนั้นเลยเหรอ
ฉู่อีอีคิดในใจ “ก็ได้ งั้นคุณอย่าหักโหมล่ะ ฉันกลับก่อนแล้ว”
พูดจบ ฉู่อีอีก็ออกไปจากออฟฟิศของเผยหนานเจวี๋ยจริงๆ แล้ว หลังจากปิดประตูออฟฟิศ เธอจึงหันหลังจากไป
มองดูพนักงานที่ยุ่งวุ่นวาย ฉู่อีอีครุ่นคิดอยู่ในใจว่าต้องทำอย่างไรจึงจะได้ราคาประมูล
ขณะที่กำลังเดินผ่านล้อบบี้ ฉู่อีอีเห็นผู้ช่วยของเผยหนานเจวี๋ยกำลังถือเอกสารอยู่ในมือ ท่าทางรีบร้อนมาก เธอจึงเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว
“ผู้ช่วยหยาง บังเอิญจังเลย” ฉู่อีอีเดินไปหาผู้ช่วย ชำเลืองมองเอกสารในมือของเขาด้วยความตั้งใจแต่เหมือนไม่ได้ตั้งใจ พบว่าสิ่งที่เขาถืออยู่ก็คืองานประมูล
เธอดีใจและครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว ว่าต้องทำอย่างจึงจะสามารถเห็นราคาในมือของเขาได้ และไม่ให้เขามองออก
“คุณฉู่ จะกลับแล้วเหรอครับ” ผู้ช่วยไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีต่อฉู่อีอีนัก เพียงแต่เธอคือคู่หมั้นที่เผยหนานเจวี๋ยรัก ฉะนั้นอย่างน้อยก็ต้องมีมารยาทกับเธอสักหน่อย
“อือ หนานเจวี๋ยกำลังยุ่ง เลยไม่รบกวน” ฉู่อีอีพูด เงยหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้มหวาน สายตากวาดมองสองคนที่เดินเข้ามากะทันหัน
แผนการผุดขึ้นในใจของฉู่อีอี หลังจากคำนวณระยะห่างระหว่างพวกเขาและเธออย่างดีแล้ว จู่ๆ ฉู่อีอีก็หันไปชนกับสองคนนั้นเข้า ฉู่อีอีอาศัยจังหวะนี้ ปัดเอกสารในมือของผู้ช่วยหล่น
ตอนที่ 354 นายคิดจะทำอะไร
เอกสารร่วงกระจัดกระจายลงบนพื้นทันที ผู้ช่วยรีบเอื้อมมือเก็บ
แววตาของฉู่อีอีสอดส่องหาราคาประมูลอย่างรวดเร็ว ในที่สุด วินาทีก่อนที่ผู้ช่วยจะหยิบมันขึ้นมา เธอเห็นราคาอย่างชัดเจนแล้ว
“คุณฉู่ ขอโทษนะครับ”
“ขอโทษค่ะ”
ฉู่อีอีมองทั้งสองคนที่ขอโทษต่อกันไม่หยุด รีบพูดขึ้น “ไม่เป็นไร คราวหน้าเดินระวังหน่อยก็พอแล้ว ผู้ช่วยหยาง คุณไม่เป็นไรนะ?”
ฉู่อีอีหันมองผู้ช่วยที่เก็บเอกสารขึ้นมาครบหมดแล้ว เอ่ยปาก
“ไม่เป็นไรครับ คุณฉู่” ผู้ช่วยกล่าวกับฉู่อีอีอย่างมีมารยาท
เมื่อครู่เขาลืมส่งราคาประมูลซะแล้ว ตอนนี้เขาต้องรีบไปส่ง ไม่เช่นนั้นจะไม่ทันเวลา
ลิฟท์มาแล้ว ฉู่อีอีเดินเข้าไป ขณะที่ถึงชั้นสิบสาม ผู้ช่วยก็ออกจากลิฟท์ไป
รอจนกระทั่งประตูลิฟท์ปิดแล้ว ฉู่อีอีจึงถอนหายใจเบาๆ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะสงบมาก แต่ว่าตอนนี้หัวใจเธอเต้นระรัวไม่หยุด
หวังว่าคราวนี้จะไม่ส่งผลต่อบริษัทของเผยหนานเจวี๋ยมากมายนัก
หลังจากออกมาจากลิฟท์ ฉู่อีอีขึ้นรถแล้วจากไป
วันรุ่งขึ้นมาถึงอย่างรวดเร็ว ทั้งบริษัทเผยตกอยู่ในสภาวะตึงเครียดอย่างหนัก ทุกคนกำลังรอผลการประมูลราคานั้น
เวลาไหลผ่านไปโดยไม่รู้ตัว เวลาสำหรับผลการประมูลกำลังใกล้เข้ามาแล้ว
ในออฟฟิศท่านประธาน เผยหนานเจวี๋ยนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะ สองมือกำแน่น เขาก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นแบบนี้นานแล้วเช่นกัน
โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะดังขึ้น มันเป็นสายของผู้จัดการโครงการการประมูล เผยหนานเจวี๋ยสูดหายใจลึก จากนั้นก็กดรับสาย
“ประธานเผย การประมูลของพวกเรา…ไม่ผ่านการคัดเลือก” เสียงของผู้จัดการโครงการดังมาจากโทรศัพท์มือถือ น้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย
เผยหนานเจวี๋ยได้ฟังผลแล้ว หัวใจที่ลอยอยู่กลางอากาศจมดิ่งอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าจิตใต้สำนึกของเขารู้อยู่แล้วว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้
“สุดท้ายบริษัทที่ได้งานนี้อยู่ที่เมือง A ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย และการเสนอราคาของพวกเราก็ต่ำกว่าของเราแค่ศูนย์จุดศูนย์หนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้น” ไม่รอให้เผยหนานเจวี๋ยตอบ ผู้จัดการโครงการพูดต่อ ตอนนี้มีเหงื่อซึมที่หน้าผากแล้ว
‘แค่ศูนย์จุดศูนย์หนึ่งเปอร์เซ็นต์เหรอ’ เผยหนานเจวี๋ยขมวดคิ้ว “บริษัทที่ถูกเลือกชื่ออะไร”
“กรีนแคปิตอล” ผู้จัดการโครงการได้ยินคำถามของเผยหนานเจวี๋ยแล้ว รีบตอบทันที
ชื่อที่ไม่คุ้นหูยิ่งทำให้คิ้วของเผยหนานเจวี๋ยพันกันยุ่งกว่าเดิม
“ความน่าเชื่อถือทางการตลาดของพวกเขามาจากไหน เขาถึงเอาโครงการใหญ่ขนาดนี้ให้กับบริษัทที่ขาดคุณสมบัติได้ยังไง” หลังจากเผยหนานเจวี๋ยสงบสติอารมณ์ สมองก็เริ่มทำการวิเคราะห์
“พวกเขามีหนังสืออนุญาตและหนังสือความร่วมมือจากบริษัทออกแบบสถาปัตยกรรมต่างประเทศในสหรัฐอเมริกา สุดท้ายคนในเมืองก็เลยเชื่อพวกเขา” เสียงของผู้จัดการโครงการยิ่งเบาลงเมื่อพูดถึงประโยคสุดท้าย ราวกับว่าเขารู้ได้ถึงความเยือกเย็นของเผยหนานเจวี๋ยที่ทะลุผ่านโทรศัพท์
“พวกคุณรีบกลับมาประชุมเดี๋ยวนี้” คิดจะแย่งรายได้จากกลุ่มบริษัทเผยงั้นเหรอ พวกเขาต้องรู้จักสถานะของตัวเองสักหน่อยแล้ว
หลังจากวางสาย โทรศัพท์มือถือของเผยหนานเจวี๋ยดังขึ้น เอื้อมมือรับสายโดยไม่ลังเล “ฮัลโหล”
“ประธานเผย ไม่เจอกันนานเลยนะ” เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากปลายสาย คิ้วของเผยหนานเจวี๋ยขมวดกัน เฉิงเฮ่า?
“ประธานเผย การประมูลล้มเหลวผิดหวังมากเลยใช่หรือเปล่า” เฉิงเฮ่าเอ่ยปาก รอยยิ้มบนใบหน้ามีเสน่ห์ชั่วร้าย
“นายคิดจะทำอะไร” ได้ยินคำพูดของเฉิงเฮ่า น้ำเสียงของเผยหนานเจวี๋ยแข็งกระด้างเล็กน้อย
ตอนที่ 355 หนอนบ่อนไส้ของบริษัท
“อย่าใจร้อนสิ ประธานเผย ผมแค่อยากจะบอกคุณว่าบริษัทคุณมีหนอนบ่อนไส้น่ะ” เฉิงเฮ่าไม่ใส่ใจน้ำเสียงของเผยหนานเจวี๋ยเลยสักนิด ยังคงพูดอย่างผ่อนคลาย
“หรือว่านายเป็นเจ้าของกรีนแคปิตอล?” เผยหนานเจวี๋ยกล่าว เดาสถานะของเฉิงเฮ่าออกทันที
“ประธานเผยช่างสมคำร่ำลือจริงๆ เสียโครงการใหญ่แบบนั้นแล้ว แต่ยังไม่เสียสติ” เฉิงเฮ่าพูดด้วยความน่าเสียดายเล็กน้อย น้ำเสียงทุ้มต่ำ
เผยหนานเจวี๋ยรู้ดีว่าเฉิงเฮ่าไม่ได้โทรมาเพียงเพื่อพูดคุยกับเขาเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงฟังอย่างเงียบๆ
“ประธานเผย ที่ผมทำทั้งหมดนี้ เพียงเพื่ออยากบอกคุณว่า ผมกลับมาแล้ว” น้ำเสียงของเฉิงเฮ่าเปลี่ยนเป็นขึงขัง ดวงตามีประกายเยือกเย็น หลังจากพูดจบก็วางสายไปแล้ว
เสียงสัญญาณไม่ว่างดังออกมาจากโทรศัพท์ เผยหนานเจวี๋ยจมดิ่งในความคิด เจ้าเฉิงเฮ่านี่อยากทำอะไรกันแน่
อีกด้านหนึ่งในร้านเช่าชุดแต่งงาน ถังถังเจียดเวลาออกจากงานที่ยุ่ง สายตาค้นหาพาดหัวข่าวของวันนั้นในเว็บไซต์เวยป๋ออย่างต่อเนื่อง
“เจียเสวียนเอ๊ย พักผ่อนสักหน่อยเถอะ สองวันนี้เธอก็เหนื่อยมามากพอแล้ว วันนี้ผ่อนคลายสักหน่อยเถอะ” ถังถังเลื่อนเวยป๋อไปเรื่อยๆ เลื่อนหาพ่อรูปหล่อของเธอ ไม่มองฉู่เจียเสวียนเลย
ฉู่เจียเสวียนกำลังใช้ความคิดในผลงานชุดแต่งงาน กว่าจะมีแรงบันดาลใจได้มันไม่ง่ายเลย ถูกถังถังพูดแบบนี้ ความคิดสร้างสรรค์ของเธอหายไปหมดแล้ว
เงยหน้ามองถังถังอย่างไม่พอใจ “คุณหนูใหญ่ถัง เธอกำลังดูอะไรอยู่น่ะ”
ถังถังได้ยินคำพูดของฉู่เจียเสวียน ตอบอย่างเกียจคร้าน “ก็ดูไปเรื่อยแหละ ตอนนี้มีอะไรน่าดูกันเล่า”
ทันใดนั้นก็เลื่อนไปเห็นใครบางคนในเวยป๋อกินกั้ง ถังถังกลืนน้ำลาย นึกถึงเปลือกที่ลอกออกยากแบบนั้น เธอก็ไม่มีความสนใจแล้ว
ฉู่เจียเสวียนได้ยินคำพูดของถังถังแล้ว เงียบไปเล็กน้อย
ราวกับว่าถังถังนึกอะไรบางอย่างได้ เอ่ยปากพูดกับฉู่เจียเสวียน “จริงสิเจียเสวียน เรื่องคราวก่อน คนเบื้องบนไม่มีใครโทษเธอใช่ไหม”
วางโทรศัพท์มือถือลง ถังถังเงยหน้ามองฉู่เจียเสวียนพร้อมพูด
“ไม่รู้สิ ในเมื่อเรื่องมันก็กระจ่างแล้ว ตอนนี้ฉันไม่ได้รับการติดต่ออะไรจากพวกเขาเลย เรื่องนี้ก็คงจบลงแบบนี้ล่ะมั้ง” ฉู่เจียเสวียนยักไหล่ไม่ใส่ใจ มองถังถังพร้อมเอ่ย
“เข้าใจแล้ว เอาเถอะ เธอไม่สนใจก็ดีแล้ว ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นบ้านของพวกเรา ที่นั่นไม่มีได้ แต่จะไม่มีที่นี่ไม่ได้” ถังถังกล่าว มองดูใบหน้าที่สดใสและละเอียดอ่อนของฉู่เจียเสวียน พูดด้วยความจริงจัง
ได้ยินคำพูดของถังถังแล้ว ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า ชำเลืองมองร่างต้นฉบับในมือ หยิบกระเป๋าลุกขึ้นยืน
ในเมื่อหาแรงบันดาลใจที่นี่ไม่เจอ ก็ออกไปเดินเล่นสักหน่อยเถอะ ไม่แน่ว่าเดี๋ยวอาจจะมีก็ได้
“ถังถัง ฉันจะออกไปเดินเล่น หาแรงบันดาลใจ” พูดจบเธอก็เดินออกไปจากร้านเช่าชุดแต่งงานแล้ว
เมื่อออกมาจากร้านเช่าชุดแต่งงานแล้ว ฉู่เจียเสวียนเดินอยู่บนถนนตามลำพังอย่างไร้จุดหมาย มองดูคู่รักบนถนน ดวงตาของเธอมีประกายความโศกเศร้า
นึกถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ ภายในใจของเธอไม่ได้สงบเหมือนภายนอก เพียงแค่เธอไม่ต้องการให้คนรอบข้างเป็นห่วงเธอ ฉะนั้นเธอจึงแสร้งทำเป็นสบายดีก็เท่านั้น
ขณะที่เหม่อลอยอยู่นั้น ฉู่เจียเสวียนเดินเข้าไปที่สวนสาธารณะซื่อจี้โดยที่ไม่รู้ตัวแล้ว
มองดูเด็กน้อยในสวนสาธารณะที่เล่นครึกครื้นไม่หยุด มุมปากฉู่เจียเสวียนยกขึ้น ในดวงตามีรอยยิ้ม ถ้าหากลูกของเธอยังอยู่ล่ะก็
‘ในตอนนี้เขาจะแข็งแรงและมีความสุขเหมือนพวกเขาหรือเปล่า’ ยกมือขึ้นลูบคลำท้องโดยไม่รู้ตัว น้ำตาผุดขึ้นในดวงตา
ทันใดนั้นลูกโป่งก็ลอยมาหาเธอ เธอรีบเอื้อมมือคว้ามันไว้
“พี่สาว พี่คืนลูกโป่งให้หนูได้ไหมคะ” เสียงที่ไร้เดียงสาดังขึ้นข้างกาย ฉู่เจียเสวียนก้มหน้ามอง เห็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเงยหน้ามองเธอ ดวงตากลมโตนั้นโก่งงอเหมือนพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น